ကသိဘာရဒြါဇသုတ္

- သုတၱနိပါတ္ပါဠိေတာ္ -
၁ - ဥရဂဝဂ္ 
၄ - ကသိဘာရဒြါဇသုတ္
    အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္- အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္
မဂဓတိုင္း ဒကိၡဏာဂိရိဇနပုဒ္ ဧကနာဠမည္ေသာ ပုဏၰားရြာ၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ ကသိဘာရဒြါဇ မည္ေသာ ပုဏၰားသည္ စိုက္ပ်ဳိးခ်ိန္ အခါဝယ္ ငါးရာမွ်ေသာ
ထြန္တုံးတို႔ကို (ႏြားတို႔၌) တပ္ထားအပ္ကုန္၏၊ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္
နံနက္အခ်ိန္၌ သကၤန္းကို ျပင္ဝတ္၍ သပိတ္ သကၤန္းကိုယူေဆာင္လ်က္
ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰား၏ အမႈလုပ္ရာ အရပ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ
ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰား၏ ထမင္းေကၽြးေမြးေနေသာ အခါျဖစ္၏။ ထို႔ေနာက္
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထမင္းေကၽြးေမြးရာ အရပ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေတာ္မူ၍
တစ္ခုေသာအရပ္၌ ရပ္ေတာ္မူ၏။
    ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရား ဆြမ္းအလို႔ငွါ ရပ္သည္ကို
ျမင္၍ ျမတ္စြာဘုရားအား “ရဟန္း ငါသည္ ထြန္လည္း ထြန္၏၊ စိုက္ပ်ဳိးလည္း
စိုက္ပ်ဳိး၏၊ ထြန္ၿပီး၍ လည္းေကာင္း၊ စိုက္ပ်ဳိးၿပီး၍ လည္းေကာင္း စား၏၊
ရဟန္း သင္သည္လည္း ထြန္လည္း ထြန္ေလာ့၊ စိုက္ပ်ဳိးလည္း စိုက္ပ်ဳိးေလာ့၊
ထြန္ၿပီး၍ လည္းေကာင္း၊ စိုက္ပ်ဳိး၍ လည္းေကာင္း စားပါေလာ့” ဟု
ေလွ်ာက္၏။
    ပုဏၰား ငါဘုရားသည္လည္း ထြန္လည္း ထြန္၏၊ စိုက္ပ်ဳိးလည္း
စိုက္ပ်ဳိး၏၊ ထြန္ၿပီး၍ လည္းေကာင္း၊ စိုက္ပ်ဳိးၿပီး၍ လည္းေကာင္း စား၏ဟု
(မိန္႔ေတာ္မူ၏)၊ “ငါတို႔သည္ အသွ်င္ေဂါတမ၏ ထမ္းပိုးကို လည္းေကာင္း၊
ထြန္တုံးကို လည္းေကာင္း၊ ထြန္သြားကို လည္းေကာင္း၊ ႏွင္တံကို လည္းေကာင္း၊
ခိုင္းႏြားတို႔ကို လည္းေကာင္း မျမင္ၾက ရပါကုန္၊ ထိုသို႔ မျမင္ပါဘဲလ်က္
အသွ်င္ေဂါတမသည္ “ပုဏၰား ငါသည္လည္း ထြန္လည္း ထြန္၏၊
စိုက္ပ်ဳိးလည္း စိုက္ပ်ဳိး၏၊ ထြန္ၿပီး၍ လည္းေကာင္း၊ စိုက္ပ်ဳိးၿပီး၍ လည္းေကာင္း၊
 စား၏” ဟု ဆိုဘိ၏။ ဟု ဆိုၿပီးေနာက္ ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰားသည္
ျမတ္စြာဘုရားကို ဂါထာျဖင့္ ေလွ်ာက္၏-
    ၇၆။ သင္သည္ လယ္ထြန္ေယာက်္ား (လယ္သမား)ဟူ၍
ဝန္ခံဘိ၏၊ သင္၏ လယ္ထြန္မႈကို ငါတို႔ မျမင္ရ၊ သင္၏ လယ္ထြန္မႈကို
ငါတို႔ သိႏိုင္ေလာက္ေသာနည္းျဖင့္ သင္ေျဖဆိုပါေလာ့ ဟု (ေမးေလွ်ာက္၏)။(၁)
    ၇၇။ ငါ၏ သဒၶါတရားသည္ မ်ဳိးေစ့မည္၏၊
    ငါ၏ ဣေႁႏၵကို ေစာင့္စည္းမႈသည္ မိုးရြာျခင္း မည္၏၊
    ငါ၏ ပညာသည္ ထမ္းပိုးႏွင့္ ထြန္တုံး မည္၏၊
    ငါ၏ (မေကာင္းမႈမွ) ရွက္ေၾကာက္မႈသည္ ထြန္သန္ မည္၏၊
    (ငါ၏) စိတ္သည္ ႀကဳိးလြန္း မည္၏၊
    ငါ၏ ေအာက္ေမ့မႈ “သတိ” သည္ ထြန္သြားႏွင့္ ႏွင္တံ မည္၏၊
    ၇၈။ သင္သည္ လယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္သကဲ့သို႔
ငါလည္း ကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္၏၊ ႏႈတ္ကို ေစာင့္ေရွာက္၏၊
အာဟာရ၌ အသက္ေမြးမႈ စင္ၾကယ္ေစရန္ ေစာင့္ေရွာက္၏၊
ဝမ္း၌ အတိုင္းအရွည္ကိုသိရန္ ေစာင့္ေရွာက္၏၊
မွန္ေသာ စကားျဖင့္ (ခၽြတ္ယြင္းေသာ စကားတို႔ဟူေသာ ေပါင္းျမတ္ကို)
ျဖတ္ေတာက္ ပယ္ႏုတ္၏၊ နိဗၺာန္၌ ေမြ႔ေလ်ာ္မႈဟူေသာ ငါ၏ အရဟတၱဖိုလ္သည္
ျပဳလုပ္ဖြယ္ အားလုံးမွ လြတ္ေျမာက္ေတာ့၏။(၃)
    ၇၉။ ငါ၏ ဝီရိယသည္ ဝန္ကို ေဆာင္ေသာ ႏြားမည္၏၊
အၾကင္နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္သည္ရွိေသာ္ မစိုးရိမ္ရ၊ ေယာဂေလးပါး
ကုန္ရာျဖစ္ေသာ ထိုနိဗၺာန္သို႔ ေရွး႐ႈေဆာင္လ်က္ မဆုတ္မနစ္ သြား၏၊(၄)
    ၈၀။ (ပုဏၰား) ဤသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ဤလယ္ထြန္ျခင္းကို
(ငါသည္) ထြန္အပ္ၿပီ၊ (ငါ၏) ထိုလယ္ထြန္ ျခင္းသည္ နိဗၺာန္ဟူေသာ အသီးအႏွံရွိ၏၊
ထိုလယ္ထြန္ျခင္းကို ထြန္ၿပီးေသာေၾကာင့္ ဆင္းရဲအားလုံးမွ လြတ္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၅)
    ထိုအခါ ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰားသည္ ဖိုးမ်ားစြာ ထိုက္ေသာ ေရႊခြက္၌
ႏို႔ဃနာကို ခူးထည့္ေစ၍ ျမတ္စြာဘုရားအား “အသွ်င္ေဂါတမသည္ ႏို႔ဃနာကို
စားေတာ္မူပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ လယ္ထြန္ ေယာက်္ားပါတည္း။ မွန္၏၊
အသွ်င္ေဂါတမ သည္ နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ အသီးအႏွံ အက်ဳိးရွိေသာ လယ္ထြန္ျခင္းကို
ထြန္ေတာ္မူ၏” ဟု ဆို၍ ဆက္ကပ္၏။
    ၈၁။ ပုဏၰား ငါ့အား ဂါထာတို႔ကို သီဆို၍ ရအပ္ေသာ ေဘာဇဥ္တို႔ကို
စားျခင္းငွါ မထိုက္၊ ဤေဘာဇဥ္ကို စားျခင္း သေဘာသည္ စင္ၾကယ္ျခင္းကို
႐ႈျမင္ကုန္ေသာ ဘုရားရွင္တို႔၏ သေဘာမဟုတ္၊ ျမတ္စြာဘုရားတို႔သည္ ဂါထာသီဆို၍
ရအပ္ေသာ ေဘာဇဥ္ကို ပယ္ေတာ္မူကုန္၏၊ ပုဏၰား အသက္ေမြးျခင္း စင္ၾကယ္မႈ
သေဘာရွိလတ္ေသာ္ ဤတရားသျဖင့္ ရွာမီွးျခင္းသည္ ဘုရားရွင္တို႔၏
အသက္ေမြးျခင္းတည္း။ (၆)
    ၈၂။ ပုဏၰား ႏို႔ဃာနာမွ တစ္ပါးေသာ ဆြမ္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊
အေဖ်ာ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ အလုံးစုံေသာ ဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စုံ၍ ျမတ္ေသာ သီလစေသာ
ေက်းဇူးအေပါင္းကို ရွာေလ့ရွိေသာ ကုကၠဳစၥ ၿငိမ္းေအးၿပီး ျဖစ္ေသာ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္ကို
လုပ္ေကၽြးေလာ့၊ ထိုေကာင္းမႈသည္ ေကာင္းမႈကို အလုိရွိေသာ သူ၏
လယ္ယာျဖစ္၏ ဟု (ေဟာေတာ္မူ၏)။ (၇)
    အသွ်င္ေဂါတမသို႔ ျဖစ္လွ်င္ တပည့္ေတာ္သည္ ဤႏို႔ဃနာကို
အဘယ္သူအား လွဴရအံ့နည္းဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ပုဏၰား နတ္, မာရ္နတ္, ျဗဟၼာႏွင့္တကြေသာ
နတ္ေလာကႏွင့္ သမဏျဗဟၼဏ မင္းမ်ား, လူမ်ားႏွင့္တကြေသာ လူ႔ေလာက၌
ျမတ္စြာဘုရားကို လည္းေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရား တပည့္သားကို လည္းေကာင္း၊
ထား၍ စားအပ္ၿပီးေသာ ထိုႏုိ႔ဃနာကို ေကာင္းစြာ ေၾကက်က္ျခင္းသို႔
ေရာက္ေစႏိုင္မည့္ သူကို ငါဘုရား ျမင္ေတာ္မမူ၊ ပုဏၰား ထို႔ေၾကာင့္ သင္သည္
ထိုႏုိ႔ဃနာကို စိမ္းေသာ ျမက္မရွိရာ၌ ေသာ္လည္း စြန္႔ေလာ့၊
ပိုးမရွိေသာ ေရ၌ေသာ္လည္း ေမွ်ာေလာ့ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
    ထိုအခါ ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰားသည္ ထိုႏို႔ဃနာကို ပိုးမရွိေသာ
ေရ၌ ေမွ်ာ၏၊ ထိုအခါ ေရ၌ ပစ္ခ်အပ္ေသာ ႏို႔ဃနာသည္ တရွဲရွဲမည္၏၊
တရွဲရွဲ အသံျပဳ၏၊ ထက္ဝန္းက်င္မွ အခိုးထြက္၏၊ ထြက္ဝန္းက်င္မွ
မ်ားစြာ အခိုးထြက္၏၊ တစ္ေန႔ပတ္လုံး မီးဖုတ္အပ္ေသာ ထယ္သြားကို
ေရ၌ ပစ္ခ်အပ္သည္ ရွိေသာ္ တရွဲရွဲမည္သကဲ့သို႔ တရွဲရွဲအသံကို
ျပဳသကဲ့သို႔ ထက္ဝန္းက်င္မွ အခိုးထြက္သကဲ့သို႔ ထက္ဝန္းက်င္မွမ်ားစြာ
အခိုးထြက္သကဲ့သို႔ ဤအတူပင္ ေရ၌ ထည့္အပ္ေသာ ထိုႏို႔ဃနာသည္
တရွဲရွဲမည္၏၊ တရွဲရွဲမည္ေသာ အသံကို ျပဳ၏၊ ထက္ဝန္းက်င္မွ
အခိုးထြက္၏၊ ထက္ထြန္းက်င္မွ မ်ားစြာ အခိုးထြက္၏။
    ထို႔ေနာက္ ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰားသည္ ထိတ္လန္႔သည္
ၾကက္သီးေမြးညင္း ထသည္ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္
ျမတ္စြာဘုရား၏ ေျခေတာ္တို႔ကို ဦးတိုက္၍ ျမတ္စြာဘုရားအား
“အသွ်င္ေဂါတမ (တရားေတာ္သည္) အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပစြ၊
အသွ်င္ေဂါတမ (တရားေတာ္သည္) အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပစြ၊
အသွ်င္ေဂါတမ (တရားေတာ္သည္) ေမွာက္ထားသည္ကို လွန္ဘိ
သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ဖုံးလႊမ္းထားသည္ကို ဖြင့္လွစ္ဘိသကဲ့သို႔
လည္းေကာင္း၊ မ်က္စိလည္ေသာ သူအား လမ္းမွန္ကို ေျပာၾကားဘိ
သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း “မ်က္စိအျမင္ရွိေသာ သူတို႔သည္
အဆင္းတို႔ကို ျမင္ၾကလိမ့္မည္” ဟု အမိုက္ေမွာင္၌ ဆီမီးတန္ေဆာင္
ကို ေဆာင္ျပဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း အသွ်င္ေဂါတမ ဤအတူ
သာလွ်င္ အသွ်င္ေဂါတမသည္ မ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းျဖင့္
တရားေတာ္ကို ျပေတာ္မူပါေပ၏၊ အသွ်င္ေဂါတမ ထိုအကၽြႏု္ပ္သည္
အသွ်င္ေဂါတမကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ တရားေတာ္ကို
လည္း ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ သံဃာေတာ္ကိုလည္း
ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ အသွ်င္ေဂါတမ အကၽြႏု္ပ္သည္
အသွ်င္ေဂါတမအထံ၌ ရွင္အျဖစ္ကို ရလိုပါ၏၊ ရဟန္းအျဖစ္ကို
ရလိုပါ၏” ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
    ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰား သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထံ၌
ရွင္အျဖစ္ကို ရ၏၊ ရဟန္းအျဖစ္ကို ရ၏၊ ရဟန္းျဖစ္၍ မၾကာမီ
အသွ်င္ဘာရဒြါဇသည္ တစ္ေယာက္တည္း ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔
ကပ္၍ မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာအားထုတ္ကာ နိဗၺာန္သို႔ စိတ္ကို
ေစလႊတ္လ်က္ ေနသည္ရွိေသာ္ လူ႔ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔
ေကာင္းစြာဝင္ေသာ အမ်ဳိးသားတို႔ လိုလားအပ္ေသာ အက်င့္ျမတ္၏
အဆုံးျဖစ္ေသာ အတုမရွိျမတ္ေသာ အရဟတၱဖုိလ္ကို မၾကာမီ
ယခုဘဝ၌ပင္ ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္
ေရာက္၍ ေန၏၊ “ပဋိသေႏၶေနမႈ ကုန္ၿပီ၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို
က်င့္သုံးၿပီးၿပီး၊ ျပဳဖြယ္ (မဂ္) ကိစၥကို ျပဳၿပီးၿပီ၊ ဤ(မဂ္)ကိစၥ အလို႔ငွါ
တစ္ပါးေသာ ျပဳဖြယ္ကိစၥ မရွိေတာ့ၿပီ” ဟု သိ၏၊ အသွ်င္ဘာရဒြါဇသည္
ရဟႏၲာတို႔တြင္ တစ္ပါးအပါအဝင္ ျဖစ္ေလသတည္း။
ကသိဘာရဒြါဇသုတ္ ၿပီး၏