ကိေလသကံ ဝိပါက္စိတ္ အႀကံမ်ားကလည္း
အဖန္ဖန္ထပ္
“သေဗၺ သခၤါရာ အနိစၥာ၊ ယဒါ ပညာယ ပႆတိ၊
အထိ နိဗၺိႏၵတိ ဒုေကၡ၊ ဧသ မေဂၢါ ဝိသုဒိၶယာ။”
ကိေလသာတို႔၏ အပ္ႏွံလာေသာအလုပ္ကို လက္ခံလ်က္က
ကံက တည္ေဆာက္ေပးထားေသာ ကမၼဘဝသည္ ကိေလသာမုန္ရည္
ဝင္စဥ္တုန္းက ေကာင္းသလိုလို ထင္ခဲ့မိေသာ္လည္း ဝိပႆနာဉာဏ္ပညာ
႐ႈနည္းမ်ားျဖင့္ ႐ႈၾကည့္လိုက္ေသာအခါ -
အေကာင္းဟဲ့ ထင္ေနသည့္အထဲက ႐ုတ္တရက္ခ်ည္းၿပဳိလဲ၊
႐ုတ္တရက္ခ်ည္း ပ်က္ပြဲႀကီးဝင္၊ ထို႔ေနာက္ ျဖစ္ပြဲႀကီးက ျပန္သဲျဖင့္
အၿမဲပင္ လည္ပတ္ေပးေနသည္ကိုသာ ေတြ႔ေနရပါ၏။
အဆိုးပါဟဲ့ဆိုလည္း မရပ္မစဲ ပ်က္ပြဲႀကီးက ဆင္၊
ျဖစ္ပြဲႀကီးက သဲ၊ အၿမဲလည္ပတ္ ေပးသည္ကိုသာ ေတြ႔ရပါ၏။ ၾကာေသာ္ . . .
အေကာင္းပ်က္ ဆက္၍မၾကည့္လိုျခင္းျဖင့္ ၿငီးေငြ႔လာေတာ့၏။
အဆိုးပ်က္ ထြက္၍ပင္ မၾကည့္ခ်င္ေတာ့ျခင္းျဖင့္ ၿငီးေငြ႔လာေတာ့၏။
ဤၿငီးေငြ႔စိတ္ဝင္လာျခင္းသည္ ကာမဘဝ အရမမင္၊ မစေတာ့ခ်င္ျခင္းေၾကာင့္။
အစြဲစင္ၾကယ္ေရးစခန္း တက္လွမ္းရာ၏။ လမ္းစ လမ္းဝ လမ္းမတည္း။
စိတ္သည္ ဆီကဲ့သို႔လွ်င္ အေပါက္မရွိ အေပါက္ရွာ ထြက္ေလ့ရွိေသာ အမ်ဳိးျဖစ္၏။
သတိမစီး ေမ့ေမ့ႀကီးအတိုင္း စိတ္ကို ေပါက္လႊတ္ပဲစား ပစ္ထားေလ့ရွိသူတိုင္း စိတ္သည္
အလုပ္အနားမယူတတ္ေသာ စိတ္ပီပီ၊ စိတ္သည္ အလုပ္႐ုံမေရြးတတ္ေသာ စိတ္ပီပီ
တစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု လိုက္စားေနေတာ့၏။
ထိုစဥ္ - ကာမဝိတက္ -
သူ ႀကဳိက္သလို ပုံေဖာ္ကာ စိတ္ကူးယဥ္၍လည္း ေနတတ္၏။ ကိုယ္လိုသလို ေတြး
ကိုယ္လိုသလိုပင္ အခြင့္ေရးယူတတ္ေသာေၾကာင့္ ယင္းစိတ္ကူးယဥ္ရာမွ အႀကဳိက္၊ အေတြ႔၊
လုိက္၍ပင္ မမီၿပီ။
ထိုသုိ႔ စိတ္ကူးေၾကာင့္ တစ္ဖက္ပုံက အက်။ ထုိပုံက ကိုယ္လိုသလို
မူဟန္ျပေနေသာအခါ . . .
- ဗ်ာပါဒဝိတက္ -
ထိုစိတ္ျဖင့္ အကူးခံထားရေသာ ပုံရွင္ေခၚ သက္ရွိသက္မဲ့ အရာဝတၳဳမ်ားအေပၚ
တပ္စြန္းေသာ ကိေလသာအထားမ်ား အထိုး၊ အပင့္၊ အလႈံ႔၊ အေဆြမ်ား ျပဳလုပ္ေနေခ်ရာ
ထိုစိတ္ မ႐ုိးမရြျဖစ္လာကာ -
ေျပာသလိုမွ အေရာခံပါမလား။
လုပ္သလိုမွ ငုတ္တုတ္ခံပါ့မလား။ စေသာအႀကံ . . . .
သည္လိုမရ သည္လိုဆိုေသာအႀကံ။ ဟင္ . . . မရလွ်င္ ခက္ရေတာ့မည္ဟူေသာ
အႀကံမ်ားက ဝင္ေဆာင့္လာၾကမည္။
ထို႔ေနာက္ - ဝိဟိ ံသဝိတက္ -
ကိုယ္ပ်က္၊ သူပ်က္ ႏွစ္ဦးစလုံးပ်က္ေစေသာ အေတြ႔ဘက္သို႔ဆက္ရန္ ထိုအႀကံမ်ား
ၾကားမွပင္ အႀကံျဖင့္ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။
ထိုစဥ္ . . . စိတ္တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္တို႔၏ အေတြးမ်ား၌လည္း ျဖစ္လ်က္က
ပ်က္က်သြားၾကေသာ ဥပါဒ္၊ ႒ီ၊ ဘင္ ေခၚ ဇာတိေဘး၊ ဇရာေဘး၊ ဗ်ာဓိေဘး၊ မရဏေဘးဆိုးႀကီးမ်ားက
ေနာက္ေယာင္ခံေျခရာနင္း အတင္းဖ်က္ျဖင့္ ပါဝင္ပတ္သက္ေနၾကျပန္ပါသည္။
တစ္ဖန္ ကိေလသာတစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ အပြက္မ်ား၌လည္း - . . .
ျဖစ္ေယာင္ေဆာင္ ပ်က္ေကာင္ၾကား ငုတ္ေပ်ာက္သြားၾကေသာ -
ဇာတိေဘး၊ ဇရာေဘး၊ ဗ်ာဓိေဘး၊ မရဏေဘးဆိုးႀကီးမ်ားကား တစ္စကၠန္႔လွ်င္ -
႐ုပ္ျဖစ္စဥ္ေပါင္း ကုေဋေပါင္း ေျခာက္ေထာင္ခန္႔။
နာမ္ျဖစ္စဥ္ေပါင္း ကုေဋေပါင္း တစ္သိန္းတိတိ၊
ထိုကိန္းဂဏန္းမ်ားအတိုင္းလွ်င္ ကိေလသာစိတ္ကူးအတြင္း
ခ်ဥ္းနင္းဝင္ေရာက္ ခႏၶာအား ထိုးေဖာက္ဖ်က္ဆီးျပစ္ေနၾကပါသည္။
တစ္ဖန္လည္း ထိုစိတ္, ထိုကိေလသာတို႔၏ ေနာက္မွေန ေစတနာထားျခင္း၊
ခံစားေပးျခင္း၊ မွတ္တမ္းတင္ေပးျခင္း၊ ျပင္ဆင္ေပးျခင္းႏွင့္အတူ မေနာသို႔, က်ဴး၊
ကိုယ္ႏႈတ္တြင္ အသြင္းက်ဴးက်ဴးရာတိုင္းတို႔၌လည္း
ကံတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္လွ်င္
ဥပၸါဒ - အရွိန္လိႈင္းရိပ္ကေလးမ်ား ေျပးဝင္လာျခင္း
႒ီဘာဝ - အရွိန္ကားေသ၊ ေတြေနျခင္း
ဘဂၤဘာဝ - ေသေသာအရွိန္သက္ ပ်က္က်သြားျခင္း
အခိုက္မွ် အတန္႔မွ်ေသာ ထိုခဏငယ္ေလး သုံးခ်က္စီတို႔ႏွင့္အတူ
တစ္စကၠန္႔အတြင္း အထက္ပါကိန္းဂဏန္းမ်ားအတိုင္းလွ်င္ -
ဇာတိ - အရွိန္ျဖင့္ ကူးဝင္လာျခင္း၊
ဇရာ - အရွိန္ ရင့္က်က္သြားျခင္း၊
ဗ်ာဓိ - အရွိန္ အထိနာသြားျခင္း၊
မရဏ - အရွိန္ ပ်က္က်သြားျခင္းမ်ား၊
ေလအဟုတ္၏ အရွိန္ပမာ ထိုကံမ်ား၏ေနာက္သို႔လည္း ေနာက္ေယာင္ခံေျခရာနင္း အတင္းဖ်က္
ခႏၶာအားအသက္ကုန္ေစပါသည္။ တစ္ဖန္လည္း ထိုစိတ္, ထိုကိေလသာ, ထိုကံတို႔၏ ဖန္တီးေပးရာအတိုင္း
သည္႐ုပ္နာမ္မ်ား အက်ဳိးခံစားစဥ္ကာလတိုင္းတို႔၌လည္း -
ယခင္ ပဋိသေႏၶေနစဥ္ကတည္းက တြဲပါလာခဲ့ၾကေသာ ဤဇာတိ၊ ဤဇရာ၊ ဤဗ်ာဓိ၊ ဤမရဏ
တရားေလးပါးစလုံးတို႔ကလည္း ပ်က္တိုင္းကူး၊ ကူးတိုင္းျဖစ္၊ ျဖစ္တိုင္းရင့္၊ ရင့္တိုင္းနာ၊ နာတိုင္းပ်က္တို႔ျဖင့္,
မေနာပြက္တိုင္းလည္း ဆက္လိုက္ေနၾကေတာ့သည္။
ေျပာတိုင္းလည္း ဆက္လိုက္ေနၾကေတာ့သည္။
ျပဳက်င့္တိုင္းလည္း ဆက္လိုက္ေနၾကေတာ့သည္။
တစ္ဖန္ထိုသို႔ အက်ဳိးဝိပါက္ခံၿပီးတိုင္း အမႈမဲ့, အမွတ္မဲ့တို႔၏ အက်ဳိးခံစားနည္းသည္ မိမိကိုလႊတ္၍
တစ္ဘက္သို႔ၫႊတ္ထားျခင္း၊ ႀကဳိက္ မသိရာမွ, မသိႀကဳိက္ အလိုက္ခံရျခင္းမ်ားေၾကာင့္ . . . . .
တစ္ဘက္သို႔ အေတးအစြဲမ်ား ခ်န္ထားခဲ့ေလ့ရွိရာ ထိုအစြဲမ်ားအထဲဝင္ အရာထင္ေလေသာအခါ
လူသူေဝးေလ အေတြးေပၚေလျဖစ္လာေစေတာ့သည္။
ထိုအေတြးေပၚတိုင္းလည္း တသသေသာ ကိေလသာမ်ား လႈပ္ရွားလာၾကဦးေတာ့မည္။
ထိုကာလသားမ်ား လႈပ္ထလာတိုင္းလည္း -
ဆိုင္ရာကံမ်ားကလည္း ဆက္လက္ျပဳက်င့္ေပးေနၾကရမည္။
ဆိုင္ရာေဝဒနာ, တဏွာမ်ားကလည္း အက်ဳိးသက္ဆက္ ခံစားေနၾကမည္။
တစ္ဖန္ ထိုအက်ဳိးသက္ ဆက္၍ ဆက္၍ ခံစားခြင့္ရၿပီးတိုင္းလည္း -
ဤနည္းျဖင့္ စိတ္၊ ကိေလသာ၊ ကံ၊ ဝိပါက္၊ ေလးခ်က္တို႔သည္ သူ႔ဘက္ကိုယ့္ဘက္ အလွည့္ခ်
ဆက္ေပးလ်က္ကလည္းေကာင္း၊ သူ႔လက္ ကိုယ့္လက္ အကြက္ခ် အခ်က္ေပးလ်က္ကလည္းေကာင္း
သတၱဝါတို႔ကို -
အခ်င္းခ်င္း ဘဝခ်င္းဆုံ ဘုံခ်င္းတိုက္၍ လိုက္စြက္ဖက္ေနၾကရာ မည္သူမွ် မနားၾကရၿပီ။
အခ်င္းခ်င္း ဝတၳဳခ်င္းဆုံ အာ႐ုံခ်င္းတိုက္၍ လိုက္စြက္ဖက္ေနၾကရာ မည္သူမွ် နားရသည္ အားရသည္ဟူ၍
မရွိၾကေတာ့ၿပီ။
ဆုိခဲ့ၿပီး -
မိစၧာဝိတက္(အမွားႀကီး)သုံးမ်ဳိးတို႔မွျဖစ္ေသာ အစြဲစိတ္၊ စြဲရာျပဳေသာကံ၊ စြဲရာဘက္ ဆင္းသက္ေသာ ကိေလသာ၊
ယင္းတို႔၏လည္ပတ္ႏႈန္းအတိုင္းသာ ဘုံဘဝ၊ ဝတၳဳအာ႐ုံတို႔ အက်ဳိးဆက္ျဖစ္ေပၚလာၾကဦးမည္ဆိုေသာ္ -
ဇာတိ-ဇရာ-ဗ်ာဓိ-မရဏ တို႔ကလည္း အက်ဳိးဆက္လိုက္လံကာ ဖ်က္ဆီးေနၾကဦးမည္ဆိုေသာ္ . . .
တစ္ဦး တစ္ဦးတို႔၏ အ႐ိုးပုံထားစရာမ်ားကိုလည္း ေဝပုလႅေတာင္ႏွင့္ အလုံးအရပ္ပမာဏခ်င္းတူေသာ
ေျမေနရာမ်ား ႏွစ္ကြက္ သုံးကြက္ထက္မကပင္ အဆင္သင့္ျပဳလုပ္ေပးထားၾကရမည္သာ။
တစ္ဖန္ တစ္ဦးတစ္ဦး၌ ေတာ္စပ္ရမည့္ အေမမ်ားအတြက္ကိုလည္း ဝါးအလုံး (၁၀၀)ပါ၊ အစည္း (၁၀၀)စီေသာ၊
အစည္းေပါင္း ႏွစ္စီးသုံးစီးထက္မကပင္ အဆင္သင့္ျဖတ္ေတာက္ေပးထားၾကရမည္သာ။
သတၱဝါတစ္ဦး၏ အမွတ္မဲ့ေနေသာ တစ္ေန႔တစ္စိတ္သည္ တစ္ခုမဟုတ္တစ္ခု သို႔မဟုတ္၊ သူမဟုတ္သူမ်ားအေပၚ၌
ခ်စ္မုန္းႏွစ္ပါး အထြဋ္တပ္ထားေသာ မိစၧာအေတြးသုံးခ်က္တို႔ျဖင့္ လွည့္ေနတတ္ရာ လူသာနားမည္။ သူကား အနားယူလိမ့္မည္
မဟုတ္ေခ်ၿပီ။
တစ္ဖန္ သူေတြးတိုင္း ကိေလသာေသြးမ်ား အေျပးဝင္ေရာက္လာကာ၊ လႈိင္းထေနရျခင္းမ်ားကလည္း ရပ္နားရလိမ့္မည္
မဟုတ္ေခ်ၿပီ။
ထိုကိေလသာေသြးမ်ား ထၾကြေသာင္းက်န္းလာတိုင္းလည္း ဆိုင္ရာကံမ်ားက ကိုယ္ျဖင့္, ႏႈတ္ျဖင့္, စိတ္ျဖင့္
ျပဳလုပ္ေပးေနျခင္းမ်ားကလည္း ရပ္နားလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်ၿပီ။
ထိုကံမ်ား ကိေလသာက လုပ္ဖက္ခ်တိုင္း ထိုလူသား ထလုပ္ေပးေနရလွ်င္လည္း ေဝဒနာ, တဏွာတို႔က စပ္တူအက်ဳိးျပန္
ခံစားေပးေနရျခင္းမ်ားမွ ထုိလူသား မည္သည့္ကာလမွ် ရပ္နားရမည္မဟုတ္ေခ်ၿပီ။
သို႔ေၾကာင့္ အမွတ္မဲ့တစ္ဦး၏ တစ္ေန႔တာဟူေသာကာလသည္ သူတစ္ပါးစိတ္ျဖင့္သာ အသက္ငွင္ေနရျခင္း၊
သူတစ္ပါး ျပစ္မွားလ်က္ကသာ အက်ဳိးခံစားေနရျခင္းမ်ားေၾကာင့္ အေၾကြးမကင္း အေၾကြးျဖင့္ပင္ စာရင္းသြင္းေပးခံရကာ -
တစ္ရက္ တစ္ရက္လုံး အ႐ႈံးခ်ည္းသာ။
သည္အေရး ေတြးမိေလေသာအခါ
အဘ သား ဧကစာရီအက်င့္ျဖင့္ ေတာထြက္ခ်င္ပါသည္ ဘုရား။
မဟာေဗာဓိၿမဳိင္ဆရာေတာ္ - သံေဝဂလမ္း- မွ ႏွာ(၅၉)မွ၊ ႏွာ(၆၆) ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment