ဥရဂေပတဝတၳဳ

ေပတဝတၳဳပါဠိေတာ္
ျမန္မာျပန္
၁ - ဥရဂဝဂ္
၁၂ - ဥရဂေပတဝတၳဳ
    သားေသဆုံးလ်က္ မငုိေႂကြးေသာ အဖ အမိ ႏွစ္မ မယား ေလးဦးတို႔
ေျပာပုံႏွင့္ ေသသူကို လြမ္းဆြတ္ငိုေႂကြးျခင္း၏ အက်ဳိးမရွိပုံ ဥပမာ အစုံအလင္ပါေသာ ဝတၳဳ
    ၈၅။ ေႁမြသည္ အေရာေဟာင္းကို စြန္႔၍ သြားသကဲ့သို႔ ဤအတူ သံသရာ၌
က်င္လည္ရေသာ သတၱဝါသည္ ခႏၶာကိုယ္ကို အသုံးမျပဳႏိုင္ဘဲ အသတ္ကင္း၍ ေသသည္
ရွိေသာ္ မိမိ၏ ေဆြးေျမ့ေသာ ကိုယ္ကို စြန္႔၍ သြားရ၏။
    ၈၆။ ထိုေသသူသည္ မိမိလားရာေရာက္ ‘ဂတိ’ သို႔ သြားသည္ျဖစ္၍
မီးေလာင္ကၽြမ္းေနေသာ ကိုယ္သည္ ေဆြးမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြးျခင္းကို မသိ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္
ဤငါ့သားကို (အေၾကာင္းျပဳ၍) မငိုဟု (ေသသူ၏ အဖျဖစ္ေသာ ပုဏၰားက ဆို၏)။
    ၈၇။ ငါ့သား လာလွည့္ဟု မေခၚဘဲ ထိုတမလြန္ေလာကမွ လာ၏၊
ငါ့သား သြားေတာ့ဟု ခြင့္မျပဳဘဲ ဤပစၥဳပၸန္ေလာကမွ သြား၏၊ အၾကင္သို႔ေသာ
အျခင္းအရာအားျဖင့္ (မေခၚဘဲ) လာ၍ ထိုသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ (ခြင့္မျပဳဘဲ)
သြား၏၊ ထိုအလိုသို႔ မလိုက္ဘဲ က်င္လည္၍ ျဖစ္ရာ၌ ငိုေႂကြးျမည္တမ္းျခင္းသည္
အဘယ္အက်ဳိးရွိအံနည္း။
    ၈၈။ ထိုေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ ‘ဂတိ’ သို႔ သြားသည္ျဖစ္၍
မီးေလာင္ကၽြမ္းေနေသာ ကိုယ္သည္ ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြးျခင္းကို မသိ၊ 
ထို႔ေၾကာင့္ ဤငါ့သားကို အေၾကာင္ျပဳ၍ မငိုဟု (အမိပုဏၰားမက ဆို၏)။
    ၈၉။ အကယ္၍ ငိုေႂကြးခဲ့ပါမူ ပိန္ခ်ဳံး႐ုံမွ်သာ ျဖစ္ရာ၏၊ ထိုငိုေႂကြးရာ၌
ငါ့အား အဘယ္အက်ဳိးရွိရာအံ့နည္း၊ ငါတို႔၏ ေဆြမ်ဳိး မိတ္ေဆြ ခ်စ္ကၽြမ္းဝင္သူတို႔အား
လြန္စြာ စိတ္မခ်မ္းသာမႈမွ်သာ ျဖစ္ရာ၏။
    ၉၀။ ထိုေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ ‘ဂတိ’ သို႔ သြားသည္ျဖစ္၍
မီးေလာငကၽြမ္းေနေသာ ကိုယ္သည္ ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြးျခင္းကို မသိ၊
ထို႔ေၾကာင့္ ဤငါ့ေမာင္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မငိုဟု (ႏွမငယ္က ဆို၏)။
    ၉၁။ သူငယ္သည္ ေကာင္းကင္၌ သြားေသာ လကို ငါ၏ ရထားဘီးကို
ေပးဟု ဆို၍ ငိုသကဲ့သို႔၊ ဤအတူ အၾကင္သူသည္ ေသသူကို စိုးရိမ္၏၊
(ထိုသူ၏) ဤစိုးရိပ္ျခင္းသည္ ဤသူငယ္၏ အျဖစ္ႏွင့္ တူသည္သာတည္း။
    ၉၂။ ထိုေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ ‘ဂတိ’ သို႔ သြားေရာက္သည္
ျဖစ္၍ မီးေလာင္ကၽြမ္းေနေသာ ကိုယ္ခႏၶာသည္ ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြးျခင္းကို
မသိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤ ငါ့လင္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မငိုဟု (မယားက ဆို၏)။
    ၉၃။ ပုဏၰား ကြဲေလၿပီးေသာ ေရအိုးသည္ တစ္ဖန္စပ္၍ မရသကဲ့သို႔
ဤအတူ အၾကင္သူသည္ ေသသူကို စိုးရိမ္၏၊ (ထိုသူ၏) ဤစိုးရိပ္ျခင္းသည္
ကြဲေလၿပီးေသာ အိုးကို စပ္၍ မရသည္ႏွင့္ တူသည္ သာတည္း။
    ၉၄။ ထိုေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ ‘ဂတိ’ သို႔ သြားေရာက္သည္
ျဖစ္၍ မီးေလာင္ကၽြမ္းေနေသာ ကိုယ္ခႏၶာသည္ ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြးျခင္းကို မသိ၊
ထို႔ေၾကာင့္ ဤအရွင့္သားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မငိုဟု (ကၽြန္မက ဆို၏)။
ဥရဂေပတဝတၳဳ ၿပီး၏