သဠာရတနဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္
ျမန္မာျပန္
၈ - ဂါမဏိသံယုတ္
၂ - တာလပုဋသုတ္
၃၅၄။ အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂဳိလ္ျပည္၌ ရွဥ့္နက္တို႔အား အစာေပးေကၽြးရာ
ျဖစ္ေသာ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသုံး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ တာလပုဋမည္ေသာ ဇာတ္ဆရာႀကီး
သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနၿပီးေသာ္
ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏- “ျမတ္စြာဘုရား ‘ပြဲအလယ္၊ သဘင္အလယ္၌ မွန္မမွန္ အားျဖင့္ လူအေပါင္းကို
ရႊင္ပ်ေမြ႔ေလ်ာ္ေစေသာ ကေခ်သည္သည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ပဟာသမည္ေသာ
နတ္တို႔၏ အသင္းဝင္ ျဖစ္ရ၏’ ဟု ေျပာဆိုၾကကုန္ေသာ ေရွးဆရာ့ဆရာ ကေခ်သည္တို႔၏ စကားကို
ၾကားရဖူးပါ၏၊ ဤအရာ၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အဘယ္သို႔ ဆိုလုိေတာ္ မူပါသနည္း” ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဇာတ္ဆရာႀကီး မသင့္ေလ်ာ္၊ ဤစကားကို ရပ္ေလာ့၊ ငါ့ကို မေမးလင့္ဟု တားျမစ္ေတာ္မူ၏။
ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လည္း တာလပုဋဇာတ္ဆရာႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို
ေလွ်ာက္၏ - “ ျမတ္စြာဘုရား ‘ပြဲအလယ္၊ သဘင္အလယ္၌ မွန္မမွန္ အားျဖင့္ လူအေပါင္းကို
ရႊင္ပ်ေမြ႔ေလ်ာ္ေစေသာ ကေခ်သည္သည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ပဟာသမည္ေသာ
နတ္တို႔၏ အသင္းဝင္ ျဖစ္ရ၏’ ဟု ေျပာဆိုၾကကုန္ေသာ ေရွးဆရာ့ဆရာ ကေခ်သည္တို႔၏ စကားကို
ၾကားရဖူးပါ၏၊ ဤအရာ၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အဘယ္သို႔ ဆိုလိုေတာ္မူပါသနည္း” ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဇာတ္ဆရားႀကီး မသင့္ေလ်ာ္၊ ဤ စကားကို ရပ္ေလာ့၊ ငါ့ကို မေမးလင့္ဟု တားျမစ္ေတာ္မူ၏။
သုံးႀကိမ္ေျမာက္လည္း တာလပုဋဇာတ္ဆရာႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို
ေလွ်ာက္၏ - “ ျမတ္စြာဘုရား ‘ပြဲအလယ္၊ သဘင္အလယ္၌ မွန္မမွန္ အားျဖင့္ လူအေပါင္းကို
ရႊင္ပ်ေမြ႔ေလ်ာ္ေစေသာ ကေခ်သည္သည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ပဟာသမည္ေသာ
နတ္တို႔၏ အသင္းဝင္ ျဖစ္ရ၏’ ဟု ေျပာဆိုၾကကုန္ေသာ ေရွးဆရာ့ဆရာ ကေခ်သည္တို႔၏ စကားကို
ၾကားရဖူးပါ၏၊ ဤအရာ၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အဘယ္သို႔ ဆိုလိုေတာ္မူပါသနည္း” ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
“ဇာတ္ဆရားႀကီး မသင့္ေလ်ာ္၊ ဤ စကားကို ရပ္ေလာ့၊ ငါ့ကို မေမးလင့္” ဟု မခၽြတ္လွ်င္
သင့္ကို ငါေျပာ၍ မရခဲ့ေပ၊ သို႔ျဖစ္လွ်င္ သင့္အား ငါ ေျဖၾကားအံ့၊ ဇာတ္ဆရာႀကီး ေရွးအစကပင္
သတၱဝါတို႔သည္ မကင္းေသာ ‘ရာဂ’ ရွိကုန္၏၊ စြဲမက္မႈ ‘ရာဂ’ ေႏွာင္ႀကဳိးျဖင့္ ဖြဲ႔အပ္ကုန္၏၊
ထိုသူတို႔အား ကေခ်သည္သည္ ပြဲအလယ္ သဘင္အလယ္၌ စြဲမက္မႈကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ
တရားတို႔ကို အတိုင္းထက္အလြန္ ေရွး႐ႈေဆာင္၏။ ဇာတ္ဆရာႀကီး ေရွးအစကပင္ သတၱဝါတို႔သည္
မကင္းေသာ အမ်က္ ‘ေဒါသ’ ရွိကုန္၏၊ အမ်က္ ‘ေဒါသ’ ေႏွာင္ႀကဳိးျဖင့္ ဖြဲ႔အပ္ကုန္၏၊ ထိုသူတို႔အား
ကေခ်သည္သည္ ပြဲအလယ္ သဘင္အလယ္၌ အမ်က္ထြက္ေစတတ္ေသာ တရားတို႔ကို အတိုင္းထက္
အလြန္ ေရွး႐ႈေဆာင္၏။
“ဇာတ္ဆရာႀကီး ေရွးအစကပင္ သတၱဝါတို႔သည္ မကင္းေသာ ေတြေဝမႈ ‘ေမာဟ’ ရွိကုန္၏၊
ေတြေဝမႈ ‘ေမာဟ’ ေႏွာင္ႀကဳိးျဖင့္ ဖြဲ႔အပ္ကုန္၏၊ ထိုသူတို႔အား ကေခ်သည္သည္ ပြဲအလယ္ သဘင္အလယ္
၌ ေတြေဝမႈကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ တရားတို႔ကို အတိုင္းထက္အလြန္ ေရွး႐ႈေဆာင္၏။
ထိုကေခ်သည္သည္ မိမိကိုယ္တိုင္ ယစ္မူးေမ့ေလ်ာ့လ်က္ သူတစ္ပါးတို႔ကို ယစ္မူးေမ့ေလ်ာ့ေစရကား
ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ပဟာသမည္ေသာ ငရဲသို႔ ေရာက္ရ၏၊ “ပြဲအလယ္ သဘင္အလယ္၌
မွန္မမွန္အားျဖင့္ လူအေပါင္းကို ရႊင္ပ် ေမြ႔ေလ်ာ္ေစေသာ ကေခ်သည္သည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ
ေနာက္၌ ပဟာသမည္ေသာ နတ္တို႔၏ အသင္းဝင္ အျဖစ္သို႔ ေရာက္၏” ဟု ထိုသူအား အယူျဖစ္ခဲ့မူ
ထိုသူ၏ အယူသည္ မွားေသာ အယူသာ ျဖစ္၏၊ ဇာတ္ဆရာႀကီး မွားေသာ အယူရွိေသာ ပုဂၢဳိလ္သတၱဝါအား
ငရဲ, တိရစာၦန္ဟူေသာ လာရာ ‘ဂတိ’ ႏွစ္ပါးတို႔တြင္ တစ္ပါးပါးေသာ လားရာ ‘ဂတိ’ ကို ငါ ေဟာ၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူေသာ္ တာလပုဋဇာတ္ဆရာႀကီးသည္ ငိုေလ၏၊ မ်က္ရည္က်၏။
“ဇာတ္ဆရာႀကီး မသင့္ေလ်ာ္၊ ဤစကားကို ရပ္ေလာ့၊ ငါ့ကို မေမးပါလင့္” ဟု သင့္ကို ငါေျပာ၍ မရခဲ့ေပ။
အသွ်င္ဘုရား ျမတ္စြာဘုရား ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူေသာ စကားကို တပည့္ေတာ္ ရည္ရြယ္ၿပီး ငိုသည္မဟုတ္ပါ၊
အမွန္စင္စစ္ေသာ္ကား ပြဲအလယ္၊ သဘင္အလယ္၌ မွန္မမွန္အားျဖင့္ လူအေပါင္းကို ရႊင္ပ်ေမြ႔ေလ်ာ္ေစေသာ
ကေခ်သည္သည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ပဟာသမည္ေသာ နတ္တို႔၏ အသင္းဝင္ အျဖစ္သို႔
ေရာက္ရ၏ ဟု ေရွးဆရာ့ဆရာ ကေခ်သည္တို႔သည္ တပည့္ေတာ္ကို အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာကပင္ ေကာက္က်စ္လွည့္
ပတ္ ျဖားေယာင္းအပ္ပါ၏။
အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပစြ၊ အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္
အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပစြ၊ အသွ်င္ဘုရား ဥပမာအားျဖင့္ ေမွာက္ထားအပ္ေသာ ဝတၳဳကို လွန္ျပဘိသကဲ့သို႔
လည္းေကာင္း၊ ဖုံးလႊမ္းထားအပ္ေသာ ဝတၳဳကို ဖြင့္ျပဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ မ်က္စိလည္ေသာ သူအား
လမ္းမွန္ကို ေျပာၾကားသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ‘မ်က္စိအျမင္ ရွိသူတို႔သည္ အဆင္းတို႔ကို ျမင္ၾကလိမ့္မည္’
ဟု အမိုက္အေမွာင္၌ ဆီမီးတန္ေဆာင္ကို ေဆာင္ျပသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ဤအတူသာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားသည္
အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ တရားေတာ္ကို ျပေတာ္မူပါေပ၏၊ အသွ်င္ဘုရား ထိုအကၽြႏု္ပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို
ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ တရားေတာ္ကိုလည္း ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္ကို
လည္း ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထံ၌ ရွင္အျဖစ္ကို
ရလိုပါ၏၊ ပၪၥင္းအျဖစ္ကို ရလိုပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ တာလပုဋ ဇာတ္ဆရာႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထံ၌
ရွင္အျဖစ္ကို ရ၏၊ ပၪၥင္းအျဖစ္ကို ရ၏၊ အသွ်င္တာလပုဋသည္ ပၪၥင္းျဖစ္၍ မၾကာျမင့္မီ။ပ။ ရဟႏၲာတို႔တြင္
တစ္ပါး အပါအဝင္ ျဖစ္ေလ၏။
ဒုတိယသုတ္ ၿပီး၏။
No comments:
Post a Comment