ေပတဝတၳဳပါဠိေတာ္
ျမန္မာျပန္
၁ - ဥရဂဝဂ္
၁၂ - ဥရဂေပတဝတၳဳ
သားေသဆုံးလ်က္ မငုိေႂကြးေသာ အဖ အမိ ႏွစ္မ မယား ေလးဦးတို႔
ေျပာပုံႏွင့္ ေသသူကို လြမ္းဆြတ္ငိုေႂကြးျခင္း၏ အက်ဳိးမရွိပုံ ဥပမာ အစုံအလင္ပါေသာ ဝတၳဳ
၈၅။ ေႁမြသည္ အေရာေဟာင္းကို စြန္႔၍ သြားသကဲ့သို႔ ဤအတူ သံသရာ၌
က်င္လည္ရေသာ သတၱဝါသည္ ခႏၶာကိုယ္ကို အသုံးမျပဳႏိုင္ဘဲ အသတ္ကင္း၍ ေသသည္
ရွိေသာ္ မိမိ၏ ေဆြးေျမ့ေသာ ကိုယ္ကို စြန္႔၍ သြားရ၏။
၈၆။ ထိုေသသူသည္ မိမိလားရာေရာက္ ‘ဂတိ’ သို႔ သြားသည္ျဖစ္၍
မီးေလာင္ကၽြမ္းေနေသာ ကိုယ္သည္ ေဆြးမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြးျခင္းကို မသိ၊ ထုိ႔ေၾကာင့္
ဤငါ့သားကို (အေၾကာင္းျပဳ၍) မငိုဟု (ေသသူ၏ အဖျဖစ္ေသာ ပုဏၰားက ဆို၏)။
၈၇။ ငါ့သား လာလွည့္ဟု မေခၚဘဲ ထိုတမလြန္ေလာကမွ လာ၏၊
ငါ့သား သြားေတာ့ဟု ခြင့္မျပဳဘဲ ဤပစၥဳပၸန္ေလာကမွ သြား၏၊ အၾကင္သို႔ေသာ
အျခင္းအရာအားျဖင့္ (မေခၚဘဲ) လာ၍ ထိုသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ (ခြင့္မျပဳဘဲ)
သြား၏၊ ထိုအလိုသို႔ မလိုက္ဘဲ က်င္လည္၍ ျဖစ္ရာ၌ ငိုေႂကြးျမည္တမ္းျခင္းသည္
အဘယ္အက်ဳိးရွိအံနည္း။
၈၈။ ထိုေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ ‘ဂတိ’ သို႔ သြားသည္ျဖစ္၍
မီးေလာင္ကၽြမ္းေနေသာ ကိုယ္သည္ ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြးျခင္းကို မသိ၊
ထို႔ေၾကာင့္ ဤငါ့သားကို အေၾကာင္ျပဳ၍ မငိုဟု (အမိပုဏၰားမက ဆို၏)။
၈၉။ အကယ္၍ ငိုေႂကြးခဲ့ပါမူ ပိန္ခ်ဳံး႐ုံမွ်သာ ျဖစ္ရာ၏၊ ထိုငိုေႂကြးရာ၌
ငါ့အား အဘယ္အက်ဳိးရွိရာအံ့နည္း၊ ငါတို႔၏ ေဆြမ်ဳိး မိတ္ေဆြ ခ်စ္ကၽြမ္းဝင္သူတို႔အား
လြန္စြာ စိတ္မခ်မ္းသာမႈမွ်သာ ျဖစ္ရာ၏။
၉၀။ ထိုေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ ‘ဂတိ’ သို႔ သြားသည္ျဖစ္၍
မီးေလာငကၽြမ္းေနေသာ ကိုယ္သည္ ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြးျခင္းကို မသိ၊
ထို႔ေၾကာင့္ ဤငါ့ေမာင္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မငိုဟု (ႏွမငယ္က ဆို၏)။
၉၁။ သူငယ္သည္ ေကာင္းကင္၌ သြားေသာ လကို ငါ၏ ရထားဘီးကို
ေပးဟု ဆို၍ ငိုသကဲ့သို႔၊ ဤအတူ အၾကင္သူသည္ ေသသူကို စိုးရိမ္၏၊
(ထိုသူ၏) ဤစိုးရိပ္ျခင္းသည္ ဤသူငယ္၏ အျဖစ္ႏွင့္ တူသည္သာတည္း။
၉၂။ ထိုေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ ‘ဂတိ’ သို႔ သြားေရာက္သည္
ျဖစ္၍ မီးေလာင္ကၽြမ္းေနေသာ ကိုယ္ခႏၶာသည္ ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြးျခင္းကို
မသိ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤ ငါ့လင္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မငိုဟု (မယားက ဆို၏)။
၉၃။ ပုဏၰား ကြဲေလၿပီးေသာ ေရအိုးသည္ တစ္ဖန္စပ္၍ မရသကဲ့သို႔
ဤအတူ အၾကင္သူသည္ ေသသူကို စိုးရိမ္၏၊ (ထိုသူ၏) ဤစိုးရိပ္ျခင္းသည္
ကြဲေလၿပီးေသာ အိုးကို စပ္၍ မရသည္ႏွင့္ တူသည္ သာတည္း။
၉၄။ ထိုေသသူသည္ မိမိလားေရာက္ရာ ‘ဂတိ’ သို႔ သြားေရာက္သည္
ျဖစ္၍ မီးေလာင္ကၽြမ္းေနေသာ ကိုယ္ခႏၶာသည္ ေဆြမ်ဳိးတို႔၏ ငိုေႂကြးျခင္းကို မသိ၊
ထို႔ေၾကာင့္ ဤအရွင့္သားကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မငိုဟု (ကၽြန္မက ဆို၏)။
ဥရဂေပတဝတၳဳ ၿပီး၏
Monday, March 11, 2013
မဟာေပသကာရေပတဝတၳဳ
ေပတဝတၳဳပါဠိေတာ္
ျမန္မာျပန္
၁ - ဥရဂဝဂ္
၉ - မဟာေပသကာရေပတဝတၳဳ
လင္အလွဴေပးသည္ကို မယားျဖစ္သူက အမ်ဳိးမ်ဳိးက်ိန္ဆဲရာတြင္ “သင္၏ အဝတ္တို႔သည္
သံျပားႏွင့္ အတူျဖစ္ပါေစ” ဟု ဆဲေရးခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေသေသာအခါ ေသြးျပည္ အညစ္အေၾကးကိုစား
သံျပားအဝတ္ကို ဝတ္ေနရသူ ၿပိတၱာမ
၅၄။ ဤမိန္းမသည္ က်င္ႀကီးကို လည္းေကာင္း, က်င္ငယ္ကို လည္းေကာင္း, ေသြးကို
လည္းေကာင္း, ျပည္ကို လည္းေကာင္း စားေနရ၏၊ ဤအက်ဳိးသည္ အဘယ္ကံ၏ အက်ဳိးနည္း၊
အခါခပ္သိမ္း ေသြးျပည္ကို စားေနေသာ ဤမိန္းမသည္ ေရွးဘဝက အဘယ္အမႈကို ျပဳခဲ့ဖူးသနည္း။
၅၅။ အသစ္ျဖစ္၍ ေကာင္းကုန္ ႏူးညံ့ကုန္ စင္ၾကယ္ေသာ အဆင္း, ႏူးည့ံသည့္ အေမြး
ရွိကုန္ေသာ အဝတ္တို႔ကို ဤမိန္းမအား ေပးလိုက္ကုန္သည္ ရွိေသာ္ ယင္းအဝတ္တို႔သည္ သံျပားကဲ့သို႔
ျဖစ္ကုန္၏၊ ဤမိန္းမသည္ အဘယ္အမႈကို ျပဳခဲ့သနည္းဟု (ရဟန္းက ေမး၏)။
၅၆-၇။ အရွင္ဘုရား ဤမိန္းမသည္ အကၽြႏု္ပ္၏မယား ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါ၏၊ ေပးလွဴေလ့ မရွိပါ။
ဝန္တိုေလ့ ရွိပါ၏၊ စဥ္းလဲ ေကာက္က်စ္တတ္ပါ၏၊ ထိုမိန္းမသည္ သမဏျဗာဟၼဏတို႔အား
ေပးလွဴေသာ အကၽြႏု္ပ္ကို “သင္သည္ အခါခပ္သိမ္း မစင္ၾကယ္ေသာ က်င္ႀကီးကို လည္းေကာင္း,
က်င္ငယ္ကို လည္းေကာင္း, ေသြးကို လည္းေကာင္း, ျပည္ကို လည္းေကာင္း စားေလာ့၊
ဤက်င္ႀကီး, က်င္ငယ္, ေသြးျပည္ သည္ သင့္အား တမလြန္ဘဝ၌ ျဖစ္ေစသတည္း။ သင္၏
အဝတ္တို႔သည္လည္း သံျပားႏွင့္အတူ ျဖစ္ေစကုန္သတည္း” ဟု ဆဲေရးလည္း ဆဲေရးပါ၏၊
ၿခိမ္းေျခာက္လည္း ၿခိမ္းေျခာက္ပါ၏၊ ထိုမိန္းမသည္ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ မေကာင္းမႈ (ဒုစ႐ိုက္)
ကို ျပဳက်င့္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဤၿပိတၱာဘုံသို႔ ေရာက္လာ၍ ၾကာျမင့္စြာ (ဤက်င္ႀကီး စသည္ကို)
စားရ၏ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
မဟာေပသကာရေပတဝတၳဳ ၿပီး၏
ျမန္မာျပန္
၁ - ဥရဂဝဂ္
၉ - မဟာေပသကာရေပတဝတၳဳ
လင္အလွဴေပးသည္ကို မယားျဖစ္သူက အမ်ဳိးမ်ဳိးက်ိန္ဆဲရာတြင္ “သင္၏ အဝတ္တို႔သည္
သံျပားႏွင့္ အတူျဖစ္ပါေစ” ဟု ဆဲေရးခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေသေသာအခါ ေသြးျပည္ အညစ္အေၾကးကိုစား
သံျပားအဝတ္ကို ဝတ္ေနရသူ ၿပိတၱာမ
၅၄။ ဤမိန္းမသည္ က်င္ႀကီးကို လည္းေကာင္း, က်င္ငယ္ကို လည္းေကာင္း, ေသြးကို
လည္းေကာင္း, ျပည္ကို လည္းေကာင္း စားေနရ၏၊ ဤအက်ဳိးသည္ အဘယ္ကံ၏ အက်ဳိးနည္း၊
အခါခပ္သိမ္း ေသြးျပည္ကို စားေနေသာ ဤမိန္းမသည္ ေရွးဘဝက အဘယ္အမႈကို ျပဳခဲ့ဖူးသနည္း။
၅၅။ အသစ္ျဖစ္၍ ေကာင္းကုန္ ႏူးညံ့ကုန္ စင္ၾကယ္ေသာ အဆင္း, ႏူးည့ံသည့္ အေမြး
ရွိကုန္ေသာ အဝတ္တို႔ကို ဤမိန္းမအား ေပးလိုက္ကုန္သည္ ရွိေသာ္ ယင္းအဝတ္တို႔သည္ သံျပားကဲ့သို႔
ျဖစ္ကုန္၏၊ ဤမိန္းမသည္ အဘယ္အမႈကို ျပဳခဲ့သနည္းဟု (ရဟန္းက ေမး၏)။
၅၆-၇။ အရွင္ဘုရား ဤမိန္းမသည္ အကၽြႏု္ပ္၏မယား ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါ၏၊ ေပးလွဴေလ့ မရွိပါ။
ဝန္တိုေလ့ ရွိပါ၏၊ စဥ္းလဲ ေကာက္က်စ္တတ္ပါ၏၊ ထိုမိန္းမသည္ သမဏျဗာဟၼဏတို႔အား
ေပးလွဴေသာ အကၽြႏု္ပ္ကို “သင္သည္ အခါခပ္သိမ္း မစင္ၾကယ္ေသာ က်င္ႀကီးကို လည္းေကာင္း,
က်င္ငယ္ကို လည္းေကာင္း, ေသြးကို လည္းေကာင္း, ျပည္ကို လည္းေကာင္း စားေလာ့၊
ဤက်င္ႀကီး, က်င္ငယ္, ေသြးျပည္ သည္ သင့္အား တမလြန္ဘဝ၌ ျဖစ္ေစသတည္း။ သင္၏
အဝတ္တို႔သည္လည္း သံျပားႏွင့္အတူ ျဖစ္ေစကုန္သတည္း” ဟု ဆဲေရးလည္း ဆဲေရးပါ၏၊
ၿခိမ္းေျခာက္လည္း ၿခိမ္းေျခာက္ပါ၏၊ ထိုမိန္းမသည္ ဤသို႔ သေဘာရွိေသာ မေကာင္းမႈ (ဒုစ႐ိုက္)
ကို ျပဳက်င့္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဤၿပိတၱာဘုံသို႔ ေရာက္လာ၍ ၾကာျမင့္စြာ (ဤက်င္ႀကီး စသည္ကို)
စားရ၏ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
မဟာေပသကာရေပတဝတၳဳ ၿပီး၏
နာဂေပတဝတၳဳ
ေပတဝတၳဳပါဠိေတာ္
ျမန္မာျပန္
၁ - ဥရဂဝဂ္
၁၁ - နာဂေပတဝတၳဳ
သားသမီးသုံးေယာက္တို႔ အလွဴေပးသည္ကို ဝန္တိုစိတ္ျဖင့္ ပိတ္ပင္
ဆဲေရးမိၾကေသာေၾကာင့္ ေသလြန္ေသာအခါ သားသမီးမ်ားမွာ ခ်မ္းသာ၍
မိဖတို႔မွာ တင္းပုတ္ျဖင့္ ႐ိုက္ႏွက္ျခင္းကိုခံကာ ေသြးျပည္ကို စားေသာက္ေနရသူ
ၿပိတၱာမ်ား -
၇၃။ တစ္ေယာက္သည္ ဆင္ျဖဴျဖင့္ ေရွ႕က သြား၏၊ တစ္ေယာက္ကား
အႆထိုရ္ ျမင္းကေသာ ရထားျဖင့္ အလယ္က သြား၏၊ ေနာက္၌ အရပ္ဆယ္မ်က္ႏွာ
လုံးကို ထြန္းလင္းေတာက္ပေစေသာ သတို႔သမီးကိုမူကား ထမ္းစင္ျဖင့္ ထမ္းေဆာင္၏။
၇၄။ သင္တို႔သည္ကား တင္းပုတ္ လက္စြဲၾကကုန္သည္ျဖစ္၍ ငိုေႂကြးေသာ
မ်က္ႏွာရွိလ်က္ တင္းပုတ္ျဖင့္ ႐ိုက္ပုတ္ျခင္းေၾကာင့္ ကြဲျပတ္ ပ်က္စီးေသာကိုယ္
ရွိၾကကုန္၏၊ လူျဖစ္ၾကစဥ္က အဘယ္မေကာင္းမႈကို ျပဳခဲ့ၾကသနည္း၊ အဘယ့္ေၾကာင့္
အခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္သည္ တစ္ေယာက္၏ ေသြးကို ေသာက္ၾကရကုန္
ဘိသနည္းဟု (သာမေဏက ေမး၏)။
၇၅။ အေျခေလးေခ်ာင္းရွိေသာ ကုၪၨရအမည္ရေသာ ဆင္ျဖဴျဖင့္
ေရွ႕ကသြားေသာ သူသည္ အကၽြႏု္ပ္၏ သားႀကီးပင္တည္း၊ ထိုသားႀကီးသည္ အလွဴဒါန
တို႔ကို ေပးလွဴ၍ ခ်မ္းသာျခင္းရွိလ်က္ ဝမ္းေျမာက္ရ၏။
၇၆။ ေကာင္းေသာ သြားျခင္းရွိေသာ အႆထိုရ္ ျမင္းေလးေကာင္ကေသာ
ရထားျဖင့္ အလယ္ကသြားေသာသူသည္ အကၽြႏု္ပ္၏ သားလတ္ပင္တည္း၊
ထိုသားလတ္သည္ ဝန္မတိုမူ၍ ေပးလွဴေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ တင့္တယ္၏။
၇၇။ သမင္မငယ္ မ်က္စိကဲ့သို႔ ႏူးညံ့ေသာ မ်က္စိရွိေသာ ေနာက္ဆုံးက
ထမ္းစင္ျဖင့္ ထမ္းေဆာင္အပ္ေသာ ပညာရွိေသာ မိန္းမပ်ဳိသည္ကား အကၽြႏု္ပ္တို႔၏
အငယ္ဆုံး သမီးတည္း၊ (ထိုသမီးငယ္သည္) မိမိရရွိေသာ အဖို႔မွ ဝက္ဝပ္အဖုိ႔ကို
လွဴျခင္းေၾကာင့္ ခ်မ္းသာလ်က္ ဝမ္းေျမာက္ရ၏။
၇၈။ ထိုသားသမီးသုံးေယာက္တို႔သည္ ေရွးဘဝက သမဏျဗဟၼဏတို႔အား
ၾကည္လင္ေသာစိတ္ရွိကုန္၏ အလွဴတို႔ကို ေပးလွဴကုန္၏၊ အကၽြႏု္ပ္တို႔သည္မူကား
ဝန္တိုမႈ မစၧရိယ ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါကုန္၏၊ သမဏျဗာဟၼဏတို႔ကို ဆဲေရးတတ္ကုန္၏၊
ဤသားသမီး သုံးေယာက္တို႔သည္ကား ေပးလွဴၾကကုန္၍ စမၼယ္ေပ်ာ္ပါးၾကရကုန္၏၊
အကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ကား ျပတ္ေသာ က်ဴပင္ကဲ့သို႔ ေျခာက္ေသြ႔ၾကကုန္၏ဟု (ၿပိတၱာလင္မယားက ေျဖ၏)။
၇၉။ သင္တို႔၏ စားဖြယ္ကား အဘယ္သေဘာ ရွိသနည္း၊ အိပ္ရာေနရာကား
အဘယ္သေဘာရွိပါသနည္း၊ သင္တို႔သည္ အဘယ္သို႔လွ်င္ မွ်တၾကကုန္သနည္း၊
အလြန္ယုတ္မာေသာ သေဘာရွိကုန္ေသာ သင္တို႔သည္ အပိုင္းအျခားမရွိ မ်ားျမတ္ေသာ
စည္းစိမ္ရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါကုန္လ်က္ ခ်မ္းသာေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ကုသိုလ္ကို
မျပဳျခင္းျဖင့္ ခ်မ္းသာကို ခၽြတ္ယြင္းေစကုန္ေသာေၾကာင့္ ယခု ဆင္းရဲသို႔ ေရာက္ၾကရကုန္၏
ဟု (သာမေဏက ေမး၏)။
၈၀။ အကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း သတ္ပုတ္၍ ျပည္ေသြးကို ေသာက္ရပါကုန္၏၊
မ်ားစြာေသာက္၍လည္း တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲမႈ မရွိၾကပါကုန္၊ မႏွစ္သက္ မလိုလားၾကပါကုန္။
၈၁။ အၾကင္သူတို႔သည္ ပစၥဳပၸန္, တမလြန္ဝယ္ ခ်မ္းသာထူးကို ျပဳလုပ္ စီရင္
တတ္ကုန္ေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာတို႔ကို ရၾကကုန္၍ မိမိတုိ႔လည္း မသုံးေဆာင္ၾကကုန္၊
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကိုလည္း မျပဳၾကကုန္၊ မေပးလွဴတတ္ကုန္ေသာ ထိုသူတို႔သည္ တမလြန္
ဘဝ၌ ယမမင္း၏ ၿပိတၱာဘုံ၌ တည္ေနရကုန္ သည္ျဖစ္၍ အကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကဲ့သို႔ပင္
ငိုေႂကြးၾကရကုန္၏။
၈၂။ ထိုသူတို႔သည္ တမလြန္ဘဝ၌ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေသာ ‘ခုပၸိပါသ’
ၿပိတၱာဘုံသို႔ ကပ္ေရာက္ ကုန္၏၊ ေနာက္အခါ၌ ၾကာျမင့္စြာ (ႏွလုံးမသာယာျခင္းေၾကာင့္)
ပူေဆြးကုန္လ်က္ (ဒုကၡမီးျဖင့္) ေလာင္ကၽြမ္း ၾကရကုန္၏၊ ဆင္းရဲပြားေၾကာင္း
ျဖစ္ကုန္ေသာ စပ္ရွားခံခက္ေသာ အက်ဳိးရွိေသာ ကံတို႔ကို ျပဳေသာေၾကာင့္
အပါယ္ဆင္းရဲကို ခံစားၾကရကုန္၏။
၈၃။ ဤေလာက၌ ဥစၥာစပါးသည္ ခဏတာမွ် ျဖစ္၏၊ အသက္သည္
ခဏတာမွ် ျဖစ္၏၊ ဥစၥာ စသည္တို႔၏ ခဏတာမွ် ျဖစ္သည္ကို ခဏတာမွ်
ျဖစ္၏ဟု သိ၍ ပညာရွိသည္ မိမိမွီရာ ကုသိုလ္တည္းဟူေသာ ကၽြန္းကို ျပဳရာ၏။
၈၄။ တရား၌ လိမၼာကုန္သော အၾကင္သူတို႔သည္ ဤသို႔ ဥစၥာသည္တို႔၏
ခဏတာမွ် ျဖစ္သည္ကို ဟုတ္မွန္တိုင္း သိရွိကုန္၏၊ ထိုသူတို႔သည္ ပူေဇာ္ခံထိုက္သူ
ဘုရားစေသာ အရိယာတို႔၏ စကားကို ၾကားနာရ၍ အလွဴဒါန၌ မေမ့ေလ်ာ့ၾကကုန္ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
နာဂေပတဝတၳဳ ၿပီး၏။
ျမန္မာျပန္
၁ - ဥရဂဝဂ္
၁၁ - နာဂေပတဝတၳဳ
သားသမီးသုံးေယာက္တို႔ အလွဴေပးသည္ကို ဝန္တိုစိတ္ျဖင့္ ပိတ္ပင္
ဆဲေရးမိၾကေသာေၾကာင့္ ေသလြန္ေသာအခါ သားသမီးမ်ားမွာ ခ်မ္းသာ၍
မိဖတို႔မွာ တင္းပုတ္ျဖင့္ ႐ိုက္ႏွက္ျခင္းကိုခံကာ ေသြးျပည္ကို စားေသာက္ေနရသူ
ၿပိတၱာမ်ား -
၇၃။ တစ္ေယာက္သည္ ဆင္ျဖဴျဖင့္ ေရွ႕က သြား၏၊ တစ္ေယာက္ကား
အႆထိုရ္ ျမင္းကေသာ ရထားျဖင့္ အလယ္က သြား၏၊ ေနာက္၌ အရပ္ဆယ္မ်က္ႏွာ
လုံးကို ထြန္းလင္းေတာက္ပေစေသာ သတို႔သမီးကိုမူကား ထမ္းစင္ျဖင့္ ထမ္းေဆာင္၏။
၇၄။ သင္တို႔သည္ကား တင္းပုတ္ လက္စြဲၾကကုန္သည္ျဖစ္၍ ငိုေႂကြးေသာ
မ်က္ႏွာရွိလ်က္ တင္းပုတ္ျဖင့္ ႐ိုက္ပုတ္ျခင္းေၾကာင့္ ကြဲျပတ္ ပ်က္စီးေသာကိုယ္
ရွိၾကကုန္၏၊ လူျဖစ္ၾကစဥ္က အဘယ္မေကာင္းမႈကို ျပဳခဲ့ၾကသနည္း၊ အဘယ့္ေၾကာင့္
အခ်င္းခ်င္း တစ္ေယာက္သည္ တစ္ေယာက္၏ ေသြးကို ေသာက္ၾကရကုန္
ဘိသနည္းဟု (သာမေဏက ေမး၏)။
၇၅။ အေျခေလးေခ်ာင္းရွိေသာ ကုၪၨရအမည္ရေသာ ဆင္ျဖဴျဖင့္
ေရွ႕ကသြားေသာ သူသည္ အကၽြႏု္ပ္၏ သားႀကီးပင္တည္း၊ ထိုသားႀကီးသည္ အလွဴဒါန
တို႔ကို ေပးလွဴ၍ ခ်မ္းသာျခင္းရွိလ်က္ ဝမ္းေျမာက္ရ၏။
၇၆။ ေကာင္းေသာ သြားျခင္းရွိေသာ အႆထိုရ္ ျမင္းေလးေကာင္ကေသာ
ရထားျဖင့္ အလယ္ကသြားေသာသူသည္ အကၽြႏု္ပ္၏ သားလတ္ပင္တည္း၊
ထိုသားလတ္သည္ ဝန္မတိုမူ၍ ေပးလွဴေလ့ရွိေသာေၾကာင့္ တင့္တယ္၏။
၇၇။ သမင္မငယ္ မ်က္စိကဲ့သို႔ ႏူးညံ့ေသာ မ်က္စိရွိေသာ ေနာက္ဆုံးက
ထမ္းစင္ျဖင့္ ထမ္းေဆာင္အပ္ေသာ ပညာရွိေသာ မိန္းမပ်ဳိသည္ကား အကၽြႏု္ပ္တို႔၏
အငယ္ဆုံး သမီးတည္း၊ (ထိုသမီးငယ္သည္) မိမိရရွိေသာ အဖို႔မွ ဝက္ဝပ္အဖုိ႔ကို
လွဴျခင္းေၾကာင့္ ခ်မ္းသာလ်က္ ဝမ္းေျမာက္ရ၏။
၇၈။ ထိုသားသမီးသုံးေယာက္တို႔သည္ ေရွးဘဝက သမဏျဗဟၼဏတို႔အား
ၾကည္လင္ေသာစိတ္ရွိကုန္၏ အလွဴတို႔ကို ေပးလွဴကုန္၏၊ အကၽြႏု္ပ္တို႔သည္မူကား
ဝန္တိုမႈ မစၧရိယ ရွိသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါကုန္၏၊ သမဏျဗာဟၼဏတို႔ကို ဆဲေရးတတ္ကုန္၏၊
ဤသားသမီး သုံးေယာက္တို႔သည္ကား ေပးလွဴၾကကုန္၍ စမၼယ္ေပ်ာ္ပါးၾကရကုန္၏၊
အကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ကား ျပတ္ေသာ က်ဴပင္ကဲ့သို႔ ေျခာက္ေသြ႔ၾကကုန္၏ဟု (ၿပိတၱာလင္မယားက ေျဖ၏)။
၇၉။ သင္တို႔၏ စားဖြယ္ကား အဘယ္သေဘာ ရွိသနည္း၊ အိပ္ရာေနရာကား
အဘယ္သေဘာရွိပါသနည္း၊ သင္တို႔သည္ အဘယ္သို႔လွ်င္ မွ်တၾကကုန္သနည္း၊
အလြန္ယုတ္မာေသာ သေဘာရွိကုန္ေသာ သင္တို႔သည္ အပိုင္းအျခားမရွိ မ်ားျမတ္ေသာ
စည္းစိမ္ရွိသူတို႔ ျဖစ္ၾကပါကုန္လ်က္ ခ်မ္းသာေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ကုသိုလ္ကို
မျပဳျခင္းျဖင့္ ခ်မ္းသာကို ခၽြတ္ယြင္းေစကုန္ေသာေၾကာင့္ ယခု ဆင္းရဲသို႔ ေရာက္ၾကရကုန္၏
ဟု (သာမေဏက ေမး၏)။
၈၀။ အကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း သတ္ပုတ္၍ ျပည္ေသြးကို ေသာက္ရပါကုန္၏၊
မ်ားစြာေသာက္၍လည္း တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲမႈ မရွိၾကပါကုန္၊ မႏွစ္သက္ မလိုလားၾကပါကုန္။
၈၁။ အၾကင္သူတို႔သည္ ပစၥဳပၸန္, တမလြန္ဝယ္ ခ်မ္းသာထူးကို ျပဳလုပ္ စီရင္
တတ္ကုန္ေသာ စည္းစိမ္ဥစၥာတို႔ကို ရၾကကုန္၍ မိမိတုိ႔လည္း မသုံးေဆာင္ၾကကုန္၊
ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကိုလည္း မျပဳၾကကုန္၊ မေပးလွဴတတ္ကုန္ေသာ ထိုသူတို႔သည္ တမလြန္
ဘဝ၌ ယမမင္း၏ ၿပိတၱာဘုံ၌ တည္ေနရကုန္ သည္ျဖစ္၍ အကၽြႏု္ပ္တုိ႔ကဲ့သို႔ပင္
ငိုေႂကြးၾကရကုန္၏။
၈၂။ ထိုသူတို႔သည္ တမလြန္ဘဝ၌ ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေသာ ‘ခုပၸိပါသ’
ၿပိတၱာဘုံသို႔ ကပ္ေရာက္ ကုန္၏၊ ေနာက္အခါ၌ ၾကာျမင့္စြာ (ႏွလုံးမသာယာျခင္းေၾကာင့္)
ပူေဆြးကုန္လ်က္ (ဒုကၡမီးျဖင့္) ေလာင္ကၽြမ္း ၾကရကုန္၏၊ ဆင္းရဲပြားေၾကာင္း
ျဖစ္ကုန္ေသာ စပ္ရွားခံခက္ေသာ အက်ဳိးရွိေသာ ကံတို႔ကို ျပဳေသာေၾကာင့္
အပါယ္ဆင္းရဲကို ခံစားၾကရကုန္၏။
၈၃။ ဤေလာက၌ ဥစၥာစပါးသည္ ခဏတာမွ် ျဖစ္၏၊ အသက္သည္
ခဏတာမွ် ျဖစ္၏၊ ဥစၥာ စသည္တို႔၏ ခဏတာမွ် ျဖစ္သည္ကို ခဏတာမွ်
ျဖစ္၏ဟု သိ၍ ပညာရွိသည္ မိမိမွီရာ ကုသိုလ္တည္းဟူေသာ ကၽြန္းကို ျပဳရာ၏။
၈၄။ တရား၌ လိမၼာကုန္သော အၾကင္သူတို႔သည္ ဤသို႔ ဥစၥာသည္တို႔၏
ခဏတာမွ် ျဖစ္သည္ကို ဟုတ္မွန္တိုင္း သိရွိကုန္၏၊ ထိုသူတို႔သည္ ပူေဇာ္ခံထိုက္သူ
ဘုရားစေသာ အရိယာတို႔၏ စကားကို ၾကားနာရ၍ အလွဴဒါန၌ မေမ့ေလ်ာ့ၾကကုန္ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
နာဂေပတဝတၳဳ ၿပီး၏။
ပဓာနသုတ္
သုတၱနိပါတ္ပါဠိေတာ္
ျမန္မာျပန္
၃ - မဟာဝဂ္
၂ - ပဓာနသုတ္
၄၈၂ - ၄၂၉။ နိဗၺာန္သို႔ ေစလြႊတ္ထားေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ေနရၪၨရာ ျမစ္နား၌
ေယာဂကုန္ရာ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ျခင္းငွါ အလြန္အားထုတ္လ်က္ အပၸနာ စ်ာန္ကို အားထုတ္ေနေသာ
ထိုငါဘုရားကို -
အသွ်င္ဘုရားသည္ ၾကဳံလွီလွပါ၏၊ အဆင္း မလွေတာ့ပါၿပီ၊ အရွင္၏ ေသျခင္းသည္
နီးကပ္လွ ပါ၏ဟု မာရ္နတ္သည္ သနားျခင္းႏွင့္ ယွဥ္ေသာ စကားကို ေျပာလ်က္ ခ်ဥ္းကပ္၏။ (၁-၂)
၄၃၀။ အသွ်င္ဘုရား၏ အသက္ရွင္ျခင္းသည္ ေသျခင္း၏ တစ္ေထာင္ေသာ အဖို႔အစုရွိသည့္
အနက္ တစ္စု တစ္စိတ္သာ က်န္ပါေတာ့သည္၊ အသွ်င္ အသက္ရွင္ေနပါေလာ့၊ အသက္ရွင္ ေနရျခင္းသည္
ျမတ္ပါ၏၊ အသက္ရွင္ေနသည္ ရွိေသာ္ အသွ်င္ဘုရားသည္ ေကာင္းမႈတို႔ကို ျပဳရပါလိမ့္မည္။(၃)
၄၃၂။ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကိုလည္း က်င့္ေသာ၊ မီးပူေဇာ္ျခင္းကိုလည္း ပူေဇာ္ေသာ၊ သင့္အား
မ်ားစြာေသာ ေကာင္းမႈသည္ ပြား၏၊ တရားအားထုတ္မႈျဖင့္ အဘယ္ျပဳလိမ့္မည္နည္း။(၄)
၄၃၃။ ထိုအျခင္းအရာအားျဖင့္ ဆိုတတ္ေသာ ထိုမာရ္နတ္အား ျမတ္စြာဘုရားသည္
ဤစကားကို မိန္ဆို၏- ေမ့ေလ်ာ့မႈ၏ အေဆြျဖစ္ေသာ မာရ္နတ္ယုတ္ ဤအရပ္သို႔ သင္လာျခင္းသည္ကား
သင့္အက်ဳိးအတြက္သာ လာျခင္းျဖစ္၏။(၆)
၄၃၄။ (မာရ္နတ္ယုတ္) အႏုျမဴမွ်ေလာက္ေသာ္လည္း ေကာင္းမႈျဖင့္ ငါ အလိုမရွိ၊
အၾကင္သူတို႔အား ေကာင္းမႈျဖင့္ အလိုရွိ၏၊ ထိုသူတို႔ကိုသာလွ်င္ မာရ္နတ္သည္ ေျပာဆိုရန္ ထိုက္၏။(၇)
၄၃၅။ (မာရ္နတ္ယုတ္) ငါ့အား ယုံၾကည္မႈ ‘သဒၶါ’ သည္ လည္းေကာင္း၊ အားထုတ္မႈ ‘ဝီရိယ’သည္
လည္းေကာင္း၊ (ခြဲျခားသိမႈ) ‘ပညာ’ သည္ လည္းေကာင္း ရွိ၏၊ ဤသို႔ နိဗၺာန္သို႔ ေစလႊတ္ေသာ
စိတ္ရွိသူ ငါ့အား အဘယ့္ေၾကာင့္ အသက္ရွင္ျခင္းကို ေမးတုံဘိသနည္း။(၈)
၄၃၆။ ငါ၏ ကိုယ္၌ ဝီရိယအဟုတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ဤေလသည္ ျမစ္တို႔၏ ေရအလ်ဥ္တို႔ကို
ေသာ္လည္း ခန္းေျခာက္ေစႏိုင္ရာ၏၊ နိဗၺာန္သို႔ ေစလႊတ္ေသာ စိတ္ရွိသူ ငါ၏ ေသြးကိုကား အဘယ့္ေၾကာင့္
သာလွ်င္ မခန္းေျခာက္ေစဘဲ ရွိပါအံ့နည္း။(၉)
၄၃၇။ ေသြးသည္ ခန္းေျခာက္လတ္ေသာ္ သည္းေျခသည္ လည္းေကာင္း၊ သလိပ္သည္
လည္းေကာင္း ခန္းေျခာက္၏၊ အသားတို႔သည္ ကုန္ခန္းကုန္ေသာ္ စိတ္သည္ ေရွးကထက္ လြန္စြာ ၾကည္လင္၏၊
သတိသည္ လည္းေကာင္း၊ ပညာသည္ လည္းေကာင္း၊ သမာဓိသည္ လည္းေကာင္း ငါ့အား လြန္စြာတည္၏။ (၁၀)
၄၃၈။ ဤသို႔ ေနသည္ျဖစ္၍ လြန္ျမတ္ေသာ ေဝဒနာသို႔ ေရာက္ေသာ ထိုငါ၏ စိတ္သည္
ကာမတို႔ကို အလိုမရွိ (စိတ္စင္ၾကယ္မႈျဖင့္) သတၱဝါ စင္ၾကယ္သည့္ အျဖစ္ကို ႐ႈေလာ့။(၁၁)
၄၃၉။ ကာမတို႔ကို သင္၏ ပဌမ စစ္သည္ဟူ၍ ဆိုရကုန္၏၊ မေမြ႔ေလ်ာ္ျခင္းကို ဒုတိယ စစ္သည္
ဟူ၍ ဆိုရ၏၊ မြတ္သိပ္ ဆာေလာင္ျခင္းကို သင္၏ တတိယ စစ္သည္ဟူ၍ ဆိုရ၏၊ တပ္မက္မႈ တဏွာကို
စတုတၳ စစ္သည္ ဟူ၍ ဆိုရ၏။(၁၂)
၄၄၀။ ထိနမိဒၶကို သင္၏ ပၪၥမ စစ္သည္ဟူ၍ ဆုိရ၏၊ ေၾကာင့္လန္႔မႈကို ဆ႒ စစ္သည္ဟူ၍ ဆိုရ၏၊
ယံုမွားမႈကို သင္၏ သတၱမ စစ္သည္ဟူ၍ ဆိုရ၏၊ သူ႔ေက်းဇူးကို ေခ်ဖ်က္မႈကို လည္းေကာင္း၊ မာန္ျဖင့္
ခက္ထန္ခိုင္မာမႈကို လည္းေကာင္း သင္၏ အ႒မ စစ္သည္ဟူ၍ သိရ၏။(၁၃)
၄၄၁။ လာဘ္ေက်ာ္ေစာမႈ ပူေဇာ္သကၠာရ ခၽြတ္ယြင္းေဖာက္ျပန္ မမွန္မကန္ ရအပ္ေသာ အျခံအရံကို
နဝမ စစ္သည္ ဟူ၍ ဆိုရ၏၊ မိမိကိုယ္ကို ခ်ီးေျမႇာက္မႈ သူတစ္ပါးတို႔အား ႐ႈတ္ခ်မႈကို ဒသမ စစ္သည္ ဟူ၍
ဆိုရ၏။(၁၄)
၄၄၂။ မာရ္နတ္ယုတ္ ဤဆယ္မ်ဳိးသည္ကား သမဏျဗာဟၼဏတို႔ကို ေႏွာင့္ယွက္တတ္ေသာ
မည္းနက္ေသာ အကုသိုလ္ရွိသည့္ သင္မာရ္နတ္၏ စစ္သည္ ဗိုလ္ပါတည္း၊ မရဲရင့္သူသည္ ထိုစစ္သည္
ဆယ္မ်ဳိးကို မေအာင္ျမင္ႏိုင္၊ ထိုစစ္သည္ ဆယ္မ်ဳိးကို ေအာင္ျမင္ႏိုင္ခဲ့မူကား ခ်မ္းသာကိုရ၏။(၁၅)
၄၄၃။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုငါသည္လည္း (မဆုတ္မနစ္ျခင္း အထိမ္းအမွတ္ျဖစ္ေသာ) ျဖဴဆံျမက္ကို
ေဆာင္ထား၏၊ စစ္႐ံႈးသည္ျဖစ္၍ ငါ၏ အသက္ရွင္ေနရျခင္းသည္ စက္ဆုပ္ဖြယ္ျဖစ္၏၊ (သင္ႏွင့္)
စစ္တိုက္ရာ၌ စစ္႐ႈံးသည္ျဖစ္၍ ငါ၏ အသက္ရွင္ ေနရျခင္းထက္ ေသျခင္းက ျမတ္ေသး၏။(၁၆)
၄၄၄။ ဤသင္၏ စစ္သည္ေဘာင္၌ နစ္ျမဳပ္ သက္ဝင္ ေနၾကကုန္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏ
အခ်ဳိ႕တို႔သည္ (သီလ စေသာဂုဏ္တို႔ျဖင့္) မထင္ရွားႏိုင္ကုန္၊ ထိုသမဏ ျဗာဟၼဏတို႔သည္ ေကာင္းေသာ
အက်င့္ ရွိသူတို႔ သြားရာ လမ္းခရီး ကိုလည္း မသိၾကကုန္။(၁၇)
၄၄၅။ (မာရ္နတ္) ငါသည္ ထက္ဝန္းက်င္ အရပ္မွ စစ္တိုက္ရန္ ထြက္လာေသာ စစ္သည္ဗုိလ္ပါ
အေပါင္းကို ျမင္ရေသာေၾကာင့္ ငါ့ကို တည္ရာဌာနမွ မေရြ႕ေလ်ာပါေစလင့္ဟု (ႏွလုံးသြင္း၍) ဂိရိေမခလာ
ဆင္ႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ မာရ္နတ္ကို စစ္ထိုးရန္ ရင္ဆိုင္ထြက္ခဲ့၏။(၁၈)
၄၄၆။ သင္၏ အၾကင္စစ္သည္ ဗိုလ္ပါအေပါင္းကို နတ္ႏွင့္တကြေသာ ေလာကသည္
ခုခံႏိုင္စြမ္း မရွိေပ၊ မီးမဖုတ္ရေသးေသာ ေျမအိုး ေျမခြက္ကို ေက်ာက္ျဖင့္ ထုႏွက္ ခြဲဖ်က္သကဲ့သို႔
သင္၏ ထိုစစ္သည္ ဗိုလ္ပါအေပါင္းကို ပညာျဖင့္ ငါ ထုႏွက္ ဖ်က္ဆီးအံ။(၁၉)
၄၄၇။ ငါသည္ မွန္ကန္ေသာ ၾကံစည္မႈ ‘သမၼာသကၤပၸ’ ကို ေလ့လာျခင္း ရွိသည္ကို ျပဳလ်က္
မွန္ကန္ေသာ ေအာက္ေမ့မႈ ‘သမၼာသတိ’ ကိုလည္း ေကာင္းစြာ တည္သည္ကို ျပဳ၍ မ်ားစြာေသာ
တပည့္သာဝကတို႔ကို ဆုံးမလ်က္ တိုင္းျပည္တစ္ခုမွ တိုင္းျပည္တစ္ခုသို႔ လွည့္လည္ေတာ့အံ။(၂၀)
၄၄၈။ ငါ၏ အဆုံးအမကို လိုက္နာၾကကုန္ေသာ ထိုတပည့္ သာဝကတို႔သည္ မေမ့ေလ်ာ့ကုန္ဘဲ
နိဗၺာန္သို႔ ေစလႊတ္ေသာ စိတ္ရွိကုန္လ်က္ (ဘဝသုံးပါးကို) အလိုမရွိၾကကုန္သည္ျဖစ္၍ အၾကင္နိဗၺာန္သို႔
ေရာက္ကုန္သည္ရွိေသာ္ မစိုးရိမ္ရကုန္၊ ထိုနိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ၾကရကုန္လတၱံ႔။(၂၁)
၄၄၉။ သတိရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ အခြင့္အေရးကို ရလိမ့္မည္ဟု
ႏွလုံးသြင္း၍ ငါသည္ ခုနစ္ႏွစ္တို႔ ပတ္လုံး ျမတ္စြာဘုရားသို႔ ထပ္ၾကပ္မကြာ အစဥ္လိုက္ခဲ့၏၊ ဤသို႔
လိုက္ေသာ္လည္း အခြင့္အေရးကို မရခဲ့ေခ်။(၂၂)
၄၅၀-၄၅၁။ ဤအရာဝတၳဳ၌ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းရာကို ရႏိုင္ျငားအံ့လည္း မသိ၊
သာယာၿမိန္ရွက္ဖြယ္ ရွိျငားအံ့လည္း မသိဟု ႏွလုံးသြင္း၍ က်ီးသည္ အဆီခဲႏွင့္တူေသာ
အဆင္းရွိေသာ ေက်ာက္တုံးကို ထက္ဝန္းက်င္ လွည့္လည္ ထိုးစိတ္ပါေသာ္လည္း-
က်ီးသည္ ထိုေက်ာက္တုံး၌ သာယာတပ္ၿငိဖြယ္ကို မရေသာေၾကာင့္ ေက်ာက္တုံးကို
တြယ္တာကပ္ၿငိမႈ ၿငီးေငြ႔ လက္ေလွ်ာ့လ်က္ ဖဲခြာပ်ံသြားသကဲ့သို႔ ငါတို႔သည္လည္း အသွ်င္ေဂါတမကို
ၿငီးေငြ႔ လက္ေလွ်ာ့လာဖဲခြာ ထြက္သြား ကုန္ေတာ့အံ့။(၂၃-၂၄)
၄၅၂။ စိုးရိပ္ျခင္းျဖင့္ ႏွိပ္စက္အပ္ေသာ ထိုမာရ္နတ္၏ လက္ကတီးၾကားမွ ေစာင္းသည္
ေလွ်ာက်၏၊ ထို႔ေနာက္ ထိုမာရ္နတ္သည္ ႏွလုံးမသာသည္ ျဖစ္၍ ထိုအရပ္၌ပင္ ကြယ္ေပ်ာက္ေလသတည္း။(၂၅)
ႏွစ္ခုေျမာက္ ပဓာနသုတ္ ၿပီး၏။
ျမန္မာျပန္
၃ - မဟာဝဂ္
၂ - ပဓာနသုတ္
၄၈၂ - ၄၂၉။ နိဗၺာန္သို႔ ေစလြႊတ္ထားေသာ စိတ္ရွိသည္ျဖစ္၍ ေနရၪၨရာ ျမစ္နား၌
ေယာဂကုန္ရာ နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ျခင္းငွါ အလြန္အားထုတ္လ်က္ အပၸနာ စ်ာန္ကို အားထုတ္ေနေသာ
ထိုငါဘုရားကို -
အသွ်င္ဘုရားသည္ ၾကဳံလွီလွပါ၏၊ အဆင္း မလွေတာ့ပါၿပီ၊ အရွင္၏ ေသျခင္းသည္
နီးကပ္လွ ပါ၏ဟု မာရ္နတ္သည္ သနားျခင္းႏွင့္ ယွဥ္ေသာ စကားကို ေျပာလ်က္ ခ်ဥ္းကပ္၏။ (၁-၂)
၄၃၀။ အသွ်င္ဘုရား၏ အသက္ရွင္ျခင္းသည္ ေသျခင္း၏ တစ္ေထာင္ေသာ အဖို႔အစုရွိသည့္
အနက္ တစ္စု တစ္စိတ္သာ က်န္ပါေတာ့သည္၊ အသွ်င္ အသက္ရွင္ေနပါေလာ့၊ အသက္ရွင္ ေနရျခင္းသည္
ျမတ္ပါ၏၊ အသက္ရွင္ေနသည္ ရွိေသာ္ အသွ်င္ဘုရားသည္ ေကာင္းမႈတို႔ကို ျပဳရပါလိမ့္မည္။(၃)
၄၃၂။ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကိုလည္း က်င့္ေသာ၊ မီးပူေဇာ္ျခင္းကိုလည္း ပူေဇာ္ေသာ၊ သင့္အား
မ်ားစြာေသာ ေကာင္းမႈသည္ ပြား၏၊ တရားအားထုတ္မႈျဖင့္ အဘယ္ျပဳလိမ့္မည္နည္း။(၄)
၄၃၃။ ထိုအျခင္းအရာအားျဖင့္ ဆိုတတ္ေသာ ထိုမာရ္နတ္အား ျမတ္စြာဘုရားသည္
ဤစကားကို မိန္ဆို၏- ေမ့ေလ်ာ့မႈ၏ အေဆြျဖစ္ေသာ မာရ္နတ္ယုတ္ ဤအရပ္သို႔ သင္လာျခင္းသည္ကား
သင့္အက်ဳိးအတြက္သာ လာျခင္းျဖစ္၏။(၆)
၄၃၄။ (မာရ္နတ္ယုတ္) အႏုျမဴမွ်ေလာက္ေသာ္လည္း ေကာင္းမႈျဖင့္ ငါ အလိုမရွိ၊
အၾကင္သူတို႔အား ေကာင္းမႈျဖင့္ အလိုရွိ၏၊ ထိုသူတို႔ကိုသာလွ်င္ မာရ္နတ္သည္ ေျပာဆိုရန္ ထိုက္၏။(၇)
၄၃၅။ (မာရ္နတ္ယုတ္) ငါ့အား ယုံၾကည္မႈ ‘သဒၶါ’ သည္ လည္းေကာင္း၊ အားထုတ္မႈ ‘ဝီရိယ’သည္
လည္းေကာင္း၊ (ခြဲျခားသိမႈ) ‘ပညာ’ သည္ လည္းေကာင္း ရွိ၏၊ ဤသို႔ နိဗၺာန္သို႔ ေစလႊတ္ေသာ
စိတ္ရွိသူ ငါ့အား အဘယ့္ေၾကာင့္ အသက္ရွင္ျခင္းကို ေမးတုံဘိသနည္း။(၈)
၄၃၆။ ငါ၏ ကိုယ္၌ ဝီရိယအဟုတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ဤေလသည္ ျမစ္တို႔၏ ေရအလ်ဥ္တို႔ကို
ေသာ္လည္း ခန္းေျခာက္ေစႏိုင္ရာ၏၊ နိဗၺာန္သို႔ ေစလႊတ္ေသာ စိတ္ရွိသူ ငါ၏ ေသြးကိုကား အဘယ့္ေၾကာင့္
သာလွ်င္ မခန္းေျခာက္ေစဘဲ ရွိပါအံ့နည္း။(၉)
၄၃၇။ ေသြးသည္ ခန္းေျခာက္လတ္ေသာ္ သည္းေျခသည္ လည္းေကာင္း၊ သလိပ္သည္
လည္းေကာင္း ခန္းေျခာက္၏၊ အသားတို႔သည္ ကုန္ခန္းကုန္ေသာ္ စိတ္သည္ ေရွးကထက္ လြန္စြာ ၾကည္လင္၏၊
သတိသည္ လည္းေကာင္း၊ ပညာသည္ လည္းေကာင္း၊ သမာဓိသည္ လည္းေကာင္း ငါ့အား လြန္စြာတည္၏။ (၁၀)
၄၃၈။ ဤသို႔ ေနသည္ျဖစ္၍ လြန္ျမတ္ေသာ ေဝဒနာသို႔ ေရာက္ေသာ ထိုငါ၏ စိတ္သည္
ကာမတို႔ကို အလိုမရွိ (စိတ္စင္ၾကယ္မႈျဖင့္) သတၱဝါ စင္ၾကယ္သည့္ အျဖစ္ကို ႐ႈေလာ့။(၁၁)
၄၃၉။ ကာမတို႔ကို သင္၏ ပဌမ စစ္သည္ဟူ၍ ဆိုရကုန္၏၊ မေမြ႔ေလ်ာ္ျခင္းကို ဒုတိယ စစ္သည္
ဟူ၍ ဆိုရ၏၊ မြတ္သိပ္ ဆာေလာင္ျခင္းကို သင္၏ တတိယ စစ္သည္ဟူ၍ ဆိုရ၏၊ တပ္မက္မႈ တဏွာကို
စတုတၳ စစ္သည္ ဟူ၍ ဆိုရ၏။(၁၂)
၄၄၀။ ထိနမိဒၶကို သင္၏ ပၪၥမ စစ္သည္ဟူ၍ ဆုိရ၏၊ ေၾကာင့္လန္႔မႈကို ဆ႒ စစ္သည္ဟူ၍ ဆိုရ၏၊
ယံုမွားမႈကို သင္၏ သတၱမ စစ္သည္ဟူ၍ ဆိုရ၏၊ သူ႔ေက်းဇူးကို ေခ်ဖ်က္မႈကို လည္းေကာင္း၊ မာန္ျဖင့္
ခက္ထန္ခိုင္မာမႈကို လည္းေကာင္း သင္၏ အ႒မ စစ္သည္ဟူ၍ သိရ၏။(၁၃)
၄၄၁။ လာဘ္ေက်ာ္ေစာမႈ ပူေဇာ္သကၠာရ ခၽြတ္ယြင္းေဖာက္ျပန္ မမွန္မကန္ ရအပ္ေသာ အျခံအရံကို
နဝမ စစ္သည္ ဟူ၍ ဆိုရ၏၊ မိမိကိုယ္ကို ခ်ီးေျမႇာက္မႈ သူတစ္ပါးတို႔အား ႐ႈတ္ခ်မႈကို ဒသမ စစ္သည္ ဟူ၍
ဆိုရ၏။(၁၄)
၄၄၂။ မာရ္နတ္ယုတ္ ဤဆယ္မ်ဳိးသည္ကား သမဏျဗာဟၼဏတို႔ကို ေႏွာင့္ယွက္တတ္ေသာ
မည္းနက္ေသာ အကုသိုလ္ရွိသည့္ သင္မာရ္နတ္၏ စစ္သည္ ဗိုလ္ပါတည္း၊ မရဲရင့္သူသည္ ထိုစစ္သည္
ဆယ္မ်ဳိးကို မေအာင္ျမင္ႏိုင္၊ ထိုစစ္သည္ ဆယ္မ်ဳိးကို ေအာင္ျမင္ႏိုင္ခဲ့မူကား ခ်မ္းသာကိုရ၏။(၁၅)
၄၄၃။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုငါသည္လည္း (မဆုတ္မနစ္ျခင္း အထိမ္းအမွတ္ျဖစ္ေသာ) ျဖဴဆံျမက္ကို
ေဆာင္ထား၏၊ စစ္႐ံႈးသည္ျဖစ္၍ ငါ၏ အသက္ရွင္ေနရျခင္းသည္ စက္ဆုပ္ဖြယ္ျဖစ္၏၊ (သင္ႏွင့္)
စစ္တိုက္ရာ၌ စစ္႐ႈံးသည္ျဖစ္၍ ငါ၏ အသက္ရွင္ ေနရျခင္းထက္ ေသျခင္းက ျမတ္ေသး၏။(၁၆)
၄၄၄။ ဤသင္၏ စစ္သည္ေဘာင္၌ နစ္ျမဳပ္ သက္ဝင္ ေနၾကကုန္ေသာ သမဏျဗာဟၼဏ
အခ်ဳိ႕တို႔သည္ (သီလ စေသာဂုဏ္တို႔ျဖင့္) မထင္ရွားႏိုင္ကုန္၊ ထိုသမဏ ျဗာဟၼဏတို႔သည္ ေကာင္းေသာ
အက်င့္ ရွိသူတို႔ သြားရာ လမ္းခရီး ကိုလည္း မသိၾကကုန္။(၁၇)
၄၄၅။ (မာရ္နတ္) ငါသည္ ထက္ဝန္းက်င္ အရပ္မွ စစ္တိုက္ရန္ ထြက္လာေသာ စစ္သည္ဗုိလ္ပါ
အေပါင္းကို ျမင္ရေသာေၾကာင့္ ငါ့ကို တည္ရာဌာနမွ မေရြ႕ေလ်ာပါေစလင့္ဟု (ႏွလုံးသြင္း၍) ဂိရိေမခလာ
ဆင္ႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ မာရ္နတ္ကို စစ္ထိုးရန္ ရင္ဆိုင္ထြက္ခဲ့၏။(၁၈)
၄၄၆။ သင္၏ အၾကင္စစ္သည္ ဗိုလ္ပါအေပါင္းကို နတ္ႏွင့္တကြေသာ ေလာကသည္
ခုခံႏိုင္စြမ္း မရွိေပ၊ မီးမဖုတ္ရေသးေသာ ေျမအိုး ေျမခြက္ကို ေက်ာက္ျဖင့္ ထုႏွက္ ခြဲဖ်က္သကဲ့သို႔
သင္၏ ထိုစစ္သည္ ဗိုလ္ပါအေပါင္းကို ပညာျဖင့္ ငါ ထုႏွက္ ဖ်က္ဆီးအံ။(၁၉)
၄၄၇။ ငါသည္ မွန္ကန္ေသာ ၾကံစည္မႈ ‘သမၼာသကၤပၸ’ ကို ေလ့လာျခင္း ရွိသည္ကို ျပဳလ်က္
မွန္ကန္ေသာ ေအာက္ေမ့မႈ ‘သမၼာသတိ’ ကိုလည္း ေကာင္းစြာ တည္သည္ကို ျပဳ၍ မ်ားစြာေသာ
တပည့္သာဝကတို႔ကို ဆုံးမလ်က္ တိုင္းျပည္တစ္ခုမွ တိုင္းျပည္တစ္ခုသို႔ လွည့္လည္ေတာ့အံ။(၂၀)
၄၄၈။ ငါ၏ အဆုံးအမကို လိုက္နာၾကကုန္ေသာ ထိုတပည့္ သာဝကတို႔သည္ မေမ့ေလ်ာ့ကုန္ဘဲ
နိဗၺာန္သို႔ ေစလႊတ္ေသာ စိတ္ရွိကုန္လ်က္ (ဘဝသုံးပါးကို) အလိုမရွိၾကကုန္သည္ျဖစ္၍ အၾကင္နိဗၺာန္သို႔
ေရာက္ကုန္သည္ရွိေသာ္ မစိုးရိမ္ရကုန္၊ ထိုနိဗၺာန္သို႔ ေရာက္ၾကရကုန္လတၱံ႔။(၂၁)
၄၄၉။ သတိရွိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ အခြင့္အေရးကို ရလိမ့္မည္ဟု
ႏွလုံးသြင္း၍ ငါသည္ ခုနစ္ႏွစ္တို႔ ပတ္လုံး ျမတ္စြာဘုရားသို႔ ထပ္ၾကပ္မကြာ အစဥ္လိုက္ခဲ့၏၊ ဤသို႔
လိုက္ေသာ္လည္း အခြင့္အေရးကို မရခဲ့ေခ်။(၂၂)
၄၅၀-၄၅၁။ ဤအရာဝတၳဳ၌ ႏူးညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းရာကို ရႏိုင္ျငားအံ့လည္း မသိ၊
သာယာၿမိန္ရွက္ဖြယ္ ရွိျငားအံ့လည္း မသိဟု ႏွလုံးသြင္း၍ က်ီးသည္ အဆီခဲႏွင့္တူေသာ
အဆင္းရွိေသာ ေက်ာက္တုံးကို ထက္ဝန္းက်င္ လွည့္လည္ ထိုးစိတ္ပါေသာ္လည္း-
က်ီးသည္ ထိုေက်ာက္တုံး၌ သာယာတပ္ၿငိဖြယ္ကို မရေသာေၾကာင့္ ေက်ာက္တုံးကို
တြယ္တာကပ္ၿငိမႈ ၿငီးေငြ႔ လက္ေလွ်ာ့လ်က္ ဖဲခြာပ်ံသြားသကဲ့သို႔ ငါတို႔သည္လည္း အသွ်င္ေဂါတမကို
ၿငီးေငြ႔ လက္ေလွ်ာ့လာဖဲခြာ ထြက္သြား ကုန္ေတာ့အံ့။(၂၃-၂၄)
၄၅၂။ စိုးရိပ္ျခင္းျဖင့္ ႏွိပ္စက္အပ္ေသာ ထိုမာရ္နတ္၏ လက္ကတီးၾကားမွ ေစာင္းသည္
ေလွ်ာက်၏၊ ထို႔ေနာက္ ထိုမာရ္နတ္သည္ ႏွလုံးမသာသည္ ျဖစ္၍ ထိုအရပ္၌ပင္ ကြယ္ေပ်ာက္ေလသတည္း။(၂၅)
ႏွစ္ခုေျမာက္ ပဓာနသုတ္ ၿပီး၏။
နႏၵာေပတိဝတၳဳ
ေပတဝတၳဳပါဠိေတာ္
ျမန္မာျပန္
၂ - ဥဗၺရိဝဂ္
၄ - နႏၵာေပတိဝတၳဳ
လင့္အေပၚ၌ မ႐ိုေသ မေလးစား၊ စကားၾကမ္းစြာ ေျပာဆိုခဲ့ေသာေၾကာင့္ ၿပိတၱာဘဝတြင္
႐ုပ္အသြင္မည္းနက္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ႐ုပ္အဆင္းရွိေနရာ လင္ျဖစ္သူျမင္ေတြ႔က သနားလွသျဖင့္
ရဟန္းတို႔အား ေက်ာင္း, အိပ္ရာ စသည္ လွဴဒါန္း၍ အမွ်အတန္းေဝမွ ခ်မ္းသာရာရေသာ ၿပိတၱာမ
၁၆၈။ သင္သည္ အဆင္းမည္းနက္၍ စက္ဆုပ္ရြံ႕ရွာဖြယ္ ပုံပန္းသဏၭာန္ရွိသူ, ၾကမ္းတမ္းေသာ
ကိုယ္ခႏၶာ္ရွိသူ, ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အျမင္ရွိသူ, ေၾကာင္ေသာ မ်က္စိ၊ က်ဲေသာ သြားရွိသူ ျဖစ္၏၊
သင့္ကို လူမိန္းမဟု ငါမထင္ဟု (လင္ေဟာင္း နႏၵိေသနက ေျပာ၏)။
၁၆၉။ နႏၵိေသန အကၽြႏု္ပ္သည္ နႏၵာပါတည္း၊ ေရွးဘဝက သင္၏ မယား ျဖစ္ခဲ့ပါ၏၊
မေကာင္းမႈ ကံကို ျပဳျခင္းေၾကာင့္ ဤလူ႔ဘုံမွ ၿပိတၱာဘုံသို႔ လားေရာက္ရ၏ဟု (နႏၵာကေျပာ၏)။
၁၇၀။ သင္သည္ ကိုယ္ျဖင့္လည္းေကာင္း, ႏႈတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း, စိတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း
အဘယ္မေကာင္းမႈကို ျပဳခဲ့သနည္း၊ အဘယ္ကံ၏ အက်ဳိးေၾကာင့္ ဤလူ႔ဘုံမွ ၿပိတၱာဘုံသို႔
လားေရာက္ ရသနည္းဟု (နႏၵိေသနက ေမးျပန္၏)။
၁၇၁။ အကၽြႏု္ပ္သည္ အမ်က္ေဒါသႀကီးသူ, ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားရွိသူ ျဖစ္ခဲ့ပါ၏၊
သင့္အေပၚ၌လည္း မ႐ုိေသခဲ့ပါ၊ ငါသည္ သင့္အား မေကာင္းေသာ စကားကို ဆိုခဲ့မိျခင္းေၾကာင့္
ဤလူ႔ဘုံမွ ၿပိတၱာဘုံသို႔ လားေရာက္ရ၏ဟု (နႏၵာက ေျပာ၏)။
၁၇၂။ ယခု သင့္အား ငါ၏ အေပၚ႐ုံအဝတ္ကို ေပးအံ့၊ ဤပုဆိုးကို ဝတ္ေလာ့၊
ဤပုဆိုးကို ဝတ္၍လာေလာ့၊ သင့္ကို အိမ္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားအံ့။
၁၇၃။ သင္သည္ အိမ္သို႔ ေရာက္သည္ရွိေသာ္ အဝတ္ကိုလည္းေကာင္း, ထမင္း
အေဖ်ာ္ကိုလည္းေကာင္း ရလတၱံ႔၊ သင္၏ သားမ်ားႏွင့္ ေခၽြးမတို႔ကိုလည္း ျမင္ရလတၱံ႔ဟု (နႏၵိေသနက ေျပာ၏)။
၁၇၄-၅။ သင္၏ လက္ျဖင့္ အကၽြႏု္ပ္အား ေပေသာ ပစၥည္းသည္ အကၽြႏု္ပ္လက္သို႔
မရ မေရာက္ႏုိင္ပါ၊ ရာဂကင္းကုန္ေသာ အၾကားအျမင္ မ်ားကုန္ေသာ သီလႏွင့္ျပည့္စုံကုန္ေသာ
ရဟန္းတို႔ကို ထမင္း, အေဖ်ာ္ျဖင့္ ႏွစ္သိမ့္ေရာင့္ရဲေစပါေလာ့၊ အကၽြႏု္ပ္အား အလွဴ၏အဖို႔ကို
ရည္ၫႊန္း၍ ေပးေဝပါေလာ့၊ ထိုအခါ အကၽြႏု္ပ္သည္ ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္၍ အလိုရွိသမွ် အလုံးစုံႏွင့္
ျပည့္စုံသူ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္ဟု (နႏၵာက ေျပာျပန္၏)။
၁၇၆။ ထိုနႏၵိေသနသည္ ေကာင္းၿပီဟု ဝန္ခံ၍ ထမင္း, အေဖ်ာ္, ခဲဖြယ္, အဝတ္,
ေက်ာင္း, အိပ္ရာ ေနရာ, ထီး, နံ႔သာပန္း အထူးထူး အျပားျပားေသာ ဖိနပ္ဟူေသာ
ျပန္႔ေျပာမ်ားျမတ္ေသာ ဒါနမ်ဳိးကို ႀကဲခ် လွဴဒါန္း၏။
၁၇၇။ ရာဂ ကင္းကုန္ေသာ၊ အၾကားအျမင္ မ်ားကုန္ေသာ၊ သီလႏွင့္ ျပည့္စုံကုန္ေသာ
ရဟန္းတို႔ကို ထမင္း, အေဖ်ာ္ျဖင့္ ႏွစ္သိမ့္ေရာက္ရဲေစ၍ ထိုနႏၵာၿပိတၱာမအား အလွဴ၏
အဖို႔ကို ရည္ၫႊန္းေပးေဝ၏။
၁၇၈။ ရည္ၫႊန္း၍ လွဴအပ္ေသာ အလွဴ၏ အျခားမဲ့၌ စားဖြယ္, အဝတ္,
ေသာက္ေရ ရျခင္းဟူေသာ ဤအက်ဳိးသည္ ျဖစ္ေပၚလာ၏၊ ဤအက်ဳိးသည္ အလွဴ၏
အက်ဳိးပင္တည္း။
၁၇၉။ ထို႔ေနာက္ စင္ၾကယ္ေသာ ကိုယ္ရွိသည္ျဖစ္၍၊ စင္ၾကယ္ေသာ အဝတ္
ကာသိတိုင္းျဖစ္ ပုဆိုးထက္ ျမတ္ေသာ ပုဆိုး, ဆန္းၾကယ္ေသာ အဝတ္တန္ဆာရွိလ်က္
လင္ နႏၵိေသနထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၏။
၁၈၀။ နတ္သမီး ေသာက္႐ႈးၾကယ္သည္ အရပ္မ်က္ႏွာ အားလုံးတို႔ကို ထြန္းလင္းေစဘိ
သကဲ့သို႔ သင္သည္ အလြန္ႏွစ္လိုဖြယ္ေသာ အေရာင္အဆင္းျဖင့္ အရပ္မ်က္ႏွာ
အားလုံးတို႔ကို ထြန္းလင္းေစလ်က္ တည္ဘိ၏။
၁၈၁။ သင္သည္ အဘယ္ ကုသိုလ္ထူးေၾကာင့္ ထိုသို႔သေဘာရွိေသာ
အေရာင္အဆင္း ရွိသနည္း၊ အဘယ္ ကုသိုလ္ထူးေၾကာင့္ သင္သည္ သင့္အား ဤအရပ္၌
(ေကာင္းက်ဳိး) ျပည့္စုံသနည္း၊ အဘယ္ ကုသိုလ္ထူးေၾကာင့္ သင့္အား စိတ္ႏွစ္သက္ဖြယ္
စည္းစိမ္အားလုံးတို႔ ျဖစ္ေပၚကုန္သနည္း။
၁၈၂။ အာႏုေဘာ္ႀကီးမားေသာ နတ္သမီး သင့္ကို (ငါ) ေမး၏၊ လူျဖစ္စဥ္က
အဘယ္ ကုသိုလ္ကို ျပဳခဲ့သနည္း၊ အဘယ္ကုသိုလ္ထူးေၾကာင့္ ဤသို႔ ေတာက္ပေသာ
အာႏုေဘာ္ ရွိသနည္း၊ သင္၏ အေရာင္ အဆင္းသည္လည္း အရပ္မ်က္ႏွာ အားလုံးတို႔ကို
ထြန္းလင္း ေတာက္ပေစလ်က္ တည္ဘိသနည္းဟု (နႏိၵေသနက ေမး၏)။
၁၈၃။ နႏၵိေသန အကၽြႏု္ပ္သည္ နႏၵာပါတည္း၊ ေရွးဘဝက သင္၏ မယား
ျဖစ္ခဲ့ပါ၏၊ မေကာင္းမႈ ကံကို ျပဳေသာေၾကာင့္ ဤလူ႔ဘုံမွ ၿပိတၱာဘုံသို႔ လားေရာက္ရပါ၏။
၁၈၄။ သင္ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴျဖင့္ တစ္စုံတစ္ရာ မည္သည့္ေဘးမွ်မရွိဘဲ
ေမြ႔ေလ်ာ္ရပါ၏၊ သူႂကြယ္ ေဆြမ်ဳိးအားလုံးတို႔ႏွင့္တကြ ၾကာျမင့္စြာ အသက္ရွင္ပါေစေလာ့၊
စိုးရိပ္ကင္း၍ ျမစ္အညစ္အေၾကးကင္းေသာ ေဘးမရွိေသာ ဝသဝတီၱနတ္တို႔၏
ေနရာဘုံသို႔ ေရာက္ပါေစေလာ့။
၁၈၅။ သူႂကြယ္ ဤလူ႔ျပည္ေလာက၌ တရားကို က်င့္၍ အလွဴဒါနကို
ေပးလွဴကာ ဝန္တိုျခင္း ‘မေစၧရ’ အညစ္အေၾကးကို အျမစ္ပါ ႏုတ္ၿပီးလွ်င္ ကဲ့ရဲ႕လြတ္လ်က္
နတ္ျပည္သို႔ ကပ္ေရာက္ပါေစေလာ့ဟု (နႏၵာက ဆုံးမစကား ေျပာၾကား၏)။
နႏၵာေပတဝတၳဳ ၿပီး၏
ျမန္မာျပန္
၂ - ဥဗၺရိဝဂ္
၄ - နႏၵာေပတိဝတၳဳ
လင့္အေပၚ၌ မ႐ိုေသ မေလးစား၊ စကားၾကမ္းစြာ ေျပာဆိုခဲ့ေသာေၾကာင့္ ၿပိတၱာဘဝတြင္
႐ုပ္အသြင္မည္းနက္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ႐ုပ္အဆင္းရွိေနရာ လင္ျဖစ္သူျမင္ေတြ႔က သနားလွသျဖင့္
ရဟန္းတို႔အား ေက်ာင္း, အိပ္ရာ စသည္ လွဴဒါန္း၍ အမွ်အတန္းေဝမွ ခ်မ္းသာရာရေသာ ၿပိတၱာမ
၁၆၈။ သင္သည္ အဆင္းမည္းနက္၍ စက္ဆုပ္ရြံ႕ရွာဖြယ္ ပုံပန္းသဏၭာန္ရွိသူ, ၾကမ္းတမ္းေသာ
ကိုယ္ခႏၶာ္ရွိသူ, ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အျမင္ရွိသူ, ေၾကာင္ေသာ မ်က္စိ၊ က်ဲေသာ သြားရွိသူ ျဖစ္၏၊
သင့္ကို လူမိန္းမဟု ငါမထင္ဟု (လင္ေဟာင္း နႏၵိေသနက ေျပာ၏)။
၁၆၉။ နႏၵိေသန အကၽြႏု္ပ္သည္ နႏၵာပါတည္း၊ ေရွးဘဝက သင္၏ မယား ျဖစ္ခဲ့ပါ၏၊
မေကာင္းမႈ ကံကို ျပဳျခင္းေၾကာင့္ ဤလူ႔ဘုံမွ ၿပိတၱာဘုံသို႔ လားေရာက္ရ၏ဟု (နႏၵာကေျပာ၏)။
၁၇၀။ သင္သည္ ကိုယ္ျဖင့္လည္းေကာင္း, ႏႈတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း, စိတ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း
အဘယ္မေကာင္းမႈကို ျပဳခဲ့သနည္း၊ အဘယ္ကံ၏ အက်ဳိးေၾကာင့္ ဤလူ႔ဘုံမွ ၿပိတၱာဘုံသို႔
လားေရာက္ ရသနည္းဟု (နႏၵိေသနက ေမးျပန္၏)။
၁၇၁။ အကၽြႏု္ပ္သည္ အမ်က္ေဒါသႀကီးသူ, ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားရွိသူ ျဖစ္ခဲ့ပါ၏၊
သင့္အေပၚ၌လည္း မ႐ုိေသခဲ့ပါ၊ ငါသည္ သင့္အား မေကာင္းေသာ စကားကို ဆိုခဲ့မိျခင္းေၾကာင့္
ဤလူ႔ဘုံမွ ၿပိတၱာဘုံသို႔ လားေရာက္ရ၏ဟု (နႏၵာက ေျပာ၏)။
၁၇၂။ ယခု သင့္အား ငါ၏ အေပၚ႐ုံအဝတ္ကို ေပးအံ့၊ ဤပုဆိုးကို ဝတ္ေလာ့၊
ဤပုဆိုးကို ဝတ္၍လာေလာ့၊ သင့္ကို အိမ္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားအံ့။
၁၇၃။ သင္သည္ အိမ္သို႔ ေရာက္သည္ရွိေသာ္ အဝတ္ကိုလည္းေကာင္း, ထမင္း
အေဖ်ာ္ကိုလည္းေကာင္း ရလတၱံ႔၊ သင္၏ သားမ်ားႏွင့္ ေခၽြးမတို႔ကိုလည္း ျမင္ရလတၱံ႔ဟု (နႏၵိေသနက ေျပာ၏)။
၁၇၄-၅။ သင္၏ လက္ျဖင့္ အကၽြႏု္ပ္အား ေပေသာ ပစၥည္းသည္ အကၽြႏု္ပ္လက္သို႔
မရ မေရာက္ႏုိင္ပါ၊ ရာဂကင္းကုန္ေသာ အၾကားအျမင္ မ်ားကုန္ေသာ သီလႏွင့္ျပည့္စုံကုန္ေသာ
ရဟန္းတို႔ကို ထမင္း, အေဖ်ာ္ျဖင့္ ႏွစ္သိမ့္ေရာင့္ရဲေစပါေလာ့၊ အကၽြႏု္ပ္အား အလွဴ၏အဖို႔ကို
ရည္ၫႊန္း၍ ေပးေဝပါေလာ့၊ ထိုအခါ အကၽြႏု္ပ္သည္ ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္၍ အလိုရွိသမွ် အလုံးစုံႏွင့္
ျပည့္စုံသူ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္ဟု (နႏၵာက ေျပာျပန္၏)။
၁၇၆။ ထိုနႏၵိေသနသည္ ေကာင္းၿပီဟု ဝန္ခံ၍ ထမင္း, အေဖ်ာ္, ခဲဖြယ္, အဝတ္,
ေက်ာင္း, အိပ္ရာ ေနရာ, ထီး, နံ႔သာပန္း အထူးထူး အျပားျပားေသာ ဖိနပ္ဟူေသာ
ျပန္႔ေျပာမ်ားျမတ္ေသာ ဒါနမ်ဳိးကို ႀကဲခ် လွဴဒါန္း၏။
၁၇၇။ ရာဂ ကင္းကုန္ေသာ၊ အၾကားအျမင္ မ်ားကုန္ေသာ၊ သီလႏွင့္ ျပည့္စုံကုန္ေသာ
ရဟန္းတို႔ကို ထမင္း, အေဖ်ာ္ျဖင့္ ႏွစ္သိမ့္ေရာက္ရဲေစ၍ ထိုနႏၵာၿပိတၱာမအား အလွဴ၏
အဖို႔ကို ရည္ၫႊန္းေပးေဝ၏။
၁၇၈။ ရည္ၫႊန္း၍ လွဴအပ္ေသာ အလွဴ၏ အျခားမဲ့၌ စားဖြယ္, အဝတ္,
ေသာက္ေရ ရျခင္းဟူေသာ ဤအက်ဳိးသည္ ျဖစ္ေပၚလာ၏၊ ဤအက်ဳိးသည္ အလွဴ၏
အက်ဳိးပင္တည္း။
၁၇၉။ ထို႔ေနာက္ စင္ၾကယ္ေသာ ကိုယ္ရွိသည္ျဖစ္၍၊ စင္ၾကယ္ေသာ အဝတ္
ကာသိတိုင္းျဖစ္ ပုဆိုးထက္ ျမတ္ေသာ ပုဆိုး, ဆန္းၾကယ္ေသာ အဝတ္တန္ဆာရွိလ်က္
လင္ နႏၵိေသနထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၏။
၁၈၀။ နတ္သမီး ေသာက္႐ႈးၾကယ္သည္ အရပ္မ်က္ႏွာ အားလုံးတို႔ကို ထြန္းလင္းေစဘိ
သကဲ့သို႔ သင္သည္ အလြန္ႏွစ္လိုဖြယ္ေသာ အေရာင္အဆင္းျဖင့္ အရပ္မ်က္ႏွာ
အားလုံးတို႔ကို ထြန္းလင္းေစလ်က္ တည္ဘိ၏။
၁၈၁။ သင္သည္ အဘယ္ ကုသိုလ္ထူးေၾကာင့္ ထိုသို႔သေဘာရွိေသာ
အေရာင္အဆင္း ရွိသနည္း၊ အဘယ္ ကုသိုလ္ထူးေၾကာင့္ သင္သည္ သင့္အား ဤအရပ္၌
(ေကာင္းက်ဳိး) ျပည့္စုံသနည္း၊ အဘယ္ ကုသိုလ္ထူးေၾကာင့္ သင့္အား စိတ္ႏွစ္သက္ဖြယ္
စည္းစိမ္အားလုံးတို႔ ျဖစ္ေပၚကုန္သနည္း။
၁၈၂။ အာႏုေဘာ္ႀကီးမားေသာ နတ္သမီး သင့္ကို (ငါ) ေမး၏၊ လူျဖစ္စဥ္က
အဘယ္ ကုသိုလ္ကို ျပဳခဲ့သနည္း၊ အဘယ္ကုသိုလ္ထူးေၾကာင့္ ဤသို႔ ေတာက္ပေသာ
အာႏုေဘာ္ ရွိသနည္း၊ သင္၏ အေရာင္ အဆင္းသည္လည္း အရပ္မ်က္ႏွာ အားလုံးတို႔ကို
ထြန္းလင္း ေတာက္ပေစလ်က္ တည္ဘိသနည္းဟု (နႏိၵေသနက ေမး၏)။
၁၈၃။ နႏၵိေသန အကၽြႏု္ပ္သည္ နႏၵာပါတည္း၊ ေရွးဘဝက သင္၏ မယား
ျဖစ္ခဲ့ပါ၏၊ မေကာင္းမႈ ကံကို ျပဳေသာေၾကာင့္ ဤလူ႔ဘုံမွ ၿပိတၱာဘုံသို႔ လားေရာက္ရပါ၏။
၁၈၄။ သင္ ေပးလွဴအပ္ေသာ အလွဴျဖင့္ တစ္စုံတစ္ရာ မည္သည့္ေဘးမွ်မရွိဘဲ
ေမြ႔ေလ်ာ္ရပါ၏၊ သူႂကြယ္ ေဆြမ်ဳိးအားလုံးတို႔ႏွင့္တကြ ၾကာျမင့္စြာ အသက္ရွင္ပါေစေလာ့၊
စိုးရိပ္ကင္း၍ ျမစ္အညစ္အေၾကးကင္းေသာ ေဘးမရွိေသာ ဝသဝတီၱနတ္တို႔၏
ေနရာဘုံသို႔ ေရာက္ပါေစေလာ့။
၁၈၅။ သူႂကြယ္ ဤလူ႔ျပည္ေလာက၌ တရားကို က်င့္၍ အလွဴဒါနကို
ေပးလွဴကာ ဝန္တိုျခင္း ‘မေစၧရ’ အညစ္အေၾကးကို အျမစ္ပါ ႏုတ္ၿပီးလွ်င္ ကဲ့ရဲ႕လြတ္လ်က္
နတ္ျပည္သို႔ ကပ္ေရာက္ပါေစေလာ့ဟု (နႏၵာက ဆုံးမစကား ေျပာၾကား၏)။
နႏၵာေပတဝတၳဳ ၿပီး၏
Sunday, March 10, 2013
တာလပုဋသုတ္
သဠာရတနဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္
ျမန္မာျပန္
၈ - ဂါမဏိသံယုတ္
၂ - တာလပုဋသုတ္
၃၅၄။ အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂဳိလ္ျပည္၌ ရွဥ့္နက္တို႔အား အစာေပးေကၽြးရာ
ျဖစ္ေသာ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသုံး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ တာလပုဋမည္ေသာ ဇာတ္ဆရာႀကီး
သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနၿပီးေသာ္
ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏- “ျမတ္စြာဘုရား ‘ပြဲအလယ္၊ သဘင္အလယ္၌ မွန္မမွန္ အားျဖင့္ လူအေပါင္းကို
ရႊင္ပ်ေမြ႔ေလ်ာ္ေစေသာ ကေခ်သည္သည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ပဟာသမည္ေသာ
နတ္တို႔၏ အသင္းဝင္ ျဖစ္ရ၏’ ဟု ေျပာဆိုၾကကုန္ေသာ ေရွးဆရာ့ဆရာ ကေခ်သည္တို႔၏ စကားကို
ၾကားရဖူးပါ၏၊ ဤအရာ၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အဘယ္သို႔ ဆိုလုိေတာ္ မူပါသနည္း” ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဇာတ္ဆရာႀကီး မသင့္ေလ်ာ္၊ ဤစကားကို ရပ္ေလာ့၊ ငါ့ကို မေမးလင့္ဟု တားျမစ္ေတာ္မူ၏။
ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လည္း တာလပုဋဇာတ္ဆရာႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို
ေလွ်ာက္၏ - “ ျမတ္စြာဘုရား ‘ပြဲအလယ္၊ သဘင္အလယ္၌ မွန္မမွန္ အားျဖင့္ လူအေပါင္းကို
ရႊင္ပ်ေမြ႔ေလ်ာ္ေစေသာ ကေခ်သည္သည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ပဟာသမည္ေသာ
နတ္တို႔၏ အသင္းဝင္ ျဖစ္ရ၏’ ဟု ေျပာဆိုၾကကုန္ေသာ ေရွးဆရာ့ဆရာ ကေခ်သည္တို႔၏ စကားကို
ၾကားရဖူးပါ၏၊ ဤအရာ၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အဘယ္သို႔ ဆိုလိုေတာ္မူပါသနည္း” ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဇာတ္ဆရားႀကီး မသင့္ေလ်ာ္၊ ဤ စကားကို ရပ္ေလာ့၊ ငါ့ကို မေမးလင့္ဟု တားျမစ္ေတာ္မူ၏။
သုံးႀကိမ္ေျမာက္လည္း တာလပုဋဇာတ္ဆရာႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို
ေလွ်ာက္၏ - “ ျမတ္စြာဘုရား ‘ပြဲအလယ္၊ သဘင္အလယ္၌ မွန္မမွန္ အားျဖင့္ လူအေပါင္းကို
ရႊင္ပ်ေမြ႔ေလ်ာ္ေစေသာ ကေခ်သည္သည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ပဟာသမည္ေသာ
နတ္တို႔၏ အသင္းဝင္ ျဖစ္ရ၏’ ဟု ေျပာဆိုၾကကုန္ေသာ ေရွးဆရာ့ဆရာ ကေခ်သည္တို႔၏ စကားကို
ၾကားရဖူးပါ၏၊ ဤအရာ၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အဘယ္သို႔ ဆိုလိုေတာ္မူပါသနည္း” ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
“ဇာတ္ဆရားႀကီး မသင့္ေလ်ာ္၊ ဤ စကားကို ရပ္ေလာ့၊ ငါ့ကို မေမးလင့္” ဟု မခၽြတ္လွ်င္
သင့္ကို ငါေျပာ၍ မရခဲ့ေပ၊ သို႔ျဖစ္လွ်င္ သင့္အား ငါ ေျဖၾကားအံ့၊ ဇာတ္ဆရာႀကီး ေရွးအစကပင္
သတၱဝါတို႔သည္ မကင္းေသာ ‘ရာဂ’ ရွိကုန္၏၊ စြဲမက္မႈ ‘ရာဂ’ ေႏွာင္ႀကဳိးျဖင့္ ဖြဲ႔အပ္ကုန္၏၊
ထိုသူတို႔အား ကေခ်သည္သည္ ပြဲအလယ္ သဘင္အလယ္၌ စြဲမက္မႈကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ
တရားတို႔ကို အတိုင္းထက္အလြန္ ေရွး႐ႈေဆာင္၏။ ဇာတ္ဆရာႀကီး ေရွးအစကပင္ သတၱဝါတို႔သည္
မကင္းေသာ အမ်က္ ‘ေဒါသ’ ရွိကုန္၏၊ အမ်က္ ‘ေဒါသ’ ေႏွာင္ႀကဳိးျဖင့္ ဖြဲ႔အပ္ကုန္၏၊ ထိုသူတို႔အား
ကေခ်သည္သည္ ပြဲအလယ္ သဘင္အလယ္၌ အမ်က္ထြက္ေစတတ္ေသာ တရားတို႔ကို အတိုင္းထက္
အလြန္ ေရွး႐ႈေဆာင္၏။
“ဇာတ္ဆရာႀကီး ေရွးအစကပင္ သတၱဝါတို႔သည္ မကင္းေသာ ေတြေဝမႈ ‘ေမာဟ’ ရွိကုန္၏၊
ေတြေဝမႈ ‘ေမာဟ’ ေႏွာင္ႀကဳိးျဖင့္ ဖြဲ႔အပ္ကုန္၏၊ ထိုသူတို႔အား ကေခ်သည္သည္ ပြဲအလယ္ သဘင္အလယ္
၌ ေတြေဝမႈကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ တရားတို႔ကို အတိုင္းထက္အလြန္ ေရွး႐ႈေဆာင္၏။
ထိုကေခ်သည္သည္ မိမိကိုယ္တိုင္ ယစ္မူးေမ့ေလ်ာ့လ်က္ သူတစ္ပါးတို႔ကို ယစ္မူးေမ့ေလ်ာ့ေစရကား
ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ပဟာသမည္ေသာ ငရဲသို႔ ေရာက္ရ၏၊ “ပြဲအလယ္ သဘင္အလယ္၌
မွန္မမွန္အားျဖင့္ လူအေပါင္းကို ရႊင္ပ် ေမြ႔ေလ်ာ္ေစေသာ ကေခ်သည္သည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ
ေနာက္၌ ပဟာသမည္ေသာ နတ္တို႔၏ အသင္းဝင္ အျဖစ္သို႔ ေရာက္၏” ဟု ထိုသူအား အယူျဖစ္ခဲ့မူ
ထိုသူ၏ အယူသည္ မွားေသာ အယူသာ ျဖစ္၏၊ ဇာတ္ဆရာႀကီး မွားေသာ အယူရွိေသာ ပုဂၢဳိလ္သတၱဝါအား
ငရဲ, တိရစာၦန္ဟူေသာ လာရာ ‘ဂတိ’ ႏွစ္ပါးတို႔တြင္ တစ္ပါးပါးေသာ လားရာ ‘ဂတိ’ ကို ငါ ေဟာ၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူေသာ္ တာလပုဋဇာတ္ဆရာႀကီးသည္ ငိုေလ၏၊ မ်က္ရည္က်၏။
“ဇာတ္ဆရာႀကီး မသင့္ေလ်ာ္၊ ဤစကားကို ရပ္ေလာ့၊ ငါ့ကို မေမးပါလင့္” ဟု သင့္ကို ငါေျပာ၍ မရခဲ့ေပ။
အသွ်င္ဘုရား ျမတ္စြာဘုရား ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူေသာ စကားကို တပည့္ေတာ္ ရည္ရြယ္ၿပီး ငိုသည္မဟုတ္ပါ၊
အမွန္စင္စစ္ေသာ္ကား ပြဲအလယ္၊ သဘင္အလယ္၌ မွန္မမွန္အားျဖင့္ လူအေပါင္းကို ရႊင္ပ်ေမြ႔ေလ်ာ္ေစေသာ
ကေခ်သည္သည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ပဟာသမည္ေသာ နတ္တို႔၏ အသင္းဝင္ အျဖစ္သို႔
ေရာက္ရ၏ ဟု ေရွးဆရာ့ဆရာ ကေခ်သည္တို႔သည္ တပည့္ေတာ္ကို အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာကပင္ ေကာက္က်စ္လွည့္
ပတ္ ျဖားေယာင္းအပ္ပါ၏။
အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပစြ၊ အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္
အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပစြ၊ အသွ်င္ဘုရား ဥပမာအားျဖင့္ ေမွာက္ထားအပ္ေသာ ဝတၳဳကို လွန္ျပဘိသကဲ့သို႔
လည္းေကာင္း၊ ဖုံးလႊမ္းထားအပ္ေသာ ဝတၳဳကို ဖြင့္ျပဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ မ်က္စိလည္ေသာ သူအား
လမ္းမွန္ကို ေျပာၾကားသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ‘မ်က္စိအျမင္ ရွိသူတို႔သည္ အဆင္းတို႔ကို ျမင္ၾကလိမ့္မည္’
ဟု အမိုက္အေမွာင္၌ ဆီမီးတန္ေဆာင္ကို ေဆာင္ျပသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ဤအတူသာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားသည္
အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ တရားေတာ္ကို ျပေတာ္မူပါေပ၏၊ အသွ်င္ဘုရား ထိုအကၽြႏု္ပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို
ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ တရားေတာ္ကိုလည္း ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္ကို
လည္း ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထံ၌ ရွင္အျဖစ္ကို
ရလိုပါ၏၊ ပၪၥင္းအျဖစ္ကို ရလိုပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ တာလပုဋ ဇာတ္ဆရာႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထံ၌
ရွင္အျဖစ္ကို ရ၏၊ ပၪၥင္းအျဖစ္ကို ရ၏၊ အသွ်င္တာလပုဋသည္ ပၪၥင္းျဖစ္၍ မၾကာျမင့္မီ။ပ။ ရဟႏၲာတို႔တြင္
တစ္ပါး အပါအဝင္ ျဖစ္ေလ၏။
ဒုတိယသုတ္ ၿပီး၏။
ျမန္မာျပန္
၈ - ဂါမဏိသံယုတ္
၂ - တာလပုဋသုတ္
၃၅၄။ အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရာဇၿဂဳိလ္ျပည္၌ ရွဥ့္နက္တို႔အား အစာေပးေကၽြးရာ
ျဖစ္ေသာ ေဝဠဳဝန္ေက်ာင္း၌ (သီတင္းသုံး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ တာလပုဋမည္ေသာ ဇာတ္ဆရာႀကီး
သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုး၍ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနၿပီးေသာ္
ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏- “ျမတ္စြာဘုရား ‘ပြဲအလယ္၊ သဘင္အလယ္၌ မွန္မမွန္ အားျဖင့္ လူအေပါင္းကို
ရႊင္ပ်ေမြ႔ေလ်ာ္ေစေသာ ကေခ်သည္သည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ပဟာသမည္ေသာ
နတ္တို႔၏ အသင္းဝင္ ျဖစ္ရ၏’ ဟု ေျပာဆိုၾကကုန္ေသာ ေရွးဆရာ့ဆရာ ကေခ်သည္တို႔၏ စကားကို
ၾကားရဖူးပါ၏၊ ဤအရာ၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အဘယ္သို႔ ဆိုလုိေတာ္ မူပါသနည္း” ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဇာတ္ဆရာႀကီး မသင့္ေလ်ာ္၊ ဤစကားကို ရပ္ေလာ့၊ ငါ့ကို မေမးလင့္ဟု တားျမစ္ေတာ္မူ၏။
ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လည္း တာလပုဋဇာတ္ဆရာႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို
ေလွ်ာက္၏ - “ ျမတ္စြာဘုရား ‘ပြဲအလယ္၊ သဘင္အလယ္၌ မွန္မမွန္ အားျဖင့္ လူအေပါင္းကို
ရႊင္ပ်ေမြ႔ေလ်ာ္ေစေသာ ကေခ်သည္သည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ပဟာသမည္ေသာ
နတ္တို႔၏ အသင္းဝင္ ျဖစ္ရ၏’ ဟု ေျပာဆိုၾကကုန္ေသာ ေရွးဆရာ့ဆရာ ကေခ်သည္တို႔၏ စကားကို
ၾကားရဖူးပါ၏၊ ဤအရာ၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အဘယ္သို႔ ဆိုလိုေတာ္မူပါသနည္း” ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဇာတ္ဆရားႀကီး မသင့္ေလ်ာ္၊ ဤ စကားကို ရပ္ေလာ့၊ ငါ့ကို မေမးလင့္ဟု တားျမစ္ေတာ္မူ၏။
သုံးႀကိမ္ေျမာက္လည္း တာလပုဋဇာတ္ဆရာႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ဤစကားကို
ေလွ်ာက္၏ - “ ျမတ္စြာဘုရား ‘ပြဲအလယ္၊ သဘင္အလယ္၌ မွန္မမွန္ အားျဖင့္ လူအေပါင္းကို
ရႊင္ပ်ေမြ႔ေလ်ာ္ေစေသာ ကေခ်သည္သည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ပဟာသမည္ေသာ
နတ္တို႔၏ အသင္းဝင္ ျဖစ္ရ၏’ ဟု ေျပာဆိုၾကကုန္ေသာ ေရွးဆရာ့ဆရာ ကေခ်သည္တို႔၏ စကားကို
ၾကားရဖူးပါ၏၊ ဤအရာ၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အဘယ္သို႔ ဆိုလိုေတာ္မူပါသနည္း” ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
“ဇာတ္ဆရားႀကီး မသင့္ေလ်ာ္၊ ဤ စကားကို ရပ္ေလာ့၊ ငါ့ကို မေမးလင့္” ဟု မခၽြတ္လွ်င္
သင့္ကို ငါေျပာ၍ မရခဲ့ေပ၊ သို႔ျဖစ္လွ်င္ သင့္အား ငါ ေျဖၾကားအံ့၊ ဇာတ္ဆရာႀကီး ေရွးအစကပင္
သတၱဝါတို႔သည္ မကင္းေသာ ‘ရာဂ’ ရွိကုန္၏၊ စြဲမက္မႈ ‘ရာဂ’ ေႏွာင္ႀကဳိးျဖင့္ ဖြဲ႔အပ္ကုန္၏၊
ထိုသူတို႔အား ကေခ်သည္သည္ ပြဲအလယ္ သဘင္အလယ္၌ စြဲမက္မႈကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ
တရားတို႔ကို အတိုင္းထက္အလြန္ ေရွး႐ႈေဆာင္၏။ ဇာတ္ဆရာႀကီး ေရွးအစကပင္ သတၱဝါတို႔သည္
မကင္းေသာ အမ်က္ ‘ေဒါသ’ ရွိကုန္၏၊ အမ်က္ ‘ေဒါသ’ ေႏွာင္ႀကဳိးျဖင့္ ဖြဲ႔အပ္ကုန္၏၊ ထိုသူတို႔အား
ကေခ်သည္သည္ ပြဲအလယ္ သဘင္အလယ္၌ အမ်က္ထြက္ေစတတ္ေသာ တရားတို႔ကို အတိုင္းထက္
အလြန္ ေရွး႐ႈေဆာင္၏။
“ဇာတ္ဆရာႀကီး ေရွးအစကပင္ သတၱဝါတို႔သည္ မကင္းေသာ ေတြေဝမႈ ‘ေမာဟ’ ရွိကုန္၏၊
ေတြေဝမႈ ‘ေမာဟ’ ေႏွာင္ႀကဳိးျဖင့္ ဖြဲ႔အပ္ကုန္၏၊ ထိုသူတို႔အား ကေခ်သည္သည္ ပြဲအလယ္ သဘင္အလယ္
၌ ေတြေဝမႈကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ တရားတို႔ကို အတိုင္းထက္အလြန္ ေရွး႐ႈေဆာင္၏။
ထိုကေခ်သည္သည္ မိမိကိုယ္တိုင္ ယစ္မူးေမ့ေလ်ာ့လ်က္ သူတစ္ပါးတို႔ကို ယစ္မူးေမ့ေလ်ာ့ေစရကား
ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ပဟာသမည္ေသာ ငရဲသို႔ ေရာက္ရ၏၊ “ပြဲအလယ္ သဘင္အလယ္၌
မွန္မမွန္အားျဖင့္ လူအေပါင္းကို ရႊင္ပ် ေမြ႔ေလ်ာ္ေစေသာ ကေခ်သည္သည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ
ေနာက္၌ ပဟာသမည္ေသာ နတ္တို႔၏ အသင္းဝင္ အျဖစ္သို႔ ေရာက္၏” ဟု ထိုသူအား အယူျဖစ္ခဲ့မူ
ထိုသူ၏ အယူသည္ မွားေသာ အယူသာ ျဖစ္၏၊ ဇာတ္ဆရာႀကီး မွားေသာ အယူရွိေသာ ပုဂၢဳိလ္သတၱဝါအား
ငရဲ, တိရစာၦန္ဟူေသာ လာရာ ‘ဂတိ’ ႏွစ္ပါးတို႔တြင္ တစ္ပါးပါးေသာ လားရာ ‘ဂတိ’ ကို ငါ ေဟာ၏ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူေသာ္ တာလပုဋဇာတ္ဆရာႀကီးသည္ ငိုေလ၏၊ မ်က္ရည္က်၏။
“ဇာတ္ဆရာႀကီး မသင့္ေလ်ာ္၊ ဤစကားကို ရပ္ေလာ့၊ ငါ့ကို မေမးပါလင့္” ဟု သင့္ကို ငါေျပာ၍ မရခဲ့ေပ။
အသွ်င္ဘုရား ျမတ္စြာဘုရား ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူေသာ စကားကို တပည့္ေတာ္ ရည္ရြယ္ၿပီး ငိုသည္မဟုတ္ပါ၊
အမွန္စင္စစ္ေသာ္ကား ပြဲအလယ္၊ သဘင္အလယ္၌ မွန္မမွန္အားျဖင့္ လူအေပါင္းကို ရႊင္ပ်ေမြ႔ေလ်ာ္ေစေသာ
ကေခ်သည္သည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ပဟာသမည္ေသာ နတ္တို႔၏ အသင္းဝင္ အျဖစ္သို႔
ေရာက္ရ၏ ဟု ေရွးဆရာ့ဆရာ ကေခ်သည္တို႔သည္ တပည့္ေတာ္ကို အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာကပင္ ေကာက္က်စ္လွည့္
ပတ္ ျဖားေယာင္းအပ္ပါ၏။
အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္ အလြန္ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပစြ၊ အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္
အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပစြ၊ အသွ်င္ဘုရား ဥပမာအားျဖင့္ ေမွာက္ထားအပ္ေသာ ဝတၳဳကို လွန္ျပဘိသကဲ့သို႔
လည္းေကာင္း၊ ဖုံးလႊမ္းထားအပ္ေသာ ဝတၳဳကို ဖြင့္ျပဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ မ်က္စိလည္ေသာ သူအား
လမ္းမွန္ကို ေျပာၾကားသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ‘မ်က္စိအျမင္ ရွိသူတို႔သည္ အဆင္းတို႔ကို ျမင္ၾကလိမ့္မည္’
ဟု အမိုက္အေမွာင္၌ ဆီမီးတန္ေဆာင္ကို ေဆာင္ျပသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ဤအတူသာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားသည္
အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ တရားေတာ္ကို ျပေတာ္မူပါေပ၏၊ အသွ်င္ဘုရား ထိုအကၽြႏု္ပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို
ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ တရားေတာ္ကိုလည္း ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္ကို
လည္း ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထံ၌ ရွင္အျဖစ္ကို
ရလိုပါ၏၊ ပၪၥင္းအျဖစ္ကို ရလိုပါ၏ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ တာလပုဋ ဇာတ္ဆရာႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထံ၌
ရွင္အျဖစ္ကို ရ၏၊ ပၪၥင္းအျဖစ္ကို ရ၏၊ အသွ်င္တာလပုဋသည္ ပၪၥင္းျဖစ္၍ မၾကာျမင့္မီ။ပ။ ရဟႏၲာတို႔တြင္
တစ္ပါး အပါအဝင္ ျဖစ္ေလ၏။
ဒုတိယသုတ္ ၿပီး၏။
စ႑သုတ္
သဠာယတနဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္
ျမန္မာျပန္
၈ - ဂါမဏိသံယုတ္
၁ - စ႑သုတ္
၃၅၃။ သာဝတၳိနိဒါန္း။ ထိုအခါ စ႑မည္ေသာ ရြာသူႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔
ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနာ႐ာ၌ ထိုင္ေနၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား
ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏- “အသွ်င္ဘုရား ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူကို “ၾကမ္းတမ္းသူ ၾကမ္တမ္းသူ”
ဟူ၍ သာလွ်င္ ေခၚေဝၚၾက၏၊ ထိုေခၚေဝၚျခင္း၏ အေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း၊ အေထာက္အပံ့ကား
အဘယ္ပါနည္း။ အသွ်င္ဘုရား ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူကို “သိမ္ေမြ႔သူ သိမ္ေမြ႔သူ” ဟူ၍ သာလွ်င္
ေခၚေဝၚၾက၏၊ ထိုေခၚေဝၚျခင္း၏ အေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း၊ အေထာက္အပံ့ကား အဘယ္ပါနည္းဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ရြာသူႀကီး ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူသည္ စြဲမက္မႈ “ရာဂ” ကို မပယ္အပ္၊ စြဲမက္မႈ “ရာဂ” ကို
မပယ္အပ္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးတို႔က အမ်က္ထြက္ေစအပ္ေသာ္ အမ်က္ကို ထင္စြာျပဳ၏၊
ထိုသူကို ၾကမ္းတမ္းသူဟု ေခၚေဝၚၾက၏၊ အမ်က္ “ေဒါသ” ကို မပယ္အပ္၊ အမ်က္ “ေဒါသ” ကို မပယ္အပ္သည္၏
အျဖစ္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးတို႔က အမ်က္ထြက္ ေစအပ္ေသာ္ အမ်က္ကို ထင္စြာျပဳ၏၊ ထိုသူကို ၾကမ္းတမ္းသူဟု
ေခၚေဝၚၾက၏။ ေတြေဝမႈ “ေမာဟ” ကို မပယ္အပ္၊ ေတြေဝမႈ “ေမာဟ” ကို မပယ္အပ္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္
သူတစ္ပါးတို႔က အမ်က္ထြက္ေစအပ္ေသာ္ အမ်က္ကို ထင္စြာ ျပဳ၏၊ ထိုသူကို ၾကမ္းတမ္း သူဟု ေခၚေဝၚၾက၏။
ရြာသူႀကီး ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူကို “ၾကမ္းတမ္းသူ ၾကမ္းတမ္းသူ” ဟူ၍ ေခၚေဝၚၾက၏၊
ထိုေခၚေဝၚျခင္း၏ အေၾကာင္းကား ဤသည္ပင္တည္း၊ အေထာက္အပံ့ကား ဤသည္ပင္တည္း။
ရြာသူႀကီး ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူသည္ စြဲမက္မႈ “ရာဂ” ကို ပယ္အပ္၏၊ စြဲမက္မႈ “ရာဂ” ကို
ပယ္ၿပီးသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးတို႔က အမ်က္ထြက္ေစအပ္ေသာ္ အမ်က္ကို ထင္စြာမျပဳ၊
ထိုသူကို သိမ္ေမြ႔သူ ဟု ေခၚေဝၚၾက၏။ အမ်က္ “ေဒါသ” ကို ပယ္အပ္၏၊ အမ်က္ “ေဒါသ” ကို ပယ္ၿပီးသည္၏
အျဖစ္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးတို႔က အမ်က္ထြက္ ေစအပ္ေသာ္ အမ်က္ကို ထင္စြာ မျပဳ၊ ထိုသူကို သိမ္ေမြ႔သူဟု
ေခၚေဝၚၾက၏။ ေတြေဝမႈ “ေမာဟ” ကို ပယ္အပ္၏၊ ေတြေဝမႈ “ေမာဟ” ကို ပယ္အပ္ၿပီးသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္
သူတစ္ပါးတို႔က အမ်က္ထြက္ေစအပ္ေသာ္ အမ်က္ကို ထင္စြာ မျပဳ၊ ထိုသူကို သိမ္ေမြ႔သူဟု ေခၚေဝၚၾက၏။
ရြာသူႀကီး ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူကို “သိမ္ေမြ႔သူ သိမ္ေမြ႔သူ” ဟု ေခၚေဝၚၾက၏၊ ထိုေခၚေဝၚျခင္း၏
အေၾကာင္းကား ဤသည္ပင္တည္း၊ အေထာက္အပ့ံကား ဤသည္ပင္တည္း။
ဤသို႔ ဆိုေသာ္ စ႑မည္ေသာ ရြာသူႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို “အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္
အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပ၏၊ အရွင္ဘုရား တရားေတာ္သည္ အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပ၏။
အသွ်င္ဘုရား ေမွာက္ထားအပ္ေသာ ဝတၳဳကို လွန္ျပဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ဖုံးလႊမ္းထား
အပ္ေသာ ဝတၳဳကို ဖြင့္ျပဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ မ်က္စိလည္ေသာသူအား လမ္းမွန္ကို ေျပာၾကားသကဲ့သို႔
လည္းေကာင္း၊ “မ်က္စိအျမင္ ရွိသူတို႔သည္ အဆင္းတို႔ကို ျမင္ၾကလိမ့္မည္ဟု” အမိုက္ေမွာင္၌ ဆီမီးတန္ေဆာင္ကို
ေဆာင္ျပသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ဤအတူ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ တရားေတာ္ကို
ျပေတာ္မူပါေပ၏။ ျမတ္စြာဘုရား ထိုအကၽြႏ္ုပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊
တရားေတာ္ကို လည္းေကာင္း၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္ကို လည္းေကာင္း ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကၽြႏု္ပ္ကို ယေန႔မွ စ၍ အသက္ထက္ဆုံး (ရတနာသုံးပါးကို) ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္းသို႔
ေရာက္ေသာ ဥပါသကာဟု မွတ္ေတာ္မူပါေလာ့” ဟု ေလွ်ာက္၏
ပဌမသုတ္။ ၿပီး၏။
ျမန္မာျပန္
၈ - ဂါမဏိသံယုတ္
၁ - စ႑သုတ္
၃၅၃။ သာဝတၳိနိဒါန္း။ ထိုအခါ စ႑မည္ေသာ ရြာသူႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔
ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနာ႐ာ၌ ထိုင္ေနၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား
ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏- “အသွ်င္ဘုရား ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူကို “ၾကမ္းတမ္းသူ ၾကမ္တမ္းသူ”
ဟူ၍ သာလွ်င္ ေခၚေဝၚၾက၏၊ ထိုေခၚေဝၚျခင္း၏ အေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း၊ အေထာက္အပံ့ကား
အဘယ္ပါနည္း။ အသွ်င္ဘုရား ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူကို “သိမ္ေမြ႔သူ သိမ္ေမြ႔သူ” ဟူ၍ သာလွ်င္
ေခၚေဝၚၾက၏၊ ထိုေခၚေဝၚျခင္း၏ အေၾကာင္းကား အဘယ္ပါနည္း၊ အေထာက္အပံ့ကား အဘယ္ပါနည္းဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ရြာသူႀကီး ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူသည္ စြဲမက္မႈ “ရာဂ” ကို မပယ္အပ္၊ စြဲမက္မႈ “ရာဂ” ကို
မပယ္အပ္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးတို႔က အမ်က္ထြက္ေစအပ္ေသာ္ အမ်က္ကို ထင္စြာျပဳ၏၊
ထိုသူကို ၾကမ္းတမ္းသူဟု ေခၚေဝၚၾက၏၊ အမ်က္ “ေဒါသ” ကို မပယ္အပ္၊ အမ်က္ “ေဒါသ” ကို မပယ္အပ္သည္၏
အျဖစ္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးတို႔က အမ်က္ထြက္ ေစအပ္ေသာ္ အမ်က္ကို ထင္စြာျပဳ၏၊ ထိုသူကို ၾကမ္းတမ္းသူဟု
ေခၚေဝၚၾက၏။ ေတြေဝမႈ “ေမာဟ” ကို မပယ္အပ္၊ ေတြေဝမႈ “ေမာဟ” ကို မပယ္အပ္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္
သူတစ္ပါးတို႔က အမ်က္ထြက္ေစအပ္ေသာ္ အမ်က္ကို ထင္စြာ ျပဳ၏၊ ထိုသူကို ၾကမ္းတမ္း သူဟု ေခၚေဝၚၾက၏။
ရြာသူႀကီး ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူကို “ၾကမ္းတမ္းသူ ၾကမ္းတမ္းသူ” ဟူ၍ ေခၚေဝၚၾက၏၊
ထိုေခၚေဝၚျခင္း၏ အေၾကာင္းကား ဤသည္ပင္တည္း၊ အေထာက္အပံ့ကား ဤသည္ပင္တည္း။
ရြာသူႀကီး ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူသည္ စြဲမက္မႈ “ရာဂ” ကို ပယ္အပ္၏၊ စြဲမက္မႈ “ရာဂ” ကို
ပယ္ၿပီးသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးတို႔က အမ်က္ထြက္ေစအပ္ေသာ္ အမ်က္ကို ထင္စြာမျပဳ၊
ထိုသူကို သိမ္ေမြ႔သူ ဟု ေခၚေဝၚၾက၏။ အမ်က္ “ေဒါသ” ကို ပယ္အပ္၏၊ အမ်က္ “ေဒါသ” ကို ပယ္ၿပီးသည္၏
အျဖစ္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါးတို႔က အမ်က္ထြက္ ေစအပ္ေသာ္ အမ်က္ကို ထင္စြာ မျပဳ၊ ထိုသူကို သိမ္ေမြ႔သူဟု
ေခၚေဝၚၾက၏။ ေတြေဝမႈ “ေမာဟ” ကို ပယ္အပ္၏၊ ေတြေဝမႈ “ေမာဟ” ကို ပယ္အပ္ၿပီးသည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္
သူတစ္ပါးတို႔က အမ်က္ထြက္ေစအပ္ေသာ္ အမ်က္ကို ထင္စြာ မျပဳ၊ ထိုသူကို သိမ္ေမြ႔သူဟု ေခၚေဝၚၾက၏။
ရြာသူႀကီး ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႕ေသာ သူကို “သိမ္ေမြ႔သူ သိမ္ေမြ႔သူ” ဟု ေခၚေဝၚၾက၏၊ ထိုေခၚေဝၚျခင္း၏
အေၾကာင္းကား ဤသည္ပင္တည္း၊ အေထာက္အပ့ံကား ဤသည္ပင္တည္း။
ဤသို႔ ဆိုေသာ္ စ႑မည္ေသာ ရြာသူႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားကို “အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္
အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပ၏၊ အရွင္ဘုရား တရားေတာ္သည္ အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပ၏။
အသွ်င္ဘုရား ေမွာက္ထားအပ္ေသာ ဝတၳဳကို လွန္ျပဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ဖုံးလႊမ္းထား
အပ္ေသာ ဝတၳဳကို ဖြင့္ျပဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ မ်က္စိလည္ေသာသူအား လမ္းမွန္ကို ေျပာၾကားသကဲ့သို႔
လည္းေကာင္း၊ “မ်က္စိအျမင္ ရွိသူတို႔သည္ အဆင္းတို႔ကို ျမင္ၾကလိမ့္မည္ဟု” အမိုက္ေမွာင္၌ ဆီမီးတန္ေဆာင္ကို
ေဆာင္ျပသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း ဤအတူ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ အေၾကာင္းျဖင့္ တရားေတာ္ကို
ျပေတာ္မူပါေပ၏။ ျမတ္စြာဘုရား ထိုအကၽြႏ္ုပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊
တရားေတာ္ကို လည္းေကာင္း၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္ကို လည္းေကာင္း ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကၽြႏု္ပ္ကို ယေန႔မွ စ၍ အသက္ထက္ဆုံး (ရတနာသုံးပါးကို) ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ျခင္းသို႔
ေရာက္ေသာ ဥပါသကာဟု မွတ္ေတာ္မူပါေလာ့” ဟု ေလွ်ာက္၏
ပဌမသုတ္။ ၿပီး၏။
ဒုတိယ ကာမဘူသုတ္
သဠာယတနာဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္
ျမန္မာျပန္
၇ - စိတၱသံယုတ္
၆ - ဒုတိယ ကာမဘူသုတ္
၃၄၈။ အခါတစ္ပါး၌ အသွ်င္ကာမဘူသည္ မစၧိကာသ႑အရပ္ ေဝွးပင္ေတာ္ရ၌ (သီတင္းသုံး) ေန၏၊
ထိုအခါ စိတၱသူႂကြယ္သည္ အသွ်င္ကာမဘူထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ တစ္ခုေသာေနရာ၌ ထိုင္ေနေသာ္
“ အသွ်င္ဘုရား သခၤါရတို႔သည္ အဘယ္မွတို႔နည္း ” ဟု ေလွ်ာက္၏။
သူႂကြယ္ သခၤါရတို႔သည္ - ကာယသခၤါရ၊ ဝစီသခၤါရ၊ စိတၱသခၤါရဟု သုံးပါးတို႔တည္း။
“ အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ ” ဟု စိတၱသူႂကြယ္သည္ အသွ်င္ကာမဘူ၏ စကားကို အလြန္ႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္၍
အသွ်င္ကာမဘူအား ျပႆနာကို ထပ္မံေလွ်ာက္ ျပန္၏၊-
“ အသွ်င္ဘုရား အဘယ္သည္ ကာယသခၤါရ ျဖစ္သနည္း၊”
“ အသွ်င္ဘုရား အဘယ္သည္ ဝစီသခၤါရျဖစ္သနည္း၊”
“ အသွ်င္ဘုရား အဘယ္သည္ စိတၱသခၤါရျဖစ္သနည္း၊”။
သူႂကြယ္ ထြက္သက္ ဝင္သက္ တို႔သည္ ကာယသခၤါရတည္း၊
သူႂကြယ္ ဝိတက္ ဝိစာရ တို႔သည္ ဝစီသခၤါရတည္း၊
သူႂကြယ္ သညာ ေဝဒနာ တို႔သည္ စိတၱသခၤရတည္း ဟု မိန္႔ဆို၏။
အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ စိတၱသူႂကြယ္သည္။ပ။ ျပႆနာကို ထပ္မံေလွ်ာက္ျပန္၏။
“ အသွ်င္ဘုရား အဘယ့္ေၾကာင့္ ထြက္သက္ ဝင္သက္ တို႔သည္ ကာယသခၤါရ မည္ပါသနည္း ”
“ အသွ်င္ဘုရား အဘယ့္ေၾကာင့္ ဝိတက္ ဝိစာရ တို႔သည္ ဝစီသခၤါရ မည္ပါသနည္း ”
“ အသွ်င္ဘုရား အဘယ့္ေၾကာင့္ သညာ ေဝဒနာ တို႔သည္ စိတၱသခၤါရ မည္ပါသနည္း ” ဟု ေလွ်ာက္၏။
“သူႂကြယ္ ထြက္သက္ ဝင္သက္တို႔သည္ ကိုယ္၌ မွီကုန္၏၊ ထိုတရားတို႔သည္ ကိုယ္ႏွင့္ စပ္ကုန္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ထြက္သက္ ဝင္သက္တို႔သည္ ကာယသခၤါရ မည္ေပ၏”။
“သူႂကြယ္ ေရွးဦးစြာ ၾကံစည္၍ သုံးသပ္၍ ေနာက္မွ စကားကို ႁမြတ္ဆို၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဝိတက္ ဝိစာရတို႔သည္
ဝစီသခၤါရ မည္ေပ၏”။
“သူႂကြယ္ မွတ္သားမႈ “သညာ” သည္ လည္းေကာင္း၊ ခံစားမႈ “ေဝဒနာ” သည္ လည္းေကာင္း
စိတ္၌ မွီ၏။ ထိုတရားတို႔သည္ စိတ္ႏွင့္ စပ္ကုန္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သညာ ေဝဒနာ တို႔သည္ စိတၱသခၤါရ မည္ေပ၏”။
အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ စိတၱသူႂကြယ္သည္။ပ။ ျပႆနာကို ထပ္မံေလွ်ာက္ျပန္၏။
“ အသွ်င္ဘုရား အဘယ္သို႔လွ်င္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈ၊ နိေရာဓသမာပတ္ သည္ ျဖစ္သနည္း”၊
ဟု ထပ္မံ ေလွ်ာက္ျပန္၏”။
သူႂကြယ္ သညာေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္ေသာ ရဟန္းအား “ငါသည္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏
ခ်ဳပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္အံ့” ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ “ငါသည္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္၏” ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
“ငါသည္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ၿပီ” ဟူ၍ လည္းေကာင္း ဤသို႔ စိတ္မျဖစ္။ စင္စစ္ေသာ္ကား
ထို နိေရာဓသမာပတ္ကို ဝင္စားေသာ ရဟန္းအား သညာ ေဝဒနာတုိ႔ ခ်ဳပ္ရန္ အလို႔ငွါ ေရွး႐ႈ ေဆာင္ႏိုင္ ေလာက္ေသာ
စိတ္ကို ေရွးမဆြကပင္ ပြားၿပီး ျဖစ္၏။
ေကာင္းပါၿပီ။ပ။ “အသွ်င္ဘုရား သညာ ေဝဒနာ တို႔၏ ခ်ဳပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေသာ ရဟန္းအား
အဘယ္တရားတို႔သည္ ေရွးဦးစြာ ခ်ဳပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ပါကုန္သနည္း။
ကာယသခၤါရေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ဝစီသခၤါရေလာ၊ သို႔မဟုတ္ စိတၱသခၤါရေလာ” ဟု ျပႆနာကို ထပ္မံ ေမးေလွ်ာက္ျပန္၏။
သူႂကြယ္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေသာ ရဟန္းအား ဝစီသခၤါရသည္ ေရွးဦးစြာ ခ်ဳပ္၏၊
ထို႔ေနာက္ ကာယသခၤါရ ခ်ဳပ္၏၊ ထို႔ေနာက္ စိတၱသခၤါရ ခ်ဳပ္၏။
ေကာင္းပါၿပီ။ပ။ “အသွ်င္ဘုရား ေသေသာ ဘဝတစ္ပါးသို႔ ေျပာင္းသြားေသာ သူ(လူေသေကာင္)ႏွင့္
သညာ ေဝဒနာ တို႔၏ ခ်ဳပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေသာ (နိေရာဓသမာပတ္ ဝင္စားေသာ) ရဟန္းတို႔၏ ထူးျခားျခင္းကား
အဘယ္ပါနည္း” ဟု ျပႆနာကို ထပ္မံ ေမးေလွ်ာက္ျပန္၏။
သူႂကြယ္ ေသေသာ, ဘဝတစ္ပါးသို႔ ေျပာင္းသြားေသာ သူ(လူေသေကာင္) အား ကာယသခၤါရ၊ ဝစီသခၤါရ၊ စိတၱသခၤါရ
ခ်ဳပ္ၿငိမ္း၏၊ အသက္ကုန္၏၊ အေငြ႔ (ကမၼဇေတေဇာ)သည္ ၿငိမ္း၏၊ ဣေႁႏၵတို႔သည္ ပ်က္စီးကုန္၏။
သူႂကြယ္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေသာ (နိေရာဓသမာပတ္ ဝင္စားေသာ) ရဟန္း အားမူ
ကာယသခၤါရ၊ ဝစီသခၤါရ၊ စိတၱသခၤါရ ခ်ဳပ္ၿငိမ္း၏၊ အသက္သည္ မကုန္၊ အေငြ႔သည္ မၿငိမ္း၊ ဣေႁႏၵတို႔သည္
အလြန္ ၾကည္လင္ကုန္၏။
သူႂကြယ္ ေသေသာ ဘဝတစ္ပါးသို႔ ေျပာင္းသြားေသာ သူ (လူေသေကာင္)ႏွင့္၊ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ျခင္းသို႔
ေရာက္ေသာ (နိေရာဓသမာပတ္ ဝင္စားေသာ) ရဟန္းတို႔၏ ထူးျခားျခင္းကား ဤသည္ပင္တည္း။
ေကာင္းပါၿပီ။ပ။ “အသွ်င္ဘုရား အဘယ္သို႔လွ်င္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈ နိေရာဓသမာပတ္မွ
ထပါသနည္း” ဟု ျပႆနာကို ထပ္မံ ေမးေလွ်ာက္ျပန္၏။
သူႂကြယ္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထေသာ ရဟန္းအား “ငါသည္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏
ခ်ဳပ္မႈ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထ၏” ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ “ငါသည္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈ နိေရာဓသမာပတ္မွ
ထၿပီ” ဟူ၍ လည္းေကာင္း ဤသို႔ စိတ္မျဖစ္။ စင္စစ္ေသာ္ကား ထိုနိေရာဓသမာပတ္မွ ထေသာ ရဟန္းအား
သညာ ေဝဒနာတို႔ ခ်ဳပ္ရာ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထရန္ အလို႔ငွါ ေရွး႐ႈ ေဆာင္ႏိုင္ေလာက္ေသာ စိတ္ကို
ေရွးမဆြကပင္ ပြားၿပီး ျဖစ္၏။
ေကာင္းပါၿပီ။ပ။ “အသွ်င္ဘုရား သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထေသာ
ရဟန္းအား အဘယ္တရား တို႔သည္ ေရွးဦးစြာ ျဖစ္ပါသနည္း။
ကာယသခၤါရသည္ပင္ ေရွးဦးစြာ ျဖစ္ပါသေလာ၊
ဝစီသခၤါရသည္ပင္ ေရွးဦးစြာ ျဖစ္ပါသေလာ၊
စိတၱသခၤါရသည္ပင္ ေရွးဦးစြာ ျဖစ္ပါသေလာ၊ ဟု ျပႆနာကို ထပ္မံ ေမးေလွ်ာက္ျပန္၏၊
သူႂကြယ္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထေသာ ရဟန္းအား စိတၱသခၤါရသည္
ေရွးဦးစြာျဖစ္၏၊ ထို႔ေနာက္မွ ကာယသခၤါရသည္ ျဖစ္၏၊ ထို႔ေနာက္ ဝစီသခၤါရသည္ ျဖစ္၏။
ေကာင္းပါၿပီ။ပ။ “အသွ်င္ဘုရား သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈ နိေရာဓသမာပတ္မွ
ထေသာ ရဟန္းကို အဘယ္မွ်ေသာ ေတြ႔ထိမႈ “ဖႆ” တို႔သည္ ေတြ႔ထိပါကုန္သနည္း” ဟု
ျပႆနာကို ထပ္မံ ေမးေလွ်ာက္ျပန္၏။
သူႂကြယ္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထေသာ ရဟန္းကို သုညတဖႆ၊
အနိမိတၱဖႆ၊ အပၸဏိဟိတဖႆဟူ၍ သုံးပါးကုန္ေသာ ေတြ႔ထိျခင္း “ဖႆ” တို႔သည္ ေတြ႔ထိကုန္၏။
ေကာင္းပါၿပီ။ “အသွ်င္ဘုရား သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထေသာ
ရဟန္း၏ စိတ္သည္ အဘယ္သို႔ ၫြတ္ပါသနည္း၊ အဘယ္သို႔ ကိုင္းပါသနည္း၊ အဘယ္သို႔ ႐ွဳိင္းပါသနည္း”
ဟု ျပႆနာကို ထပ္မံ ေမးေလွ်ာက္ျပန္၏။
သႂကြယ္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထေသာ ရဟန္း၏ စိတ္သည္
ဆိတ္ၿငိမ္ရာ (နိဗၺာန္)သို႔ ၫြတ္၏၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ (နိဗၺာန္)သို႔ ကိုင္း၏၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ (နိဗၺာန္)သို႔ ႐ွဳိင္း၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီဟု စိတၱသူႂကြယ္သည္ အသွ်င္ကာမဘူ၏ စကားကို အလြန္
ႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္လ်က္ အသွ်င္ကာမဘူအား ျပႆနာကို ထပ္မံေမးေလွ်ာက္၏။
အသွ်င္ဘုရား သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ရာ နိေရာဓသမာပတ္အား အဘယ္မွ်ေသာ တရားတို႔သည္
မ်ားစြာ ေက်းဇူးျပဳကုန္သနည္း။
သူႂကြယ္ အမွန္အားျဖင့္ ေရွးဦးစြာ ေမးသင့္ေသာ စကားကို ယခုမွ ေမးဘိ၏။ သို႔ေသာ္လည္း
သင့္အား ငါသည္ ေျဖဆိုအံ့။ သူႂကြယ္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈ နိေရာဓသမာပတ္အား
သမထဝိပႆနာဟု ဆိုအပ္ေသာ တရားႏွစ္ပါးတို႔သည္ မ်ားစြာ ေက်းဇူးျပဳကုန္၏ ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
ဆ႒သုတ္ ၿပီး၏။
ျမန္မာျပန္
၇ - စိတၱသံယုတ္
၆ - ဒုတိယ ကာမဘူသုတ္
၃၄၈။ အခါတစ္ပါး၌ အသွ်င္ကာမဘူသည္ မစၧိကာသ႑အရပ္ ေဝွးပင္ေတာ္ရ၌ (သီတင္းသုံး) ေန၏၊
ထိုအခါ စိတၱသူႂကြယ္သည္ အသွ်င္ကာမဘူထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ တစ္ခုေသာေနရာ၌ ထိုင္ေနေသာ္
“ အသွ်င္ဘုရား သခၤါရတို႔သည္ အဘယ္မွတို႔နည္း ” ဟု ေလွ်ာက္၏။
သူႂကြယ္ သခၤါရတို႔သည္ - ကာယသခၤါရ၊ ဝစီသခၤါရ၊ စိတၱသခၤါရဟု သုံးပါးတို႔တည္း။
“ အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ ” ဟု စိတၱသူႂကြယ္သည္ အသွ်င္ကာမဘူ၏ စကားကို အလြန္ႏွစ္သက္ ဝမ္းေျမာက္၍
အသွ်င္ကာမဘူအား ျပႆနာကို ထပ္မံေလွ်ာက္ ျပန္၏၊-
“ အသွ်င္ဘုရား အဘယ္သည္ ကာယသခၤါရ ျဖစ္သနည္း၊”
“ အသွ်င္ဘုရား အဘယ္သည္ ဝစီသခၤါရျဖစ္သနည္း၊”
“ အသွ်င္ဘုရား အဘယ္သည္ စိတၱသခၤါရျဖစ္သနည္း၊”။
သူႂကြယ္ ထြက္သက္ ဝင္သက္ တို႔သည္ ကာယသခၤါရတည္း၊
သူႂကြယ္ ဝိတက္ ဝိစာရ တို႔သည္ ဝစီသခၤါရတည္း၊
သူႂကြယ္ သညာ ေဝဒနာ တို႔သည္ စိတၱသခၤရတည္း ဟု မိန္႔ဆို၏။
အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ စိတၱသူႂကြယ္သည္။ပ။ ျပႆနာကို ထပ္မံေလွ်ာက္ျပန္၏။
“ အသွ်င္ဘုရား အဘယ့္ေၾကာင့္ ထြက္သက္ ဝင္သက္ တို႔သည္ ကာယသခၤါရ မည္ပါသနည္း ”
“ အသွ်င္ဘုရား အဘယ့္ေၾကာင့္ ဝိတက္ ဝိစာရ တို႔သည္ ဝစီသခၤါရ မည္ပါသနည္း ”
“ အသွ်င္ဘုရား အဘယ့္ေၾကာင့္ သညာ ေဝဒနာ တို႔သည္ စိတၱသခၤါရ မည္ပါသနည္း ” ဟု ေလွ်ာက္၏။
“သူႂကြယ္ ထြက္သက္ ဝင္သက္တို႔သည္ ကိုယ္၌ မွီကုန္၏၊ ထိုတရားတို႔သည္ ကိုယ္ႏွင့္ စပ္ကုန္၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ထြက္သက္ ဝင္သက္တို႔သည္ ကာယသခၤါရ မည္ေပ၏”။
“သူႂကြယ္ ေရွးဦးစြာ ၾကံစည္၍ သုံးသပ္၍ ေနာက္မွ စကားကို ႁမြတ္ဆို၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဝိတက္ ဝိစာရတို႔သည္
ဝစီသခၤါရ မည္ေပ၏”။
“သူႂကြယ္ မွတ္သားမႈ “သညာ” သည္ လည္းေကာင္း၊ ခံစားမႈ “ေဝဒနာ” သည္ လည္းေကာင္း
စိတ္၌ မွီ၏။ ထိုတရားတို႔သည္ စိတ္ႏွင့္ စပ္ကုန္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သညာ ေဝဒနာ တို႔သည္ စိတၱသခၤါရ မည္ေပ၏”။
အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ စိတၱသူႂကြယ္သည္။ပ။ ျပႆနာကို ထပ္မံေလွ်ာက္ျပန္၏။
“ အသွ်င္ဘုရား အဘယ္သို႔လွ်င္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈ၊ နိေရာဓသမာပတ္ သည္ ျဖစ္သနည္း”၊
ဟု ထပ္မံ ေလွ်ာက္ျပန္၏”။
သူႂကြယ္ သညာေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ျခင္းသုိ႔ ေရာက္ေသာ ရဟန္းအား “ငါသည္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏
ခ်ဳပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္အံ့” ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ “ငါသည္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္၏” ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊
“ငါသည္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ၿပီ” ဟူ၍ လည္းေကာင္း ဤသို႔ စိတ္မျဖစ္။ စင္စစ္ေသာ္ကား
ထို နိေရာဓသမာပတ္ကို ဝင္စားေသာ ရဟန္းအား သညာ ေဝဒနာတုိ႔ ခ်ဳပ္ရန္ အလို႔ငွါ ေရွး႐ႈ ေဆာင္ႏိုင္ ေလာက္ေသာ
စိတ္ကို ေရွးမဆြကပင္ ပြားၿပီး ျဖစ္၏။
ေကာင္းပါၿပီ။ပ။ “အသွ်င္ဘုရား သညာ ေဝဒနာ တို႔၏ ခ်ဳပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေသာ ရဟန္းအား
အဘယ္တရားတို႔သည္ ေရွးဦးစြာ ခ်ဳပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ပါကုန္သနည္း။
ကာယသခၤါရေလာ၊ သို႔မဟုတ္ ဝစီသခၤါရေလာ၊ သို႔မဟုတ္ စိတၱသခၤါရေလာ” ဟု ျပႆနာကို ထပ္မံ ေမးေလွ်ာက္ျပန္၏။
သူႂကြယ္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေသာ ရဟန္းအား ဝစီသခၤါရသည္ ေရွးဦးစြာ ခ်ဳပ္၏၊
ထို႔ေနာက္ ကာယသခၤါရ ခ်ဳပ္၏၊ ထို႔ေနာက္ စိတၱသခၤါရ ခ်ဳပ္၏။
ေကာင္းပါၿပီ။ပ။ “အသွ်င္ဘုရား ေသေသာ ဘဝတစ္ပါးသို႔ ေျပာင္းသြားေသာ သူ(လူေသေကာင္)ႏွင့္
သညာ ေဝဒနာ တို႔၏ ခ်ဳပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေသာ (နိေရာဓသမာပတ္ ဝင္စားေသာ) ရဟန္းတို႔၏ ထူးျခားျခင္းကား
အဘယ္ပါနည္း” ဟု ျပႆနာကို ထပ္မံ ေမးေလွ်ာက္ျပန္၏။
သူႂကြယ္ ေသေသာ, ဘဝတစ္ပါးသို႔ ေျပာင္းသြားေသာ သူ(လူေသေကာင္) အား ကာယသခၤါရ၊ ဝစီသခၤါရ၊ စိတၱသခၤါရ
ခ်ဳပ္ၿငိမ္း၏၊ အသက္ကုန္၏၊ အေငြ႔ (ကမၼဇေတေဇာ)သည္ ၿငိမ္း၏၊ ဣေႁႏၵတို႔သည္ ပ်က္စီးကုန္၏။
သူႂကြယ္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေသာ (နိေရာဓသမာပတ္ ဝင္စားေသာ) ရဟန္း အားမူ
ကာယသခၤါရ၊ ဝစီသခၤါရ၊ စိတၱသခၤါရ ခ်ဳပ္ၿငိမ္း၏၊ အသက္သည္ မကုန္၊ အေငြ႔သည္ မၿငိမ္း၊ ဣေႁႏၵတို႔သည္
အလြန္ ၾကည္လင္ကုန္၏။
သူႂကြယ္ ေသေသာ ဘဝတစ္ပါးသို႔ ေျပာင္းသြားေသာ သူ (လူေသေကာင္)ႏွင့္၊ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ျခင္းသို႔
ေရာက္ေသာ (နိေရာဓသမာပတ္ ဝင္စားေသာ) ရဟန္းတို႔၏ ထူးျခားျခင္းကား ဤသည္ပင္တည္း။
ေကာင္းပါၿပီ။ပ။ “အသွ်င္ဘုရား အဘယ္သို႔လွ်င္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈ နိေရာဓသမာပတ္မွ
ထပါသနည္း” ဟု ျပႆနာကို ထပ္မံ ေမးေလွ်ာက္ျပန္၏။
သူႂကြယ္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထေသာ ရဟန္းအား “ငါသည္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏
ခ်ဳပ္မႈ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထ၏” ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ “ငါသည္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈ နိေရာဓသမာပတ္မွ
ထၿပီ” ဟူ၍ လည္းေကာင္း ဤသို႔ စိတ္မျဖစ္။ စင္စစ္ေသာ္ကား ထိုနိေရာဓသမာပတ္မွ ထေသာ ရဟန္းအား
သညာ ေဝဒနာတို႔ ခ်ဳပ္ရာ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထရန္ အလို႔ငွါ ေရွး႐ႈ ေဆာင္ႏိုင္ေလာက္ေသာ စိတ္ကို
ေရွးမဆြကပင္ ပြားၿပီး ျဖစ္၏။
ေကာင္းပါၿပီ။ပ။ “အသွ်င္ဘုရား သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထေသာ
ရဟန္းအား အဘယ္တရား တို႔သည္ ေရွးဦးစြာ ျဖစ္ပါသနည္း။
ကာယသခၤါရသည္ပင္ ေရွးဦးစြာ ျဖစ္ပါသေလာ၊
ဝစီသခၤါရသည္ပင္ ေရွးဦးစြာ ျဖစ္ပါသေလာ၊
စိတၱသခၤါရသည္ပင္ ေရွးဦးစြာ ျဖစ္ပါသေလာ၊ ဟု ျပႆနာကို ထပ္မံ ေမးေလွ်ာက္ျပန္၏၊
သူႂကြယ္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထေသာ ရဟန္းအား စိတၱသခၤါရသည္
ေရွးဦးစြာျဖစ္၏၊ ထို႔ေနာက္မွ ကာယသခၤါရသည္ ျဖစ္၏၊ ထို႔ေနာက္ ဝစီသခၤါရသည္ ျဖစ္၏။
ေကာင္းပါၿပီ။ပ။ “အသွ်င္ဘုရား သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈ နိေရာဓသမာပတ္မွ
ထေသာ ရဟန္းကို အဘယ္မွ်ေသာ ေတြ႔ထိမႈ “ဖႆ” တို႔သည္ ေတြ႔ထိပါကုန္သနည္း” ဟု
ျပႆနာကို ထပ္မံ ေမးေလွ်ာက္ျပန္၏။
သူႂကြယ္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထေသာ ရဟန္းကို သုညတဖႆ၊
အနိမိတၱဖႆ၊ အပၸဏိဟိတဖႆဟူ၍ သုံးပါးကုန္ေသာ ေတြ႔ထိျခင္း “ဖႆ” တို႔သည္ ေတြ႔ထိကုန္၏။
ေကာင္းပါၿပီ။ “အသွ်င္ဘုရား သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထေသာ
ရဟန္း၏ စိတ္သည္ အဘယ္သို႔ ၫြတ္ပါသနည္း၊ အဘယ္သို႔ ကိုင္းပါသနည္း၊ အဘယ္သို႔ ႐ွဳိင္းပါသနည္း”
ဟု ျပႆနာကို ထပ္မံ ေမးေလွ်ာက္ျပန္၏။
သႂကြယ္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈ နိေရာဓသမာပတ္မွ ထေသာ ရဟန္း၏ စိတ္သည္
ဆိတ္ၿငိမ္ရာ (နိဗၺာန္)သို႔ ၫြတ္၏၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ (နိဗၺာန္)သို႔ ကိုင္း၏၊ ဆိတ္ၿငိမ္ရာ (နိဗၺာန္)သို႔ ႐ွဳိင္း၏ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီဟု စိတၱသူႂကြယ္သည္ အသွ်င္ကာမဘူ၏ စကားကို အလြန္
ႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္လ်က္ အသွ်င္ကာမဘူအား ျပႆနာကို ထပ္မံေမးေလွ်ာက္၏။
အသွ်င္ဘုရား သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္ရာ နိေရာဓသမာပတ္အား အဘယ္မွ်ေသာ တရားတို႔သည္
မ်ားစြာ ေက်းဇူးျပဳကုန္သနည္း။
သူႂကြယ္ အမွန္အားျဖင့္ ေရွးဦးစြာ ေမးသင့္ေသာ စကားကို ယခုမွ ေမးဘိ၏။ သို႔ေသာ္လည္း
သင့္အား ငါသည္ ေျဖဆိုအံ့။ သူႂကြယ္ သညာ ေဝဒနာတို႔၏ ခ်ဳပ္မႈ နိေရာဓသမာပတ္အား
သမထဝိပႆနာဟု ဆိုအပ္ေသာ တရားႏွစ္ပါးတို႔သည္ မ်ားစြာ ေက်းဇူးျပဳကုန္၏ ဟု (မိန္႔ဆို၏)။
ဆ႒သုတ္ ၿပီး၏။
အသိဗႏၶကပုတၱသုတ္
သဠာယတနဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္
၈ - ဂါမဏိသံယုတ္
၆ - အသိဗႏၶကပုတၱသုတ္
၃၅၈။ အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ နာဠႏၵၿမဳိ႕ ပါဝါရိကသူေဌး၏ သရက္ဥယ်ဥ္၌
(သီတင္းသုံး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ အသိဗႏၶက၏သား ရြာသူႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔
ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနာရာ၌ ထိုင္ေနၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား
ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏- “အသွ်င္ဘုရား ကရား ကိုင္ေဆာင္ကုန္ေသာ၊ ေမွာ္ပန္းကို ဆင္ျမန္းကုန္ေသာ
ေရသို႔ ဆင္းသက္ တတ္ကုန္ေသာ မီးကို လုပ္ေကၽြးတတ္ကုန္ေသာ ပစၧာဘူမိ၌ ေနကုန္ေသာ ပုဏၰားတို႔သည္
ေသလြန္သူကို အထက္သို႔ ေရာက္ေစႏိုင္ကုန္၏၊ ေကာင္းစြာ သိေစႏိုင္ကုန္၏၊ နတ္ျပည္သို႔ပင္ ေရာက္ေစ
ႏိုင္ကုန္၏၊ အသွ်င္ဘုရား ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထိုက္ေသာ (အလုံးစုံေသာ တရားတို႔ကို)
ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ကား လူအားလုံးကို ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ
ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာ နတ္ျပည္ ေလာကသို႔ ေရာက္ေအာင္ ျပဳျခင္းငွါ စြမ္းႏိုင္ပါ၏ေလာ”
ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ရြာသူႀကီး သို႔ျဖစ္လွ်င္ ဤအရာ၌ သင့္ကိုပင္ ျပန္၍ ေမးဦးအံ့၊ သင္ ႏွစ္သက္သည့္
အတိုင္း ေျဖဆိုေလာ့။
ရြာသူႀကီး ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ ဤေလာက၌ ေယာက်္ားသည္
အသက္ကို သတ္ေလ့ရွိ၏၊ မေပး သည္ကို ယူေလ့ရွိ၏၊ ကာမတို႔၌ မွားယြင္းစြာ က်င့္ေလ့ရွိ၏၊
မမွန္ေျပာေလ့ရွိ၏၊ ကုန္းစကားကို ေျပာတတ္၏၊ ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကို ေျပာတတ္၏၊
ၿပိန္ဖ်င္းေသာ စကားကို ေျပာတတ္၏၊ မက္ေမာမႈ ‘အဘိဇၥ်ာ’ မ်ား၏၊ အမ်က္ထြက္ေသာ စိတ္ရွိ၏၊
မွားေသာ အယူရွိ၏၊ ထိုေယာက်္ားကို မ်ားစြာေသာ လူအေပါင္းသည္ စည္းေဝး၍
“ဤေယာက်္ားသည္ ခႏၶာပ်က္ ေႂကြေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာ နတ္ျပည္ေလာကသို႔
ေရာက္ပါေစ” ဟူ၍ ေတာင္းပန္ရာ၏ ခ်ီးမြမ္ ရာ၏၊ လက္အုပ္ခ်ီကာ အဖန္တလဲလဲ ဆုေတာင္းရာ၏။
ရြာသူႀကီး ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ ထို ေယာက်္ားသည္ မ်ားစြာေသာ
လူအေပါင္းက ေတာင္းပန္ ခ်ီးမြမ္းျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ လက္အုပ္ခ်ီကာ အဖန္တလဲလဲ
ဆုေတာင္းျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွေနာက္၌ ေကာင္းေသာ
လာရာ နတ္ျပည္ေလာကသို႔ ေရာက္ရာသေလာ။ အသွ်င္ဘုရား မေရာက္ရပါ။
ရြာသူႀကီး ဥပမာေသာ္ကား ေယာက်္ားတစ္ေယာက္သည္ ႀကီးစြာေသာ ေက်ာက္တုံးကို
နက္စြာေသာ ေရအိုင္၌ ခ်ရာ၏၊ ထိုေက်ာက္တုံးကို မ်ားစြာေသာ လူအေပါင္းသည္ စည္းေဝး၍
“ေက်ာက္တုံး ထပါေလာ့၊ ေက်ာက္တုံး ေပၚပါေလာ့၊ ေက်ာက္တုံး ကုန္းသို႔ တက္ပါေလာ့” ဟူ၍
ေတာင္းပန္ရာ၏၊ ခ်ီးမြမ္း ရာ၏၊ လက္အုပ္ခ်ီကာ အဖန္တလဲလဲ ဆုေတာင္းရာ၏။
ရြာသူႀကီး ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ ထိုေက်ာက္တုံးသည္ မ်ားစြာေသာ
လူအေပါင္း၏ ေတာင္းပန္ ခ်ီးမြမ္းျခင္းေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လက္လုပ္ခ်ီကာ အဖန္တလဲလဲ
ဆုေတာင္းျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ထရာ သေလာ၊ ေပၚရာ သေဘာ၊ ကုန္းသို႔ တက္ရာသေဘာ။
အသွ်င္ဘုရား ဤသို႔ မျဖစ္ႏိုင္ရာပါ။
ရြာသူႀကီး ဤအတူ အၾကင္ေယာက်္ားသည္ အသက္သတ္ေလ့ရွိ၏၊ မေပးသည္ကို ယူေလ့ရွိ၏၊
ကာမတို႔၌ မွားယြင္းစြာ က်င့္ေလ့ရွိ၏၊ မမွန္ ေျပာေလ့ရွိ၏၊ ကုန္းစကား ေျပာတတ္၏၊ ၾကမ္းတမ္းေသာ
စကားကို ေျပာတတ္၏၊ ၿပိန္ဖ်င္းေသာ စကားကို ေျပာတတ္၏၊ မက္ေမာမႈ ‘အဘိဇၥ်ာ’ မ်ား၏၊
အမ်က္ထြက္ေသာ စိတ္ရွိ၏၊ မွားေသာ အယူရွိ၏၊ ထိုေယာက်္ားကို မ်ားစြာေသာ လူအေပါင္းသည္
စည္းေဝး၍ “ဤေယာက်္ားသည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာ
နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ပါေစ” ဟူ၍ ေတာင္းပန္ေစကာမူ ခ်ီးမြမ္းေစကာမူ လက္အုပ္ခ်ီကာ
အဖန္တလဲလဲ ဆုေတာင္းေစကာမူ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ မေကာင္းေသာ လားရာ
ပ်က္စီးက်ေရာက္ရာ အပါယ္ငရဲသို႔ ေရာက္ရာ၏။
ရြာသူႀကီး ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း။ ဤေလာက၌ ေယာက်္ားသည္
အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ မေပးသည္ကို ယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ကာမတို႔၌ မွားယြင္းစြာ
က်င့္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ မမွန္ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ကုန္းစကားေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊
ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကို ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ၿပိန္ဖ်င္းေသာ စကား ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊
မက္ေမာမႈ ‘အဘိဇၥ်ာ’ မမ်ား၊ အမ်က္မထြက္ေသာ စိတ္ရွိ၏၊ မွန္ကန္ေသာ အယူရွိ၏၊
ထိုေယာက်္ားကို မ်ားစြာေသာ လူအေပါင္းသည္ စည္းေဝး၍ “ဤေယာက်္ားသည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ
ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ မေကာင္းေသာ လားရာ ပ်က္စီး က်ေရာက္ရာ အပါယ္ငရဲသို႔
ေရာက္ပါေစ” ဟူ၍ ေတာင္းပန္ရာ၏ ခ်ီးမြမ္းရာ၏ လက္အုပ္ခ်ီကာ အဖန္တလဲလဲ ဆုေတာင္းရာ၏။
ရြာသူႀကီး ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ ထိုေယာက်္ားသည္ မ်ားစြာေသာ
လူအေပါင္း၏ ခ်ီးမြမ္းျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ လက္အုပ္ခ်ီကာ အဖန္တလဲလဲ
အားထုတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌
မေကာင္းေသာ လားရာ ပ်က္စီးက်ေရာက္ရာ အပါယ္ငရဲသို႔ ေရာက္ရာသေလာ။
မေရာက္ရာပါ အသွ်င္ဘုရား။
ရြာသူႀကီး ဥပမာေသာ္ကား ေယာက်္ားသည္ ေထာပတ္အိုးကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊
ဆီအုိးကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ နက္စြာေသာ ေရအိုင္၌ နစ္ျမဳပ္၍ ခြဲရာ၏၊ ထိုခြဲရာ၌ ေက်ာက္စရစ္အိုးျခင္း
တို႔သည္ ေအာက္သို႔ က်၍ ေထာပတ္သည္ လည္းေကာင္း၊ ဆီသည္ လည္းေကာင္း အထက္သို႔ တက္ရာ၏၊
ထိုေထာပတ္ဆီကို မ်ားစြာေသာ လူအေပါင္းသည္ စည္းေဝး၍ “ေထာပတ္ဆီ ျမဳပ္ပါေလာ့၊
ေထာပတ္ဆီ နစ္ပါေလာ့၊ ေထာပတ္ဆီ ေအာက္သို႔ သြားပါေလာ့” ဟူ၍ ေတာင္းပန္ရာ၏၊ ခ်ီးမြမ္းရာ၏၊
လက္အုပ္ခ်ီကာ အဖန္တလဲလဲ ဆုေတာင္းရာ၏။ ရြာသူႀကီး ထိုအရာကို အဘယ္သုိ႔ မွတ္ထင္သနည္း၊
စင္စစ္ေသာ္ကား ေထာပတ္ဆီသည္ မ်ားစြာေသာ လူအေပါင္း၏ ေတာင္းပန္ခ်ီးမြမ္းျခင္းေၾကာင့္ေသာ္
လည္းေကာင္း၊ လက္အုပ္ခ်ီကာ အဖန္တလဲလဲ ဆုေတာင္းျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း
ျမဳပ္ရာသေလာ၊ နစ္ရာ သေလာ၊ ေအာက္သို႔ က်ရသေလာ။
ဤသို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါ အသွ်င္ဘုရား၊ ရြာသူႀကီး ဤအတူ အၾကင္သူသည္ အသက္သတ္ျခင္းမွ
ေရွာင္ၾကဥ၏၊ မေပးသည္ကို ယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ကာမတို႔၌ မွားယြင္းစြာ က်င့္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊
မမွန္ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ကုန္းစကား ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏ ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကို
ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ၿပိန္ဖ်င္းေသာ စကား ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ မက္ေမာမႈ ‘အဘိဇၥ်ာ’ မမ်ား၊
အမ်က္မထြက္ေသာ စိတ္ရွိ၏၊ မွန္ကန္ေသာ အယူရွိ၏၊ ထိုေယာက်္ားကို မ်ားစြာေသာ လူအေပါင္းသည္
စည္းေဝး၍ “ ဤေယာက်္ားသည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ မေကာင္းေသာ လားရာ
ပ်က္စီးက် ေရာက္ရာ အပါယ္ငရဲသို႔ ေရာက္ပါေစ” ဟူ၍ ေတာင္းပန္ေစကာမူ ခ်ီးမြမ္းေစကာမူ
လက္အုပ္ခ်ီကာ အဖန္တလဲလဲ ဆုေတာင္းေစကာမူ ထိုေယာက်္ားသည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ
ေနာက္၌ ေကာင္းေသာလားရာ နတ္ျပည္ ေလာကသို႔ ေရာက္ရာ၏။ ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူေသာ္
အသိဗႏၶက၏သား ရြာသူႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား “အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္ အလြန္
ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပစြ။ပ။ ယေန႔မွစ၍ အသက္ထက္ဆုံး ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ေသာ ဥပါသကာဟု
မွတ္ယူေတာ္မူပါ” ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဆ႒သုတ္ ၿပီး၏
၈ - ဂါမဏိသံယုတ္
၆ - အသိဗႏၶကပုတၱသုတ္
၃၅၈။ အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ နာဠႏၵၿမဳိ႕ ပါဝါရိကသူေဌး၏ သရက္ဥယ်ဥ္၌
(သီတင္းသုံး) ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ အသိဗႏၶက၏သား ရြာသူႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔
ခ်ဥ္းကပ္၍ ျမတ္စြာဘုရားကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ ေနာရာ၌ ထိုင္ေနၿပီးေသာ္ ျမတ္စြာဘုရားအား
ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏- “အသွ်င္ဘုရား ကရား ကိုင္ေဆာင္ကုန္ေသာ၊ ေမွာ္ပန္းကို ဆင္ျမန္းကုန္ေသာ
ေရသို႔ ဆင္းသက္ တတ္ကုန္ေသာ မီးကို လုပ္ေကၽြးတတ္ကုန္ေသာ ပစၧာဘူမိ၌ ေနကုန္ေသာ ပုဏၰားတို႔သည္
ေသလြန္သူကို အထက္သို႔ ေရာက္ေစႏိုင္ကုန္၏၊ ေကာင္းစြာ သိေစႏိုင္ကုန္၏၊ နတ္ျပည္သို႔ပင္ ေရာက္ေစ
ႏိုင္ကုန္၏၊ အသွ်င္ဘုရား ပူေဇာ္အထူးကို ခံယူေတာ္မူထိုက္ေသာ (အလုံးစုံေသာ တရားတို႔ကို)
ကိုယ္တိုင္မွန္စြာ သိေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ကား လူအားလုံးကို ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ
ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာ နတ္ျပည္ ေလာကသို႔ ေရာက္ေအာင္ ျပဳျခင္းငွါ စြမ္းႏိုင္ပါ၏ေလာ”
ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ရြာသူႀကီး သို႔ျဖစ္လွ်င္ ဤအရာ၌ သင့္ကိုပင္ ျပန္၍ ေမးဦးအံ့၊ သင္ ႏွစ္သက္သည့္
အတိုင္း ေျဖဆိုေလာ့။
ရြာသူႀကီး ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ ဤေလာက၌ ေယာက်္ားသည္
အသက္ကို သတ္ေလ့ရွိ၏၊ မေပး သည္ကို ယူေလ့ရွိ၏၊ ကာမတို႔၌ မွားယြင္းစြာ က်င့္ေလ့ရွိ၏၊
မမွန္ေျပာေလ့ရွိ၏၊ ကုန္းစကားကို ေျပာတတ္၏၊ ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကို ေျပာတတ္၏၊
ၿပိန္ဖ်င္းေသာ စကားကို ေျပာတတ္၏၊ မက္ေမာမႈ ‘အဘိဇၥ်ာ’ မ်ား၏၊ အမ်က္ထြက္ေသာ စိတ္ရွိ၏၊
မွားေသာ အယူရွိ၏၊ ထိုေယာက်္ားကို မ်ားစြာေသာ လူအေပါင္းသည္ စည္းေဝး၍
“ဤေယာက်္ားသည္ ခႏၶာပ်က္ ေႂကြေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာ နတ္ျပည္ေလာကသို႔
ေရာက္ပါေစ” ဟူ၍ ေတာင္းပန္ရာ၏ ခ်ီးမြမ္ ရာ၏၊ လက္အုပ္ခ်ီကာ အဖန္တလဲလဲ ဆုေတာင္းရာ၏။
ရြာသူႀကီး ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ ထို ေယာက်္ားသည္ မ်ားစြာေသာ
လူအေပါင္းက ေတာင္းပန္ ခ်ီးမြမ္းျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ လက္အုပ္ခ်ီကာ အဖန္တလဲလဲ
ဆုေတာင္းျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွေနာက္၌ ေကာင္းေသာ
လာရာ နတ္ျပည္ေလာကသို႔ ေရာက္ရာသေလာ။ အသွ်င္ဘုရား မေရာက္ရပါ။
ရြာသူႀကီး ဥပမာေသာ္ကား ေယာက်္ားတစ္ေယာက္သည္ ႀကီးစြာေသာ ေက်ာက္တုံးကို
နက္စြာေသာ ေရအိုင္၌ ခ်ရာ၏၊ ထိုေက်ာက္တုံးကို မ်ားစြာေသာ လူအေပါင္းသည္ စည္းေဝး၍
“ေက်ာက္တုံး ထပါေလာ့၊ ေက်ာက္တုံး ေပၚပါေလာ့၊ ေက်ာက္တုံး ကုန္းသို႔ တက္ပါေလာ့” ဟူ၍
ေတာင္းပန္ရာ၏၊ ခ်ီးမြမ္း ရာ၏၊ လက္အုပ္ခ်ီကာ အဖန္တလဲလဲ ဆုေတာင္းရာ၏။
ရြာသူႀကီး ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ ထိုေက်ာက္တုံးသည္ မ်ားစြာေသာ
လူအေပါင္း၏ ေတာင္းပန္ ခ်ီးမြမ္းျခင္းေၾကာင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လက္လုပ္ခ်ီကာ အဖန္တလဲလဲ
ဆုေတာင္းျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ထရာ သေလာ၊ ေပၚရာ သေဘာ၊ ကုန္းသို႔ တက္ရာသေဘာ။
အသွ်င္ဘုရား ဤသို႔ မျဖစ္ႏိုင္ရာပါ။
ရြာသူႀကီး ဤအတူ အၾကင္ေယာက်္ားသည္ အသက္သတ္ေလ့ရွိ၏၊ မေပးသည္ကို ယူေလ့ရွိ၏၊
ကာမတို႔၌ မွားယြင္းစြာ က်င့္ေလ့ရွိ၏၊ မမွန္ ေျပာေလ့ရွိ၏၊ ကုန္းစကား ေျပာတတ္၏၊ ၾကမ္းတမ္းေသာ
စကားကို ေျပာတတ္၏၊ ၿပိန္ဖ်င္းေသာ စကားကို ေျပာတတ္၏၊ မက္ေမာမႈ ‘အဘိဇၥ်ာ’ မ်ား၏၊
အမ်က္ထြက္ေသာ စိတ္ရွိ၏၊ မွားေသာ အယူရွိ၏၊ ထိုေယာက်္ားကို မ်ားစြာေသာ လူအေပါင္းသည္
စည္းေဝး၍ “ဤေယာက်္ားသည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ ေကာင္းေသာ လားရာ
နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ပါေစ” ဟူ၍ ေတာင္းပန္ေစကာမူ ခ်ီးမြမ္းေစကာမူ လက္အုပ္ခ်ီကာ
အဖန္တလဲလဲ ဆုေတာင္းေစကာမူ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ မေကာင္းေသာ လားရာ
ပ်က္စီးက်ေရာက္ရာ အပါယ္ငရဲသို႔ ေရာက္ရာ၏။
ရြာသူႀကီး ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း။ ဤေလာက၌ ေယာက်္ားသည္
အသက္သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ မေပးသည္ကို ယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ကာမတို႔၌ မွားယြင္းစြာ
က်င့္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ မမွန္ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ကုန္းစကားေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊
ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကို ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ၿပိန္ဖ်င္းေသာ စကား ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊
မက္ေမာမႈ ‘အဘိဇၥ်ာ’ မမ်ား၊ အမ်က္မထြက္ေသာ စိတ္ရွိ၏၊ မွန္ကန္ေသာ အယူရွိ၏၊
ထိုေယာက်္ားကို မ်ားစြာေသာ လူအေပါင္းသည္ စည္းေဝး၍ “ဤေယာက်္ားသည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ
ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ မေကာင္းေသာ လားရာ ပ်က္စီး က်ေရာက္ရာ အပါယ္ငရဲသို႔
ေရာက္ပါေစ” ဟူ၍ ေတာင္းပန္ရာ၏ ခ်ီးမြမ္းရာ၏ လက္အုပ္ခ်ီကာ အဖန္တလဲလဲ ဆုေတာင္းရာ၏။
ရြာသူႀကီး ထိုအရာကို အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း၊ ထိုေယာက်္ားသည္ မ်ားစြာေသာ
လူအေပါင္း၏ ခ်ီးမြမ္းျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ လက္အုပ္ခ်ီကာ အဖန္တလဲလဲ
အားထုတ္ျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌
မေကာင္းေသာ လားရာ ပ်က္စီးက်ေရာက္ရာ အပါယ္ငရဲသို႔ ေရာက္ရာသေလာ။
မေရာက္ရာပါ အသွ်င္ဘုရား။
ရြာသူႀကီး ဥပမာေသာ္ကား ေယာက်္ားသည္ ေထာပတ္အိုးကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊
ဆီအုိးကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ နက္စြာေသာ ေရအိုင္၌ နစ္ျမဳပ္၍ ခြဲရာ၏၊ ထိုခြဲရာ၌ ေက်ာက္စရစ္အိုးျခင္း
တို႔သည္ ေအာက္သို႔ က်၍ ေထာပတ္သည္ လည္းေကာင္း၊ ဆီသည္ လည္းေကာင္း အထက္သို႔ တက္ရာ၏၊
ထိုေထာပတ္ဆီကို မ်ားစြာေသာ လူအေပါင္းသည္ စည္းေဝး၍ “ေထာပတ္ဆီ ျမဳပ္ပါေလာ့၊
ေထာပတ္ဆီ နစ္ပါေလာ့၊ ေထာပတ္ဆီ ေအာက္သို႔ သြားပါေလာ့” ဟူ၍ ေတာင္းပန္ရာ၏၊ ခ်ီးမြမ္းရာ၏၊
လက္အုပ္ခ်ီကာ အဖန္တလဲလဲ ဆုေတာင္းရာ၏။ ရြာသူႀကီး ထိုအရာကို အဘယ္သုိ႔ မွတ္ထင္သနည္း၊
စင္စစ္ေသာ္ကား ေထာပတ္ဆီသည္ မ်ားစြာေသာ လူအေပါင္း၏ ေတာင္းပန္ခ်ီးမြမ္းျခင္းေၾကာင့္ေသာ္
လည္းေကာင္း၊ လက္အုပ္ခ်ီကာ အဖန္တလဲလဲ ဆုေတာင္းျခင္းေၾကာင့္ေသာ္ လည္းေကာင္း
ျမဳပ္ရာသေလာ၊ နစ္ရာ သေလာ၊ ေအာက္သို႔ က်ရသေလာ။
ဤသို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါ အသွ်င္ဘုရား၊ ရြာသူႀကီး ဤအတူ အၾကင္သူသည္ အသက္သတ္ျခင္းမွ
ေရွာင္ၾကဥ၏၊ မေပးသည္ကို ယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ကာမတို႔၌ မွားယြင္းစြာ က်င့္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊
မမွန္ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ကုန္းစကား ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏ ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကို
ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ ၿပိန္ဖ်င္းေသာ စကား ေျပာျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္၏၊ မက္ေမာမႈ ‘အဘိဇၥ်ာ’ မမ်ား၊
အမ်က္မထြက္ေသာ စိတ္ရွိ၏၊ မွန္ကန္ေသာ အယူရွိ၏၊ ထိုေယာက်္ားကို မ်ားစြာေသာ လူအေပါင္းသည္
စည္းေဝး၍ “ ဤေယာက်္ားသည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ မေကာင္းေသာ လားရာ
ပ်က္စီးက် ေရာက္ရာ အပါယ္ငရဲသို႔ ေရာက္ပါေစ” ဟူ၍ ေတာင္းပန္ေစကာမူ ခ်ီးမြမ္းေစကာမူ
လက္အုပ္ခ်ီကာ အဖန္တလဲလဲ ဆုေတာင္းေစကာမူ ထိုေယာက်္ားသည္ ခႏၶာပ်က္ေႂကြ ေသၿပီးသည္မွ
ေနာက္၌ ေကာင္းေသာလားရာ နတ္ျပည္ ေလာကသို႔ ေရာက္ရာ၏။ ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူေသာ္
အသိဗႏၶက၏သား ရြာသူႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား “အသွ်င္ဘုရား တရားေတာ္သည္ အလြန္
ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပစြ။ပ။ ယေန႔မွစ၍ အသက္ထက္ဆုံး ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ေသာ ဥပါသကာဟု
မွတ္ယူေတာ္မူပါ” ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ဆ႒သုတ္ ၿပီး၏
Saturday, March 9, 2013
ဝိဘဂၤသုတ္
မဟာဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္
ျမန္မာျပန္
၁ - အဝိဇၨာဝဂ္
၈ - ဝိဘဂၤသုတ္
၈။ အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္ - အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္
သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္၌ (သီတင္းသုံး)
ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတို႔ သင္တို႔အား အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ ဤအရိယမဂ္ကို
ေဟာၾကားေပအံ့၊ ေဝဖန္ေပအံ့၊ ထိုတရားကို နာၾကကုန္ေလာ့၊ ေကာင္းစြာ ႏွလုံးသြင္းၾကကုန္ေလာ့၊
ေဟာေပအံ့ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ထိုရဟန္းတို႔သည္ “အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ” ဟု
ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထားကုန္၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏ - ရဟန္းတို႔ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ အရိယာမဂ္သည္
အဘယ္နည္း၊
(၁) “သမၼာဒိ႒ိ” = မွန္ကန္ေသာ အျမင္၊
(၂) “သမၼာသကၤပၸ” = မွန္ကန္ေသာ အၾကံ ၊
(၃) “သမၼာဝါစာ” = မွန္ကန္ေသာ စကား၊
(၄) “သမၼာကမၼႏၲ” = မွန္ကန္ေသာ အလုပ္၊
(၅) “သမၼာအာဇီဝ” = မွန္ကန္ေသာ အသက္ေမြးမႈ၊
(၆) “သမၼာဝါယာမ” = မွန္ကန္ေသာ အားထုတ္မႈ၊
(၇) “သမၼာသတိ” = မွန္ကန္ေသာ ေအာက္ေမ့မႈ၊
(၈) “သမၼာသမာဓိ” = မွန္ကန္ေသာ တည္ၾကည္မႈ၊ တို႔တည္း။
(၁) “သမၼာဒိ႒ိ” = မွန္ကန္ေသာ အျမင္၊
ရဟန္းတို႔ မွန္ကန္ေသာ အျမင္ “သမၼာဒိ႒ိ” ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဆင္းရဲကိုသိေသာ ဉာဏ္၊ ဆင္းရဲျဖစ္ေၾကာင္းကို သိေသာဉာဏ္၊
ဆင္းရဲခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာကို သိေသာဉာဏ္၊ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ(နိဗၺာန္)သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း
အက်င့္ကို သိေသာဉာဏ္ပင္တည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို မွန္ကန္ေသာ အျမင္
“သမၼာဒိ႒ိ” ဟု ဆိုအပ္၏။
(၂) “သမၼာသကၤပၸ” = မွန္ကန္ေသာ အၾကံ ၊
ရဟန္းတို႔ မွန္ကန္ေသာ အၾကံ “သမၼာသကၤပၸ” ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ ထြက္ေျမာက္လိုေသာ ၾကံစည္မႈ၊ မပ်က္စီးေစလိုေသာ ၾကံစည္မႈ၊
မညႇဥ္းဆဲလိုေသာ ၾကံစည္မႈသည္ ရွိ၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို မွန္ကန္ေသာအၾကံ
“သမၼာသကၤပၸ” ဟု ဆိုအပ္၏။
(၃) “သမၼာဝါစာ” = မွန္ကန္ေသာ စကား၊
ရဟန္းတို႔ မွန္ကန္ေသာ စကား “သမၼာဝါစာ” ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ မမွန္ေျပာဆိုျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊ ကုန္စကားကို ေျပာဆိုျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊
ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊ ၿပိန္ဖ်င္းေသာ စကားကို
ေျပာဆိုျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းသည္ ရွိ၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို မွန္ကန္ေသာစကား
“သမၼာဝါစာ” ဟု ဆိုအပ္၏။
(၄) “သမၼာကမၼႏၲ” = မွန္ကန္ေသာ အလုပ္၊
ရဟန္းတို႔ မွန္ကန္ေသာ အလုပ္ “သမၼာကမၼႏၲ” ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ အသက္သတ္မႈမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊ မေပးသည္ကို ယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊
မျမတ္ေသာ ေမထုန္အက်င့္မွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းသည္ ရွိ၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို
မွန္ကန္ေသာ အလုပ္ “သမၼာကမၼႏၲ” ဟု ဆိုအပ္၏။
(၅) “သမၼာအာဇီဝ” = မွန္ကန္ေသာ အသက္ေမြးမႈ၊
ရဟန္းတို႔ မွန္ကန္ေသာ အသက္ေမြးမႈ “သမၼာအာဇီဝ” ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ အရိယာျဖစ္ေသာ တပည့္သည္ မွားယြင္းေသာ
အသက္ေမြးမႈ “မိစၧာဇီဝ” ကို ပယ္၍ မွန္ကန္ေသာ အသက္ေမြးမႈ “သမၼာအာဇီဝ” ျဖင့္
အသက္ေမြး၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို မွန္ကန္ေသာ အသက္ေမြးမႈ “သမၼာအာဇီဝ” ဟု
ဆိုအပ္၏။
(၆) “သမၼာဝါယာမ” = မွန္ကန္ေသာ အားထုတ္မႈ၊
ရဟန္းတို႔ မွန္ကန္ေသာ အားထုတ္မႈ “သမၼာဝါယာမ” ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ မျဖစ္ကုန္ေသးေသာ ယုတ္ညံ့ေသာ
အကုသိုလ္တရားတို႔ကို မျဖစ္ေစရန္ ဆႏၵကို ျဖစ္ေစ၏၊ အားထုတ္၏၊ လုံ႔လျပဳ၏၊
စိတ္ကို ခ်ီေျမႇာက္၏၊ ေဆာက္တည္၏၊ ျဖစ္ၿပီးကုန္ေသာ ယုတ္ညံ့ေသာ အကုသိုလ္တရား
တို႔ကို ပယ္ရန္ ဆႏၵကို ျဖစ္ေစ၏၊ပ၊ မျဖစ္ကုန္ေသးေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို
ျဖစ္ေစရန္ ဆႏၵကို ျဖစ္ေစ၏။ပ။ ျဖစ္ကုန္ၿပီးေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို တည္ၿမဲေစရန္၊
မေပ်ာက္ပ်က္ေစရန္၊ တိုးတက္ျဖစ္ပြားေစရန္၊ ျပန္႔ေျပာေစရန္၊ ပြားမ်ားမႈ ျပည့္စုံေစရန္၊
ဆႏၵကို ျဖစ္ေစ၏၊ အားထုတ္၏၊ လုံ႔လျပဳ၏၊ စိတ္ကို ခ်ီေျမႇာက္၏၊ ေဆာက္တည္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို မွန္ကန္ေသာ အားထုတ္မႈ “သမၼာဝါယာမ” ဟု ဆိုအပ္၏။
(၇) “သမၼာသတိ” = မွန္ကန္ေသာ ေအာက္ေမ့မႈ၊
ရဟန္းတို႔ မွန္ကန္ေသာ ေအာက္ေမ့မႈ “သမၼာသတိ” ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ျပင္းစြာ အားထုတ္ေသာ လုံ႔လရွိသည္
ျဖစ္၍ “သမၸဇဥ္” ေအာက္ေမ့မႈ “သတိ” ရွိသည္ျဖစ္၍ ေလာက၌ မက္ေမာမႈ “အဘိဇၥ်ာ”
ႏွလုံးမသာမႈ “ေဒါမနႆ” ကို ပယ္ေဖ်ာက္လ်က္ ႐ုပ္အေပါင္း၌ ႐ုပ္အေပါင္းကို
အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ႈေလ့ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေန၏၊ ျပင္းစြာ အားထုတ္ေသာ လုံ႔လရွိသည္ ျဖစ္၍
ဆင္ျခင္ဉာဏ္ “သမၸဇဥ္” ေအာက္ေမ့မႈ “သတိ” ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေလာက၌ မက္ေမာမႈ
“အဘိဇၥ်ာ္” ႏွလုံးမသာမႈ “ေဒါမနႆ” ကို ပယ္ေဖ်ာက္လ်က္ ေဝဒနာတို႔၌ ေဝဒနာတို႔ကို
အႀကိမ္ႀကိမ္႐ႈေလ့ ရွိသည္ျဖစ္၍ ေန၏၊ ျပင္းစြာ အားထုတ္ေသာ လု႔ံလရွိသည္ ျဖစ္၍
ဆင္ျခင္ဉာဏ္ “သမၸဇဥ္” ေအာက္ေမ့မႈ “သတိ” ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေလာက၌ မက္ေမာမႈ
“အဘိဇၥ်ာ” ႏွလုံးမသာမႈ “ေဒါမနႆ” ကို ပယ္ေဖ်ာက္လ်က္ သေဘာတရားတို႔၌
သေဘာတရားတို႔ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ႈေလ့ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေန၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို
မွႏ္ကန္ေသာ ေအာက္ေမ့မႈ “သမၼာသတိ” ဟု ဆိုအပ္၏။
(၈) “သမၼာသမာဓိ” = မွန္ကန္ေသာ တည္ၾကည္မႈ၊
ရဟန္းတို႔ မွန္ကန္ေသာ တည္ၾကည္မႈ “သမၼာသမာဓိ” ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ကာမတို႔မွ ဆိတ္၍သာလွ်င္ အကုသိုလ္တရား
တို႔မွ ဆိတ္၍သာလွ်င္ ၾကံစည္မႈ “ဝိတက္” ႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ သုံးသပ္မႈ “ဝိစာရ”
ႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ နီဝရဏဆိတ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ႏွစ္သိမ့္မႈ “ပီတိ” ခ်မ္းသာမႈ “သုခ”
ရွိေသာ ပဌမစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။ ၾကံစည္မႈ “ဝိတက္” သုံးသပ္မႈ “ဝိစာရ” တို႔၏
ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ ၾကံစည္မႈ “ဝိတက္” သုံးသပ္မႈ “ဝိစာရ” မရွိေသာ စိတ္ကို
ၾကည္လင္ေစတတ္ေသာ စိတ္၏ တည္ၾကည္မႈ “သမာဓိ” ကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ
တည္ၾကည္မႈ “သမာဓိ” ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ႏွစ္သိမ့္မႈ “ပီတိ” ခ်မ္းသာမႈ “သုခ”
ရွိေသာ ဒုတိယစ်ာန္သို႔ေရာက္၍ ေန၏။ ႏွစ္သိမ့္မႈ “ပီတိ”ကိုလည္း မစြဲမက္ျခင္းေၾကာင့္
လ်စ္လ်ဴ႐ႈ၍သာလွ်င္ ေန၏၊ ေအာက္ေမ့မႈ “သတိ” ဆင္ျခင္ဉာဏ္ “သမၸဇဥ္” ႏွင့္
ျပည့္စုံသည္ ျဖစ္၍ ခ်မ္းသာမႈ “သုခ” ကိုလည္း ကိုယ္ျဖင့္ ခံစား၏၊ (အၾကင္
တတိယစ်ာန္ေၾကာင့္) ထိုသူကို “လ်စ္လ်ဴ႐ႈသူ၊ သတိရွိသူ၊ ခ်မ္းသာစြာ ေနေလ့ရွိသူ” ဟု
အရိယာပုဂၢဳိလ္တို႔သည္ ခ်ီးမြမ္းေျပာဆိုကုန္၏၊ ထိုတတိယစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။
ခ်မ္းသာမႈ “သုခ” ကိုလည္း ပယ္ျခင္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲမႈ “ဒုကၡ” ကိုလည္း ပယ္ျခင္းေၾကာင့္
ဝမ္းသာမႈ “ေသာမနႆ” ႏွလုံးမသာမႈ “ေဒါမနႆ” တို႔ ေရွးဦးကပင္လွ်င္ ခ်ဳပ္ႏွင့္
ျခင္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကင္းေသာ လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ သတိ၏
စင္ၾကယ္ျခင္းရွိေသာ စတုတၳစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို
မွန္ကန္ေသာ တည္ၾကည္မႈ “သမၼာသမာဓိ” ဟု ဆိုအပ္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အ႒မသုတ္ ၿပီး၏
ျမန္မာျပန္
၁ - အဝိဇၨာဝဂ္
၈ - ဝိဘဂၤသုတ္
၈။ အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္ - အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္
သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏ္သူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ ေဇတဝန္ေက်ာင္းေတာ္၌ (သီတင္းသုံး)
ေနေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတို႔ သင္တို႔အား အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ ဤအရိယမဂ္ကို
ေဟာၾကားေပအံ့၊ ေဝဖန္ေပအံ့၊ ထိုတရားကို နာၾကကုန္ေလာ့၊ ေကာင္းစြာ ႏွလုံးသြင္းၾကကုန္ေလာ့၊
ေဟာေပအံ့ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ ထိုရဟန္းတို႔သည္ “အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ” ဟု
ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထားကုန္၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏ - ရဟန္းတို႔ အဂၤါရွစ္ပါးရွိေသာ အရိယာမဂ္သည္
အဘယ္နည္း၊
(၁) “သမၼာဒိ႒ိ” = မွန္ကန္ေသာ အျမင္၊
(၂) “သမၼာသကၤပၸ” = မွန္ကန္ေသာ အၾကံ ၊
(၃) “သမၼာဝါစာ” = မွန္ကန္ေသာ စကား၊
(၄) “သမၼာကမၼႏၲ” = မွန္ကန္ေသာ အလုပ္၊
(၅) “သမၼာအာဇီဝ” = မွန္ကန္ေသာ အသက္ေမြးမႈ၊
(၆) “သမၼာဝါယာမ” = မွန္ကန္ေသာ အားထုတ္မႈ၊
(၇) “သမၼာသတိ” = မွန္ကန္ေသာ ေအာက္ေမ့မႈ၊
(၈) “သမၼာသမာဓိ” = မွန္ကန္ေသာ တည္ၾကည္မႈ၊ တို႔တည္း။
(၁) “သမၼာဒိ႒ိ” = မွန္ကန္ေသာ အျမင္၊
ရဟန္းတို႔ မွန္ကန္ေသာ အျမင္ “သမၼာဒိ႒ိ” ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဆင္းရဲကိုသိေသာ ဉာဏ္၊ ဆင္းရဲျဖစ္ေၾကာင္းကို သိေသာဉာဏ္၊
ဆင္းရဲခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာကို သိေသာဉာဏ္၊ ဆင္းရဲခ်ဳပ္ရာ(နိဗၺာန္)သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း
အက်င့္ကို သိေသာဉာဏ္ပင္တည္း၊ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို မွန္ကန္ေသာ အျမင္
“သမၼာဒိ႒ိ” ဟု ဆိုအပ္၏။
(၂) “သမၼာသကၤပၸ” = မွန္ကန္ေသာ အၾကံ ၊
ရဟန္းတို႔ မွန္ကန္ေသာ အၾကံ “သမၼာသကၤပၸ” ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ ထြက္ေျမာက္လိုေသာ ၾကံစည္မႈ၊ မပ်က္စီးေစလိုေသာ ၾကံစည္မႈ၊
မညႇဥ္းဆဲလိုေသာ ၾကံစည္မႈသည္ ရွိ၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို မွန္ကန္ေသာအၾကံ
“သမၼာသကၤပၸ” ဟု ဆိုအပ္၏။
(၃) “သမၼာဝါစာ” = မွန္ကန္ေသာ စကား၊
ရဟန္းတို႔ မွန္ကန္ေသာ စကား “သမၼာဝါစာ” ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ မမွန္ေျပာဆိုျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊ ကုန္စကားကို ေျပာဆိုျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊
ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊ ၿပိန္ဖ်င္းေသာ စကားကို
ေျပာဆိုျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းသည္ ရွိ၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို မွန္ကန္ေသာစကား
“သမၼာဝါစာ” ဟု ဆိုအပ္၏။
(၄) “သမၼာကမၼႏၲ” = မွန္ကန္ေသာ အလုပ္၊
ရဟန္းတို႔ မွန္ကန္ေသာ အလုပ္ “သမၼာကမၼႏၲ” ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ အသက္သတ္မႈမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊ မေပးသည္ကို ယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း၊
မျမတ္ေသာ ေမထုန္အက်င့္မွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းသည္ ရွိ၏၊ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို
မွန္ကန္ေသာ အလုပ္ “သမၼာကမၼႏၲ” ဟု ဆိုအပ္၏။
(၅) “သမၼာအာဇီဝ” = မွန္ကန္ေသာ အသက္ေမြးမႈ၊
ရဟန္းတို႔ မွန္ကန္ေသာ အသက္ေမြးမႈ “သမၼာအာဇီဝ” ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ အရိယာျဖစ္ေသာ တပည့္သည္ မွားယြင္းေသာ
အသက္ေမြးမႈ “မိစၧာဇီဝ” ကို ပယ္၍ မွန္ကန္ေသာ အသက္ေမြးမႈ “သမၼာအာဇီဝ” ျဖင့္
အသက္ေမြး၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို မွန္ကန္ေသာ အသက္ေမြးမႈ “သမၼာအာဇီဝ” ဟု
ဆိုအပ္၏။
(၆) “သမၼာဝါယာမ” = မွန္ကန္ေသာ အားထုတ္မႈ၊
ရဟန္းတို႔ မွန္ကန္ေသာ အားထုတ္မႈ “သမၼာဝါယာမ” ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ မျဖစ္ကုန္ေသးေသာ ယုတ္ညံ့ေသာ
အကုသိုလ္တရားတို႔ကို မျဖစ္ေစရန္ ဆႏၵကို ျဖစ္ေစ၏၊ အားထုတ္၏၊ လုံ႔လျပဳ၏၊
စိတ္ကို ခ်ီေျမႇာက္၏၊ ေဆာက္တည္၏၊ ျဖစ္ၿပီးကုန္ေသာ ယုတ္ညံ့ေသာ အကုသိုလ္တရား
တို႔ကို ပယ္ရန္ ဆႏၵကို ျဖစ္ေစ၏၊ပ၊ မျဖစ္ကုန္ေသးေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို
ျဖစ္ေစရန္ ဆႏၵကို ျဖစ္ေစ၏။ပ။ ျဖစ္ကုန္ၿပီးေသာ ကုသိုလ္တရားတို႔ကို တည္ၿမဲေစရန္၊
မေပ်ာက္ပ်က္ေစရန္၊ တိုးတက္ျဖစ္ပြားေစရန္၊ ျပန္႔ေျပာေစရန္၊ ပြားမ်ားမႈ ျပည့္စုံေစရန္၊
ဆႏၵကို ျဖစ္ေစ၏၊ အားထုတ္၏၊ လုံ႔လျပဳ၏၊ စိတ္ကို ခ်ီေျမႇာက္၏၊ ေဆာက္တည္၏။
ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို မွန္ကန္ေသာ အားထုတ္မႈ “သမၼာဝါယာမ” ဟု ဆိုအပ္၏။
(၇) “သမၼာသတိ” = မွန္ကန္ေသာ ေအာက္ေမ့မႈ၊
ရဟန္းတို႔ မွန္ကန္ေသာ ေအာက္ေမ့မႈ “သမၼာသတိ” ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ျပင္းစြာ အားထုတ္ေသာ လုံ႔လရွိသည္
ျဖစ္၍ “သမၸဇဥ္” ေအာက္ေမ့မႈ “သတိ” ရွိသည္ျဖစ္၍ ေလာက၌ မက္ေမာမႈ “အဘိဇၥ်ာ”
ႏွလုံးမသာမႈ “ေဒါမနႆ” ကို ပယ္ေဖ်ာက္လ်က္ ႐ုပ္အေပါင္း၌ ႐ုပ္အေပါင္းကို
အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ႈေလ့ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေန၏၊ ျပင္းစြာ အားထုတ္ေသာ လုံ႔လရွိသည္ ျဖစ္၍
ဆင္ျခင္ဉာဏ္ “သမၸဇဥ္” ေအာက္ေမ့မႈ “သတိ” ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေလာက၌ မက္ေမာမႈ
“အဘိဇၥ်ာ္” ႏွလုံးမသာမႈ “ေဒါမနႆ” ကို ပယ္ေဖ်ာက္လ်က္ ေဝဒနာတို႔၌ ေဝဒနာတို႔ကို
အႀကိမ္ႀကိမ္႐ႈေလ့ ရွိသည္ျဖစ္၍ ေန၏၊ ျပင္းစြာ အားထုတ္ေသာ လု႔ံလရွိသည္ ျဖစ္၍
ဆင္ျခင္ဉာဏ္ “သမၸဇဥ္” ေအာက္ေမ့မႈ “သတိ” ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေလာက၌ မက္ေမာမႈ
“အဘိဇၥ်ာ” ႏွလုံးမသာမႈ “ေဒါမနႆ” ကို ပယ္ေဖ်ာက္လ်က္ သေဘာတရားတို႔၌
သေဘာတရားတို႔ကို အႀကိမ္ႀကိမ္ ႐ႈေလ့ရွိသည္ ျဖစ္၍ ေန၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို
မွႏ္ကန္ေသာ ေအာက္ေမ့မႈ “သမၼာသတိ” ဟု ဆိုအပ္၏။
(၈) “သမၼာသမာဓိ” = မွန္ကန္ေသာ တည္ၾကည္မႈ၊
ရဟန္းတို႔ မွန္ကန္ေသာ တည္ၾကည္မႈ “သမၼာသမာဓိ” ဟူသည္ အဘယ္နည္း၊
ရဟန္းတို႔ ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ကာမတို႔မွ ဆိတ္၍သာလွ်င္ အကုသိုလ္တရား
တို႔မွ ဆိတ္၍သာလွ်င္ ၾကံစည္မႈ “ဝိတက္” ႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ သုံးသပ္မႈ “ဝိစာရ”
ႏွင့္တကြျဖစ္ေသာ နီဝရဏဆိတ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ႏွစ္သိမ့္မႈ “ပီတိ” ခ်မ္းသာမႈ “သုခ”
ရွိေသာ ပဌမစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။ ၾကံစည္မႈ “ဝိတက္” သုံးသပ္မႈ “ဝိစာရ” တို႔၏
ခ်ဳပ္ျခင္းေၾကာင့္ ၾကံစည္မႈ “ဝိတက္” သုံးသပ္မႈ “ဝိစာရ” မရွိေသာ စိတ္ကို
ၾကည္လင္ေစတတ္ေသာ စိတ္၏ တည္ၾကည္မႈ “သမာဓိ” ကို ျဖစ္ေစတတ္ေသာ
တည္ၾကည္မႈ “သမာဓိ” ေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ႏွစ္သိမ့္မႈ “ပီတိ” ခ်မ္းသာမႈ “သုခ”
ရွိေသာ ဒုတိယစ်ာန္သို႔ေရာက္၍ ေန၏။ ႏွစ္သိမ့္မႈ “ပီတိ”ကိုလည္း မစြဲမက္ျခင္းေၾကာင့္
လ်စ္လ်ဴ႐ႈ၍သာလွ်င္ ေန၏၊ ေအာက္ေမ့မႈ “သတိ” ဆင္ျခင္ဉာဏ္ “သမၸဇဥ္” ႏွင့္
ျပည့္စုံသည္ ျဖစ္၍ ခ်မ္းသာမႈ “သုခ” ကိုလည္း ကိုယ္ျဖင့္ ခံစား၏၊ (အၾကင္
တတိယစ်ာန္ေၾကာင့္) ထိုသူကို “လ်စ္လ်ဴ႐ႈသူ၊ သတိရွိသူ၊ ခ်မ္းသာစြာ ေနေလ့ရွိသူ” ဟု
အရိယာပုဂၢဳိလ္တို႔သည္ ခ်ီးမြမ္းေျပာဆိုကုန္၏၊ ထိုတတိယစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။
ခ်မ္းသာမႈ “သုခ” ကိုလည္း ပယ္ျခင္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲမႈ “ဒုကၡ” ကိုလည္း ပယ္ျခင္းေၾကာင့္
ဝမ္းသာမႈ “ေသာမနႆ” ႏွလုံးမသာမႈ “ေဒါမနႆ” တို႔ ေရွးဦးကပင္လွ်င္ ခ်ဳပ္ႏွင့္
ျခင္းေၾကာင့္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကင္းေသာ လ်စ္လ်ဴ႐ႈမႈေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ သတိ၏
စင္ၾကယ္ျခင္းရွိေသာ စတုတၳစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။ ရဟန္းတို႔ ဤသည္ကို
မွန္ကန္ေသာ တည္ၾကည္မႈ “သမၼာသမာဓိ” ဟု ဆိုအပ္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အ႒မသုတ္ ၿပီး၏
ပဌမ ကာမဘူသုတ္
သဠာယတနဝဂၢသံယုတ္ပါဠိေတာ္
၇ - စိတၱသံယုတ္
၅ - ပဌမ ကာမဘူသုတ္
၃၄၇။ အခါတစ္ပါး၌ အသွ်င္ကာမဘူသည္ မစိၧိကာသ႑အရပ္ ေဝွးပင္ေတာ၌ (သီတင္းသုံး) ေန၏၊
ထိုအခါ စိတၱသူႂကြယ္သည္ အသွ်င္ကာမဘူ ထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ အသွ်င္ကာမဘူ ကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ
ေနရာ၌ ထိုင္ေန၏၊ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနေသာ စိတၱသူႂကြယ္အား အသွ်င္ကာမဘူ သည္
“သူႂကြယ္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ -
“ အျပစ္ကင္းေသာ၊ အစိတ္အပိုင္းရွိေသာ၊ ျဖဴေသာ အမိုးရွိေသာ၊ တစ္ခုေသာ အကန္႔ရွိေသာ၊
ရထားသည္ လည္၏၊ ဆင္းရဲျခင္း ကင္းလ်က္၊ အယဥ္ကို ျဖတ္ၿပီးလွ်င္၊ အေႏွာင္အဖြဲ႔ မရွိမူ၍၊ လာေနသူကို ႐ႈေလာ့”
ဟု ဤဂါထာကို ေဟာေတာ္မူ၏။
သူႂကြယ္ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေဟာအပ္ေသာ ဤစကား၏ အနက္ကို အက်ယ္အားျဖင့္ အဘယ္သို႔
မွတ္သင့္ပါ သနည္း” ဟု မိန္႔၏၊ အသွ်င္ဘုရား ဤစကားကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာအပ္ပါသေလာ၊
သူႂကြယ္ ေဟာအပ္သည္ မွန္၏၊ အသွ်င္ဘုရား သို႔ျဖစ္လွ်င္ ထိုစကား၏ အနက္ကို ဆင္ျခင္ရန္
တစ္ခဏမွ် ဆိုင္းငံ့ပါေလာ့၊ ထိုအခါ စိတၱသူႂကြယ္သည္ တစ္ခဏမွ် ဆိတ္ဆိတ္ ေန၍ အသွ်ကာမဘူ
အား ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏ -
အသွ်င္ဘုရား “အျပစ္ကင္းေသာ အစိတ္အပိုင္း” ဟူေသာ ဤအမည္သည္ သီလတို႔၏
အမည္ပါတည္း၊
အသွ်င္ဘုရား “ျဖဴေသာ အမိုး” ဟူေသာ ဤအမည္သည္ လြတ္ေျမာက္ျခင္း အရဟတၱဖိုလ္၏
အမည္ပါတည္း၊
အသွ်င္ဘုရား “တစ္ခုေသာ အကန္႔” ဟူေသာ ဤအမည္သည္ သတိ၏ အမည္ပါတည္း၊
အသွ်င္ဘုရား “လည္၏” ဟူေသာ ဤအမည္သည္ ေရွ႕သို႔ တက္ျခင္း၊ ေနာက္သို႔ ဆုတ္ျခင္း၏
အမည္ပါတည္း၊
အသွ်င္ဘုရား “ရထား” ဟူေသာ ဤအမည္သည္ မိဘတို႔၏ သုက္ေသြးကို မွီ၍ ျဖစ္ေသာ၊
ထမင္း, မုေယာမုန္႔တို႔ျဖင့္ ႀကီးပြားရေသာ၊ မၿမဲျခင္း လိမ္းက်ံေပးရျခင္း၊ ႏွိပ္နယ္ ေပးရျခင္း၊
ၿပဳိကြဲပ်က္စီးျခင္း သေဘာရွိေသာ မဟာဘုတ္ေလးပါးကို မွီေသာ ဤခႏၶာကိုယ္၏ အမည္ပါတည္း။
အသွ်င္ဘုရား စြဲမက္မႈ “ရာဂ” သည္ ဆင္းရဲတည္း၊ အမ်က္ထြက္မႈ “ေဒါသ” သည္ ဆင္းရဲတည္း၊
ေတြေဝမႈ “ေမာဟ” သည္ ဆင္းရဲတည္း၊ ထိုဆင္းရဲတို႔သည္ အာသေဝါကုတ္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္အား
ပယ္အပ္ကုန္ၿပီ၊ အျမစ္ရင္းကို အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ၿပီးကုန္ၿပီ၊ ႏုတ္ၿပီးေသာ ထန္းပင္ရာကဲ့သို႔ ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊
အသစ္ မျဖစ္ျခင္းကို ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊ ေနာင္အခါ ျဖစ္ျခင္းသေဘာ မရွိကုန္။ ထို႔ေၾကာင့္ အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ
ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္ကို “ဆင္းရဲျခင္း မရွိသူ” ဟု ဆိုအပ္၏။
အသွ်င္ဘုရား “လာေနသူ” ဟူေသာ ဤအမည္သည္ ရဟႏၲာ၏ အမည္ပါတည္း၊
အသွ်င္ဘုရား “အယဥ္” ဟူေသာ ဤအမည္သည္ တပ္မက္မႈ “တဏွာ” ၏ အမည္ပါတည္း။
ထိုတပ္မက္မႈ “တဏွာ” သည္ အာသေဝါ ကုန္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္အား ပယ္အပ္ကုန္ၿပီ၊
အျမစ္ရင္းကို အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ၿပီးကုန္ၿပီ၊ ႏုတ္ၿပီးေသာ ထန္းပင္ရာကဲ့သို႔ ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊ အသစ္မျဖစ္ျခင္းကို
ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊ ေနာင္အခါ ျဖစ္ျခင္းသေဘာ မရွိကုန္။ ထို႔ေၾကာင့္ အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္ကို
“အယဥ္ကို ျဖတ္ၿပီးသူ” ဟု ဆိုအပ္၏။
အသွ်င္ဘုရား စြဲမက္မႈ “ရာဂ” သည္ အေႏွာင္အဖြဲ႔တည္း၊ အမ်က္ထြက္မႈ “ေဒါသ” သည္
အေႏွာင္အဖြဲ႔တည္း၊ ေတြေဝမႈ “ေမာဟ” သည္ အေႏွာင္အဖြဲ႔တည္း၊ ထိုအေႏွာင္အဖြဲ႔တို႔သည္
အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္အား ပယ္အပ္ကုန္ၿပီ၊ အျမစ္ရင္းကို အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ၿပီးကုန္ၿပီ၊
ႏုတ္ၿပီးေသာ ထန္းပင္ရာကဲ့သို႔ ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊ အသစ္ မျဖစ္ျခင္းကို ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊ ေနာင္အခါ ျဖစ္ျခင္းသေဘာ
မရွိကုန္။ ထို႔ေၾကာင့္ အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္ကို “အယဥ္ကို ျဖတ္ၿပီးသူ” ဟု ဆိုအပ္၏၊
အသွ်င္ဘုရား စြဲမက္မႈ “ရာဂ” သည္ အေႏွာင္အဖြဲ႔တည္း၊ အမ်က္ထြက္မႈ “ေဒါသ” သည္
အေႏွာင္အဖြဲ႔တည္း၊ ေတြေဝမႈ “ေမာဟ” သည္ အေႏွာင္အဖြဲ႔တည္း၊ ထိုအေႏွာင္အဖြဲ႔တို႔သည္
အာသေဝါကုန္ၿပီးျဖစ္ေသာ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္အား ပယ္အပ္ကုန္ၿပီ၊ အျမစ္ရင္းကို အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ၿပီးကုန္ၿပီ၊
ႏုတ္ၿပီးေသာ ထန္းပင္ရာကဲ့သို႔ ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊ အသစ္မျဖစ္ျခင္းကို ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊ ေနာင္အခါ ျဖစ္ျခင္း
သေဘာ မရွိကုန္။ ထို႔ေၾကာင့္ အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္ကို “အေႏွာင္အဖြဲ႔ မရွိသူ” ဟု
ဆိုအပ္၏။ အသွ်င္ဘုရား ဤသို႔လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ -
“ အျပစ္ကင္းေသာ၊ အစိတ္အပိုင္းရွိေသာ၊ ျဖဴေသာ အမိုးရွိေသာ၊ တစ္ခုေသာ အကန္႔ရွိေသာ၊
ရထားသည္ လည္၏၊ ဆင္းရဲျခင္း ကင္းလ်က္၊ အယဥ္ကို ျဖတ္ၿပီးလွ်င္၊ အေႏွာင္အဖြဲ႔ မရွိမူ၍၊ လာေနသူကို ႐ႈေလာ့”
ဟူေသာ ယင္းစကားကို ေဟာေတာ္မူအပ္ပါ၏။
အသွ်င္ဘုရား ျမတ္စြာဘုရားသည္ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေဟာအပ္ေသာ ဤစကား၏
အနက္ကို အက်ယ္အားျဖင့္ ဤသို႔ သိပါ၏ဟု ေလွ်ာက္၏။ သူႂကြယ္ နက္နဲေသာ ဘုရားစကားေတာ္၌
ပညာမ်က္စိကို ေဆာင္ႏိုင္ေပရကား သင့္အား အရေတာ္ေပစြ တကား၊ ေကာင္းစြာ ရအပ္ေပစြတကားဟု (မိန္႔ဆို၏)။
၇ - စိတၱသံယုတ္
၅ - ပဌမ ကာမဘူသုတ္
၃၄၇။ အခါတစ္ပါး၌ အသွ်င္ကာမဘူသည္ မစိၧိကာသ႑အရပ္ ေဝွးပင္ေတာ၌ (သီတင္းသုံး) ေန၏၊
ထိုအခါ စိတၱသူႂကြယ္သည္ အသွ်င္ကာမဘူ ထံသုိ႔ ခ်ဥ္းကပ္၍ အသွ်င္ကာမဘူ ကို ရွိခိုးၿပီးလွ်င္ တစ္ခုေသာ
ေနရာ၌ ထိုင္ေန၏၊ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ထိုင္ေနေသာ စိတၱသူႂကြယ္အား အသွ်င္ကာမဘူ သည္
“သူႂကြယ္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ -
“ အျပစ္ကင္းေသာ၊ အစိတ္အပိုင္းရွိေသာ၊ ျဖဴေသာ အမိုးရွိေသာ၊ တစ္ခုေသာ အကန္႔ရွိေသာ၊
ရထားသည္ လည္၏၊ ဆင္းရဲျခင္း ကင္းလ်က္၊ အယဥ္ကို ျဖတ္ၿပီးလွ်င္၊ အေႏွာင္အဖြဲ႔ မရွိမူ၍၊ လာေနသူကို ႐ႈေလာ့”
ဟု ဤဂါထာကို ေဟာေတာ္မူ၏။
သူႂကြယ္ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေဟာအပ္ေသာ ဤစကား၏ အနက္ကို အက်ယ္အားျဖင့္ အဘယ္သို႔
မွတ္သင့္ပါ သနည္း” ဟု မိန္႔၏၊ အသွ်င္ဘုရား ဤစကားကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာအပ္ပါသေလာ၊
သူႂကြယ္ ေဟာအပ္သည္ မွန္၏၊ အသွ်င္ဘုရား သို႔ျဖစ္လွ်င္ ထိုစကား၏ အနက္ကို ဆင္ျခင္ရန္
တစ္ခဏမွ် ဆိုင္းငံ့ပါေလာ့၊ ထိုအခါ စိတၱသူႂကြယ္သည္ တစ္ခဏမွ် ဆိတ္ဆိတ္ ေန၍ အသွ်ကာမဘူ
အား ဤစကားကို ေလွ်ာက္၏ -
အသွ်င္ဘုရား “အျပစ္ကင္းေသာ အစိတ္အပိုင္း” ဟူေသာ ဤအမည္သည္ သီလတို႔၏
အမည္ပါတည္း၊
အသွ်င္ဘုရား “ျဖဴေသာ အမိုး” ဟူေသာ ဤအမည္သည္ လြတ္ေျမာက္ျခင္း အရဟတၱဖိုလ္၏
အမည္ပါတည္း၊
အသွ်င္ဘုရား “တစ္ခုေသာ အကန္႔” ဟူေသာ ဤအမည္သည္ သတိ၏ အမည္ပါတည္း၊
အသွ်င္ဘုရား “လည္၏” ဟူေသာ ဤအမည္သည္ ေရွ႕သို႔ တက္ျခင္း၊ ေနာက္သို႔ ဆုတ္ျခင္း၏
အမည္ပါတည္း၊
အသွ်င္ဘုရား “ရထား” ဟူေသာ ဤအမည္သည္ မိဘတို႔၏ သုက္ေသြးကို မွီ၍ ျဖစ္ေသာ၊
ထမင္း, မုေယာမုန္႔တို႔ျဖင့္ ႀကီးပြားရေသာ၊ မၿမဲျခင္း လိမ္းက်ံေပးရျခင္း၊ ႏွိပ္နယ္ ေပးရျခင္း၊
ၿပဳိကြဲပ်က္စီးျခင္း သေဘာရွိေသာ မဟာဘုတ္ေလးပါးကို မွီေသာ ဤခႏၶာကိုယ္၏ အမည္ပါတည္း။
အသွ်င္ဘုရား စြဲမက္မႈ “ရာဂ” သည္ ဆင္းရဲတည္း၊ အမ်က္ထြက္မႈ “ေဒါသ” သည္ ဆင္းရဲတည္း၊
ေတြေဝမႈ “ေမာဟ” သည္ ဆင္းရဲတည္း၊ ထိုဆင္းရဲတို႔သည္ အာသေဝါကုတ္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္အား
ပယ္အပ္ကုန္ၿပီ၊ အျမစ္ရင္းကို အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ၿပီးကုန္ၿပီ၊ ႏုတ္ၿပီးေသာ ထန္းပင္ရာကဲ့သို႔ ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊
အသစ္ မျဖစ္ျခင္းကို ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊ ေနာင္အခါ ျဖစ္ျခင္းသေဘာ မရွိကုန္။ ထို႔ေၾကာင့္ အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ
ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္ကို “ဆင္းရဲျခင္း မရွိသူ” ဟု ဆိုအပ္၏။
အသွ်င္ဘုရား “လာေနသူ” ဟူေသာ ဤအမည္သည္ ရဟႏၲာ၏ အမည္ပါတည္း၊
အသွ်င္ဘုရား “အယဥ္” ဟူေသာ ဤအမည္သည္ တပ္မက္မႈ “တဏွာ” ၏ အမည္ပါတည္း။
ထိုတပ္မက္မႈ “တဏွာ” သည္ အာသေဝါ ကုန္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္အား ပယ္အပ္ကုန္ၿပီ၊
အျမစ္ရင္းကို အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ၿပီးကုန္ၿပီ၊ ႏုတ္ၿပီးေသာ ထန္းပင္ရာကဲ့သို႔ ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊ အသစ္မျဖစ္ျခင္းကို
ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊ ေနာင္အခါ ျဖစ္ျခင္းသေဘာ မရွိကုန္။ ထို႔ေၾကာင့္ အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္ကို
“အယဥ္ကို ျဖတ္ၿပီးသူ” ဟု ဆိုအပ္၏။
အသွ်င္ဘုရား စြဲမက္မႈ “ရာဂ” သည္ အေႏွာင္အဖြဲ႔တည္း၊ အမ်က္ထြက္မႈ “ေဒါသ” သည္
အေႏွာင္အဖြဲ႔တည္း၊ ေတြေဝမႈ “ေမာဟ” သည္ အေႏွာင္အဖြဲ႔တည္း၊ ထိုအေႏွာင္အဖြဲ႔တို႔သည္
အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္အား ပယ္အပ္ကုန္ၿပီ၊ အျမစ္ရင္းကို အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ၿပီးကုန္ၿပီ၊
ႏုတ္ၿပီးေသာ ထန္းပင္ရာကဲ့သို႔ ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊ အသစ္ မျဖစ္ျခင္းကို ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊ ေနာင္အခါ ျဖစ္ျခင္းသေဘာ
မရွိကုန္။ ထို႔ေၾကာင့္ အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္ကို “အယဥ္ကို ျဖတ္ၿပီးသူ” ဟု ဆိုအပ္၏၊
အသွ်င္ဘုရား စြဲမက္မႈ “ရာဂ” သည္ အေႏွာင္အဖြဲ႔တည္း၊ အမ်က္ထြက္မႈ “ေဒါသ” သည္
အေႏွာင္အဖြဲ႔တည္း၊ ေတြေဝမႈ “ေမာဟ” သည္ အေႏွာင္အဖြဲ႔တည္း၊ ထိုအေႏွာင္အဖြဲ႔တို႔သည္
အာသေဝါကုန္ၿပီးျဖစ္ေသာ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္အား ပယ္အပ္ကုန္ၿပီ၊ အျမစ္ရင္းကို အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ၿပီးကုန္ၿပီ၊
ႏုတ္ၿပီးေသာ ထန္းပင္ရာကဲ့သို႔ ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊ အသစ္မျဖစ္ျခင္းကို ျပဳၿပီးကုန္ၿပီ၊ ေနာင္အခါ ျဖစ္ျခင္း
သေဘာ မရွိကုန္။ ထို႔ေၾကာင့္ အာသေဝါကုန္ၿပီးေသာ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္ကို “အေႏွာင္အဖြဲ႔ မရွိသူ” ဟု
ဆိုအပ္၏။ အသွ်င္ဘုရား ဤသို႔လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ -
“ အျပစ္ကင္းေသာ၊ အစိတ္အပိုင္းရွိေသာ၊ ျဖဴေသာ အမိုးရွိေသာ၊ တစ္ခုေသာ အကန္႔ရွိေသာ၊
ရထားသည္ လည္၏၊ ဆင္းရဲျခင္း ကင္းလ်က္၊ အယဥ္ကို ျဖတ္ၿပီးလွ်င္၊ အေႏွာင္အဖြဲ႔ မရွိမူ၍၊ လာေနသူကို ႐ႈေလာ့”
ဟူေသာ ယင္းစကားကို ေဟာေတာ္မူအပ္ပါ၏။
အသွ်င္ဘုရား ျမတ္စြာဘုရားသည္ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေဟာအပ္ေသာ ဤစကား၏
အနက္ကို အက်ယ္အားျဖင့္ ဤသို႔ သိပါ၏ဟု ေလွ်ာက္၏။ သူႂကြယ္ နက္နဲေသာ ဘုရားစကားေတာ္၌
ပညာမ်က္စိကို ေဆာင္ႏိုင္ေပရကား သင့္အား အရေတာ္ေပစြ တကား၊ ေကာင္းစြာ ရအပ္ေပစြတကားဟု (မိန္႔ဆို၏)။
Friday, March 8, 2013
ကသိဘာရဒြါဇသုတ္
- သုတၱနိပါတ္ပါဠိေတာ္ -
၁ - ဥရဂဝဂ္
၄ - ကသိဘာရဒြါဇသုတ္
အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္- အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္
မဂဓတိုင္း ဒကိၡဏာဂိရိဇနပုဒ္ ဧကနာဠမည္ေသာ ပုဏၰားရြာ၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ ကသိဘာရဒြါဇ မည္ေသာ ပုဏၰားသည္ စိုက္ပ်ဳိးခ်ိန္ အခါဝယ္ ငါးရာမွ်ေသာ
ထြန္တုံးတို႔ကို (ႏြားတို႔၌) တပ္ထားအပ္ကုန္၏၊ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္
နံနက္အခ်ိန္၌ သကၤန္းကို ျပင္ဝတ္၍ သပိတ္ သကၤန္းကိုယူေဆာင္လ်က္
ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰား၏ အမႈလုပ္ရာ အရပ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ
ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰား၏ ထမင္းေကၽြးေမြးေနေသာ အခါျဖစ္၏။ ထို႔ေနာက္
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထမင္းေကၽြးေမြးရာ အရပ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေတာ္မူ၍
တစ္ခုေသာအရပ္၌ ရပ္ေတာ္မူ၏။
ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရား ဆြမ္းအလို႔ငွါ ရပ္သည္ကို
ျမင္၍ ျမတ္စြာဘုရားအား “ရဟန္း ငါသည္ ထြန္လည္း ထြန္၏၊ စိုက္ပ်ဳိးလည္း
စိုက္ပ်ဳိး၏၊ ထြန္ၿပီး၍ လည္းေကာင္း၊ စိုက္ပ်ဳိးၿပီး၍ လည္းေကာင္း စား၏၊
ရဟန္း သင္သည္လည္း ထြန္လည္း ထြန္ေလာ့၊ စိုက္ပ်ဳိးလည္း စိုက္ပ်ဳိးေလာ့၊
ထြန္ၿပီး၍ လည္းေကာင္း၊ စိုက္ပ်ဳိး၍ လည္းေကာင္း စားပါေလာ့” ဟု
ေလွ်ာက္၏။
ပုဏၰား ငါဘုရားသည္လည္း ထြန္လည္း ထြန္၏၊ စိုက္ပ်ဳိးလည္း
စိုက္ပ်ဳိး၏၊ ထြန္ၿပီး၍ လည္းေကာင္း၊ စိုက္ပ်ဳိးၿပီး၍ လည္းေကာင္း စား၏ဟု
(မိန္႔ေတာ္မူ၏)၊ “ငါတို႔သည္ အသွ်င္ေဂါတမ၏ ထမ္းပိုးကို လည္းေကာင္း၊
ထြန္တုံးကို လည္းေကာင္း၊ ထြန္သြားကို လည္းေကာင္း၊ ႏွင္တံကို လည္းေကာင္း၊
ခိုင္းႏြားတို႔ကို လည္းေကာင္း မျမင္ၾက ရပါကုန္၊ ထိုသို႔ မျမင္ပါဘဲလ်က္
အသွ်င္ေဂါတမသည္ “ပုဏၰား ငါသည္လည္း ထြန္လည္း ထြန္၏၊
စိုက္ပ်ဳိးလည္း စိုက္ပ်ဳိး၏၊ ထြန္ၿပီး၍ လည္းေကာင္း၊ စိုက္ပ်ဳိးၿပီး၍ လည္းေကာင္း၊
စား၏” ဟု ဆိုဘိ၏။ ဟု ဆိုၿပီးေနာက္ ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰားသည္
ျမတ္စြာဘုရားကို ဂါထာျဖင့္ ေလွ်ာက္၏-
၇၆။ သင္သည္ လယ္ထြန္ေယာက်္ား (လယ္သမား)ဟူ၍
ဝန္ခံဘိ၏၊ သင္၏ လယ္ထြန္မႈကို ငါတို႔ မျမင္ရ၊ သင္၏ လယ္ထြန္မႈကို
ငါတို႔ သိႏိုင္ေလာက္ေသာနည္းျဖင့္ သင္ေျဖဆိုပါေလာ့ ဟု (ေမးေလွ်ာက္၏)။(၁)
၇၇။ ငါ၏ သဒၶါတရားသည္ မ်ဳိးေစ့မည္၏၊
ငါ၏ ဣေႁႏၵကို ေစာင့္စည္းမႈသည္ မိုးရြာျခင္း မည္၏၊
ငါ၏ ပညာသည္ ထမ္းပိုးႏွင့္ ထြန္တုံး မည္၏၊
ငါ၏ (မေကာင္းမႈမွ) ရွက္ေၾကာက္မႈသည္ ထြန္သန္ မည္၏၊
(ငါ၏) စိတ္သည္ ႀကဳိးလြန္း မည္၏၊
ငါ၏ ေအာက္ေမ့မႈ “သတိ” သည္ ထြန္သြားႏွင့္ ႏွင္တံ မည္၏၊
၇၈။ သင္သည္ လယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္သကဲ့သို႔
ငါလည္း ကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္၏၊ ႏႈတ္ကို ေစာင့္ေရွာက္၏၊
အာဟာရ၌ အသက္ေမြးမႈ စင္ၾကယ္ေစရန္ ေစာင့္ေရွာက္၏၊
ဝမ္း၌ အတိုင္းအရွည္ကိုသိရန္ ေစာင့္ေရွာက္၏၊
မွန္ေသာ စကားျဖင့္ (ခၽြတ္ယြင္းေသာ စကားတို႔ဟူေသာ ေပါင္းျမတ္ကို)
ျဖတ္ေတာက္ ပယ္ႏုတ္၏၊ နိဗၺာန္၌ ေမြ႔ေလ်ာ္မႈဟူေသာ ငါ၏ အရဟတၱဖိုလ္သည္
ျပဳလုပ္ဖြယ္ အားလုံးမွ လြတ္ေျမာက္ေတာ့၏။(၃)
၇၉။ ငါ၏ ဝီရိယသည္ ဝန္ကို ေဆာင္ေသာ ႏြားမည္၏၊
အၾကင္နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္သည္ရွိေသာ္ မစိုးရိမ္ရ၊ ေယာဂေလးပါး
ကုန္ရာျဖစ္ေသာ ထိုနိဗၺာန္သို႔ ေရွး႐ႈေဆာင္လ်က္ မဆုတ္မနစ္ သြား၏၊(၄)
၈၀။ (ပုဏၰား) ဤသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ဤလယ္ထြန္ျခင္းကို
(ငါသည္) ထြန္အပ္ၿပီ၊ (ငါ၏) ထိုလယ္ထြန္ ျခင္းသည္ နိဗၺာန္ဟူေသာ အသီးအႏွံရွိ၏၊
ထိုလယ္ထြန္ျခင္းကို ထြန္ၿပီးေသာေၾကာင့္ ဆင္းရဲအားလုံးမွ လြတ္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၅)
ထိုအခါ ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰားသည္ ဖိုးမ်ားစြာ ထိုက္ေသာ ေရႊခြက္၌
ႏို႔ဃနာကို ခူးထည့္ေစ၍ ျမတ္စြာဘုရားအား “အသွ်င္ေဂါတမသည္ ႏို႔ဃနာကို
စားေတာ္မူပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ လယ္ထြန္ ေယာက်္ားပါတည္း။ မွန္၏၊
အသွ်င္ေဂါတမ သည္ နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ အသီးအႏွံ အက်ဳိးရွိေသာ လယ္ထြန္ျခင္းကို
ထြန္ေတာ္မူ၏” ဟု ဆို၍ ဆက္ကပ္၏။
၈၁။ ပုဏၰား ငါ့အား ဂါထာတို႔ကို သီဆို၍ ရအပ္ေသာ ေဘာဇဥ္တို႔ကို
စားျခင္းငွါ မထိုက္၊ ဤေဘာဇဥ္ကို စားျခင္း သေဘာသည္ စင္ၾကယ္ျခင္းကို
႐ႈျမင္ကုန္ေသာ ဘုရားရွင္တို႔၏ သေဘာမဟုတ္၊ ျမတ္စြာဘုရားတို႔သည္ ဂါထာသီဆို၍
ရအပ္ေသာ ေဘာဇဥ္ကို ပယ္ေတာ္မူကုန္၏၊ ပုဏၰား အသက္ေမြးျခင္း စင္ၾကယ္မႈ
သေဘာရွိလတ္ေသာ္ ဤတရားသျဖင့္ ရွာမီွးျခင္းသည္ ဘုရားရွင္တို႔၏
အသက္ေမြးျခင္းတည္း။ (၆)
၈၂။ ပုဏၰား ႏို႔ဃာနာမွ တစ္ပါးေသာ ဆြမ္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊
အေဖ်ာ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ အလုံးစုံေသာ ဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စုံ၍ ျမတ္ေသာ သီလစေသာ
ေက်းဇူးအေပါင္းကို ရွာေလ့ရွိေသာ ကုကၠဳစၥ ၿငိမ္းေအးၿပီး ျဖစ္ေသာ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္ကို
လုပ္ေကၽြးေလာ့၊ ထိုေကာင္းမႈသည္ ေကာင္းမႈကို အလုိရွိေသာ သူ၏
လယ္ယာျဖစ္၏ ဟု (ေဟာေတာ္မူ၏)။ (၇)
အသွ်င္ေဂါတမသို႔ ျဖစ္လွ်င္ တပည့္ေတာ္သည္ ဤႏို႔ဃနာကို
အဘယ္သူအား လွဴရအံ့နည္းဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ပုဏၰား နတ္, မာရ္နတ္, ျဗဟၼာႏွင့္တကြေသာ
နတ္ေလာကႏွင့္ သမဏျဗဟၼဏ မင္းမ်ား, လူမ်ားႏွင့္တကြေသာ လူ႔ေလာက၌
ျမတ္စြာဘုရားကို လည္းေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရား တပည့္သားကို လည္းေကာင္း၊
ထား၍ စားအပ္ၿပီးေသာ ထိုႏုိ႔ဃနာကို ေကာင္းစြာ ေၾကက်က္ျခင္းသို႔
ေရာက္ေစႏိုင္မည့္ သူကို ငါဘုရား ျမင္ေတာ္မမူ၊ ပုဏၰား ထို႔ေၾကာင့္ သင္သည္
ထိုႏုိ႔ဃနာကို စိမ္းေသာ ျမက္မရွိရာ၌ ေသာ္လည္း စြန္႔ေလာ့၊
ပိုးမရွိေသာ ေရ၌ေသာ္လည္း ေမွ်ာေလာ့ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ထိုအခါ ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰားသည္ ထိုႏို႔ဃနာကို ပိုးမရွိေသာ
ေရ၌ ေမွ်ာ၏၊ ထိုအခါ ေရ၌ ပစ္ခ်အပ္ေသာ ႏို႔ဃနာသည္ တရွဲရွဲမည္၏၊
တရွဲရွဲ အသံျပဳ၏၊ ထက္ဝန္းက်င္မွ အခိုးထြက္၏၊ ထြက္ဝန္းက်င္မွ
မ်ားစြာ အခိုးထြက္၏၊ တစ္ေန႔ပတ္လုံး မီးဖုတ္အပ္ေသာ ထယ္သြားကို
ေရ၌ ပစ္ခ်အပ္သည္ ရွိေသာ္ တရွဲရွဲမည္သကဲ့သို႔ တရွဲရွဲအသံကို
ျပဳသကဲ့သို႔ ထက္ဝန္းက်င္မွ အခိုးထြက္သကဲ့သို႔ ထက္ဝန္းက်င္မွမ်ားစြာ
အခိုးထြက္သကဲ့သို႔ ဤအတူပင္ ေရ၌ ထည့္အပ္ေသာ ထိုႏို႔ဃနာသည္
တရွဲရွဲမည္၏၊ တရွဲရွဲမည္ေသာ အသံကို ျပဳ၏၊ ထက္ဝန္းက်င္မွ
အခိုးထြက္၏၊ ထက္ထြန္းက်င္မွ မ်ားစြာ အခိုးထြက္၏။
ထို႔ေနာက္ ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰားသည္ ထိတ္လန္႔သည္
ၾကက္သီးေမြးညင္း ထသည္ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္
ျမတ္စြာဘုရား၏ ေျခေတာ္တို႔ကို ဦးတိုက္၍ ျမတ္စြာဘုရားအား
“အသွ်င္ေဂါတမ (တရားေတာ္သည္) အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပစြ၊
အသွ်င္ေဂါတမ (တရားေတာ္သည္) အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပစြ၊
အသွ်င္ေဂါတမ (တရားေတာ္သည္) ေမွာက္ထားသည္ကို လွန္ဘိ
သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ဖုံးလႊမ္းထားသည္ကို ဖြင့္လွစ္ဘိသကဲ့သို႔
လည္းေကာင္း၊ မ်က္စိလည္ေသာ သူအား လမ္းမွန္ကို ေျပာၾကားဘိ
သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း “မ်က္စိအျမင္ရွိေသာ သူတို႔သည္
အဆင္းတို႔ကို ျမင္ၾကလိမ့္မည္” ဟု အမိုက္ေမွာင္၌ ဆီမီးတန္ေဆာင္
ကို ေဆာင္ျပဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း အသွ်င္ေဂါတမ ဤအတူ
သာလွ်င္ အသွ်င္ေဂါတမသည္ မ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းျဖင့္
တရားေတာ္ကို ျပေတာ္မူပါေပ၏၊ အသွ်င္ေဂါတမ ထိုအကၽြႏု္ပ္သည္
အသွ်င္ေဂါတမကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ တရားေတာ္ကို
လည္း ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ သံဃာေတာ္ကိုလည္း
ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ အသွ်င္ေဂါတမ အကၽြႏု္ပ္သည္
အသွ်င္ေဂါတမအထံ၌ ရွင္အျဖစ္ကို ရလိုပါ၏၊ ရဟန္းအျဖစ္ကို
ရလိုပါ၏” ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰား သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထံ၌
ရွင္အျဖစ္ကို ရ၏၊ ရဟန္းအျဖစ္ကို ရ၏၊ ရဟန္းျဖစ္၍ မၾကာမီ
အသွ်င္ဘာရဒြါဇသည္ တစ္ေယာက္တည္း ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔
ကပ္၍ မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာအားထုတ္ကာ နိဗၺာန္သို႔ စိတ္ကို
ေစလႊတ္လ်က္ ေနသည္ရွိေသာ္ လူ႔ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔
ေကာင္းစြာဝင္ေသာ အမ်ဳိးသားတို႔ လိုလားအပ္ေသာ အက်င့္ျမတ္၏
အဆုံးျဖစ္ေသာ အတုမရွိျမတ္ေသာ အရဟတၱဖုိလ္ကို မၾကာမီ
ယခုဘဝ၌ပင္ ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္
ေရာက္၍ ေန၏၊ “ပဋိသေႏၶေနမႈ ကုန္ၿပီ၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို
က်င့္သုံးၿပီးၿပီး၊ ျပဳဖြယ္ (မဂ္) ကိစၥကို ျပဳၿပီးၿပီ၊ ဤ(မဂ္)ကိစၥ အလို႔ငွါ
တစ္ပါးေသာ ျပဳဖြယ္ကိစၥ မရွိေတာ့ၿပီ” ဟု သိ၏၊ အသွ်င္ဘာရဒြါဇသည္
ရဟႏၲာတို႔တြင္ တစ္ပါးအပါအဝင္ ျဖစ္ေလသတည္း။
ကသိဘာရဒြါဇသုတ္ ၿပီး၏
၁ - ဥရဂဝဂ္
၄ - ကသိဘာရဒြါဇသုတ္
အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္- အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္
မဂဓတိုင္း ဒကိၡဏာဂိရိဇနပုဒ္ ဧကနာဠမည္ေသာ ပုဏၰားရြာ၌ သီတင္းသုံးေနေတာ္မူ၏။
ထိုအခါ ကသိဘာရဒြါဇ မည္ေသာ ပုဏၰားသည္ စိုက္ပ်ဳိးခ်ိန္ အခါဝယ္ ငါးရာမွ်ေသာ
ထြန္တုံးတို႔ကို (ႏြားတို႔၌) တပ္ထားအပ္ကုန္၏၊ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္
နံနက္အခ်ိန္၌ သကၤန္းကို ျပင္ဝတ္၍ သပိတ္ သကၤန္းကိုယူေဆာင္လ်က္
ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰား၏ အမႈလုပ္ရာ အရပ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေတာ္မူ၏၊ ထိုအခါ
ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰား၏ ထမင္းေကၽြးေမြးေနေသာ အခါျဖစ္၏။ ထို႔ေနာက္
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ထမင္းေကၽြးေမြးရာ အရပ္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေတာ္မူ၍
တစ္ခုေသာအရပ္၌ ရပ္ေတာ္မူ၏။
ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰားသည္ ျမတ္စြာဘုရား ဆြမ္းအလို႔ငွါ ရပ္သည္ကို
ျမင္၍ ျမတ္စြာဘုရားအား “ရဟန္း ငါသည္ ထြန္လည္း ထြန္၏၊ စိုက္ပ်ဳိးလည္း
စိုက္ပ်ဳိး၏၊ ထြန္ၿပီး၍ လည္းေကာင္း၊ စိုက္ပ်ဳိးၿပီး၍ လည္းေကာင္း စား၏၊
ရဟန္း သင္သည္လည္း ထြန္လည္း ထြန္ေလာ့၊ စိုက္ပ်ဳိးလည္း စိုက္ပ်ဳိးေလာ့၊
ထြန္ၿပီး၍ လည္းေကာင္း၊ စိုက္ပ်ဳိး၍ လည္းေကာင္း စားပါေလာ့” ဟု
ေလွ်ာက္၏။
ပုဏၰား ငါဘုရားသည္လည္း ထြန္လည္း ထြန္၏၊ စိုက္ပ်ဳိးလည္း
စိုက္ပ်ဳိး၏၊ ထြန္ၿပီး၍ လည္းေကာင္း၊ စိုက္ပ်ဳိးၿပီး၍ လည္းေကာင္း စား၏ဟု
(မိန္႔ေတာ္မူ၏)၊ “ငါတို႔သည္ အသွ်င္ေဂါတမ၏ ထမ္းပိုးကို လည္းေကာင္း၊
ထြန္တုံးကို လည္းေကာင္း၊ ထြန္သြားကို လည္းေကာင္း၊ ႏွင္တံကို လည္းေကာင္း၊
ခိုင္းႏြားတို႔ကို လည္းေကာင္း မျမင္ၾက ရပါကုန္၊ ထိုသို႔ မျမင္ပါဘဲလ်က္
အသွ်င္ေဂါတမသည္ “ပုဏၰား ငါသည္လည္း ထြန္လည္း ထြန္၏၊
စိုက္ပ်ဳိးလည္း စိုက္ပ်ဳိး၏၊ ထြန္ၿပီး၍ လည္းေကာင္း၊ စိုက္ပ်ဳိးၿပီး၍ လည္းေကာင္း၊
စား၏” ဟု ဆိုဘိ၏။ ဟု ဆိုၿပီးေနာက္ ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰားသည္
ျမတ္စြာဘုရားကို ဂါထာျဖင့္ ေလွ်ာက္၏-
၇၆။ သင္သည္ လယ္ထြန္ေယာက်္ား (လယ္သမား)ဟူ၍
ဝန္ခံဘိ၏၊ သင္၏ လယ္ထြန္မႈကို ငါတို႔ မျမင္ရ၊ သင္၏ လယ္ထြန္မႈကို
ငါတို႔ သိႏိုင္ေလာက္ေသာနည္းျဖင့္ သင္ေျဖဆိုပါေလာ့ ဟု (ေမးေလွ်ာက္၏)။(၁)
၇၇။ ငါ၏ သဒၶါတရားသည္ မ်ဳိးေစ့မည္၏၊
ငါ၏ ဣေႁႏၵကို ေစာင့္စည္းမႈသည္ မိုးရြာျခင္း မည္၏၊
ငါ၏ ပညာသည္ ထမ္းပိုးႏွင့္ ထြန္တုံး မည္၏၊
ငါ၏ (မေကာင္းမႈမွ) ရွက္ေၾကာက္မႈသည္ ထြန္သန္ မည္၏၊
(ငါ၏) စိတ္သည္ ႀကဳိးလြန္း မည္၏၊
ငါ၏ ေအာက္ေမ့မႈ “သတိ” သည္ ထြန္သြားႏွင့္ ႏွင္တံ မည္၏၊
၇၈။ သင္သည္ လယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္သကဲ့သို႔
ငါလည္း ကိုယ္ကို ေစာင့္ေရွာက္၏၊ ႏႈတ္ကို ေစာင့္ေရွာက္၏၊
အာဟာရ၌ အသက္ေမြးမႈ စင္ၾကယ္ေစရန္ ေစာင့္ေရွာက္၏၊
ဝမ္း၌ အတိုင္းအရွည္ကိုသိရန္ ေစာင့္ေရွာက္၏၊
မွန္ေသာ စကားျဖင့္ (ခၽြတ္ယြင္းေသာ စကားတို႔ဟူေသာ ေပါင္းျမတ္ကို)
ျဖတ္ေတာက္ ပယ္ႏုတ္၏၊ နိဗၺာန္၌ ေမြ႔ေလ်ာ္မႈဟူေသာ ငါ၏ အရဟတၱဖိုလ္သည္
ျပဳလုပ္ဖြယ္ အားလုံးမွ လြတ္ေျမာက္ေတာ့၏။(၃)
၇၉။ ငါ၏ ဝီရိယသည္ ဝန္ကို ေဆာင္ေသာ ႏြားမည္၏၊
အၾကင္နိဗၺာန္သို႔ ေရာက္သည္ရွိေသာ္ မစိုးရိမ္ရ၊ ေယာဂေလးပါး
ကုန္ရာျဖစ္ေသာ ထိုနိဗၺာန္သို႔ ေရွး႐ႈေဆာင္လ်က္ မဆုတ္မနစ္ သြား၏၊(၄)
၈၀။ (ပုဏၰား) ဤသို႔ေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ဤလယ္ထြန္ျခင္းကို
(ငါသည္) ထြန္အပ္ၿပီ၊ (ငါ၏) ထိုလယ္ထြန္ ျခင္းသည္ နိဗၺာန္ဟူေသာ အသီးအႏွံရွိ၏၊
ထိုလယ္ထြန္ျခင္းကို ထြန္ၿပီးေသာေၾကာင့္ ဆင္းရဲအားလုံးမွ လြတ္၏ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။(၅)
ထိုအခါ ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰားသည္ ဖိုးမ်ားစြာ ထိုက္ေသာ ေရႊခြက္၌
ႏို႔ဃနာကို ခူးထည့္ေစ၍ ျမတ္စြာဘုရားအား “အသွ်င္ေဂါတမသည္ ႏို႔ဃနာကို
စားေတာ္မူပါေလာ့၊ အသွ်င္သည္ လယ္ထြန္ ေယာက်္ားပါတည္း။ မွန္၏၊
အသွ်င္ေဂါတမ သည္ နိဗၺာန္တည္းဟူေသာ အသီးအႏွံ အက်ဳိးရွိေသာ လယ္ထြန္ျခင္းကို
ထြန္ေတာ္မူ၏” ဟု ဆို၍ ဆက္ကပ္၏။
၈၁။ ပုဏၰား ငါ့အား ဂါထာတို႔ကို သီဆို၍ ရအပ္ေသာ ေဘာဇဥ္တို႔ကို
စားျခင္းငွါ မထိုက္၊ ဤေဘာဇဥ္ကို စားျခင္း သေဘာသည္ စင္ၾကယ္ျခင္းကို
႐ႈျမင္ကုန္ေသာ ဘုရားရွင္တို႔၏ သေဘာမဟုတ္၊ ျမတ္စြာဘုရားတို႔သည္ ဂါထာသီဆို၍
ရအပ္ေသာ ေဘာဇဥ္ကို ပယ္ေတာ္မူကုန္၏၊ ပုဏၰား အသက္ေမြးျခင္း စင္ၾကယ္မႈ
သေဘာရွိလတ္ေသာ္ ဤတရားသျဖင့္ ရွာမီွးျခင္းသည္ ဘုရားရွင္တို႔၏
အသက္ေမြးျခင္းတည္း။ (၆)
၈၂။ ပုဏၰား ႏို႔ဃာနာမွ တစ္ပါးေသာ ဆြမ္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊
အေဖ်ာ္ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ အလုံးစုံေသာ ဂုဏ္ႏွင့္ ျပည့္စုံ၍ ျမတ္ေသာ သီလစေသာ
ေက်းဇူးအေပါင္းကို ရွာေလ့ရွိေသာ ကုကၠဳစၥ ၿငိမ္းေအးၿပီး ျဖစ္ေသာ ရဟႏၲာပုဂၢဳိလ္ကို
လုပ္ေကၽြးေလာ့၊ ထိုေကာင္းမႈသည္ ေကာင္းမႈကို အလုိရွိေသာ သူ၏
လယ္ယာျဖစ္၏ ဟု (ေဟာေတာ္မူ၏)။ (၇)
အသွ်င္ေဂါတမသို႔ ျဖစ္လွ်င္ တပည့္ေတာ္သည္ ဤႏို႔ဃနာကို
အဘယ္သူအား လွဴရအံ့နည္းဟု (ေလွ်ာက္၏)။ ပုဏၰား နတ္, မာရ္နတ္, ျဗဟၼာႏွင့္တကြေသာ
နတ္ေလာကႏွင့္ သမဏျဗဟၼဏ မင္းမ်ား, လူမ်ားႏွင့္တကြေသာ လူ႔ေလာက၌
ျမတ္စြာဘုရားကို လည္းေကာင္း၊ ျမတ္စြာဘုရား တပည့္သားကို လည္းေကာင္း၊
ထား၍ စားအပ္ၿပီးေသာ ထိုႏုိ႔ဃနာကို ေကာင္းစြာ ေၾကက်က္ျခင္းသို႔
ေရာက္ေစႏိုင္မည့္ သူကို ငါဘုရား ျမင္ေတာ္မမူ၊ ပုဏၰား ထို႔ေၾကာင့္ သင္သည္
ထိုႏုိ႔ဃနာကို စိမ္းေသာ ျမက္မရွိရာ၌ ေသာ္လည္း စြန္႔ေလာ့၊
ပိုးမရွိေသာ ေရ၌ေသာ္လည္း ေမွ်ာေလာ့ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ထိုအခါ ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰားသည္ ထိုႏို႔ဃနာကို ပိုးမရွိေသာ
ေရ၌ ေမွ်ာ၏၊ ထိုအခါ ေရ၌ ပစ္ခ်အပ္ေသာ ႏို႔ဃနာသည္ တရွဲရွဲမည္၏၊
တရွဲရွဲ အသံျပဳ၏၊ ထက္ဝန္းက်င္မွ အခိုးထြက္၏၊ ထြက္ဝန္းက်င္မွ
မ်ားစြာ အခိုးထြက္၏၊ တစ္ေန႔ပတ္လုံး မီးဖုတ္အပ္ေသာ ထယ္သြားကို
ေရ၌ ပစ္ခ်အပ္သည္ ရွိေသာ္ တရွဲရွဲမည္သကဲ့သို႔ တရွဲရွဲအသံကို
ျပဳသကဲ့သို႔ ထက္ဝန္းက်င္မွ အခိုးထြက္သကဲ့သို႔ ထက္ဝန္းက်င္မွမ်ားစြာ
အခိုးထြက္သကဲ့သို႔ ဤအတူပင္ ေရ၌ ထည့္အပ္ေသာ ထိုႏို႔ဃနာသည္
တရွဲရွဲမည္၏၊ တရွဲရွဲမည္ေသာ အသံကို ျပဳ၏၊ ထက္ဝန္းက်င္မွ
အခိုးထြက္၏၊ ထက္ထြန္းက်င္မွ မ်ားစြာ အခိုးထြက္၏။
ထို႔ေနာက္ ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰားသည္ ထိတ္လန္႔သည္
ၾကက္သီးေမြးညင္း ထသည္ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ၿပီးလွ်င္
ျမတ္စြာဘုရား၏ ေျခေတာ္တို႔ကို ဦးတိုက္၍ ျမတ္စြာဘုရားအား
“အသွ်င္ေဂါတမ (တရားေတာ္သည္) အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပစြ၊
အသွ်င္ေဂါတမ (တရားေတာ္သည္) အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါေပစြ၊
အသွ်င္ေဂါတမ (တရားေတာ္သည္) ေမွာက္ထားသည္ကို လွန္ဘိ
သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ဖုံးလႊမ္းထားသည္ကို ဖြင့္လွစ္ဘိသကဲ့သို႔
လည္းေကာင္း၊ မ်က္စိလည္ေသာ သူအား လမ္းမွန္ကို ေျပာၾကားဘိ
သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း “မ်က္စိအျမင္ရွိေသာ သူတို႔သည္
အဆင္းတို႔ကို ျမင္ၾကလိမ့္မည္” ဟု အမိုက္ေမွာင္၌ ဆီမီးတန္ေဆာင္
ကို ေဆာင္ျပဘိသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း အသွ်င္ေဂါတမ ဤအတူ
သာလွ်င္ အသွ်င္ေဂါတမသည္ မ်ားစြာေသာ အေၾကာင္းျဖင့္
တရားေတာ္ကို ျပေတာ္မူပါေပ၏၊ အသွ်င္ေဂါတမ ထိုအကၽြႏု္ပ္သည္
အသွ်င္ေဂါတမကို ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ တရားေတာ္ကို
လည္း ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ သံဃာေတာ္ကိုလည္း
ကိုးကြယ္ရာဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ အသွ်င္ေဂါတမ အကၽြႏု္ပ္သည္
အသွ်င္ေဂါတမအထံ၌ ရွင္အျဖစ္ကို ရလိုပါ၏၊ ရဟန္းအျဖစ္ကို
ရလိုပါ၏” ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ကသိဘာရဒြါဇပုဏၰား သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အထံ၌
ရွင္အျဖစ္ကို ရ၏၊ ရဟန္းအျဖစ္ကို ရ၏၊ ရဟန္းျဖစ္၍ မၾကာမီ
အသွ်င္ဘာရဒြါဇသည္ တစ္ေယာက္တည္း ဆိတ္ၿငိမ္ရာသို႔
ကပ္၍ မေမ့မေလ်ာ့ ျပင္းစြာအားထုတ္ကာ နိဗၺာန္သို႔ စိတ္ကို
ေစလႊတ္လ်က္ ေနသည္ရွိေသာ္ လူ႔ေဘာင္မွ ရဟန္းေဘာင္သို႔
ေကာင္းစြာဝင္ေသာ အမ်ဳိးသားတို႔ လိုလားအပ္ေသာ အက်င့္ျမတ္၏
အဆုံးျဖစ္ေသာ အတုမရွိျမတ္ေသာ အရဟတၱဖုိလ္ကို မၾကာမီ
ယခုဘဝ၌ပင္ ထူးေသာဉာဏ္ျဖင့္ ကိုယ္တိုင္ မ်က္ေမွာက္ျပဳလ်က္
ေရာက္၍ ေန၏၊ “ပဋိသေႏၶေနမႈ ကုန္ၿပီ၊ ျမတ္ေသာ အက်င့္ကို
က်င့္သုံးၿပီးၿပီး၊ ျပဳဖြယ္ (မဂ္) ကိစၥကို ျပဳၿပီးၿပီ၊ ဤ(မဂ္)ကိစၥ အလို႔ငွါ
တစ္ပါးေသာ ျပဳဖြယ္ကိစၥ မရွိေတာ့ၿပီ” ဟု သိ၏၊ အသွ်င္ဘာရဒြါဇသည္
ရဟႏၲာတို႔တြင္ တစ္ပါးအပါအဝင္ ျဖစ္ေလသတည္း။
ကသိဘာရဒြါဇသုတ္ ၿပီး၏
မဟာမာလုက်သုတ္ 3
၁၃၃။ အာနႏၵာ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို
ပယ္စြန္႔ရန္ လမ္းေၾကာင္းကား အဘယ္နည္း။ အက်င့္ကား အဘယ္နည္း။
ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ကာမဂုဏ္ ကင္းဆိတ္ျခင္းျဖင့္ အကုသိုလ္ တရားတို႔ကို
ပယ္ျခင္းေၾကာင့္ အခ်င္း ခပ္သိမ္း ကိုယ္ေလးတြဲျခင္းတို႔၏ ၿငိမ္းျခင္းေၾကာင့္ ကာမဂုဏ္တို႔မွ
ကင္းဆိတ္၍ သာလွ်င္ အကုသိုလ္ တရားတို႔မွ ကင္းဆိတ္၍ သာလွ်င္ ဝိတက္ႏွင့္လည္း
တကြ, ဝိစာရႏွင့္လည္း တကြ ျဖစ္ေသာ၊ (နီဝရဏ) ကင္းဆိတ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ
ပီတိ သုခရွိေသာ ပဌမစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။
ထိုရဟန္းသည္ ထိုသမာပတ္၌ ပါဝင္ေသာ ႐ုပ္, ေဝဒနာ, သညာ, သခၤါရ, ဝိညာဏ္
တရားတို႔ကို မၿမဲေသာ အားျဖင့္၊ ဆင္းရဲေသာ အားျဖင့္၊ ေရာဂါအားျဖင့္၊ အိုင္းအမာ အားျဖင့္၊
ျမားေျငာင့္ အားျဖင့္၊ မခ်မ္းသာေသာ အားျဖင့္၊ အနာအားျဖင့္၊ သူစိမ္း ျပင္ပ အားျဖင့္၊
ေကာင္းစြာ ႐ႈ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ထိုခႏၶာ ငါးပါးတို႔မွ စိတ္ကို ကြာေစ၏။
ထိုရဟန္းသည္ ထိုခႏၶာငါးပါး တရားတို႔မွ စိတ္ကို ကြာေစ၍ “သခၤါရ အားလုံး တို႔၏
ၿငိမ္းရာ၊ ဥပဓိ အားလုံးတို႔ကို စြန္႔လႊတ္ရာ၊ ေတာင့္တမႈ ကုန္ရာ၊ တပ္မက္မႈ ကင္းရာ၊
ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္သည္ ၿငိမ္သက္၏ မြန္ျမတ္၏” ဟု အၿမဳိက္ဓာတ္သို႔ စိတ္ကို
ေရွး႐ႈေဆာင္၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ထိုဝိပႆနာ၌ တည္လ်က္ အာသေဝါ တရား ကုန္ျခင္းသို႔
ေရာက္၏၊ အာသေဝါ ကုန္ျခင္းသို႔ အကယ္၍ မေရာက္သည္ ျဖစ္အံ့၊ ထိုဝိပႆနာ
တရား၌ တပ္မက္မႈျဖင့္, ထိုဝိပႆနာ တရား၌ ႏွစ္သက္ျခင္းျဖင့္ ေအာက္တန္း၌
ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ ဥပပါတ္ ပဋိသေႏၶေနေသာ
ျဗဟၼာျဖစ္၏၊ ထိုျဗဟၼာ့ျပည္၌ ပင္လွ်င္ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳရာ၏၊ ထိုျဗဟၼာ့ျပည္မွ ျပန္လည္ျခင္း
သေဘာ မရွိေခ်။ အာနႏၵာ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို
ပယ္စြန္႔ရန္ ဤသည္ကား လမ္းေၾကာင္းတည္း၊ ဤသည္ကား အက်င့္တည္း။
အနႏၵာ ထိုမွတစ္ပါး ဝိတက္ ဝိစာရတို႔၏ ၿငိမ္းျခင္းေၾကာင့္။ပ။ ဒုတိယစ်ာန္သို႔
ေရာက္၍ေန၏။ပ။ တတိယစ်ာန္သို႔။ပ။ စတုတၳစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏၊ ထိုရဟန္းသည္
ထုိသမာပတ္၌ ပါဝင္ေသာ ႐ုပ္, ေဝဒနာ, သညာ, သခၤါရ, ဝိညာဏ္ တရားတို႔ကို။ပ။
ထိုျဗဟၼာ့ျပည္မွ ျပန္လည္ျခင္း သေဘာ မရွိေတာ့ေခ်။ အာနႏၵာ ေအာက္တန္း၌
ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ပယ္စြန္႔ရန္ ဤသည္ကား လမ္းေၾကာင္းတည္း၊
ဤသည္ကား အက်င့္တည္း။
အာနႏၵာ ထိုမွတစ္ပါး ရဟန္းသည္ ခပ္သိမ္းေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ႐ူပ
သညာတို႔ကို လြန္ေျမာက္ျခင္းေၾကာင့္ ပဋိဃ သညာတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းေၾကာင့္ အထူး
ထူးေသာ သညာတို႔ကို ႏွလုံးမသြင္း မူ၍ “ေကာင္းကင္သည္ အဆုံးမရွိ” ဟု ပြားမ်ားလ်က္
အာကာသာနၪၥာယတနစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။
ထိုရဟန္းသည္ ထိုသမာပတ္၌ ပါဝင္ေသာ ေဝဒနာ, သညာ, သခၤါရ, ဝိညာဏ္,
တရားတို႔ကို။ပ။ ထိုျဗဟၼာ့ျပည္မွ ျပန္လည္ျခင္း သေဘာ မရွိေတာ့ေခ်။ အာနႏၵာ ေအာက္တန္း၌
ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ပယ္စြန္႔ရန္ ဤသည္ကား လမ္းေၾကာင္းတည္း၊
ဤသည္ကား အက်င့္တည္း။
အာနႏၵာ ထိုမွတစ္ပါး ရဟန္းသည္ အလုံးစုံအားျဖင့္ အာကာသနၪၥာယတနစ်ာန္ကို
လြန္ေျမာက္၍ “ပဌမာ ႐ုပၸဝိညာဏ္သည္ အဆုံးမရွိ” ဟု စီးျဖန္းလ်က္ ဝိညာဏၪၥာယတနစ်ာန္သို႔
ေရာက္၍ ေန၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုသမာပတ္၌ ပါဝင္ေသာ ေဝဒနာ, သညာ, သခၤါရ, ဝိညာဏ္,
တရားတို႔ကို။ပ။ ထိုျဗဟၼာ့ျပည္မွ ျပန္လည္ျခင္း သေဘာ မရွိေတာ့ေခ်။ အာနႏၵာ ေအာက္တန္း၌
ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ပယ္စြန္႔ရန္ဤသည္ကား လမ္းေၾကာင္းတည္း၊
ဤသည္ကား အက်င့္တည္း။
အာနႏၵာ ထိုမွတစ္ပါး ရဟန္းသည္ ခပ္သိမ္းေသာ အျခင္းအရာ အားျဖင့္ ဝိညာဏၪၥာယတနစ်ာန္
ကို လြန္ေျမာက္၍ “တစ္စုံ တစ္ခု စုိးစည္းမွ် မရွိ” ဟု ပြားမ်ားလ်က္ အာကိၪၥညာယနစ်ာန္သို႔
ေရာက္၍ ေန၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုသမာပတ္၌ ပါဝင္ေသာ ေဝဒနာ, သညာ, သခၤါရ, ဝိညာဏ္,
တရားတို႔ကို။ပ။ ထိုျဗဟၼာ့ျပည္မွ ျပန္လည္ျခင္း သေဘာ မရွိေတာ့ေခ်။ အာနႏၵာ ေအာက္တန္း၌
ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ပယ္စြန္႔ရန္ ဤသည္ကား လမ္းေၾကာင္းတည္း၊
ဤသည္ကား အက်င့္တည္း ဟု(မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို
ပယ္စြန္႔ရန္ ဤသည္ပင္ လမ္းေၾကာင္း, ဤသည္ပင္ အက်င့္ျဖစ္ပါမူ ဤသာသနာေတာ္၌
အဘယ့္ေၾကာင့္ အခ်ဳိ႕ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ေစေတာ ဝိမုတၱ ျဖစ္ကုန္၍ အခ်ဳိ႕ေသာ
ရဟန္းတို႔သည္ ပညာ ဝိမုတၱိ ျဖစ္ပါကုန္ သနည္း ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ အာနႏၵာ ဤအရာ၌
ဣေႁႏၵ ထူးျခားသည္၏ အျဖစ္ကို စြဲ၍ ဤသို႔ ျဖစ္၏ ဟူ၍ ငါေဟာ၏ ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္
ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏။ အသွ်င္ အာနႏၵာသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္ကို ႏွစ္ၿခဳိက္
ဝမ္းေျမာက္ေလ၏။
ပယ္စြန္႔ရန္ လမ္းေၾကာင္းကား အဘယ္နည္း။ အက်င့္ကား အဘယ္နည္း။
ဤသာသနာေတာ္၌ ရဟန္းသည္ ကာမဂုဏ္ ကင္းဆိတ္ျခင္းျဖင့္ အကုသိုလ္ တရားတို႔ကို
ပယ္ျခင္းေၾကာင့္ အခ်င္း ခပ္သိမ္း ကိုယ္ေလးတြဲျခင္းတို႔၏ ၿငိမ္းျခင္းေၾကာင့္ ကာမဂုဏ္တို႔မွ
ကင္းဆိတ္၍ သာလွ်င္ အကုသိုလ္ တရားတို႔မွ ကင္းဆိတ္၍ သာလွ်င္ ဝိတက္ႏွင့္လည္း
တကြ, ဝိစာရႏွင့္လည္း တကြ ျဖစ္ေသာ၊ (နီဝရဏ) ကင္းဆိတ္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ
ပီတိ သုခရွိေသာ ပဌမစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။
ထိုရဟန္းသည္ ထိုသမာပတ္၌ ပါဝင္ေသာ ႐ုပ္, ေဝဒနာ, သညာ, သခၤါရ, ဝိညာဏ္
တရားတို႔ကို မၿမဲေသာ အားျဖင့္၊ ဆင္းရဲေသာ အားျဖင့္၊ ေရာဂါအားျဖင့္၊ အိုင္းအမာ အားျဖင့္၊
ျမားေျငာင့္ အားျဖင့္၊ မခ်မ္းသာေသာ အားျဖင့္၊ အနာအားျဖင့္၊ သူစိမ္း ျပင္ပ အားျဖင့္၊
ေကာင္းစြာ ႐ႈ၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ထိုခႏၶာ ငါးပါးတို႔မွ စိတ္ကို ကြာေစ၏။
ထိုရဟန္းသည္ ထိုခႏၶာငါးပါး တရားတို႔မွ စိတ္ကို ကြာေစ၍ “သခၤါရ အားလုံး တို႔၏
ၿငိမ္းရာ၊ ဥပဓိ အားလုံးတို႔ကို စြန္႔လႊတ္ရာ၊ ေတာင့္တမႈ ကုန္ရာ၊ တပ္မက္မႈ ကင္းရာ၊
ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္သည္ ၿငိမ္သက္၏ မြန္ျမတ္၏” ဟု အၿမဳိက္ဓာတ္သို႔ စိတ္ကို
ေရွး႐ႈေဆာင္၏၊ ထိုရဟန္းသည္ ထိုဝိပႆနာ၌ တည္လ်က္ အာသေဝါ တရား ကုန္ျခင္းသို႔
ေရာက္၏၊ အာသေဝါ ကုန္ျခင္းသို႔ အကယ္၍ မေရာက္သည္ ျဖစ္အံ့၊ ထိုဝိပႆနာ
တရား၌ တပ္မက္မႈျဖင့္, ထိုဝိပႆနာ တရား၌ ႏွစ္သက္ျခင္းျဖင့္ ေအာက္တန္း၌
ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ ဥပပါတ္ ပဋိသေႏၶေနေသာ
ျဗဟၼာျဖစ္၏၊ ထိုျဗဟၼာ့ျပည္၌ ပင္လွ်င္ ပရိနိဗၺာန္ ျပဳရာ၏၊ ထိုျဗဟၼာ့ျပည္မွ ျပန္လည္ျခင္း
သေဘာ မရွိေခ်။ အာနႏၵာ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို
ပယ္စြန္႔ရန္ ဤသည္ကား လမ္းေၾကာင္းတည္း၊ ဤသည္ကား အက်င့္တည္း။
အနႏၵာ ထိုမွတစ္ပါး ဝိတက္ ဝိစာရတို႔၏ ၿငိမ္းျခင္းေၾကာင့္။ပ။ ဒုတိယစ်ာန္သို႔
ေရာက္၍ေန၏။ပ။ တတိယစ်ာန္သို႔။ပ။ စတုတၳစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏၊ ထိုရဟန္းသည္
ထုိသမာပတ္၌ ပါဝင္ေသာ ႐ုပ္, ေဝဒနာ, သညာ, သခၤါရ, ဝိညာဏ္ တရားတို႔ကို။ပ။
ထိုျဗဟၼာ့ျပည္မွ ျပန္လည္ျခင္း သေဘာ မရွိေတာ့ေခ်။ အာနႏၵာ ေအာက္တန္း၌
ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ပယ္စြန္႔ရန္ ဤသည္ကား လမ္းေၾကာင္းတည္း၊
ဤသည္ကား အက်င့္တည္း။
အာနႏၵာ ထိုမွတစ္ပါး ရဟန္းသည္ ခပ္သိမ္းေသာ အျခင္းအရာအားျဖင့္ ႐ူပ
သညာတို႔ကို လြန္ေျမာက္ျခင္းေၾကာင့္ ပဋိဃ သညာတို႔၏ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းျခင္းေၾကာင့္ အထူး
ထူးေသာ သညာတို႔ကို ႏွလုံးမသြင္း မူ၍ “ေကာင္းကင္သည္ အဆုံးမရွိ” ဟု ပြားမ်ားလ်က္
အာကာသာနၪၥာယတနစ်ာန္သို႔ ေရာက္၍ ေန၏။
ထိုရဟန္းသည္ ထိုသမာပတ္၌ ပါဝင္ေသာ ေဝဒနာ, သညာ, သခၤါရ, ဝိညာဏ္,
တရားတို႔ကို။ပ။ ထိုျဗဟၼာ့ျပည္မွ ျပန္လည္ျခင္း သေဘာ မရွိေတာ့ေခ်။ အာနႏၵာ ေအာက္တန္း၌
ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ပယ္စြန္႔ရန္ ဤသည္ကား လမ္းေၾကာင္းတည္း၊
ဤသည္ကား အက်င့္တည္း။
အာနႏၵာ ထိုမွတစ္ပါး ရဟန္းသည္ အလုံးစုံအားျဖင့္ အာကာသနၪၥာယတနစ်ာန္ကို
လြန္ေျမာက္၍ “ပဌမာ ႐ုပၸဝိညာဏ္သည္ အဆုံးမရွိ” ဟု စီးျဖန္းလ်က္ ဝိညာဏၪၥာယတနစ်ာန္သို႔
ေရာက္၍ ေန၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုသမာပတ္၌ ပါဝင္ေသာ ေဝဒနာ, သညာ, သခၤါရ, ဝိညာဏ္,
တရားတို႔ကို။ပ။ ထိုျဗဟၼာ့ျပည္မွ ျပန္လည္ျခင္း သေဘာ မရွိေတာ့ေခ်။ အာနႏၵာ ေအာက္တန္း၌
ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ပယ္စြန္႔ရန္ဤသည္ကား လမ္းေၾကာင္းတည္း၊
ဤသည္ကား အက်င့္တည္း။
အာနႏၵာ ထိုမွတစ္ပါး ရဟန္းသည္ ခပ္သိမ္းေသာ အျခင္းအရာ အားျဖင့္ ဝိညာဏၪၥာယတနစ်ာန္
ကို လြန္ေျမာက္၍ “တစ္စုံ တစ္ခု စုိးစည္းမွ် မရွိ” ဟု ပြားမ်ားလ်က္ အာကိၪၥညာယနစ်ာန္သို႔
ေရာက္၍ ေန၏။ ထိုရဟန္းသည္ ထိုသမာပတ္၌ ပါဝင္ေသာ ေဝဒနာ, သညာ, သခၤါရ, ဝိညာဏ္,
တရားတို႔ကို။ပ။ ထိုျဗဟၼာ့ျပည္မွ ျပန္လည္ျခင္း သေဘာ မရွိေတာ့ေခ်။ အာနႏၵာ ေအာက္တန္း၌
ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ပယ္စြန္႔ရန္ ဤသည္ကား လမ္းေၾကာင္းတည္း၊
ဤသည္ကား အက်င့္တည္း ဟု(မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို
ပယ္စြန္႔ရန္ ဤသည္ပင္ လမ္းေၾကာင္း, ဤသည္ပင္ အက်င့္ျဖစ္ပါမူ ဤသာသနာေတာ္၌
အဘယ့္ေၾကာင့္ အခ်ဳိ႕ေသာ ရဟန္းတို႔သည္ ေစေတာ ဝိမုတၱ ျဖစ္ကုန္၍ အခ်ဳိ႕ေသာ
ရဟန္းတို႔သည္ ပညာ ဝိမုတၱိ ျဖစ္ပါကုန္ သနည္း ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ အာနႏၵာ ဤအရာ၌
ဣေႁႏၵ ထူးျခားသည္၏ အျဖစ္ကို စြဲ၍ ဤသို႔ ျဖစ္၏ ဟူ၍ ငါေဟာ၏ ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္
ဤစကားကို မိန္႔ေတာ္မူ၏။ အသွ်င္ အာနႏၵာသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေတာ္ကို ႏွစ္ၿခဳိက္
ဝမ္းေျမာက္ေလ၏။
မဟာမာလုက်သုတ္ 2
ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူေသာ္ အသွ်င္အာနႏၵာသည္ “ျမတ္စြာဘုရား ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္
သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္ မူဖို႔ရန္ အခါပါတည္း၊ ေကာင္းေသာ စကားကို
ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္ မူဖို႔ရန္ အခါပါတည္း၊ ျမတ္စြာဘုရား အထံမွ ၾကားနာၾကရ၍ ရဟန္းေတာ္တို႔သည္
မွတ္သားၾကရပါကုန္ လတၱံ႔” ဟု ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္ထား၏။
အာနႏၵာ ထိုသို႔ ျဖစ္မူ နာေလာ့၊ ေကာင္းစြာ ႏွလုံးသြင္းေလာ့၊ ေဟာၾကားအံ့ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ ဟု အသွ်င္ အာနႏၵာသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္၍ ေလွ်ာက္ၾကား၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူ၏ -
၁၃၀။ အာနႏၵာ အရိယာပုဂၢဳိလ္တို႔ကို ပညာ မ်က္စိျဖင့္ မျမင္ေသာ, အရိယာ ပုဂၢဳိလ္တို႔၏ တရား၌
မလိမၼာေသာ, အရိယာပုဂၢဳိလ္တို႔၏ တရား၌ မဆုံးမအပ္ ေသးေသာ၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ကို မဖူးျမင္ေသာ,
သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရား၌ မလိမၼာေသာ, သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရား၌ မဆုံးမ အပ္ေသးေသာ,
အၾကား အျမင္ မရွိေသာ ပုထုဇဥ္ ပုဂၢဳိလ္သည္ မိမိကိုယ္ေကာင္၌ ငါဟု စြဲယူမႈ ေျမႇးယွက္ေနေသာ
မိမိကုိယ္ေကာင္၌ ငါဟု စြဲယူမႈ ျဖစ္၍ ေနေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနထိုင္၏၊ ျဖစ္ေပၚလာေသာ သကၠာယဒိ႒ိ
“မိမိကုိယ္ေကာင္၌ ငါဟု စြဲယူမႈ” ၏ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။ ထိုပုဂၢဳိလ္၏
အားစြမ္း ရွိေသာ မပယ္ဖ်က္ ရေသးေသာ ထိုမိမိ ကိုယ္ေကာင္၌ ငါဟု စြဲယူမႈသည္ ေအာက္တန္း၌
ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ မည္၏။
ယုံမွားမႈ ေျမႇးယွက္ေနေသာ ယုံမွားမႈျဖစ္၍ ေနေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနထိုင္၏၊ ျဖစ္ေပၚလာေသာ
ဝိစိကိစၧာ “ယုံမွားမႈ” ၏ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။ ထိုပုဂၢဳိလ္၏ အားစြမ္း
ရွိေနေသာ မပယ္ဖ်က္ ရေသးေသာ ထိုယုံမွားမႈသည္ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္
သံေယာဇဥ္ မည္၏။
အေလ့အက်င့္၌ အမွား သုံးသပ္ျခင္း ေျမႇးယွက္ ေနေသာ အေလ့အက်င့္၌ အမွား
သုံးသပ္ျခင္း ျဖစ္၍ေနေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနထိုင္၏၊ ျဖစ္ေပၚလာေသာ သီလဗၺတပရာမာသ
“အေလ့အက်င့္ အမွား သုံးသပ္မႈ” ၏ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။
ထိုပုဂၢဳိလ္၏ အားစြမ္း ရွိေနေသာ မပယ္ဖ်က္ ရေသးေသာ ထိုအေလ့အက်င့္၌ အမွား
သုံးသပ္မႈသည္ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ မည္၏။
ကာမဂုဏ္ တပ္မက္မႈ ေျမႇးယွက္ ေနေသာ ကာမဂုဏ္ တပ္မက္မႈ ျဖစ္၍ေနေသာ
စိတ္ျဖင့္ ေနထိုင္၏ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ကာမရာဂ “ကာမဂုဏ္ တပ္မက္မႈ” ၏ ထြက္ေျမာက္ရာ
ကိုလည္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။ ထိုပုဂၢဳိလ္၏ အားစြမ္း ရွိေနေသာ မပယ္ဖ်က္ ရေသးေသာ
ထိုကာမဂုဏ္ တပ္မက္မႈသည္ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ မည္၏။
ဖ်က္ဆီးလိုမႈ ေျမႇးယွက္ေနေသာ ဖ်က္စီးလိုမႈ ျဖစ္၍ ေနေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနထိုင္၏။
ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဗ်ာပါဒ “ဖ်က္ဆီးလိုမႈ” ၏ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္း မသိ။ ထိုပုဂၢဳိလ္၏
အားစြမ္း ရွိေနေသာ မပယ္ဖ်က္ ရေသးေသာ ထိုဖ်က္ဆီးလိုမႈသည္ ေအာက္တန္း၌
ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ မည္၏။
၁၃၁။ အာနႏၵာ အရိယာပုဂၢဳိလ္တို႔ကို ပညာ မ်က္စိျဖင့္ ျမင္ေသာ, အရိယာပုဂၢဳိလ္တို႔၏
တရား၌ လိမၼာေသာ, အရိယာပုဂၢဳိလ္တို႔၏ တရား၌ ဆုံးမအပ္ၿပီးေသာ၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ကို
ျမင္ေသာ, သူေတာ္ေကာင္း တရား၌ လိမၼာေသာ, သူေတာ္ေကာင္းတရားတို႔၏ တရား၌
ဆုံးမအပ္ၿပီးေသာ, အၾကား အျမင္ ရွိေသာ အရိယာ၏ တပည့္သည္ မိမိကုိယ္ေကာင္၌
ငါဟု စြဲယူမႈ မေျမႇးယွက္ေသာ မိမိ ကိုယ္ေကာင္၌ ငါ ဟု စြဲယူမႈ မျဖစ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနထိုင္၏။
ျဖစ္ေပၚလာေသာ သကၠာယဒိ႒ိ “မိမိ ကိုယ္ေကာင္၌ ငါ ဟု စြဲယူမႈ” ၏ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္း
ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏။ ထိုသူအား ထိုသကၠာယဒိ႒ိ “မိမိကိုယ္ေကာင္၌ ငါဟု စြဲယူမႈ” သည္
အႏုသယႏွင့္တကြ ေပ်ာက္ကင္း၏။
ယံမွားမႈ မေျမႇးယွက္ေသာ ယုံမွားမႈ မျဖစ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနထိုင္၏၊ ျဖစ္ေပၚလာေသာ
ဝိစိကိစၧာ “ယုံမွားမႈ” ၏ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္း ဟုတ္တိုင္း မွန္စြာ သိ၏။ ထိုသူအား ထိုဝိစိကိစၧာ
“ယုံမွားမႈ” သည္ အႏုသယႏွင့္တကြ ေပ်ာက္ကင္း၏။
အေလ့အက်င့္၌ အမွား သုံးသပ္မႈ မေျမႇးယွက္ေသာ အေလ့အက်င့္၌ အမွား သုံးသပ္မႈ
မျဖစ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနထိုင္၏၊ ျဖစ္ေပၚလာေသာ သီလဗၺတပရာမာသ “အေလ့အက်င့္၌ အမွား
သုံးသပ္မႈ” ၏ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏။ ထိုသူအား ထိုသီလဗၺတပရာမာသ
“အေလ့အက်င့္၌ အမွား သုံးသပ္မႈ” သည္ အႏုသယႏွင့္ တကြ ေပ်ာက္ကင္း၏။
ကာမဂုဏ္ တပ္မက္မႈ မေျမႇးယွက္ေသာ ကာမဂုဏ္ တပ္မက္မႈ မျဖစ္ေသာ စိတ္ျဖင့္
ေနထိုင္၏၊ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ကာမရာဂ “ကာမဂုဏ္ တပ္မက္မႈ” ၏ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္း
ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏။ ထိုသူအား ထိုကာမရာဂ “ကာမဂုဏ္ တပ္မက္မႈ” သည္ အႏုသယ
ႏွင့္တကြ ေပ်ာက္ကင္း၏။
ဖ်က္ဆီးလိုမႈ မေျမႇးယွက္ေသာ ဖ်က္ဆီးလိုမႈ မျဖစ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနထိုင္၏၊
ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဗ်ာပါဒ “ဖ်က္ဆီးလိုမႈ” ၏ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏။
ထိုသူအား ထိုဗ်ာပါဒ “ဖ်က္ဆီးလိုမႈ” သည္ အႏုသယ ႏွင့္တကြ ေပ်ာက္ကင္း၏။
၁၃၂။ အာနႏၵာ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ပယ္ေဖ်ာက္ရန္
ျဖစ္ေသာ လမ္းေၾကာင္း အက်င့္ကို မစြဲယူ မက်င့္ၾကံ မူ၍ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္
သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို သိႏိုင္ ျမင္ႏိုင္ ပယ္သတ္ ႏိုင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ မရွိသည္ သာတည္း။
အာနႏၵာ ဥပမာေသာ္ကား တည္တံ့ေနေသာ အႏွစ္ရွိေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အခြံႏွင့္
အကာကို မျဖတ္ဘဲ အႏွစ္ကို ျဖတ္ႏိုင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ မရွိႏိုင္ သကဲ့သို႔ ဤအတူ သာလွ်င္
ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ပယ္သတ္ရန္ ျဖစ္ေသာ လမ္းေၾကာင္း
အက်င့္ကို မစြဲယူ မက်င့္ၾကံမူ၍ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို သိႏိုင္
ျမင္ႏိုင္ ပယ္သတ္ႏိုင္ ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ မရွိသည္ သာတည္း။
အာနႏၵာ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ပယ္စြန္႔ရန္ ျဖစ္ေသာ
လမ္းေၾကာင္း အက်င့္ကို စြဲယူ က်င့္ၾကံ၍ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို
သိႏိုင္ ျမင္ႏိုင္ ပယ္ႏိုင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ ရွိသည္ သာတည္း။
အာနႏၵာ ဥပမာေသာ္ကား တည္တံ့ ေနေသာ အႏွစ္ ရွိေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အခြံႏွင့္
အကာကို ျဖတ္ၿပီးမွ သာလွ်င္ အႏွစ္ကို ျဖတ္ႏိုင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ ရွိႏိုင္ရာ သကဲ့သို႔ ဤအတူ
သာလွ်င္ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ပယ္စြန္႔ရန္ ျဖစ္ေသာ လမ္းေၾကာင္း
အက်င့္ကိုစြဲယူ က်င့္ၾကံၿပီးမွ သာလွ်င္ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို
သိႏိုင္ ျမင္ႏိုင္ ပယ္ႏိုင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ ရွိသည္ သာတည္း။
အာနႏၵာ ဥပမာ္ တစ္နည္းေသာ္ကား ဂဂၤါျမစ္သည္ ေရျပည့္၏၊ ကမ္းႏွင့္ ညီမွ်၏၊
က်ီးငုံ႔ေသာက္ႏိုင္၏၊ ထိုအခါ အားနည္းေသာ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္သည္ “ငါသည္ ဤဂဂၤါျမစ္၏
ေရအလ်ဥ္ကို လက္႐ုံးျဖင့္ ျဖတ္၍ ဖိလာ ကန္႔လန္႔ပင္ ကမ္းတစ္ဖက္သို႔ ခ်မ္းသာစြာ ကူးအံ့” ဟု
ဆို၍ လာရာ၏၊ ထိုေယာက်္ားသည္ ဂဂၤါျမစ္၏ ေရအလ်ဥ္ကို လက္႐ုံးျဖင့္ ျဖတ္၍ ဖီလာ ကန္႔လန္႔
ကမ္းတစ္ဖက္သို႔ ခ်မ္းသာစြာ ကူးျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္ရာ သကဲ့သို႔ ဤအတူ သာလွ်င္ မည္သည့္
ပုဂၢဳိလ္တို႔အားမဆို မိမိကိုယ္ေကာင္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္း စိမ့္ေသာငွာ တရားေဟာသည္ ရွိေသာ္ စိတ္သည္
မသက္ဝင္၊ မၾကည္လင္၊ ေကာင္းစြာ မတည္၊ လြတ္လြတ္မဝင္၊ ဤသူတို႔ကို ထိုအားနည္းေသာ
ေယာက်္ား ကဲ့သို႔ မွတ္ရမည္။
အာနႏၵာ ဥပမာေသာ္ကား ဂဂၤါျမစ္သည္ ေရျပည့္၏၊ ကမ္းႏွင့္ ညီမွ်၏၊ က်ီးငုံ႔ေသာက္
ႏိုင္၏၊ ထိုအခါ အားေကာင္းေသာ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္သည္ “ငါသည္ ဤဂဂၤါျမစ္၏
ေရအလ်ဥ္ကို လက္႐ုံးျဖင့္ ျဖတ္၍ ဖီလာ ကန္႔လန္႔ပင္ ကမ္းတစ္ဖက္သို႔ ခ်မ္းသာစြာ ကူးအံ့”
ဟု ဆို၍ လာရာ၏။ ထိုေယာက်္ားသည္ ဂဂၤါျမစ္၏ ေရအလ်ဥ္ကို လက္႐ုံးျဖင့္ ျဖတ္၍ ကန္႔လန္႔
ကမ္းတစ္ဖက္သို႔ ခ်မ္းသာစြာ ကူးျခင္းငွာ စြမ္းႏိုင္ရာ သကဲ့သို႔ ဤအတူ သာလွ်င္ မည္သည့္
ပုဂၢဳိလ္တို႔အား မဆို မိမိကိုယ္ေကာင္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္း စိမ့္ေသာငွာ တရားေဟာသည္ ရွိေသာ္ စိတ္သည္
သက္ဝင္၏၊ ၾကည္လင္၏၊ ေကာင္းစြာတည္၏၊ လြတ္လြတ္ဝင္၏၊ ဤသူတို႔ကို ထိုအားရွိေသာ
ေယာက်္ားကဲ့သို႔ မွတ္ရမည္။
သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္ မူဖို႔ရန္ အခါပါတည္း၊ ေကာင္းေသာ စကားကို
ဆိုေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားေတာ္ မူဖို႔ရန္ အခါပါတည္း၊ ျမတ္စြာဘုရား အထံမွ ၾကားနာၾကရ၍ ရဟန္းေတာ္တို႔သည္
မွတ္သားၾကရပါကုန္ လတၱံ႔” ဟု ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္ထား၏။
အာနႏၵာ ထိုသို႔ ျဖစ္မူ နာေလာ့၊ ေကာင္းစြာ ႏွလုံးသြင္းေလာ့၊ ေဟာၾကားအံ့ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ ဟု အသွ်င္ အာနႏၵာသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္၍ ေလွ်ာက္ၾကား၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္မူ၏ -
၁၃၀။ အာနႏၵာ အရိယာပုဂၢဳိလ္တို႔ကို ပညာ မ်က္စိျဖင့္ မျမင္ေသာ, အရိယာ ပုဂၢဳိလ္တို႔၏ တရား၌
မလိမၼာေသာ, အရိယာပုဂၢဳိလ္တို႔၏ တရား၌ မဆုံးမအပ္ ေသးေသာ၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ကို မဖူးျမင္ေသာ,
သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရား၌ မလိမၼာေသာ, သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ တရား၌ မဆုံးမ အပ္ေသးေသာ,
အၾကား အျမင္ မရွိေသာ ပုထုဇဥ္ ပုဂၢဳိလ္သည္ မိမိကိုယ္ေကာင္၌ ငါဟု စြဲယူမႈ ေျမႇးယွက္ေနေသာ
မိမိကုိယ္ေကာင္၌ ငါဟု စြဲယူမႈ ျဖစ္၍ ေနေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနထိုင္၏၊ ျဖစ္ေပၚလာေသာ သကၠာယဒိ႒ိ
“မိမိကုိယ္ေကာင္၌ ငါဟု စြဲယူမႈ” ၏ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။ ထိုပုဂၢဳိလ္၏
အားစြမ္း ရွိေသာ မပယ္ဖ်က္ ရေသးေသာ ထိုမိမိ ကိုယ္ေကာင္၌ ငါဟု စြဲယူမႈသည္ ေအာက္တန္း၌
ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ မည္၏။
ယုံမွားမႈ ေျမႇးယွက္ေနေသာ ယုံမွားမႈျဖစ္၍ ေနေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနထိုင္၏၊ ျဖစ္ေပၚလာေသာ
ဝိစိကိစၧာ “ယုံမွားမႈ” ၏ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။ ထိုပုဂၢဳိလ္၏ အားစြမ္း
ရွိေနေသာ မပယ္ဖ်က္ ရေသးေသာ ထိုယုံမွားမႈသည္ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္
သံေယာဇဥ္ မည္၏။
အေလ့အက်င့္၌ အမွား သုံးသပ္ျခင္း ေျမႇးယွက္ ေနေသာ အေလ့အက်င့္၌ အမွား
သုံးသပ္ျခင္း ျဖစ္၍ေနေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနထိုင္၏၊ ျဖစ္ေပၚလာေသာ သီလဗၺတပရာမာသ
“အေလ့အက်င့္ အမွား သုံးသပ္မႈ” ၏ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။
ထိုပုဂၢဳိလ္၏ အားစြမ္း ရွိေနေသာ မပယ္ဖ်က္ ရေသးေသာ ထိုအေလ့အက်င့္၌ အမွား
သုံးသပ္မႈသည္ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ မည္၏။
ကာမဂုဏ္ တပ္မက္မႈ ေျမႇးယွက္ ေနေသာ ကာမဂုဏ္ တပ္မက္မႈ ျဖစ္၍ေနေသာ
စိတ္ျဖင့္ ေနထိုင္၏ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ကာမရာဂ “ကာမဂုဏ္ တပ္မက္မႈ” ၏ ထြက္ေျမာက္ရာ
ကိုလည္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ မသိ။ ထိုပုဂၢဳိလ္၏ အားစြမ္း ရွိေနေသာ မပယ္ဖ်က္ ရေသးေသာ
ထိုကာမဂုဏ္ တပ္မက္မႈသည္ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ မည္၏။
ဖ်က္ဆီးလိုမႈ ေျမႇးယွက္ေနေသာ ဖ်က္စီးလိုမႈ ျဖစ္၍ ေနေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနထိုင္၏။
ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဗ်ာပါဒ “ဖ်က္ဆီးလိုမႈ” ၏ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္း မသိ။ ထိုပုဂၢဳိလ္၏
အားစြမ္း ရွိေနေသာ မပယ္ဖ်က္ ရေသးေသာ ထိုဖ်က္ဆီးလိုမႈသည္ ေအာက္တန္း၌
ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ မည္၏။
၁၃၁။ အာနႏၵာ အရိယာပုဂၢဳိလ္တို႔ကို ပညာ မ်က္စိျဖင့္ ျမင္ေသာ, အရိယာပုဂၢဳိလ္တို႔၏
တရား၌ လိမၼာေသာ, အရိယာပုဂၢဳိလ္တို႔၏ တရား၌ ဆုံးမအပ္ၿပီးေသာ၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ကို
ျမင္ေသာ, သူေတာ္ေကာင္း တရား၌ လိမၼာေသာ, သူေတာ္ေကာင္းတရားတို႔၏ တရား၌
ဆုံးမအပ္ၿပီးေသာ, အၾကား အျမင္ ရွိေသာ အရိယာ၏ တပည့္သည္ မိမိကုိယ္ေကာင္၌
ငါဟု စြဲယူမႈ မေျမႇးယွက္ေသာ မိမိ ကိုယ္ေကာင္၌ ငါ ဟု စြဲယူမႈ မျဖစ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနထိုင္၏။
ျဖစ္ေပၚလာေသာ သကၠာယဒိ႒ိ “မိမိ ကိုယ္ေကာင္၌ ငါ ဟု စြဲယူမႈ” ၏ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္း
ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏။ ထိုသူအား ထိုသကၠာယဒိ႒ိ “မိမိကိုယ္ေကာင္၌ ငါဟု စြဲယူမႈ” သည္
အႏုသယႏွင့္တကြ ေပ်ာက္ကင္း၏။
ယံမွားမႈ မေျမႇးယွက္ေသာ ယုံမွားမႈ မျဖစ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနထိုင္၏၊ ျဖစ္ေပၚလာေသာ
ဝိစိကိစၧာ “ယုံမွားမႈ” ၏ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္း ဟုတ္တိုင္း မွန္စြာ သိ၏။ ထိုသူအား ထိုဝိစိကိစၧာ
“ယုံမွားမႈ” သည္ အႏုသယႏွင့္တကြ ေပ်ာက္ကင္း၏။
အေလ့အက်င့္၌ အမွား သုံးသပ္မႈ မေျမႇးယွက္ေသာ အေလ့အက်င့္၌ အမွား သုံးသပ္မႈ
မျဖစ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနထိုင္၏၊ ျဖစ္ေပၚလာေသာ သီလဗၺတပရာမာသ “အေလ့အက်င့္၌ အမွား
သုံးသပ္မႈ” ၏ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏။ ထိုသူအား ထိုသီလဗၺတပရာမာသ
“အေလ့အက်င့္၌ အမွား သုံးသပ္မႈ” သည္ အႏုသယႏွင့္ တကြ ေပ်ာက္ကင္း၏။
ကာမဂုဏ္ တပ္မက္မႈ မေျမႇးယွက္ေသာ ကာမဂုဏ္ တပ္မက္မႈ မျဖစ္ေသာ စိတ္ျဖင့္
ေနထိုင္၏၊ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ကာမရာဂ “ကာမဂုဏ္ တပ္မက္မႈ” ၏ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္း
ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏။ ထိုသူအား ထိုကာမရာဂ “ကာမဂုဏ္ တပ္မက္မႈ” သည္ အႏုသယ
ႏွင့္တကြ ေပ်ာက္ကင္း၏။
ဖ်က္ဆီးလိုမႈ မေျမႇးယွက္ေသာ ဖ်က္ဆီးလိုမႈ မျဖစ္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ေနထိုင္၏၊
ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဗ်ာပါဒ “ဖ်က္ဆီးလိုမႈ” ၏ ထြက္ေျမာက္ရာကိုလည္း ဟုတ္တိုင္းမွန္စြာ သိ၏။
ထိုသူအား ထိုဗ်ာပါဒ “ဖ်က္ဆီးလိုမႈ” သည္ အႏုသယ ႏွင့္တကြ ေပ်ာက္ကင္း၏။
၁၃၂။ အာနႏၵာ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ပယ္ေဖ်ာက္ရန္
ျဖစ္ေသာ လမ္းေၾကာင္း အက်င့္ကို မစြဲယူ မက်င့္ၾကံ မူ၍ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္
သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို သိႏိုင္ ျမင္ႏိုင္ ပယ္သတ္ ႏိုင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ မရွိသည္ သာတည္း။
အာနႏၵာ ဥပမာေသာ္ကား တည္တံ့ေနေသာ အႏွစ္ရွိေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အခြံႏွင့္
အကာကို မျဖတ္ဘဲ အႏွစ္ကို ျဖတ္ႏိုင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ မရွိႏိုင္ သကဲ့သို႔ ဤအတူ သာလွ်င္
ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ပယ္သတ္ရန္ ျဖစ္ေသာ လမ္းေၾကာင္း
အက်င့္ကို မစြဲယူ မက်င့္ၾကံမူ၍ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို သိႏိုင္
ျမင္ႏိုင္ ပယ္သတ္ႏိုင္ ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ မရွိသည္ သာတည္း။
အာနႏၵာ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ပယ္စြန္႔ရန္ ျဖစ္ေသာ
လမ္းေၾကာင္း အက်င့္ကို စြဲယူ က်င့္ၾကံ၍ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို
သိႏိုင္ ျမင္ႏိုင္ ပယ္ႏိုင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ ရွိသည္ သာတည္း။
အာနႏၵာ ဥပမာေသာ္ကား တည္တံ့ ေနေသာ အႏွစ္ ရွိေသာ သစ္ပင္ႀကီး၏ အခြံႏွင့္
အကာကို ျဖတ္ၿပီးမွ သာလွ်င္ အႏွစ္ကို ျဖတ္ႏိုင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ ရွိႏိုင္ရာ သကဲ့သို႔ ဤအတူ
သာလွ်င္ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ပယ္စြန္႔ရန္ ျဖစ္ေသာ လမ္းေၾကာင္း
အက်င့္ကိုစြဲယူ က်င့္ၾကံၿပီးမွ သာလွ်င္ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို
သိႏိုင္ ျမင္ႏိုင္ ပယ္ႏိုင္ရာေသာ အေၾကာင္းသည္ ရွိသည္ သာတည္း။
အာနႏၵာ ဥပမာ္ တစ္နည္းေသာ္ကား ဂဂၤါျမစ္သည္ ေရျပည့္၏၊ ကမ္းႏွင့္ ညီမွ်၏၊
က်ီးငုံ႔ေသာက္ႏိုင္၏၊ ထိုအခါ အားနည္းေသာ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္သည္ “ငါသည္ ဤဂဂၤါျမစ္၏
ေရအလ်ဥ္ကို လက္႐ုံးျဖင့္ ျဖတ္၍ ဖိလာ ကန္႔လန္႔ပင္ ကမ္းတစ္ဖက္သို႔ ခ်မ္းသာစြာ ကူးအံ့” ဟု
ဆို၍ လာရာ၏၊ ထိုေယာက်္ားသည္ ဂဂၤါျမစ္၏ ေရအလ်ဥ္ကို လက္႐ုံးျဖင့္ ျဖတ္၍ ဖီလာ ကန္႔လန္႔
ကမ္းတစ္ဖက္သို႔ ခ်မ္းသာစြာ ကူးျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္ရာ သကဲ့သို႔ ဤအတူ သာလွ်င္ မည္သည့္
ပုဂၢဳိလ္တို႔အားမဆို မိမိကိုယ္ေကာင္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္း စိမ့္ေသာငွာ တရားေဟာသည္ ရွိေသာ္ စိတ္သည္
မသက္ဝင္၊ မၾကည္လင္၊ ေကာင္းစြာ မတည္၊ လြတ္လြတ္မဝင္၊ ဤသူတို႔ကို ထိုအားနည္းေသာ
ေယာက်္ား ကဲ့သို႔ မွတ္ရမည္။
အာနႏၵာ ဥပမာေသာ္ကား ဂဂၤါျမစ္သည္ ေရျပည့္၏၊ ကမ္းႏွင့္ ညီမွ်၏၊ က်ီးငုံ႔ေသာက္
ႏိုင္၏၊ ထိုအခါ အားေကာင္းေသာ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္သည္ “ငါသည္ ဤဂဂၤါျမစ္၏
ေရအလ်ဥ္ကို လက္႐ုံးျဖင့္ ျဖတ္၍ ဖီလာ ကန္႔လန္႔ပင္ ကမ္းတစ္ဖက္သို႔ ခ်မ္းသာစြာ ကူးအံ့”
ဟု ဆို၍ လာရာ၏။ ထိုေယာက်္ားသည္ ဂဂၤါျမစ္၏ ေရအလ်ဥ္ကို လက္႐ုံးျဖင့္ ျဖတ္၍ ကန္႔လန္႔
ကမ္းတစ္ဖက္သို႔ ခ်မ္းသာစြာ ကူးျခင္းငွာ စြမ္းႏိုင္ရာ သကဲ့သို႔ ဤအတူ သာလွ်င္ မည္သည့္
ပုဂၢဳိလ္တို႔အား မဆို မိမိကိုယ္ေကာင္ ခ်ဳပ္ၿငိမ္း စိမ့္ေသာငွာ တရားေဟာသည္ ရွိေသာ္ စိတ္သည္
သက္ဝင္၏၊ ၾကည္လင္၏၊ ေကာင္းစြာတည္၏၊ လြတ္လြတ္ဝင္၏၊ ဤသူတို႔ကို ထိုအားရွိေသာ
ေယာက်္ားကဲ့သို႔ မွတ္ရမည္။
မဟာမာလုက်သုတ္ 1
မဇၥ်ိမပဏၰာသပါဠိေတာ္
=== ၂ - ဘိကၡဳဝဂ္ ===
၄ - မဟာမာလုက်သုတ္
၁၂၉။ အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏသူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ
ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတို႔ကို ရဟန္းတို႔
ဟု ေခၚေတာ္ မူ၏။ ရဟန္းတို႔က အသွ်င္ဘုရား ဟု ျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထားၾက ကုန္၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ “ရဟန္းတို႔ သင္တို႔သည္ ငါ ေဟာၾကား ထားေသာ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္
သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို မွတ္မိၾက ကုန္၏ေလာ” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္ မူေသာ္ အသွ်င္ မာလုက်ပုတၱသည္ “အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္သည္
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားထားေသာ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို
မွတ္သားမိပါ၏” ဟု ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္ထား၏။ မာလုက်ပုတၱ သင္သည္ အဘယ္သုိ႔ေသာ
အျခင္းအရာ အားျဖင့္ ငါ ေဟာၾကား ထားေသာ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္
ငါးပါးတို႔ကို မွတ္သားမိ သနည္းဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
၁၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ သကၠာယဒိ႒ိ “မိမိကိုယ္ေကာင္၌ ငါ ဟု စြဲယူမႈ” ကို
ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ဟု ျမတ္စြာဘုရားေဟာထားသည္ကို မွတ္သား မိပါ၏။
၂၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ဝိစိကိစၧာ “ယံုမွားမႈ” ကို ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္
သံေယာဇဥ္ ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထားသည္ကို မွတ္သား မိပါ၏၊
၃၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ သီလဗၺတပရာမာသ “အေလ့အက်င့္တို႔၌ အမွား သုံးသပ္မႈ”
ကို ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထားသည္ကို မွတ္သား မိပါ၏။
၄၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ကာမစၧႏၵ “ကာမဂုဏ္တို႔၌ လိုလားမႈ” ကို ေအာက္တန္း၌
ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထားသည္ကို မွတ္သားမိပါ၏၊
၅၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ဗ်ာပါဒ “ ဖ်က္ဆီးလိုမႈ” ကို ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္
သံေယာဇဥ္ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထားသည္ကို မွတ္သား မိပါ၏။
အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤသို႔လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားထားေသာ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္
သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို မွတ္သား မိပါ၏ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
မာလုက်ပုတၱ သင္သည္ အဘယ္မည္ေသာ သူအား ဤသို႔ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္
သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ငါ ေဟာၾကား ထားသည္ကို မွတ္သားမိသနည္း။ မာလုက်ပုတၱ အယူတစ္ပါး
ရွိၾကေသာ ပရိဗိုဇ္တို႔သည္ သူငယ္လွ်င္ ဥပမာရွိေသာ ဤဆိုမည့္ စြပ္စြဲျခင္းျဖင့္ စြပ္စြဲၾက ကုန္မည္ မဟုတ္ေလာ။
မာလုက်ပုတၱ ပက္လက္အိပ္ အရြယ္ လူမမယ္ ျဖစ္ေသာ ကေလး သူငယ္အား ငါ့ ကိုယ္ေကာင္ ဟူ၍
မွ်လည္း မျဖစ္ေသး၊ ထုိသူငယ္အား ငါ့ ကိုယ္ေကာင္၌ ငါဟု စြဲယူမႈသည္ကား အဘယ္မွာ ျဖစ္ႏိုင္အံနည္း။
(သို႔ရာတြင္) ထိုသူငယ္အား ငါ့ ကိုယ္ေကာင္၌ ငါဟု စြဲယူမႈ အကိန္းဓာတ္ကား ကိန္းေနသည္ သာတည္း။
မာလုက်ပုတၱ ပက္လက္အိပ္ အရြယ္ လူမမယ္ ျဖစ္ေသာ ကေလးသူငယ္အား သဘာဝ ဓမၼတို႔ ဟူ၍
မွ်လည္း မျဖစ္ေသး၊ ထိုသူငယ္အား သဘာဝဓမၼတို႔၌ ယုံမွားမႈ အဘယ္မွာ ျဖစ္ႏိုင္ပါအံနည္း။ (သို႔ရာတြင္)
ထိုသူငယ္အား ယုံမွားမႈ အကိန္းဓာတ္ကား ကိန္းေနသည္ သာတည္း။
မာလုက်ပုတၱ ပက္လက္အိပ္ အရြယ္ လူမမယ္ ျဖစ္ေသာ ကေလးသူငယ္အား အေလ့ဟူ၍
မွ်လည္း မျဖစ္ေသး၊ ထိုသူငယ္အား အေလ့တို႔၌ အေလ့အက်င့္ကို အမွား သုံးသပ္မႈသည္ အဘယ္မွာ
ျဖစ္ႏိုင္ပါအံ့နည္း၊ (သို႔ရာတြင္) ထိုသူငယ္အား အေလ့အက်င့္တို႔၌ အမွား သုံးသပ္မႈ အကိန္းဓာတ္ကား
ကိန္းေနသည္ သာတည္း။
မာလုက်ပုတၱ ပက္လက္အိပ္ အရြယ္ လူမမယ္ ျဖစ္ေသာ ကေလး သူငယ္အား ကာမဂုဏ္တို႔
ဟူ၍ မွ်လည္း မျဖစ္ေသး၊ ထိုသူငယ္အား ကာမဂုဏ္တို႔၌ လိုလားမႈ အဘယ္မွာ ျဖစ္ႏိုင္ပါအံ့နည္း၊
(သို႔ရာတြင္) ထိုသူငယ္အား ကာမဂုဏ္တို႔၌ လိုလားမႈ အကိန္း ဓာတ္ကား ကိန္းေနသည္ သာတည္း။
မာလုက်ပုတၱ ပက္လက္အိပ္ အရြယ္ လူမမယ္ ျဖစ္ေသာ ကေလး သူငယ္အား သတၱဝါတို႔
ဟူ၍ မွ်လည္း မျဖစ္ေသး၊ ထိုသူငယ္အား သတၱဝါတို႔၌ ဖ်က္ဆီးလိုမႈ အဘယ္မွာ ျဖစ္ႏိုင္ပါ အံ့နည္း၊
(သို႔ရာတြင္) ထိုသူငယ္အား သတၱဝါတို႔၌ ဖ်က္ဆီးလိုမႈ အကိန္းဓာတ္ကား ကိန္းေနသည္ သာတည္း။
မာလုက်ပုတၱ အယူတစ္ပါး ရွိကုန္ေသာ ပရိဗိုဇ္တို႔သည္ သူငယ္လွ်င္ ဥပမာ ရွိေသာ ဤဆိုခဲ့ၿပီးသည့္
စြပ္စြဲျခင္းျဖင့္ စြပ္စြဲၾကကုန္မည္ မဟုတ္ေလာဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
=== ၂ - ဘိကၡဳဝဂ္ ===
၄ - မဟာမာလုက်သုတ္
၁၂၉။ အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္-
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သာဝတၳိျပည္ အနာထပိဏသူေဌး၏ အရံျဖစ္ေသာ
ေဇတဝန္ေက်ာင္း၌ သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ရဟန္းတို႔ကို ရဟန္းတို႔
ဟု ေခၚေတာ္ မူ၏။ ရဟန္းတို႔က အသွ်င္ဘုရား ဟု ျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထားၾက ကုန္၏။
ျမတ္စြာဘုရားသည္ “ရဟန္းတို႔ သင္တို႔သည္ ငါ ေဟာၾကား ထားေသာ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္
သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို မွတ္မိၾက ကုန္၏ေလာ” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္ မူေသာ္ အသွ်င္ မာလုက်ပုတၱသည္ “အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္သည္
ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားထားေသာ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို
မွတ္သားမိပါ၏” ဟု ျမတ္စြာဘုရားအား ေလွ်ာက္ထား၏။ မာလုက်ပုတၱ သင္သည္ အဘယ္သုိ႔ေသာ
အျခင္းအရာ အားျဖင့္ ငါ ေဟာၾကား ထားေသာ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္
ငါးပါးတို႔ကို မွတ္သားမိ သနည္းဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
၁၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ သကၠာယဒိ႒ိ “မိမိကိုယ္ေကာင္၌ ငါ ဟု စြဲယူမႈ” ကို
ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ဟု ျမတ္စြာဘုရားေဟာထားသည္ကို မွတ္သား မိပါ၏။
၂၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ဝိစိကိစၧာ “ယံုမွားမႈ” ကို ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္
သံေယာဇဥ္ ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထားသည္ကို မွတ္သား မိပါ၏၊
၃၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ သီလဗၺတပရာမာသ “အေလ့အက်င့္တို႔၌ အမွား သုံးသပ္မႈ”
ကို ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထားသည္ကို မွတ္သား မိပါ၏။
၄၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ကာမစၧႏၵ “ကာမဂုဏ္တို႔၌ လိုလားမႈ” ကို ေအာက္တန္း၌
ျဖစ္ေစတတ္သည့္ သံေယာဇဥ္ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထားသည္ကို မွတ္သားမိပါ၏၊
၅၊ အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ဗ်ာပါဒ “ ဖ်က္ဆီးလိုမႈ” ကို ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္
သံေယာဇဥ္ဟု ျမတ္စြာဘုရား ေဟာထားသည္ကို မွတ္သား မိပါ၏။
အသွ်င္ဘုရား အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤသို႔လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာၾကားထားေသာ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္
သည့္ သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို မွတ္သား မိပါ၏ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
မာလုက်ပုတၱ သင္သည္ အဘယ္မည္ေသာ သူအား ဤသို႔ ေအာက္တန္း၌ ျဖစ္ေစတတ္သည့္
သံေယာဇဥ္ ငါးပါးတို႔ကို ငါ ေဟာၾကား ထားသည္ကို မွတ္သားမိသနည္း။ မာလုက်ပုတၱ အယူတစ္ပါး
ရွိၾကေသာ ပရိဗိုဇ္တို႔သည္ သူငယ္လွ်င္ ဥပမာရွိေသာ ဤဆိုမည့္ စြပ္စြဲျခင္းျဖင့္ စြပ္စြဲၾက ကုန္မည္ မဟုတ္ေလာ။
မာလုက်ပုတၱ ပက္လက္အိပ္ အရြယ္ လူမမယ္ ျဖစ္ေသာ ကေလး သူငယ္အား ငါ့ ကိုယ္ေကာင္ ဟူ၍
မွ်လည္း မျဖစ္ေသး၊ ထုိသူငယ္အား ငါ့ ကိုယ္ေကာင္၌ ငါဟု စြဲယူမႈသည္ကား အဘယ္မွာ ျဖစ္ႏိုင္အံနည္း။
(သို႔ရာတြင္) ထိုသူငယ္အား ငါ့ ကိုယ္ေကာင္၌ ငါဟု စြဲယူမႈ အကိန္းဓာတ္ကား ကိန္းေနသည္ သာတည္း။
မာလုက်ပုတၱ ပက္လက္အိပ္ အရြယ္ လူမမယ္ ျဖစ္ေသာ ကေလးသူငယ္အား သဘာဝ ဓမၼတို႔ ဟူ၍
မွ်လည္း မျဖစ္ေသး၊ ထိုသူငယ္အား သဘာဝဓမၼတို႔၌ ယုံမွားမႈ အဘယ္မွာ ျဖစ္ႏိုင္ပါအံနည္း။ (သို႔ရာတြင္)
ထိုသူငယ္အား ယုံမွားမႈ အကိန္းဓာတ္ကား ကိန္းေနသည္ သာတည္း။
မာလုက်ပုတၱ ပက္လက္အိပ္ အရြယ္ လူမမယ္ ျဖစ္ေသာ ကေလးသူငယ္အား အေလ့ဟူ၍
မွ်လည္း မျဖစ္ေသး၊ ထိုသူငယ္အား အေလ့တို႔၌ အေလ့အက်င့္ကို အမွား သုံးသပ္မႈသည္ အဘယ္မွာ
ျဖစ္ႏိုင္ပါအံ့နည္း၊ (သို႔ရာတြင္) ထိုသူငယ္အား အေလ့အက်င့္တို႔၌ အမွား သုံးသပ္မႈ အကိန္းဓာတ္ကား
ကိန္းေနသည္ သာတည္း။
မာလုက်ပုတၱ ပက္လက္အိပ္ အရြယ္ လူမမယ္ ျဖစ္ေသာ ကေလး သူငယ္အား ကာမဂုဏ္တို႔
ဟူ၍ မွ်လည္း မျဖစ္ေသး၊ ထိုသူငယ္အား ကာမဂုဏ္တို႔၌ လိုလားမႈ အဘယ္မွာ ျဖစ္ႏိုင္ပါအံ့နည္း၊
(သို႔ရာတြင္) ထိုသူငယ္အား ကာမဂုဏ္တို႔၌ လိုလားမႈ အကိန္း ဓာတ္ကား ကိန္းေနသည္ သာတည္း။
မာလုက်ပုတၱ ပက္လက္အိပ္ အရြယ္ လူမမယ္ ျဖစ္ေသာ ကေလး သူငယ္အား သတၱဝါတို႔
ဟူ၍ မွ်လည္း မျဖစ္ေသး၊ ထိုသူငယ္အား သတၱဝါတို႔၌ ဖ်က္ဆီးလိုမႈ အဘယ္မွာ ျဖစ္ႏိုင္ပါ အံ့နည္း၊
(သို႔ရာတြင္) ထိုသူငယ္အား သတၱဝါတို႔၌ ဖ်က္ဆီးလိုမႈ အကိန္းဓာတ္ကား ကိန္းေနသည္ သာတည္း။
မာလုက်ပုတၱ အယူတစ္ပါး ရွိကုန္ေသာ ပရိဗိုဇ္တို႔သည္ သူငယ္လွ်င္ ဥပမာ ရွိေသာ ဤဆိုခဲ့ၿပီးသည့္
စြပ္စြဲျခင္းျဖင့္ စြပ္စြဲၾကကုန္မည္ မဟုတ္ေလာဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
Thursday, March 7, 2013
ေပါတလိယသုတ္ 3
သူႂကြယ္ ထိုသို႔ ျဖစ္လွ်င္ နာေလာ့၊ ေကာင္းစြာ ႏွလုံးသြင္းေလာ့၊ ေဟာျပေပအံ့ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ “အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ”ဟု
ေပါတလိယသူႂကြယ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထား၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရားကို ေဟာၾကားေတာ္ မူ၏။ ကာမဂုဏ္တို႔၏
အျပစ္ကို ဆိုရာစကား -
၄၂။ သူႂကြယ္ ဥပမာေသာ္ကား မြတ္သိပ္ ဆာေလာင္သျဖင့္ အားနည္း၍ ေနေသာ ေခြးသည္ ႏြားတို႔ကို သတ္ျဖတ္ရာ စဥ္းတီတုံး
အနီး၌ ေရွး႐ႈတည္ေနသည္ ျဖစ္ရာ၏။ ကၽြမ္းက်င္ေသာ ႏြားသတ္သမားသည္ လည္းေကာင္း၊ ႏြားသတ္သမား၏ တပည့္သည္ လည္းေကာင္း
ေကာင္းစြာ ျခစ္ယူျခင္းျဖင့္ ျခစ္ယူ ထားၿပီးေသာ အသားမရွိေသာ ေသြးသာ လိမ္းက်ံေနေသာ အ႐ုိးကို ထိုေခြး၏ အနီးသို႔ပင္ ပစ္ေပးရာ၏။
သူႂကြယ္ ထိုစကားကို သင္ အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း- ထိုေခြးသည္ ေကာင္းစြာ ျခစ္ယူျခင္းျဖင့္ ျခစ္ယူ ထားၿပီးေသာ အသားမရွိ
ေသြးသာ လိမ္းက်ံေနေသာ ဤအ႐ုိးကို လ်က္ေသာ္ မြတ္သိပ္ ဆာေလာင္ သျဖင့္ အားနည္းျခင္းကို ပယ္ေဖ်ာက္ ႏိုင္ပါမည္ေလာ ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား မပယ္ေဖ်ာက္ ႏိုင္ပါ၊ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း၊ အသွ်င္ဘုရား ဤအ႐ိုးသည္ ေကာင္းစြာ ျခစ္ယူျခင္းျဖင့္ ျခစ္ယူ ထား၍ အသားမရွိ,
ေသြးသာ လိမ္းက်ံ ေနေသာေၾကာင့္တည္း။ အမွန္အားျဖင့္ ထိုေခြးသည္ ပင္ပန္း႐ုံ ႏြမ္းနယ္႐ုံ မွ်သာ ျဖစ္ရာပါ၏ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
သူႂကြယ္ ဤအတူ သာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏- “ကာမဂုဏ္တို႔သည္ အ႐ိုးႏွင့္ တူကုန္၏၊ မ်ားစြာ
ဆင္းရဲျခင္း ရွိကုန္၏၊ မ်ားစြာ ပင္ပန္းျခင္း ရွိကုန္၏၊ ဤကာမဂုဏ္တို႔၌ အျပစ္သည္ မ်ားျပား လွ၏” ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာၾကားေတာ္ မူ၏။
ဤသို႔ ထိုကာမဂုဏ္ငါးပါးတို႔ကို ဟုတ္မွန္သည့္အတိုင္း ေကာင္းေသာ ပညာျဖင့္ ျမင္၍ အထူးထူးေသာ သေဘာရွိေသာ အထူးထူးေသာ
သေဘာကို မွီေသာ ဥေပကၡာမ်ဳိးကို ေရွာင္ၾကဥ္၍ တစ္ခုတည္းေသာ သေဘာရွိေသာ တစ္ခုတည္းေသာ သေဘာကို မွီေသာ အခါ ခပ္သိမ္း
ေလာကသားမ်ား တပ္မက္စရာ (ကာမဂုဏ္ငါးပါး) တို႔ကို စြဲလမ္းျခင္း “ဆႏၵရာဂ” အႂကြင္းမဲ့ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ ဥေပကၡာမ်ဳိး ကိုသာလွ်င္ ပြားမ်ား၏။
၄၃။ သူႂကြယ္ ဥပမာအားျဖင့္ လင္းတသည္ လည္းေကာင္း၊ ဘုံမတီးငွက္သည္ လည္းေကာင္း၊ စြန္ရဲသည္ လည္းေကာင္း သားတစ္ကို
ခ်ီ၍ ပ်ံသြားရာ၏၊ ထိုသားတစ္ကို ခ်ီ၍ ပ်ံေသာ ငွက္သို႔ လင္းတ တို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ဘုံမတီးငွက္တို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ စြန္ရဲတို႔သည္
လည္းေကာင္း အစဥ္တစိုက္ လိုက္ကုန္ လိုက္ကုန္၍ ထိုးဆိတ္ၾက ကုန္ရာ၏၊ သားတစ္ကို လႊတ္ခ် ေစကုန္ရာ၏၊ သူႂကြယ္ ထိုစကား ကို သင္
အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း။ အကယ္၍ လင္းတသည္ လည္းေကာင္း၊ ဘုံမတီးငွက္သည္ လည္းေကာင္း၊ စြန္ရဲသည္ လည္းေကာင္း ထိုအစာ
သားတစ္ကို လ်င္စြာသာလွ်င္ မစြန္႔လႊတ္ ျငားအံ့၊ ထိုသားတစ္ခ်ီ ယူေသာ ငွက္သည္ ထိုငွက္အေပါင္းတို႔က လုယူ ထိုးဆိတ္ၾကျခင္းတည္း ဟူေသာ
အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေသျခင္းသို႔ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေသေလာက္ေသာ ဆင္းရဲသို႔ ေသာ္လည္းေကာင္း ေရာက္ရာသည္ မဟုတ္ေလာ ဟု
(ေမးေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ဘုရား မွန္ပါ၏ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
သူ ႂကြယ္ ဤအတူ သာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏ “ကာမဂုဏ္တို႔သည္ သားတစ္ႏွင့္ တူကုန္၏၊
မ်ားစြာ ဆင္းရဲျခင္း ရွိကုန္၏၊ မ်ားစြာ ပင္ပန္းျခင္း ရွိကုန္၏၊ ဤကာမဂုဏ္ စည္းစိမ္တို႔၌ အျပစ္သည္ မ်ားျပား လွ၏” ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္
ေဟာၾကားေတာ္ မူ၏၊ ဤသို႔ ထိုကာမဂုဏ္တို႔ကို ဟုတ္မွန္သည့္ အတိုင္း ေကာင္းေသာ ပညာျဖင့္ ျမင္၍ အထူးထူးေသာ သေဘာရွိေသာ
အထူးထူးေသာ သေဘာကို မွီေသာ ဥေပကၡာမ်ဳိးကို ေရွာင္ၾကဥ္၍ တစ္ခုတည္းေသာ သေဘာရွိေသာ တစ္ခုတည္းေသာ သေဘာကို မွီေသာ
အခါခပ္သိမ္း ေလာကသားမ်ား တပ္မက္စရာ (ကာမဂုဏ္ငါးပါး) တို႔ကို စြဲလမ္းျခင္း “ဆႏၵရာဂ” အႂကြင္းမဲ့ ခ်ဳပ္ရာ ျဖစ္ေသာ (စတုတၳစ်ာန္)
ဥေပကၡာမ်ဳိးကို သာလွ်င္ ပြားမ်ား၏။
၄၄။ သူႂကြယ္ ဥပမာေသာ္ တစ္နည္းေသာ္ကား ေယာက်္ားသည္ ေတာက္ေလာင္ ေနေသာ ျမက္မီး႐ွဴးကို ကိုင္ယူ၍ ေလညာသို႔
သြားေလရာ၏။ သူႂကြယ္ ထိုစကားကို သင္ အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ သနည္း။ အကယ္၍ ထိုေယာက်ာ္းသည္ ေတာက္ေလာင္ ေနေသာ
ထိုျမက္မီး႐ွဴးကို လ်င္ျမန္စြာ သာလွ်င္ မစြန္႔လႊတ္ ျငားအံ၊ ထိုေတာက္ေလာင္ ေနေသာ ျမက္မီး႐ွဴးသည္ ထိုေယာက်ာ္း၏ လက္ကို ေသာ္လည္း
ေလာင္ရာ၏၊ လက္႐ုံးကို ေသာ္လည္း ေလာင္ရာ၏ အဂၤါႀကီးငယ္ တစ္ခုခုကို ေသာ္လည္း ေလာင္ရာ၏၊ ထိုေယာက်္ားသည္ ထိုျမက္မီး႐ွဴး
ေလာင္ၿမဳိက္ျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေသျခင္းသို႔ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေသေလာက္ေသာ ဆင္းရဲသုိ႔ေသာ္ လည္းေကာင္း
ေရာက္ရာသည္ မဟုတ္ေလာ ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ ဘုရား မွန္ပါ၏ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ သူႂကြယ္ ဤအတူ သာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏
တပည့္သားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏- “ကာမဂုစ္တို႔သည္ ျမက္မီး႐ွဴးႏွင့္ တူကုန္၏၊ မ်ားစြာ ဆင္းရဲျခင္း ရွိကုန္၏၊ မ်ားစြာ ပင္ပန္းျခင္း ရွိကုန္၏၊
ဤကာမဂုဏ္တို႔၏ အျပစ္သည္ မ်ားျပား လွ၏” ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာၾကားေတာ္ မူ၏၊ ဤသို႔ ဟုတ္မွန္သည့္ အတိုင္း ေကာင္းေသာ
ပညာျဖင့္ ျမင္၍ ။ပ၊ (စတုတၳစ်ာန္) ဥေပကၡာမ်ဳိးကို သာလွ်င္ ပြားမ်ား၏။
၄၅။ သူႂကြယ္ ဥပမာ တစ္နည္းေသာ္ကား ကင္းေသာ မီးေတာက္ မီးခိုး ရွိကုန္ေသာ ေယာက်္ား၏ အရပ္တသူ (လက္ခုပ္တစ္ေဖာင္)
အတိုင္းအရွည္ ရွိကုန္ေသာ မီးက်ီးခဲတို႔ျဖင့္ ျပည့္ေသာ မီးက်ီးတြင္းသည္ ရွိေလရာ၏။ ထိုအခါ အသက္ရွည္လို မေသလိုေသာ ခ်မ္းသာျခင္းကို
အလိုရွိေသာ ဆင္းရဲမႈကို စက္ဆုပ္ေသာ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္သည္ ေရာက္လာ ရာ၏။ ထိုေယာက်္ားကို အားရွိကုန္ေသာ ေယာက်္ား
ႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ လက္႐ုံးတို႔ကို အသီးအသီး ကိုင္လ်က္ မီးက်ီးတြင္းသို႔ ဆြဲငင္ ကုန္ရာ၏။
သူႂကြယ္ ထိုစကားကို သင္ အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ သနည္း။ အမွန္အားျဖင့္ ထိုေယာက်္ားသည္ ထိုသုိ႔ ဤသို႔ ကိုယ္ကို ႐ုန္းကန္ရာသည္
မဟုတ္ေလာ ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ဘုရား မွန္ပါ၏၊ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း၊ အသွ်င္ဘုရား ထိုေယာက်္ားသည္ “ငါသည္ မီးက်ီးတြင္းသို႔
က်အံ့၊ ထိုသို႔ က်ေရာက္ျခင္းေၾကာင့္ ေသျခင္းသို႔ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေသေလာက္ေသာ ဆင္းရဲျခင္းသို႔ ေသာ္လည္းေကာင္း ေရာက္ေလရာ၏”
ဟု သိေသာေၾကာင့္ ပါတည္းဟု (ေလွ်ာက္၏)။
သူႂကြယ္ ဤအတူ သာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏ - “ဤကာမဂုဏ္ တရားတို႔သည္ မီးက်ီးတြင္းႏွင့္
တူကုန္၏၊ မ်ားစြာ ဆင္းရဲျခင္း ရွိကုန္၏၊ မ်ားစြာ ပင္ပန္းျခင္း ရွိကုန္၏၊ ဤကာမဂုဏ္တရား ငါးပါးတို႔၌ အျပစ္သည္ မ်ားျပား လွ၏” ဟု
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာၾကားေတာ္မူ၏၊ ဤသို႔ ဟုတ္မွန္သည့္အတိုင္း ေကာင္းေသာ ပညာျဖင့္ ျမင္၍။ပ။ (စတုတၳစ်ာန္) ဥေပကၡာမ်ဳိးကို
သာလွ်င္ ပြားမ်ားရာ၏။
၄၆။ သူႂကြယ္ ဥပမာ တစ္နည္းေသာ္ကား ေယာက်္ားသည္ ေမြ႔ေလ်ာ္ ဖြယ္ေသာ အရံ၊ ေမြ႔ေလ်ာ္ဖြယ္ေသာ ေတာအုပ္၊
ေမြ႔ေလ်ာ္ဖြယ္ေသာ ေျမအျပင္၊ ေမြ႔ေလ်ာ္ ဖြယ္ေသာ ေရကန္ကို အိပ္မက္ ျမင္မက္ရာ၏၊ ထိုေယာက်္ားသည္ ႏိုးသည္ ရွိေသာ္ တစ္စုံတစ္ခုကိုမွ်
မျမင္မေတြ႔ရာ သကဲ့သို႔၊ သူႂကြယ္ ဤအတူ သာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏ - “ကာမဂုဏ္ တရားတို႔သည္
အိပ္မက္ႏွင့္ တူကုန္၏၊ မ်ားစြာ ဆင္းရဲျခင္း ရွိကုန္၏၊ မ်ားစြာ ပင္ပန္းျခင္း ရွိကုန္၏၊ ဤကာမဂုဏ္တရားတို႔၌ အျပစ္သည္ မ်ားျပား လွ၏” ဟု
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာၾကားေတာ္ မူ၏။ပ။ (စတုတၳစ်ာန္) ဥေပကၡာမ်ဳိးကို သာလွ်င္ ပြားမ်ားရာ၏။
၄၇။ သူႂကြယ္ ဥပမာ တစ္နည္းေသာ္ကား ေယာက်္ားသည္ ငွါးရမ္းထားေသာ ဥစၥာ ျဖစ္ေသာ ယာဥ္, ေယာက်္ားတို႔အား ထိုက္တန္ေသာ
ျမတ္ေသာ ပတၱျမား နားေဍာင္းကို ငွါးရမ္း၍ ထိုငွါးရမ္းထားေသာ ဥစၥာတို႔ျဖင့္ ဝတ္ဆင္ ဗန္းျပလ်က္ ေစ်းတြင္းသို႔ သြားရာ၏၊ ထုိေယာက်္ားကို
လူအေပါင္းသည္ ျမင္၍- “အခ်င္းတို႔ ဤေယာက်္ားသည္ ဥစၥာ ရွိေပစြတကား၊ ဥစၥာ ရွိသူတို႔သည္ ဥစၥာတို႔ကို ဤသို႔ပင္ ခံစားၾက ကုန္၏” ဟု
ေျပာဆိုရာ၏၊ ထိုေယာက်္ားကို ဥစၥာရွင္တို႔သည္ ေတြ႔ေလရာရာ အရပ္၌ သာလွ်င္ မိမိပိုင္ ဥစၥာတို႔ကို ယူကုန္ ရာ၏။ သူႂကြယ္ ထိုစကားကို သင္
အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ သနည္း။ ထိုေယာက်္ားအား တစ္မ်ဳိးတစ္ဖုံ ျဖစ္ႏိုင္ ပါမည္ေလာ ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ဘုရား ျဖစ္ႏိုင္ပါ၏။
အဘယ္ေၾကာင့္နည္း၊ အသွ်င္ဘုရား ဥစၥာရွင္တို႔သည္ မိမိပုိင္ ဥစၥာတို႔ကို ယူကုန္ေသာေၾကာင့္ ပါတည္း ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ သူႂကြယ္ ဤအတူ
သာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏- “ကာမဂုဏ္ တရားတို႔သည္ ေခတၱ ခဏမွ် ငွါးရမ္းထားေသာ စည္းစိမ္ ဥစၥာႏွင့္
တူကုန္၏၊ မ်ားစြာ ဆင္းရဲျခင္း ရွိကုန္၏၊ မ်ားစြာ ပင္ပန္းျခင္း ရွိကုန္၏၊ ဤကာမဂုဏ္ တရားတို႔၌ အျပစ္သည္ မ်ားျပားလွ၏” ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္
ေဟာၾကားေတာ္ မူ၏။ပ။ (စတုတၳစ်ာန္) ဥေပကၡာမ်ဳိးကို သာလွ်င္ ပြားမ်ားရာ၏။
၄၈။ သူႂကြယ္ ဥပမာ တစ္နည္းေသာ္ကား ရြာ၏ေသာ္ လည္းေကာင္း နိဂုံး၏ ေသာ္လည္းေကာင္း မနီးမေဝး၌ ထူထပ္ေသာ ေတာအုပ္သည္
ရွိရာ၏၊ ထိုေတာအုပ္ သစ္ပင္ တစ္ပင္သည္ ခ်ဳိၿမိန္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အသီးသည္ ရွိရာ၏၊ မ်ားျပားေသာ အသီးလည္း ရွိရာ၏၊ ေျမ၌ ေႂကြက်ေသာ
တစ္စုံတစ္ခုေသာ အသီးမွ်လည္း မရွိရာ။ ထိုအခါ အသီးကို အလိုရွိသည္ ျဖစ္၍ အသီးရွာေသာ ေယာက်္ားသည္ အသီးရွာ လွည့္လည္လာ ရာ၏၊
ထိုေယာက်္ားသည္ ထိုေတာအုပ္သို႔ သက္ဝင္၍ ခ်ဳိၿမိန္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အသီးမ်ားေသာ အသီးရွိေသာ ထုိသစ္ပင္ကို ျမင္ေလရာ၏။
ထုိေယာက်္ားအား ဤသို႔ေသာ အၾကံအစည္သည္ ျဖစ္ရာ၏- “ဤသစ္ပင္သည္ ခ်ဳိၿမိန္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အသီးလည္း ရွိ၏၊ မ်ားေသာ
အသီးလည္း ရွိ၏၊ ေျမ၌ ေကၽြက်ေသာ တစ္စုံတစ္ခုေသာ အသီးမွ်လည္း မရွိ၊ ငါသည္ သစ္ပင္သို႔ တက္ရန္ နည္းလည္၏၊ ဤသစ္ပင္သို႔ တက္၍
အလိုရွိတိုင္း စား၍ ခါးပိုက္ကိုလည္း ျပည့္ေစရမူ ေကာင္းေလစြ” ဟု (အၾကံအစည္ ျဖစ္ရာ၏)။ ထိုသူသည္ ထိုသစ္ပင္သို႔ တက္၍ အလိုရွိတိုင္းလည္း
စားရာ၏၊ ခါးပိုက္ကိုလည္း ျပည့္ေစရာ၏။
ထို႔ေနာက္ အသီးကို အလိုရွိသည္ ျဖစ္၍ အသီးကို ရွာေသာ ဒုတိယ ေယာက်္ားသည္ ထက္လွစြာေသာ ဓားမကို ယူ၍ အသီးရွာ လွည့္လည္
လာရာ၏၊ ထုိဒုတိယ ေယာက်္ားသည္ ထိုေတာအုပ္သို႔ သက္ဝင္၍ ခ်ဳိၿမိန္ေသာ အသီး, မ်ားေသာ အသီးရွိေသာ ထိုသစ္ပင္ကို ျမင္ေလရာ၏။
ထုိေယာက်္ားအား ဤသို႔ေသာ အၾကံအစည္ ျဖစ္၏ “ဤသစ္ပင္သည္ ခ်ဳိၿမိန္ေသာ အသီးလည္း ရွိ၏၊ မ်ားေသာ အသီးလည္း ရွိ၏၊ ေျမ၌ ေကၽြက်ေသာ
တစ္စုံ တစ္ခုေသာ အသီးမွ်လည္း မရွိ၊ ငါသည္ သစ္ပင္သို႔ တက္ရန္ နားမလည္၊ ငါသည္ ဤသစ္ပင္ကို အရင္းမွ ျဖတ္ၿပီးလွ်င္ အလိုရွိတိုင္း စား၍
ခါးပိုက္ကိုလည္း ျပည့္ေစရမူ ေကာင္းေလစြ” ဟု (အၾကံအစည္ ျဖစ္၏)။ ထိုသူသည္ ထိုသစ္ပင္ကို အရင္းက သာလွ်င္ ျဖတ္ေလရာ၏။
သူႂကြယ္ ထုိစကားကို သင္ အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း။ ေရွးဦးစြာ သစ္ပင္ တက္ေသာ ဤမည္ေသာ ေယာက်္ားသည္ အကယ္၍
လ်င္ျမန္စြာ မဆင္းသက္ ျငားအံ့၊ ထိုသစ္ပင္ လဲသည္ ရွိေသာ္ ေယာက်္ား၏ လက္သည္ မူလည္း က်ဳိးရာ၏၊ ေျခေထာက္သည္ မူလည္း က်ဳိးရာ၏၊
အဂၤါႀကီးငယ္ တစ္ခုခုသည္လည္း က်ဳိးပဲ့ ပ်က္စီးရာ၏။ ထိုေရွးဦးစြာ သစ္ပင္ တက္ႏွင့္ေသာ ေယာက်္ားသည္ သစ္ပင္ လဲျခင္းေၾကာင့္ ေသဆုံးျခင္း
သို႔ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေသေလာက္ေသာ ဆင္းရဲသို႔ ေသာ္လည္းေကာင္း ေရာက္ရာသည္ မဟုတ္ေလာ ဟု (ေမးေတာ္ မူ၏)။ အသွ်င္ဘုရား
မွန္ပါ၏ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
သူႂကြယ္ ဤအတူ သာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏- “ကာမဂုဏ္ တို႔သည္ ခ်ဳိၿမိန္ ေကာင္းျမတ္ေသာ
အသီး ရွိေသာ သစ္ပင္ႏွင့္ တူကုန္၏၊ မ်ားစြာ ဆင္းရဲျခင္း ရွိကုန္၏၊ မ်ားစြာ ပင္ပန္းျခင္း ရွိကုန္၏၊ ဤကာမဂုဏ္တို႔၌ အျပစ္သည္ မ်ားျပားလွ၏”
ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာၾကားေတာ္ မူ၏။
ဤသို႔ ထိုကာမဂုဏ္တို႔ကို ဟုတ္မွန္သည့္အတိုင္း ေကာင္းေသာ ပညာျဖင့္ ျမင္၍ အထူး ထူးေသာ သေဘာရွိေသာ အထူး ထူးေသာ
သေဘာကို မွီေသာ ဥေပကၡာမ်ဳိးကို ေရွာင္ၾကဥ္၍ တစ္ခုတည္းေသာ သေဘာရွိေသာ တစ္ခုတည္းေသာ သေဘာကို မွီေသာ အခါခပ္သိမ္း
ေလာကသားမ်ား တပ္မက္စရာ (ကာမဂုဏ္ငါးပါး) တို႔ကို စြဲလမ္းျခင္း “ဆႏၵရာဂ” အႂကြင္းမဲ့ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ ျဖစ္ေသာ (စတုတၳစ်ာန္) ဥေပကၡာမ်ဳိးကို
သာလွ်င္ ပြားမ်ား၏။
၄၉။ သူႂကြယ္ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ အတူမဲ့ေသာ ဥေပကၡာေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ ဤသတိ၏ စင္ၾကယ္ျခင္း (စတုတၳစ်ာန္သမာဓိ)
ကိုသာလွ်င္ အစြဲျပဳ၍ မ်ားျပားေသာ ေရွး၌ ေနခဲ့ဖူး ေသာဘဝ (ခႏၶအစဥ္)ကို ေအာက္ေမ့ ႏိုင္၏၊ ဤေရွး၌ ေနခဲ့ဖူးေသာ ဘဝဟူသည္ အဘယ္နည္း။
တစ္ဘဝကို လည္းေကာင္း၊ ႏွစ္ဘဝတို႔ကို လည္းေကာင္း။ပ။ ဤသို႔ အျခင္းအရာ ႏွင့္တကြ ညႊန္ျပဖြယ္ အမည္အႏြယ္ ႏွင့္တကြ ေရွး၌ ေနခဲ့ဖူးေသာ
ဘဝ (ခႏၶာအစဥ္) ကို ေအာက္ေမ့ႏိုင္၏။
သူႂကြယ္ ထုိျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ အတုမဲ့ေသာ ဥေပကၡာေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ ဤသတိ၏ စင္ၾကယ္ျခင္း (စတုတၳစ်ာန္ သမာဓိ)
ကိုသာလွ်င္ အစြဲျပဳ၍ အထူသျဖင့္ စင္ၾကယ္ေသာ လူတို႔၏ မ်က္စိထက္ သာလြန္ေသာ နတ္မ်က္စိႏွင့္ တူေသာ “ဒိဗၺစကၡဳ” ဉာဏ္ျဖင့္ စုေတဆဲ သတၱဝါ၊
ပဋိသေႏၶေနဆဲ သတၱဝါ၊ ယုတ္ေသာ သတၱဝါ၊ ျမတ္ေသာ သတၱဝါ၊ အဆင္းလွေသာ သတၱဝါ၊ အဆင္းမလွေသာ သတၱဝါ၊ ေကာင္းေသာ လားရာ ရွိေသာ
သတၱဝါ၊ မေကာင္းေသာ လားရာရွိေသာ သတၱဝါ တို႔ကို ျမင္၏။ပ။ မိမိတို႔ ကံအားေလ်ာ္စြာ ကပ္ေရာက္ ၾကရကုန္ေသာ သတၱဝါတို႔ကို သိ၏။
သႂကြယ္ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ အတုမဲ့ေသာ ဥေပကၡာေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ ဤသတိ၏ စင္ၾကယ္ျခင္း (စတုတၳစ်ာန္သမာဓိ)
ကိုသာလွ်င္ အစြဲျပဳ၍ အာသေဝါ တရားတို႔၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ အာသေဝါ တရား မရွိေသာ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖိုလ္) စိတ္ႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ေသာ
(အရဟတၱဖိုလ္) ပညာကို ယခုဘဝ၌ပင္ ကိုယ္တိုင္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ မ်က္ေမွာက္ ျပဳလ်က္ ျပည့္စုံေစ၍ ေန၏။ သူႂကြယ္ ဤဆို အပ္ၿပီးေသာ
အတိုင္းအရွည္ျဖင့္ သာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမ၌ အခါခပ္သိမ္း လုံဝ အသုံးအႏႈန္း ျပတ္ျခင္းသည္ ျဖစ္ေပ၏။
၅၀။ သူႂကြယ္ ထိုစကားကို သင္ အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း။ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမ၌ အခါခပ္သိမ္း လုံးဝ အသုံးအႏႈန္း ျပတ္မႈ ျဖစ္ပုံ
နည္းလမ္းအားျဖင့္ အသုံးအႏႈန္း ျပတ္ပုံကို သင္သည္ မိမိသႏၲာန္၌ ေတြ႔ျမင္ပါ၏ေလာ ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္သည္ ဘယ္လိုအစား ျဖစ္ပါသနည္း၊ ျမတ္စြာဘုရား အဆုံးအမေတာ္၌ အခါခပ္သိမ္း လုံးဝ အသုံးအႏႈန္း ျပတ္မႈသည္
ဘယ္လိုအစား ျဖစ္ပါမည္နည္း။ အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမေတာ္၌ အခါခပ္သိမ္း လုံးဝ အသုံးအႏႈန္း ျပတ္ျခင္းမွ
ေဝးကြာ လွပါ၏။
အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္တို႔သည္ ေရွးအခါက အယူတစ္မ်ဳိး ရွိကုန္ေသာ ပရိဗိုဇ္တို႔ကို မသိသူမ်ား ျဖစ္ကုန္လ်က္ သိသူမ်ား ဟု ေအာက္ေမ့
ခဲ့ၾကပါကုန္၏၊ မသိသူမ်ား ျဖစ္ပါလ်က္ သိသူမ်ားအား ေကၽြးေမြး ထိုက္ေသာ ေဘာဇဥ္ကို ေကၽြးေမြးခဲ့ မိၾကပါ ကုန္၏။ မသိသူမ်ား ျဖစ္ပါလ်က္ သိသူမ်ားအရာ
၌ ထားခဲ့မိၾကပါ ကုန္၏။
အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္တို႔သည္ ရဟန္းတို႔ကိုကား သိသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါကုန္လ်က္ မသိ သူမ်ား ဟု ေအာက္ေမ့ၾကပါကုန္၏၊ သိသူမ်ား
ျဖစ္ပါလ်က္ မသိသူမ်ားအား ေကၽြးေမြး ထိုက္ေသာ ေဘာဇဥ္ကို ေကၽြးေမြးခဲ့ မိၾကပါ ကုန္၏။ သိသူမ်ား ျဖစ္ပါကုန္လ်က္ မသိသူမ်ား၏ အရာ၌ ထားခဲ့
မိၾကပါ ကုန္၏။
အသွ်င္ဘုရား ယခုအခါ၌ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ အယူတစ္မ်ဳိး ရွိကုန္ေသာ ပရိဗိုဇ္တို႔ကို မသိ သူမ်ားသာ ျဖစ္ကုန္ ၍ မသိသူမ်ား ဟု သိရပါကုန္ေတာ့အံ့၊
မသိသူမ်ားသာ ျဖစ္ကုန္၍ မသိသူမ်ားအား ေကၽြးေမြး ထိုက္ေသာ ေဘာဇဥ္ကို ေကၽြးေမြးၾကပါ ကုန္ေတာ့အံ့၊ မသိသူမ်ားသာ ျဖစ္ကုန္၍ မသိသူမ်ား၏ အရာ၌
သာလွ်င္ ထားပါ ကုန္ေတာ့အံ့။
အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္တို႔သည္ ရဟန္းတို႔ကို သိသူမ်ားသာ ျဖစ္ကုန္၍ သိသူမ်ား ဟု သိၾကရ ကုန္ေတာ့အံ့၊ သိသူမ်ားသာ ျဖစ္ကုန္၍ သိသူမ်ားအား
ေကၽြးေမြး ထိုက္ေသာ ေဘာဇဥ္ကို ေကၽြးေမြးၾကပါ ကုန္ေတာ့အံ့၊ သိသူမ်ားသာ ျဖစ္ကုန္၍ သိသူမ်ား၏ အရာ၌ ထားၾကပါ ကုန္ေတာ့အံ့။
အသွ်င္ဘုရား ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကၽြႏ္ုပ္ကို ရဟန္းတို႔၌ ရဟန္းဟု ခ်စ္ျခင္းကို လည္းေကာင္း၊ ရဟန္းတို႔၌ ရဟန္းဟု ၾကည္ညဳိျခင္းကို လည္းေကာင္း၊
ရဟန္းတို႔၌ ရဟန္း ဟု ႐ိုေသျခင္းကို လည္းေကာင္း သိေစေတာ္ မူပါေပ၏။
အသွ်င္ဘုရား (တရားေတာ္သည္) အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား (တရားေတာ္သည္) အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား
ဥပမာေသာ္ကား ေမွာက္ထားေသာ ဝတၳဳကို လွန္ဘိ သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ဖုံးလႊမ္းထားေသာ ဝတၳဳကို ဖြင့္လွစ္ဘိ သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ မ်က္စိလည္ေသာ
သူအား လမ္းမွန္ကို ေျပာၾကားဘိ သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း “မ်က္စိ ရွိေသာ သူတို႔သည္ အဆင္း တို႔ကို ျမင္ၾကလိမ့္မည္” ဟု အမိုက္ေမွာင္၌ ဆိမီး တန္ေဆာင္ကို
ေဆာင္ျပဘိ သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း အသွ်င္ဘုရား ဤအတူ သာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ တရားေတာ္ကို ျပေတာ္မူ၏၊ အရွင္ဘုရား
အကၽြႏု္ပ္သည္ အသွ်င္ဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ တရားေတာ္ကိုလည္း ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ သံဃာေတာ္ကိုလည္း ကိုးကြယ္ရာ
ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကၽြႏ္ုပ္ကို ယေန႔မွ စ၍ အသက္ထက္ဆုံး (ရတနာသုံးပါးကို) ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ေသာ ဥပါသကာဟူ၍
မွတ္ေတာ္မူပါ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ေပါတလိယသုတ္ ၿပီး၏။
ေပါတလိယသူႂကြယ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကား ေလွ်ာက္ထား၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရားကို ေဟာၾကားေတာ္ မူ၏။ ကာမဂုဏ္တို႔၏
အျပစ္ကို ဆိုရာစကား -
၄၂။ သူႂကြယ္ ဥပမာေသာ္ကား မြတ္သိပ္ ဆာေလာင္သျဖင့္ အားနည္း၍ ေနေသာ ေခြးသည္ ႏြားတို႔ကို သတ္ျဖတ္ရာ စဥ္းတီတုံး
အနီး၌ ေရွး႐ႈတည္ေနသည္ ျဖစ္ရာ၏။ ကၽြမ္းက်င္ေသာ ႏြားသတ္သမားသည္ လည္းေကာင္း၊ ႏြားသတ္သမား၏ တပည့္သည္ လည္းေကာင္း
ေကာင္းစြာ ျခစ္ယူျခင္းျဖင့္ ျခစ္ယူ ထားၿပီးေသာ အသားမရွိေသာ ေသြးသာ လိမ္းက်ံေနေသာ အ႐ုိးကို ထိုေခြး၏ အနီးသို႔ပင္ ပစ္ေပးရာ၏။
သူႂကြယ္ ထိုစကားကို သင္ အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း- ထိုေခြးသည္ ေကာင္းစြာ ျခစ္ယူျခင္းျဖင့္ ျခစ္ယူ ထားၿပီးေသာ အသားမရွိ
ေသြးသာ လိမ္းက်ံေနေသာ ဤအ႐ုိးကို လ်က္ေသာ္ မြတ္သိပ္ ဆာေလာင္ သျဖင့္ အားနည္းျခင္းကို ပယ္ေဖ်ာက္ ႏိုင္ပါမည္ေလာ ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား မပယ္ေဖ်ာက္ ႏိုင္ပါ၊ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း၊ အသွ်င္ဘုရား ဤအ႐ိုးသည္ ေကာင္းစြာ ျခစ္ယူျခင္းျဖင့္ ျခစ္ယူ ထား၍ အသားမရွိ,
ေသြးသာ လိမ္းက်ံ ေနေသာေၾကာင့္တည္း။ အမွန္အားျဖင့္ ထိုေခြးသည္ ပင္ပန္း႐ုံ ႏြမ္းနယ္႐ုံ မွ်သာ ျဖစ္ရာပါ၏ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
သူႂကြယ္ ဤအတူ သာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏- “ကာမဂုဏ္တို႔သည္ အ႐ိုးႏွင့္ တူကုန္၏၊ မ်ားစြာ
ဆင္းရဲျခင္း ရွိကုန္၏၊ မ်ားစြာ ပင္ပန္းျခင္း ရွိကုန္၏၊ ဤကာမဂုဏ္တို႔၌ အျပစ္သည္ မ်ားျပား လွ၏” ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာၾကားေတာ္ မူ၏။
ဤသို႔ ထိုကာမဂုဏ္ငါးပါးတို႔ကို ဟုတ္မွန္သည့္အတိုင္း ေကာင္းေသာ ပညာျဖင့္ ျမင္၍ အထူးထူးေသာ သေဘာရွိေသာ အထူးထူးေသာ
သေဘာကို မွီေသာ ဥေပကၡာမ်ဳိးကို ေရွာင္ၾကဥ္၍ တစ္ခုတည္းေသာ သေဘာရွိေသာ တစ္ခုတည္းေသာ သေဘာကို မွီေသာ အခါ ခပ္သိမ္း
ေလာကသားမ်ား တပ္မက္စရာ (ကာမဂုဏ္ငါးပါး) တို႔ကို စြဲလမ္းျခင္း “ဆႏၵရာဂ” အႂကြင္းမဲ့ ခ်ဳပ္ရာျဖစ္ေသာ ဥေပကၡာမ်ဳိး ကိုသာလွ်င္ ပြားမ်ား၏။
၄၃။ သူႂကြယ္ ဥပမာအားျဖင့္ လင္းတသည္ လည္းေကာင္း၊ ဘုံမတီးငွက္သည္ လည္းေကာင္း၊ စြန္ရဲသည္ လည္းေကာင္း သားတစ္ကို
ခ်ီ၍ ပ်ံသြားရာ၏၊ ထိုသားတစ္ကို ခ်ီ၍ ပ်ံေသာ ငွက္သို႔ လင္းတ တို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ဘုံမတီးငွက္တို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ စြန္ရဲတို႔သည္
လည္းေကာင္း အစဥ္တစိုက္ လိုက္ကုန္ လိုက္ကုန္၍ ထိုးဆိတ္ၾက ကုန္ရာ၏၊ သားတစ္ကို လႊတ္ခ် ေစကုန္ရာ၏၊ သူႂကြယ္ ထိုစကား ကို သင္
အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း။ အကယ္၍ လင္းတသည္ လည္းေကာင္း၊ ဘုံမတီးငွက္သည္ လည္းေကာင္း၊ စြန္ရဲသည္ လည္းေကာင္း ထိုအစာ
သားတစ္ကို လ်င္စြာသာလွ်င္ မစြန္႔လႊတ္ ျငားအံ့၊ ထိုသားတစ္ခ်ီ ယူေသာ ငွက္သည္ ထိုငွက္အေပါင္းတို႔က လုယူ ထိုးဆိတ္ၾကျခင္းတည္း ဟူေသာ
အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေသျခင္းသို႔ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေသေလာက္ေသာ ဆင္းရဲသို႔ ေသာ္လည္းေကာင္း ေရာက္ရာသည္ မဟုတ္ေလာ ဟု
(ေမးေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ဘုရား မွန္ပါ၏ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
သူ ႂကြယ္ ဤအတူ သာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏ “ကာမဂုဏ္တို႔သည္ သားတစ္ႏွင့္ တူကုန္၏၊
မ်ားစြာ ဆင္းရဲျခင္း ရွိကုန္၏၊ မ်ားစြာ ပင္ပန္းျခင္း ရွိကုန္၏၊ ဤကာမဂုဏ္ စည္းစိမ္တို႔၌ အျပစ္သည္ မ်ားျပား လွ၏” ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္
ေဟာၾကားေတာ္ မူ၏၊ ဤသို႔ ထိုကာမဂုဏ္တို႔ကို ဟုတ္မွန္သည့္ အတိုင္း ေကာင္းေသာ ပညာျဖင့္ ျမင္၍ အထူးထူးေသာ သေဘာရွိေသာ
အထူးထူးေသာ သေဘာကို မွီေသာ ဥေပကၡာမ်ဳိးကို ေရွာင္ၾကဥ္၍ တစ္ခုတည္းေသာ သေဘာရွိေသာ တစ္ခုတည္းေသာ သေဘာကို မွီေသာ
အခါခပ္သိမ္း ေလာကသားမ်ား တပ္မက္စရာ (ကာမဂုဏ္ငါးပါး) တို႔ကို စြဲလမ္းျခင္း “ဆႏၵရာဂ” အႂကြင္းမဲ့ ခ်ဳပ္ရာ ျဖစ္ေသာ (စတုတၳစ်ာန္)
ဥေပကၡာမ်ဳိးကို သာလွ်င္ ပြားမ်ား၏။
၄၄။ သူႂကြယ္ ဥပမာေသာ္ တစ္နည္းေသာ္ကား ေယာက်္ားသည္ ေတာက္ေလာင္ ေနေသာ ျမက္မီး႐ွဴးကို ကိုင္ယူ၍ ေလညာသို႔
သြားေလရာ၏။ သူႂကြယ္ ထိုစကားကို သင္ အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ သနည္း။ အကယ္၍ ထိုေယာက်ာ္းသည္ ေတာက္ေလာင္ ေနေသာ
ထိုျမက္မီး႐ွဴးကို လ်င္ျမန္စြာ သာလွ်င္ မစြန္႔လႊတ္ ျငားအံ၊ ထိုေတာက္ေလာင္ ေနေသာ ျမက္မီး႐ွဴးသည္ ထိုေယာက်ာ္း၏ လက္ကို ေသာ္လည္း
ေလာင္ရာ၏၊ လက္႐ုံးကို ေသာ္လည္း ေလာင္ရာ၏ အဂၤါႀကီးငယ္ တစ္ခုခုကို ေသာ္လည္း ေလာင္ရာ၏၊ ထိုေယာက်္ားသည္ ထိုျမက္မီး႐ွဴး
ေလာင္ၿမဳိက္ျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေသျခင္းသို႔ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေသေလာက္ေသာ ဆင္းရဲသုိ႔ေသာ္ လည္းေကာင္း
ေရာက္ရာသည္ မဟုတ္ေလာ ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ ဘုရား မွန္ပါ၏ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ သူႂကြယ္ ဤအတူ သာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏
တပည့္သားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏- “ကာမဂုစ္တို႔သည္ ျမက္မီး႐ွဴးႏွင့္ တူကုန္၏၊ မ်ားစြာ ဆင္းရဲျခင္း ရွိကုန္၏၊ မ်ားစြာ ပင္ပန္းျခင္း ရွိကုန္၏၊
ဤကာမဂုဏ္တို႔၏ အျပစ္သည္ မ်ားျပား လွ၏” ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာၾကားေတာ္ မူ၏၊ ဤသို႔ ဟုတ္မွန္သည့္ အတိုင္း ေကာင္းေသာ
ပညာျဖင့္ ျမင္၍ ။ပ၊ (စတုတၳစ်ာန္) ဥေပကၡာမ်ဳိးကို သာလွ်င္ ပြားမ်ား၏။
၄၅။ သူႂကြယ္ ဥပမာ တစ္နည္းေသာ္ကား ကင္းေသာ မီးေတာက္ မီးခိုး ရွိကုန္ေသာ ေယာက်္ား၏ အရပ္တသူ (လက္ခုပ္တစ္ေဖာင္)
အတိုင္းအရွည္ ရွိကုန္ေသာ မီးက်ီးခဲတို႔ျဖင့္ ျပည့္ေသာ မီးက်ီးတြင္းသည္ ရွိေလရာ၏။ ထိုအခါ အသက္ရွည္လို မေသလိုေသာ ခ်မ္းသာျခင္းကို
အလိုရွိေသာ ဆင္းရဲမႈကို စက္ဆုပ္ေသာ ေယာက်္ား တစ္ေယာက္သည္ ေရာက္လာ ရာ၏။ ထိုေယာက်္ားကို အားရွိကုန္ေသာ ေယာက်္ား
ႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ လက္႐ုံးတို႔ကို အသီးအသီး ကိုင္လ်က္ မီးက်ီးတြင္းသို႔ ဆြဲငင္ ကုန္ရာ၏။
သူႂကြယ္ ထိုစကားကို သင္ အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ သနည္း။ အမွန္အားျဖင့္ ထိုေယာက်္ားသည္ ထိုသုိ႔ ဤသို႔ ကိုယ္ကို ႐ုန္းကန္ရာသည္
မဟုတ္ေလာ ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ဘုရား မွန္ပါ၏၊ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း၊ အသွ်င္ဘုရား ထိုေယာက်္ားသည္ “ငါသည္ မီးက်ီးတြင္းသို႔
က်အံ့၊ ထိုသို႔ က်ေရာက္ျခင္းေၾကာင့္ ေသျခင္းသို႔ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေသေလာက္ေသာ ဆင္းရဲျခင္းသို႔ ေသာ္လည္းေကာင္း ေရာက္ေလရာ၏”
ဟု သိေသာေၾကာင့္ ပါတည္းဟု (ေလွ်ာက္၏)။
သူႂကြယ္ ဤအတူ သာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏ - “ဤကာမဂုဏ္ တရားတို႔သည္ မီးက်ီးတြင္းႏွင့္
တူကုန္၏၊ မ်ားစြာ ဆင္းရဲျခင္း ရွိကုန္၏၊ မ်ားစြာ ပင္ပန္းျခင္း ရွိကုန္၏၊ ဤကာမဂုဏ္တရား ငါးပါးတို႔၌ အျပစ္သည္ မ်ားျပား လွ၏” ဟု
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာၾကားေတာ္မူ၏၊ ဤသို႔ ဟုတ္မွန္သည့္အတိုင္း ေကာင္းေသာ ပညာျဖင့္ ျမင္၍။ပ။ (စတုတၳစ်ာန္) ဥေပကၡာမ်ဳိးကို
သာလွ်င္ ပြားမ်ားရာ၏။
၄၆။ သူႂကြယ္ ဥပမာ တစ္နည္းေသာ္ကား ေယာက်္ားသည္ ေမြ႔ေလ်ာ္ ဖြယ္ေသာ အရံ၊ ေမြ႔ေလ်ာ္ဖြယ္ေသာ ေတာအုပ္၊
ေမြ႔ေလ်ာ္ဖြယ္ေသာ ေျမအျပင္၊ ေမြ႔ေလ်ာ္ ဖြယ္ေသာ ေရကန္ကို အိပ္မက္ ျမင္မက္ရာ၏၊ ထိုေယာက်္ားသည္ ႏိုးသည္ ရွိေသာ္ တစ္စုံတစ္ခုကိုမွ်
မျမင္မေတြ႔ရာ သကဲ့သို႔၊ သူႂကြယ္ ဤအတူ သာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏ - “ကာမဂုဏ္ တရားတို႔သည္
အိပ္မက္ႏွင့္ တူကုန္၏၊ မ်ားစြာ ဆင္းရဲျခင္း ရွိကုန္၏၊ မ်ားစြာ ပင္ပန္းျခင္း ရွိကုန္၏၊ ဤကာမဂုဏ္တရားတို႔၌ အျပစ္သည္ မ်ားျပား လွ၏” ဟု
ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာၾကားေတာ္ မူ၏။ပ။ (စတုတၳစ်ာန္) ဥေပကၡာမ်ဳိးကို သာလွ်င္ ပြားမ်ားရာ၏။
၄၇။ သူႂကြယ္ ဥပမာ တစ္နည္းေသာ္ကား ေယာက်္ားသည္ ငွါးရမ္းထားေသာ ဥစၥာ ျဖစ္ေသာ ယာဥ္, ေယာက်္ားတို႔အား ထိုက္တန္ေသာ
ျမတ္ေသာ ပတၱျမား နားေဍာင္းကို ငွါးရမ္း၍ ထိုငွါးရမ္းထားေသာ ဥစၥာတို႔ျဖင့္ ဝတ္ဆင္ ဗန္းျပလ်က္ ေစ်းတြင္းသို႔ သြားရာ၏၊ ထုိေယာက်္ားကို
လူအေပါင္းသည္ ျမင္၍- “အခ်င္းတို႔ ဤေယာက်္ားသည္ ဥစၥာ ရွိေပစြတကား၊ ဥစၥာ ရွိသူတို႔သည္ ဥစၥာတို႔ကို ဤသို႔ပင္ ခံစားၾက ကုန္၏” ဟု
ေျပာဆိုရာ၏၊ ထိုေယာက်္ားကို ဥစၥာရွင္တို႔သည္ ေတြ႔ေလရာရာ အရပ္၌ သာလွ်င္ မိမိပိုင္ ဥစၥာတို႔ကို ယူကုန္ ရာ၏။ သူႂကြယ္ ထိုစကားကို သင္
အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္ သနည္း။ ထိုေယာက်္ားအား တစ္မ်ဳိးတစ္ဖုံ ျဖစ္ႏိုင္ ပါမည္ေလာ ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ဘုရား ျဖစ္ႏိုင္ပါ၏။
အဘယ္ေၾကာင့္နည္း၊ အသွ်င္ဘုရား ဥစၥာရွင္တို႔သည္ မိမိပုိင္ ဥစၥာတို႔ကို ယူကုန္ေသာေၾကာင့္ ပါတည္း ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ သူႂကြယ္ ဤအတူ
သာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏- “ကာမဂုဏ္ တရားတို႔သည္ ေခတၱ ခဏမွ် ငွါးရမ္းထားေသာ စည္းစိမ္ ဥစၥာႏွင့္
တူကုန္၏၊ မ်ားစြာ ဆင္းရဲျခင္း ရွိကုန္၏၊ မ်ားစြာ ပင္ပန္းျခင္း ရွိကုန္၏၊ ဤကာမဂုဏ္ တရားတို႔၌ အျပစ္သည္ မ်ားျပားလွ၏” ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္
ေဟာၾကားေတာ္ မူ၏။ပ။ (စတုတၳစ်ာန္) ဥေပကၡာမ်ဳိးကို သာလွ်င္ ပြားမ်ားရာ၏။
၄၈။ သူႂကြယ္ ဥပမာ တစ္နည္းေသာ္ကား ရြာ၏ေသာ္ လည္းေကာင္း နိဂုံး၏ ေသာ္လည္းေကာင္း မနီးမေဝး၌ ထူထပ္ေသာ ေတာအုပ္သည္
ရွိရာ၏၊ ထိုေတာအုပ္ သစ္ပင္ တစ္ပင္သည္ ခ်ဳိၿမိန္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အသီးသည္ ရွိရာ၏၊ မ်ားျပားေသာ အသီးလည္း ရွိရာ၏၊ ေျမ၌ ေႂကြက်ေသာ
တစ္စုံတစ္ခုေသာ အသီးမွ်လည္း မရွိရာ။ ထိုအခါ အသီးကို အလိုရွိသည္ ျဖစ္၍ အသီးရွာေသာ ေယာက်္ားသည္ အသီးရွာ လွည့္လည္လာ ရာ၏၊
ထိုေယာက်္ားသည္ ထိုေတာအုပ္သို႔ သက္ဝင္၍ ခ်ဳိၿမိန္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အသီးမ်ားေသာ အသီးရွိေသာ ထုိသစ္ပင္ကို ျမင္ေလရာ၏။
ထုိေယာက်္ားအား ဤသို႔ေသာ အၾကံအစည္သည္ ျဖစ္ရာ၏- “ဤသစ္ပင္သည္ ခ်ဳိၿမိန္ ေကာင္းျမတ္ေသာ အသီးလည္း ရွိ၏၊ မ်ားေသာ
အသီးလည္း ရွိ၏၊ ေျမ၌ ေကၽြက်ေသာ တစ္စုံတစ္ခုေသာ အသီးမွ်လည္း မရွိ၊ ငါသည္ သစ္ပင္သို႔ တက္ရန္ နည္းလည္၏၊ ဤသစ္ပင္သို႔ တက္၍
အလိုရွိတိုင္း စား၍ ခါးပိုက္ကိုလည္း ျပည့္ေစရမူ ေကာင္းေလစြ” ဟု (အၾကံအစည္ ျဖစ္ရာ၏)။ ထိုသူသည္ ထိုသစ္ပင္သို႔ တက္၍ အလိုရွိတိုင္းလည္း
စားရာ၏၊ ခါးပိုက္ကိုလည္း ျပည့္ေစရာ၏။
ထို႔ေနာက္ အသီးကို အလိုရွိသည္ ျဖစ္၍ အသီးကို ရွာေသာ ဒုတိယ ေယာက်္ားသည္ ထက္လွစြာေသာ ဓားမကို ယူ၍ အသီးရွာ လွည့္လည္
လာရာ၏၊ ထုိဒုတိယ ေယာက်္ားသည္ ထိုေတာအုပ္သို႔ သက္ဝင္၍ ခ်ဳိၿမိန္ေသာ အသီး, မ်ားေသာ အသီးရွိေသာ ထိုသစ္ပင္ကို ျမင္ေလရာ၏။
ထုိေယာက်္ားအား ဤသို႔ေသာ အၾကံအစည္ ျဖစ္၏ “ဤသစ္ပင္သည္ ခ်ဳိၿမိန္ေသာ အသီးလည္း ရွိ၏၊ မ်ားေသာ အသီးလည္း ရွိ၏၊ ေျမ၌ ေကၽြက်ေသာ
တစ္စုံ တစ္ခုေသာ အသီးမွ်လည္း မရွိ၊ ငါသည္ သစ္ပင္သို႔ တက္ရန္ နားမလည္၊ ငါသည္ ဤသစ္ပင္ကို အရင္းမွ ျဖတ္ၿပီးလွ်င္ အလိုရွိတိုင္း စား၍
ခါးပိုက္ကိုလည္း ျပည့္ေစရမူ ေကာင္းေလစြ” ဟု (အၾကံအစည္ ျဖစ္၏)။ ထိုသူသည္ ထိုသစ္ပင္ကို အရင္းက သာလွ်င္ ျဖတ္ေလရာ၏။
သူႂကြယ္ ထုိစကားကို သင္ အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း။ ေရွးဦးစြာ သစ္ပင္ တက္ေသာ ဤမည္ေသာ ေယာက်္ားသည္ အကယ္၍
လ်င္ျမန္စြာ မဆင္းသက္ ျငားအံ့၊ ထိုသစ္ပင္ လဲသည္ ရွိေသာ္ ေယာက်္ား၏ လက္သည္ မူလည္း က်ဳိးရာ၏၊ ေျခေထာက္သည္ မူလည္း က်ဳိးရာ၏၊
အဂၤါႀကီးငယ္ တစ္ခုခုသည္လည္း က်ဳိးပဲ့ ပ်က္စီးရာ၏။ ထိုေရွးဦးစြာ သစ္ပင္ တက္ႏွင့္ေသာ ေယာက်္ားသည္ သစ္ပင္ လဲျခင္းေၾကာင့္ ေသဆုံးျခင္း
သို႔ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေသေလာက္ေသာ ဆင္းရဲသို႔ ေသာ္လည္းေကာင္း ေရာက္ရာသည္ မဟုတ္ေလာ ဟု (ေမးေတာ္ မူ၏)။ အသွ်င္ဘုရား
မွန္ပါ၏ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
သူႂကြယ္ ဤအတူ သာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏- “ကာမဂုဏ္ တို႔သည္ ခ်ဳိၿမိန္ ေကာင္းျမတ္ေသာ
အသီး ရွိေသာ သစ္ပင္ႏွင့္ တူကုန္၏၊ မ်ားစြာ ဆင္းရဲျခင္း ရွိကုန္၏၊ မ်ားစြာ ပင္ပန္းျခင္း ရွိကုန္၏၊ ဤကာမဂုဏ္တို႔၌ အျပစ္သည္ မ်ားျပားလွ၏”
ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ ေဟာၾကားေတာ္ မူ၏။
ဤသို႔ ထိုကာမဂုဏ္တို႔ကို ဟုတ္မွန္သည့္အတိုင္း ေကာင္းေသာ ပညာျဖင့္ ျမင္၍ အထူး ထူးေသာ သေဘာရွိေသာ အထူး ထူးေသာ
သေဘာကို မွီေသာ ဥေပကၡာမ်ဳိးကို ေရွာင္ၾကဥ္၍ တစ္ခုတည္းေသာ သေဘာရွိေသာ တစ္ခုတည္းေသာ သေဘာကို မွီေသာ အခါခပ္သိမ္း
ေလာကသားမ်ား တပ္မက္စရာ (ကာမဂုဏ္ငါးပါး) တို႔ကို စြဲလမ္းျခင္း “ဆႏၵရာဂ” အႂကြင္းမဲ့ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ ျဖစ္ေသာ (စတုတၳစ်ာန္) ဥေပကၡာမ်ဳိးကို
သာလွ်င္ ပြားမ်ား၏။
၄၉။ သူႂကြယ္ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ အတူမဲ့ေသာ ဥေပကၡာေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ ဤသတိ၏ စင္ၾကယ္ျခင္း (စတုတၳစ်ာန္သမာဓိ)
ကိုသာလွ်င္ အစြဲျပဳ၍ မ်ားျပားေသာ ေရွး၌ ေနခဲ့ဖူး ေသာဘဝ (ခႏၶအစဥ္)ကို ေအာက္ေမ့ ႏိုင္၏၊ ဤေရွး၌ ေနခဲ့ဖူးေသာ ဘဝဟူသည္ အဘယ္နည္း။
တစ္ဘဝကို လည္းေကာင္း၊ ႏွစ္ဘဝတို႔ကို လည္းေကာင္း။ပ။ ဤသို႔ အျခင္းအရာ ႏွင့္တကြ ညႊန္ျပဖြယ္ အမည္အႏြယ္ ႏွင့္တကြ ေရွး၌ ေနခဲ့ဖူးေသာ
ဘဝ (ခႏၶာအစဥ္) ကို ေအာက္ေမ့ႏိုင္၏။
သူႂကြယ္ ထုိျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ အတုမဲ့ေသာ ဥေပကၡာေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ ဤသတိ၏ စင္ၾကယ္ျခင္း (စတုတၳစ်ာန္ သမာဓိ)
ကိုသာလွ်င္ အစြဲျပဳ၍ အထူသျဖင့္ စင္ၾကယ္ေသာ လူတို႔၏ မ်က္စိထက္ သာလြန္ေသာ နတ္မ်က္စိႏွင့္ တူေသာ “ဒိဗၺစကၡဳ” ဉာဏ္ျဖင့္ စုေတဆဲ သတၱဝါ၊
ပဋိသေႏၶေနဆဲ သတၱဝါ၊ ယုတ္ေသာ သတၱဝါ၊ ျမတ္ေသာ သတၱဝါ၊ အဆင္းလွေသာ သတၱဝါ၊ အဆင္းမလွေသာ သတၱဝါ၊ ေကာင္းေသာ လားရာ ရွိေသာ
သတၱဝါ၊ မေကာင္းေသာ လားရာရွိေသာ သတၱဝါ တို႔ကို ျမင္၏။ပ။ မိမိတို႔ ကံအားေလ်ာ္စြာ ကပ္ေရာက္ ၾကရကုန္ေသာ သတၱဝါတို႔ကို သိ၏။
သႂကြယ္ ထိုျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ အတုမဲ့ေသာ ဥေပကၡာေၾကာင့္ ျဖစ္သည့္ ဤသတိ၏ စင္ၾကယ္ျခင္း (စတုတၳစ်ာန္သမာဓိ)
ကိုသာလွ်င္ အစြဲျပဳ၍ အာသေဝါ တရားတို႔၏ ကုန္ျခင္းေၾကာင့္ အာသေဝါ တရား မရွိေသာ လြတ္ေျမာက္ေသာ (အရဟတၱဖိုလ္) စိတ္ႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ေသာ
(အရဟတၱဖိုလ္) ပညာကို ယခုဘဝ၌ပင္ ကိုယ္တိုင္ ထူးေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ မ်က္ေမွာက္ ျပဳလ်က္ ျပည့္စုံေစ၍ ေန၏။ သူႂကြယ္ ဤဆို အပ္ၿပီးေသာ
အတိုင္းအရွည္ျဖင့္ သာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမ၌ အခါခပ္သိမ္း လုံဝ အသုံးအႏႈန္း ျပတ္ျခင္းသည္ ျဖစ္ေပ၏။
၅၀။ သူႂကြယ္ ထိုစကားကို သင္ အဘယ္သို႔ မွတ္ထင္သနည္း။ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမ၌ အခါခပ္သိမ္း လုံးဝ အသုံးအႏႈန္း ျပတ္မႈ ျဖစ္ပုံ
နည္းလမ္းအားျဖင့္ အသုံးအႏႈန္း ျပတ္ပုံကို သင္သည္ မိမိသႏၲာန္၌ ေတြ႔ျမင္ပါ၏ေလာ ဟု (ေမးေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္သည္ ဘယ္လိုအစား ျဖစ္ပါသနည္း၊ ျမတ္စြာဘုရား အဆုံးအမေတာ္၌ အခါခပ္သိမ္း လုံးဝ အသုံးအႏႈန္း ျပတ္မႈသည္
ဘယ္လိုအစား ျဖစ္ပါမည္နည္း။ အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမေတာ္၌ အခါခပ္သိမ္း လုံးဝ အသုံးအႏႈန္း ျပတ္ျခင္းမွ
ေဝးကြာ လွပါ၏။
အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္တို႔သည္ ေရွးအခါက အယူတစ္မ်ဳိး ရွိကုန္ေသာ ပရိဗိုဇ္တို႔ကို မသိသူမ်ား ျဖစ္ကုန္လ်က္ သိသူမ်ား ဟု ေအာက္ေမ့
ခဲ့ၾကပါကုန္၏၊ မသိသူမ်ား ျဖစ္ပါလ်က္ သိသူမ်ားအား ေကၽြးေမြး ထိုက္ေသာ ေဘာဇဥ္ကို ေကၽြးေမြးခဲ့ မိၾကပါ ကုန္၏။ မသိသူမ်ား ျဖစ္ပါလ်က္ သိသူမ်ားအရာ
၌ ထားခဲ့မိၾကပါ ကုန္၏။
အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္တို႔သည္ ရဟန္းတို႔ကိုကား သိသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါကုန္လ်က္ မသိ သူမ်ား ဟု ေအာက္ေမ့ၾကပါကုန္၏၊ သိသူမ်ား
ျဖစ္ပါလ်က္ မသိသူမ်ားအား ေကၽြးေမြး ထိုက္ေသာ ေဘာဇဥ္ကို ေကၽြးေမြးခဲ့ မိၾကပါ ကုန္၏။ သိသူမ်ား ျဖစ္ပါကုန္လ်က္ မသိသူမ်ား၏ အရာ၌ ထားခဲ့
မိၾကပါ ကုန္၏။
အသွ်င္ဘုရား ယခုအခါ၌ တပည့္ေတာ္တို႔သည္ အယူတစ္မ်ဳိး ရွိကုန္ေသာ ပရိဗိုဇ္တို႔ကို မသိ သူမ်ားသာ ျဖစ္ကုန္ ၍ မသိသူမ်ား ဟု သိရပါကုန္ေတာ့အံ့၊
မသိသူမ်ားသာ ျဖစ္ကုန္၍ မသိသူမ်ားအား ေကၽြးေမြး ထိုက္ေသာ ေဘာဇဥ္ကို ေကၽြးေမြးၾကပါ ကုန္ေတာ့အံ့၊ မသိသူမ်ားသာ ျဖစ္ကုန္၍ မသိသူမ်ား၏ အရာ၌
သာလွ်င္ ထားပါ ကုန္ေတာ့အံ့။
အသွ်င္ဘုရား တပည့္ေတာ္တို႔သည္ ရဟန္းတို႔ကို သိသူမ်ားသာ ျဖစ္ကုန္၍ သိသူမ်ား ဟု သိၾကရ ကုန္ေတာ့အံ့၊ သိသူမ်ားသာ ျဖစ္ကုန္၍ သိသူမ်ားအား
ေကၽြးေမြး ထိုက္ေသာ ေဘာဇဥ္ကို ေကၽြးေမြးၾကပါ ကုန္ေတာ့အံ့၊ သိသူမ်ားသာ ျဖစ္ကုန္၍ သိသူမ်ား၏ အရာ၌ ထားၾကပါ ကုန္ေတာ့အံ့။
အသွ်င္ဘုရား ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကၽြႏ္ုပ္ကို ရဟန္းတို႔၌ ရဟန္းဟု ခ်စ္ျခင္းကို လည္းေကာင္း၊ ရဟန္းတို႔၌ ရဟန္းဟု ၾကည္ညဳိျခင္းကို လည္းေကာင္း၊
ရဟန္းတို႔၌ ရဟန္း ဟု ႐ိုေသျခင္းကို လည္းေကာင္း သိေစေတာ္ မူပါေပ၏။
အသွ်င္ဘုရား (တရားေတာ္သည္) အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား (တရားေတာ္သည္) အလြန္ ႏွစ္သက္ဖြယ္ ရွိပါ၏၊ အသွ်င္ဘုရား
ဥပမာေသာ္ကား ေမွာက္ထားေသာ ဝတၳဳကို လွန္ဘိ သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ဖုံးလႊမ္းထားေသာ ဝတၳဳကို ဖြင့္လွစ္ဘိ သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ မ်က္စိလည္ေသာ
သူအား လမ္းမွန္ကို ေျပာၾကားဘိ သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း “မ်က္စိ ရွိေသာ သူတို႔သည္ အဆင္း တို႔ကို ျမင္ၾကလိမ့္မည္” ဟု အမိုက္ေမွာင္၌ ဆိမီး တန္ေဆာင္ကို
ေဆာင္ျပဘိ သကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း အသွ်င္ဘုရား ဤအတူ သာလွ်င္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အေၾကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ တရားေတာ္ကို ျပေတာ္မူ၏၊ အရွင္ဘုရား
အကၽြႏု္ပ္သည္ အသွ်င္ဘုရားကို ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ တရားေတာ္ကိုလည္း ကိုးကြယ္ရာ ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ သံဃာေတာ္ကိုလည္း ကိုးကြယ္ရာ
ဟူ၍ ဆည္းကပ္ပါ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အကၽြႏ္ုပ္ကို ယေန႔မွ စ၍ အသက္ထက္ဆုံး (ရတနာသုံးပါးကို) ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ေသာ ဥပါသကာဟူ၍
မွတ္ေတာ္မူပါ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ေပါတလိယသုတ္ ၿပီး၏။
ေပါတလိယသုတ္ 2
သူႂကြယ္ ထိုသို႔ ျဖစ္လွ်င္ နားေထာင္ေလာ့၊ ေကာင္းစြာ ႏွလုံးသြင္းေလာ့၊ ေဟာျပေပအံ့ ဟု
(မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ “အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ” ဟု ေပါတလိယသူႂကြယ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကား
ေလွ်ာက္ထား၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရားကို ေဟာေတာ္မူ၏-
၃၃။ “အသက္ မသတ္ျခင္းကို မွီ၍ အသက္ သတ္ျခင္းကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ စကားကို
(ငါဘုရား) ေဟာထား၏၊ ထိုစကားကို အဘယ္ကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထားသနည္း- သူႂကြယ္ ဤသာသနာ
ေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏- “ငါသည္ အၾကင္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္
တို႔၏ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အသက္ကို သတ္ေလ့ ရွိသူ ျဖစ္ရာ၏၊” “ငါသည္ ထို(အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္
တို႔ကို ပယ္ျခင္း အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ျခင္းငွါ က်င့္ႀကံေန၏။ အကယ္၍ ငါသည္ အသက္ သတ္ေလ့ရွိသူ ျဖစ္အံ့၊
အသက္ သတ္ျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ငါကိုယ္တိုင္လည္း စြပ္စြဲရာ၏၊ အသက္
သတ္ျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္လည္း ဆင္ျခင္ ႏိႈင္းခ်ိန္
စိစစ္ၾက ကုန္၍ ကဲ့ရဲ႕ ကုန္ရာ၏။ အသက္ သတ္ျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာ
ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ မေကာင္းေသာ လားရာ ရွိသည္သာ ဧကန္ ျဖစ္ရမည္။ ဤအသက္
သတ္ျခင္းသည္ ပင္လွ်င္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္ ျဖစ္၏၊ ဤအသက္ သတ္ျခင္းသည္ ပင္လွ်င္
ပိတ္ပင္ တားဆီး တတ္ေသာ နီဝရဏျဖစ္၏၊ အသက္ သတ္ျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္
ျဖစ္ေပၚလာမည့္ တရား, ပင္ပန္းျခင္း, ပူပန္ျခင္း တရားတို႔သည္ အသက္ သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာ
သူအား မျဖစ္ေပၚၾကကုန္။ “အသက္ မသတ္ျခင္းကို မွီ၍ အသက္ သတ္ျခင္းကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ
ထိုစကားကို ဤ (ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ) အေၾကာင္းကို စြဲ၍ ေဟာထား၏။
၄၃။ “ေပးေသာ ဥစၥာ ယူျခင္းကို မွီ၍ မေပးေသာ ဥစၥာယူျခင္းကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ စကားကို
(ငါဘုရား) ေဟာထား၏၊ ထိုစကားကို အဘယ္ကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထား သနည္း- သူႂကြယ္ ဤသာသနာ
ေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏- “ငါသည္ အၾကာင္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔၏
အေၾကာင္းေၾကာင့္ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးယူေလ့ ရွိသူ ျဖစ္ရာ၏၊ ငါသည္ (ထိုအေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔ကို
ပယ္ျခင္းငွါ အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ျခင္းငွါ က်င့္ႀကံေန၏”။
အကယ္ ငါသည္ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးယူေလ့ ရွိသူ ျဖစ္အံ၊ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းတည္း
ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ငါကိုယ္တိုင္လည္း စြပ္စြဲရာ၏၊ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းတည္း ဟူေသာ
အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္လည္း ဆင္ျခင္ ႏိႈင္းခ်ိန္ စိစစ္ၾက ကုန္၍ ကဲ့ရဲ႕ ကုန္ရာ၏၊
မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌
မေကာင္းေသာ လားရာ ရွိသည္သာ ဧကန္ ျဖစ္ရမည္။
ဤမေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းသည္ ပင္လွ်င္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္ ျဖစ္၏၊ ဤမေပးေသာ
ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းသည္ ပင္လွ်င္ ပိတ္ပင္ တားဆီးတတ္ေသာ နီဝရဏ ျဖစ္၏၊ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းတည္း
ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အာသေဝါ တရား, ပင္ပန္ျခင္း, ပူပန္ျခင္း တရားတို႔သည္ မေပးေသာ
ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာ သူအား မျဖစ္ေပၚၾကကုန္။ “ေပးေသာ ဥစၥာ ယူျခင္းကို မွီ၍ မေပးေသာ ဥစၥာ
ယူျခင္းကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ ထိုစကားကို ဤ(ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ) အေၾကာင္းကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထား၏။
၃၅။ “မွန္ကန္ေသာ စကားကို မွီ၍ မမွန္ကန္ေသာ စကားကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ စကားကို (ငါဘုရား)
ေဟာထား၏။ ထိုစကားကို အဘယ္ကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထားသနည္း- သူႂကြယ္ ဤသာသနာေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရား၏
တပည့္သားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏- ငါသည္ အၾကင္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔၏ အေၾကာင္းေၾကာင့္ မမွန္ကန္ေသာ
စကားကို ေျပာဆိုေလ့ ရွိသူ ျဖစ္ရာ၏၊ ငါသည္ ထို(အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔ကို ပယ္ျခင္း အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ျခင္းငွါ
က်င့္ႀကံေန၏။
အကယ္၍ ငါသည္ ပင္လွ်င္ မမွန္ကန္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုေလ့ ရွိသူ ျဖစ္အံ့၊ မမွန္ကန္ေသာ စကားကို
ေျပာဆိုျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ငါကိုယ္တိုင္လည္း စြပ္စြဲရာ၏။ မမွန္ကန္ေသာ စကားကို
ေျပာဆိုျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္း တို႔သည္လည္း ဆင္ျခင္ ႏိႈင္းခ်ိန္
စိစစ္ၾက ကုန္၍ ကဲ့ရဲ႕ ကုန္ရာ၏။
မမွန္ကန္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ
ေနာက္၌ မေကာင္းေသာ လားရာ ရွိသည္သာ ဧကန္ ျဖစ္ရမည္။ ဤမမွန္ကန္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းသည္ ပင္လွ်င္
(အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္ ျဖစ္၏။ ဤမမွန္ကန္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းသည္ ပင္လွ်င္ ပိတ္ပင္ တားဆီးတတ္ေသာ
နီဝရဏ ျဖစ္၏၊ မမွန္ကန္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အာသေဝါ
တရား, ပင္ပန္းျခင္း, ပူပန္ျခင္း တရားတို႔သည္ မမွန္ကန္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာ သူအား
မျဖစ္ေပၚ ႏိုင္ကုန္။ “မွန္ကန္ေသာ စကားကို မွီ၍ မမွန္ကန္ေသာ စကားကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ ထိုစကားကို ဤ
(ဆိုခဲ့ ၿပီးေသာ) အေၾကာင္းကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထား၏။
၃၆။ “ကုန္းမတိုက္ေသာ စကားကို မွီ၍ ကုန္းတိုက္ေသာ စကားကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ စကားကို (ငါဘုရား)
ေဟာထား၏၊ ထိုစကားကို အဘယ္ကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထား သနည္း- သူႂကြယ္ ဤသာသနာ ေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရား၏
တပည့္သားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏- “ငါသည္ အၾကင္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔၏ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကုန္းတိုက္ေသာ
စကားကို ဆိုသူ ျဖစ္ရာ၏။ ငါသည္ ထို (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္ တို႔ကို ပယ္ျခင္း အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ျခင္းငွါ က်င့္ၾကံ ေန၏၊
အကယ္၍ ငါသည္ ကုန္းတိုက္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုသူ ျဖစ္အံ့၊ ကုန္းတိုက္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းတည္း
ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ငါကိုယ္တိုင္လည္း စြပ္စြဲရာ၏၊ ကုန္းတိုက္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းတည္း ဟူေသာ
အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္လည္း ဆင္ျခင္ ႏိႈင္းခ်ိန္ စိစစ္ၾက ကုန္၍ ကဲ့ရဲ႕ ကုန္ရာ၏။
ကုန္းတိုက္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌
မေကာင္းေသာ လားရာ ရွိသည္သာ ဧကန္ ျဖစ္ရမည္။
ဤကုန္းတိုက္ေသာ စကားသည္ ပင္လွ်င္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္ ျဖစ္၏၊ ဤကုန္းတိုက္ေသာ စကားသည္
ပင္လွ်င္ ပိတ္ပင္ တားဆီးတတ္ေသာ နီဝရဏ ျဖစ္၏။ ကုန္းတိုက္ေသာ စကားကို ေျပာဆို ျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္
ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အာသေဝါ တရား, ပင္ပန္းျခင္း, ပူပန္ျခင္း တရားတို႔သည္ ကုန္းတိုက္ေသာ စကားမွ ေရွာင္ၾကဥ္သူအား မျဖစ္ေပၚ
ႏိုင္ကုန္။ “ကုန္းမတိုက္ေသာ စကားကို မွီ၍ ကုန္းတိုက္ေသာ စကားကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ ထုိစကားကို ဤ(ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ)
အေၾကာင္းကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထား၏။
၃၇။ “မတပ္မက္ မလိုခ်င္မႈကို မွီ၍ တပ္မက္ လိုခ်င္မႈကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ စကားကို (ငါဘုရား) ေဟာထား၏။
ထိုစကားကို အဘယ္ကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထားသနည္း- သူႂကြယ္ ဤသာသနာေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ ဤသို႔
ဆင္ျခင္၏- “ငါသည္ အၾကင္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔၏ အေၾကာင္းေၾကာင့္ တပ္မက္မႈ လိုခ်င္မႈ ရွိသူ ျဖစ္ရာ၏၊”
“ငါသည္ ထုိ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔ကို ပယ္ျခင္း အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ျခင္းငွါ က်င့္ႀကံေန၏။
အကယ္၍ ငါသည္ တပ္မက္ လိုခ်င္မႈ ရွိသူ ျဖစ္အံ့၊ တပ္မက္ လိုခ်င္မႈတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို
ငါကုိယ္တိုင္လည္း စြပ္စြဲရာ၏၊ တပ္မက္ လိုခ်င္မႈတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္လည္း
ဆင္ျခင္ ႏိႈင္းခ်ိန္ စိစစ္ၾက ကုန္၍ ကဲ့ရဲ႕ ကုန္ရာ၏။ တပ္မက္ လိုခ်င္မႈတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာ ပ်က္စီး၍
ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ မေကာင္းေသာ လားရာ ရွိသည္သာ ဧကန္ ျဖစ္ရမည္။
ဤတပ္မက္ လိုခ်င္မႈသည္ ပင္လွ်င္ အေႏွာင္အဖြဲ႔ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္၏၊ ဤတပ္မက္ လိုခ်င္မႈသည္ ပင္လွ်င္ ပိတ္ပင္
တားဆီးတတ္ေသာ နီဝရဏ ျဖစ္၏၊ တပ္မက္ လိုခ်င္မႈတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အာသေဝါ တရား,
ပင္ပန္းျခင္း, ပူပန္ျခင္း တရားတို႔သည္ တပ္မက္ လိုခ်င္မႈမွ ၾကဥ္ေရွာင္ေသာ သူအား မျဖစ္ေပၚ ႏိုင္ကုန္။ “မတပ္မက္ မလိုခ်င္မႈကို
မွီ၍ တပ္မက္ လိုခ်င္မႈကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ ထုိစကားကို ဤ(ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ) အေၾကာင္းကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထား၏။
၃၈။ “မကဲ့ရဲ႕ မျခဳတ္ျခယ္ျခင္းကို မွီ၍ ကဲ့ရဲ႕ ျခဳတ္ျခယ္ျခင္းကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ စကားကို (ငါဘုရား) ေဟာထား၏။
ထိုစကားကို အဘယ္ကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထားသနည္း- သူႂကြယ္ ဤသာသနာေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္
ဤသုိ႔ ဆင္ျခင္၏- “ငါသည္ အၾကင္(အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔၏ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကဲ့ရဲ႕ ျခဳတ္ျခယ္တတ္ေသာ အေလ့ရွိသူ
ျဖစ္ရာ၏။
ငါသည္ ထို(အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔ကို ပယ္ျခင္း အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ျခင္းငွါ က်င့္ႀကံ ေန၏။ ငါသည္ ကဲ့ရဲ႕ ျခဳတ္ျခယ္
တတ္ေသာ အေလ့ရွိသူ ျဖစ္အံ့၊ ကဲ့ရဲ႕ ျခဳတ္ျခယ္ျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ငါကိုယ္တိုင္လည္း စြပ္စြဲရာ၏။
ငါ့ကို ကဲ့ရဲ႕ ျခဳတ္ျခယ္ျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္လည္း ဆင္ျခင္ ႏိႈင္းခ်ိန္ စိစစ္ၾက
ကုန္၍ ကဲ့ရဲ႕ကုန္ရာ၏။ ကဲ့ရဲ႕ ျခဳတ္ျခယ္ျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌
မေကာင္းေသာ လားရာ ရွိသည္သာ ဧကန္ျဖစ္ရမည္။
ဤကဲ့ရဲ႕ ျခဳတ္ျခယ္ျခင္းသည္ ပင္လွ်င္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္ ျဖစ္၏၊ ဤကဲ့ရဲ႕ ျခဳတ္ျခယ္ျခင္းသည္ ပင္လွ်င္
ပိတ္ပင္ တားဆီးတတ္ေသာ နီဝရဏ ျဖစ္၏၊ ကဲ့ရဲ႕ ျခဳတ္ျခယ္ျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာမည့္
အာသေဝါတရား, ပင္ပန္းျခင္း, ပူပန္ျခင္း တရားတို႔သည္ ကဲ့ရဲ႕ ျခဳတ္ျခယ္ေလ့ မရွိသူတို႔အား မျဖစ္ေပၚႏိုင္ကုန္။ “မကဲ့ရဲ႕
မျခဳတ္ျခယ္ျခင္းကို မွီ၍ ကဲ့ရ႕ ျခဳတ္ျခယ္ျခင္းကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ ထိုစကားကို ဤ(ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ) အေၾကာင္းကို အစြဲျပဳ၍
ေဟာထား၏။
၃၉။ “အမ်က္မထြက္ျခင္း မပင္ပန္းျခင္းကို မီွ၍ အမ်က္ထြက္ျခင္း ပင္ပန္းျခင္းကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ စကားကို
(ငါဘုရား) ေဟာထား၏၊ ထိုစကားကို အဘယ္ကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထားသနည္း- သူႂကြယ္ ဤသာသနာေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရား၏
တပည့္သားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏- “ငါသည္ အၾကင္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔၏ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အမ်က္ထြက္ေလ့
ရွိသူ ပင္ပန္းေလ့ရွိသူ ျဖစ္ရာ၏။
ငါသည္ ထို(အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔ကိုပယ္ျခင္း အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ျခင္းငွါ က်င့္ႀကံ ေန၏။ အကယ္၍ ငါသည္
အမ်က္ ထြက္ေလ့ရွိသူ ပင္ပန္း ေလ့ရွိသူ ျဖစ္အံ့၊ ငါ့ကို ငါကိုယ္တိုင္လည္း စြပ္စြဲရာ၏၊ ငါ့ကို အမ်က္ထြက္ျခင္း ပင္ပန္းျခင္းတည္း
ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္း တို႔သည္လည္း ဆင္ျခင္ ႏိႈင္းခ်ိန္ စိစစ္ၾက ကုန္၍ ကဲ့ရဲ႕ ကုန္ရာ၏။
အမ်က္ထြက္ျခင္း ပင္ပန္းျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ မေကာင္းေသာ
လားရာ ရွိသည္သာ ဧကန္ ျဖစ္ရမည္။
ဤအမ်က္ ထြက္ျခင္း ပင္ပန္းျခင္းသည္ ပင္လွ်င္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္ ျဖစ္၏၊ ဤအမ်က္ထြက္ျခင္း ပင္ပန္းျခင္းသည္
ပင္လွ်င္ ပိတ္ပင္ တားဆီးတတ္ေသာ နီဝရဏ ျဖစ္၏။ အမ်က္ထြက္ျခင္း ပင္ပန္းျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္
ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အာသေဝါတရား, ပင္ပန္းျခင္း, ပူပန္ျခင္း တရားတို႔သည္ အမ်က္ထြက္ေလ့ မရွိသူ ပင္ပန္းေလ့ မရွိသူတို႔အား
မျဖစ္ေပၚႏိုင္ကုန္။ “အမ်က္မထြက္ျခင္း မပင္ပန္းျခင္းကို မွီ၍ အမ်က္ထြက္ျခင္း ပင္ပန္းျခင္းကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ ထိုစကားကို
ဤ(ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ) အေၾကာင္းကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထား၏။
၄၀။ “လြန္စြာ မာန္ မမူျခင္းကို မွီ၍ လြန္စြာ မာန္ မူျခင္းကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ စကားကို (ငါဘုရား) ေဟာထား၏။
ထိုစကားကို အဘယ္ကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထားသနည္း- သူႂကြယ္ ဤသာသနာေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ ဤသို႔
ဆင္ျခင္၏- “ငါသည္ အၾကင္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔၏ အေၾကာင္းေၾကာင့္ လြန္စြာ မာန္မူေလ့ ရွိသူ ျဖစ္ရာ၏”။
“ငါသည္ ထို(အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔ကို ပယ္ျခင္း အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ျခင္းငွါ က်င့္ႀကံေန၏။ အကယ္၍ ငါသည္ လြန္စြာ
မာန္မူျခင္း ရွိသူ ျဖစ္အံ့၊ လြန္စြာ မာန္မူျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ငါကိုယ္တိုင္လည္း စြပ္စြဲရာ၏၊ ငါ့ကို လြန္စြာ
မာန္မူျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္လည္း ဆင္ျခင္ ႏႈိင္းခ်ိန္ စိစစ္ၾက ကုန္၍ ကဲ့ရဲ႕ ကုန္ရာ၏။
လြန္စြာ မာန္မူျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ မေကာင္းေသာ လားရာ ရွိသည္သာ
ဧကန္ ျဖစ္ရမည္။
ဤလြန္စြာ မာန္မူျခင္းသည္ ပင္လွ်င္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္ ျဖစ္၏၊ ဤလြန္စြာ မာန္မူျခင္းသည္ ပင္လွ်င္ ပိတ္ပင္
တားဆီးတတ္ေသာ နီဝရဏ ျဖစ္၏၊ လြန္စြာ မာန္မူျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အာသေဝါ တရား, ပင္ပန္းျခင္း,
ပူပန္ျခင္း တရားတို႔သည္ လြန္စြာ မာန္မူျခင္း မရွိသူအား မျဖစ္ေပၚႏိုင္ကုန္။ “လြန္စြာ မာန္မမူျခင္းကို မွီ၍ လြန္စြာ မာန္မူျခင္းကို ပယ္ရမည္”
ဟူေသာ ထုိစကားကို ဤ(ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ) အေၾကာင္းကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထား၏။
၄၁။ သူႂကြယ္ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေဟာၾကား၍ အက်ယ္အားျဖင့္ ေဝဖန္ထားေသာ အၾကင္ တရား ရွစ္ပါးတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား
အဆုံးအမ၌ လူ႔အသုံးအႏႈန္း ျဖတ္ျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏။ ထိုတရား ရွစ္ပါးတို႔ ဟူသည္ ဤသည္တို႔ပင္တည္း။ ထိုမွ်ေလာက္ျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား
အဆုံးအမ၌ အခါခပ္သိမ္း လုံးဝ အသုံး အႏႈန္း ျပတ္သည္ မဟုတ္ေသးသည္ သာတည္းဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား အဘယ္သို႔ေသာ အျခင္းအရာ အားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမ၌ အခါခပ္သိမ္း လုံးဝ အသုံးအႏႈန္း ျပတ္ျခင္းသည္
ျဖစ္ပါသနည္း။ အသွ်င္ဘုရား ေတာင္းပန္ပါ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမတ္စြာဘုရား အဆုံးအမ၌ အခါခပ္သိမ္း လုံးဝ အသုံးအႏႈန္း ျပတ္ျခင္း
ျဖစ္ပုံ တရားေတာ္ကို အကၽြႏ္ုပ္အား ေဟာေတာ္မူပါ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
(မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ “အသွ်င္ဘုရား ေကာင္းပါၿပီ” ဟု ေပါတလိယသူႂကြယ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကား
ေလွ်ာက္ထား၏။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရားကို ေဟာေတာ္မူ၏-
၃၃။ “အသက္ မသတ္ျခင္းကို မွီ၍ အသက္ သတ္ျခင္းကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ စကားကို
(ငါဘုရား) ေဟာထား၏၊ ထိုစကားကို အဘယ္ကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထားသနည္း- သူႂကြယ္ ဤသာသနာ
ေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏- “ငါသည္ အၾကင္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္
တို႔၏ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အသက္ကို သတ္ေလ့ ရွိသူ ျဖစ္ရာ၏၊” “ငါသည္ ထို(အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္
တို႔ကို ပယ္ျခင္း အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ျခင္းငွါ က်င့္ႀကံေန၏။ အကယ္၍ ငါသည္ အသက္ သတ္ေလ့ရွိသူ ျဖစ္အံ့၊
အသက္ သတ္ျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ငါကိုယ္တိုင္လည္း စြပ္စြဲရာ၏၊ အသက္
သတ္ျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္လည္း ဆင္ျခင္ ႏိႈင္းခ်ိန္
စိစစ္ၾက ကုန္၍ ကဲ့ရဲ႕ ကုန္ရာ၏။ အသက္ သတ္ျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာ
ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ မေကာင္းေသာ လားရာ ရွိသည္သာ ဧကန္ ျဖစ္ရမည္။ ဤအသက္
သတ္ျခင္းသည္ ပင္လွ်င္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္ ျဖစ္၏၊ ဤအသက္ သတ္ျခင္းသည္ ပင္လွ်င္
ပိတ္ပင္ တားဆီး တတ္ေသာ နီဝရဏျဖစ္၏၊ အသက္ သတ္ျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္
ျဖစ္ေပၚလာမည့္ တရား, ပင္ပန္းျခင္း, ပူပန္ျခင္း တရားတို႔သည္ အသက္ သတ္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာ
သူအား မျဖစ္ေပၚၾကကုန္။ “အသက္ မသတ္ျခင္းကို မွီ၍ အသက္ သတ္ျခင္းကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ
ထိုစကားကို ဤ (ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ) အေၾကာင္းကို စြဲ၍ ေဟာထား၏။
၄၃။ “ေပးေသာ ဥစၥာ ယူျခင္းကို မွီ၍ မေပးေသာ ဥစၥာယူျခင္းကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ စကားကို
(ငါဘုရား) ေဟာထား၏၊ ထိုစကားကို အဘယ္ကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထား သနည္း- သူႂကြယ္ ဤသာသနာ
ေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏- “ငါသည္ အၾကာင္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔၏
အေၾကာင္းေၾကာင့္ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးယူေလ့ ရွိသူ ျဖစ္ရာ၏၊ ငါသည္ (ထိုအေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔ကို
ပယ္ျခင္းငွါ အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ျခင္းငွါ က်င့္ႀကံေန၏”။
အကယ္ ငါသည္ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးယူေလ့ ရွိသူ ျဖစ္အံ၊ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းတည္း
ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ငါကိုယ္တိုင္လည္း စြပ္စြဲရာ၏၊ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းတည္း ဟူေသာ
အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္လည္း ဆင္ျခင္ ႏိႈင္းခ်ိန္ စိစစ္ၾက ကုန္၍ ကဲ့ရဲ႕ ကုန္ရာ၏၊
မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌
မေကာင္းေသာ လားရာ ရွိသည္သာ ဧကန္ ျဖစ္ရမည္။
ဤမေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းသည္ ပင္လွ်င္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္ ျဖစ္၏၊ ဤမေပးေသာ
ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းသည္ ပင္လွ်င္ ပိတ္ပင္ တားဆီးတတ္ေသာ နီဝရဏ ျဖစ္၏၊ မေပးေသာ ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းတည္း
ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အာသေဝါ တရား, ပင္ပန္ျခင္း, ပူပန္ျခင္း တရားတို႔သည္ မေပးေသာ
ဥစၥာကို ခိုးယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာ သူအား မျဖစ္ေပၚၾကကုန္။ “ေပးေသာ ဥစၥာ ယူျခင္းကို မွီ၍ မေပးေသာ ဥစၥာ
ယူျခင္းကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ ထိုစကားကို ဤ(ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ) အေၾကာင္းကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထား၏။
၃၅။ “မွန္ကန္ေသာ စကားကို မွီ၍ မမွန္ကန္ေသာ စကားကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ စကားကို (ငါဘုရား)
ေဟာထား၏။ ထိုစကားကို အဘယ္ကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထားသနည္း- သူႂကြယ္ ဤသာသနာေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရား၏
တပည့္သားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏- ငါသည္ အၾကင္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔၏ အေၾကာင္းေၾကာင့္ မမွန္ကန္ေသာ
စကားကို ေျပာဆိုေလ့ ရွိသူ ျဖစ္ရာ၏၊ ငါသည္ ထို(အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔ကို ပယ္ျခင္း အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ျခင္းငွါ
က်င့္ႀကံေန၏။
အကယ္၍ ငါသည္ ပင္လွ်င္ မမွန္ကန္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုေလ့ ရွိသူ ျဖစ္အံ့၊ မမွန္ကန္ေသာ စကားကို
ေျပာဆိုျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ငါကိုယ္တိုင္လည္း စြပ္စြဲရာ၏။ မမွန္ကန္ေသာ စကားကို
ေျပာဆိုျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္း တို႔သည္လည္း ဆင္ျခင္ ႏိႈင္းခ်ိန္
စိစစ္ၾက ကုန္၍ ကဲ့ရဲ႕ ကုန္ရာ၏။
မမွန္ကန္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ
ေနာက္၌ မေကာင္းေသာ လားရာ ရွိသည္သာ ဧကန္ ျဖစ္ရမည္။ ဤမမွန္ကန္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းသည္ ပင္လွ်င္
(အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္ ျဖစ္၏။ ဤမမွန္ကန္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းသည္ ပင္လွ်င္ ပိတ္ပင္ တားဆီးတတ္ေသာ
နီဝရဏ ျဖစ္၏၊ မမွန္ကန္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အာသေဝါ
တရား, ပင္ပန္းျခင္း, ပူပန္ျခင္း တရားတို႔သည္ မမွန္ကန္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ေသာ သူအား
မျဖစ္ေပၚ ႏိုင္ကုန္။ “မွန္ကန္ေသာ စကားကို မွီ၍ မမွန္ကန္ေသာ စကားကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ ထိုစကားကို ဤ
(ဆိုခဲ့ ၿပီးေသာ) အေၾကာင္းကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထား၏။
၃၆။ “ကုန္းမတိုက္ေသာ စကားကို မွီ၍ ကုန္းတိုက္ေသာ စကားကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ စကားကို (ငါဘုရား)
ေဟာထား၏၊ ထိုစကားကို အဘယ္ကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထား သနည္း- သူႂကြယ္ ဤသာသနာ ေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရား၏
တပည့္သားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏- “ငါသည္ အၾကင္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔၏ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကုန္းတိုက္ေသာ
စကားကို ဆိုသူ ျဖစ္ရာ၏။ ငါသည္ ထို (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္ တို႔ကို ပယ္ျခင္း အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ျခင္းငွါ က်င့္ၾကံ ေန၏၊
အကယ္၍ ငါသည္ ကုန္းတိုက္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုသူ ျဖစ္အံ့၊ ကုန္းတိုက္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းတည္း
ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ငါကိုယ္တိုင္လည္း စြပ္စြဲရာ၏၊ ကုန္းတိုက္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းတည္း ဟူေသာ
အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္လည္း ဆင္ျခင္ ႏိႈင္းခ်ိန္ စိစစ္ၾက ကုန္၍ ကဲ့ရဲ႕ ကုန္ရာ၏။
ကုန္းတိုက္ေသာ စကားကို ေျပာဆိုျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌
မေကာင္းေသာ လားရာ ရွိသည္သာ ဧကန္ ျဖစ္ရမည္။
ဤကုန္းတိုက္ေသာ စကားသည္ ပင္လွ်င္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္ ျဖစ္၏၊ ဤကုန္းတိုက္ေသာ စကားသည္
ပင္လွ်င္ ပိတ္ပင္ တားဆီးတတ္ေသာ နီဝရဏ ျဖစ္၏။ ကုန္းတိုက္ေသာ စကားကို ေျပာဆို ျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္
ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အာသေဝါ တရား, ပင္ပန္းျခင္း, ပူပန္ျခင္း တရားတို႔သည္ ကုန္းတိုက္ေသာ စကားမွ ေရွာင္ၾကဥ္သူအား မျဖစ္ေပၚ
ႏိုင္ကုန္။ “ကုန္းမတိုက္ေသာ စကားကို မွီ၍ ကုန္းတိုက္ေသာ စကားကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ ထုိစကားကို ဤ(ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ)
အေၾကာင္းကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထား၏။
၃၇။ “မတပ္မက္ မလိုခ်င္မႈကို မွီ၍ တပ္မက္ လိုခ်င္မႈကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ စကားကို (ငါဘုရား) ေဟာထား၏။
ထိုစကားကို အဘယ္ကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထားသနည္း- သူႂကြယ္ ဤသာသနာေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ ဤသို႔
ဆင္ျခင္၏- “ငါသည္ အၾကင္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔၏ အေၾကာင္းေၾကာင့္ တပ္မက္မႈ လိုခ်င္မႈ ရွိသူ ျဖစ္ရာ၏၊”
“ငါသည္ ထုိ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔ကို ပယ္ျခင္း အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ျခင္းငွါ က်င့္ႀကံေန၏။
အကယ္၍ ငါသည္ တပ္မက္ လိုခ်င္မႈ ရွိသူ ျဖစ္အံ့၊ တပ္မက္ လိုခ်င္မႈတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို
ငါကုိယ္တိုင္လည္း စြပ္စြဲရာ၏၊ တပ္မက္ လိုခ်င္မႈတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္လည္း
ဆင္ျခင္ ႏိႈင္းခ်ိန္ စိစစ္ၾက ကုန္၍ ကဲ့ရဲ႕ ကုန္ရာ၏။ တပ္မက္ လိုခ်င္မႈတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာ ပ်က္စီး၍
ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ မေကာင္းေသာ လားရာ ရွိသည္သာ ဧကန္ ျဖစ္ရမည္။
ဤတပ္မက္ လိုခ်င္မႈသည္ ပင္လွ်င္ အေႏွာင္အဖြဲ႔ သံေယာဇဥ္ ျဖစ္၏၊ ဤတပ္မက္ လိုခ်င္မႈသည္ ပင္လွ်င္ ပိတ္ပင္
တားဆီးတတ္ေသာ နီဝရဏ ျဖစ္၏၊ တပ္မက္ လိုခ်င္မႈတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အာသေဝါ တရား,
ပင္ပန္းျခင္း, ပူပန္ျခင္း တရားတို႔သည္ တပ္မက္ လိုခ်င္မႈမွ ၾကဥ္ေရွာင္ေသာ သူအား မျဖစ္ေပၚ ႏိုင္ကုန္။ “မတပ္မက္ မလိုခ်င္မႈကို
မွီ၍ တပ္မက္ လိုခ်င္မႈကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ ထုိစကားကို ဤ(ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ) အေၾကာင္းကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထား၏။
၃၈။ “မကဲ့ရဲ႕ မျခဳတ္ျခယ္ျခင္းကို မွီ၍ ကဲ့ရဲ႕ ျခဳတ္ျခယ္ျခင္းကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ စကားကို (ငါဘုရား) ေဟာထား၏။
ထိုစကားကို အဘယ္ကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထားသနည္း- သူႂကြယ္ ဤသာသနာေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္
ဤသုိ႔ ဆင္ျခင္၏- “ငါသည္ အၾကင္(အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔၏ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကဲ့ရဲ႕ ျခဳတ္ျခယ္တတ္ေသာ အေလ့ရွိသူ
ျဖစ္ရာ၏။
ငါသည္ ထို(အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔ကို ပယ္ျခင္း အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ျခင္းငွါ က်င့္ႀကံ ေန၏။ ငါသည္ ကဲ့ရဲ႕ ျခဳတ္ျခယ္
တတ္ေသာ အေလ့ရွိသူ ျဖစ္အံ့၊ ကဲ့ရဲ႕ ျခဳတ္ျခယ္ျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ငါကိုယ္တိုင္လည္း စြပ္စြဲရာ၏။
ငါ့ကို ကဲ့ရဲ႕ ျခဳတ္ျခယ္ျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္လည္း ဆင္ျခင္ ႏိႈင္းခ်ိန္ စိစစ္ၾက
ကုန္၍ ကဲ့ရဲ႕ကုန္ရာ၏။ ကဲ့ရဲ႕ ျခဳတ္ျခယ္ျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌
မေကာင္းေသာ လားရာ ရွိသည္သာ ဧကန္ျဖစ္ရမည္။
ဤကဲ့ရဲ႕ ျခဳတ္ျခယ္ျခင္းသည္ ပင္လွ်င္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္ ျဖစ္၏၊ ဤကဲ့ရဲ႕ ျခဳတ္ျခယ္ျခင္းသည္ ပင္လွ်င္
ပိတ္ပင္ တားဆီးတတ္ေသာ နီဝရဏ ျဖစ္၏၊ ကဲ့ရဲ႕ ျခဳတ္ျခယ္ျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာမည့္
အာသေဝါတရား, ပင္ပန္းျခင္း, ပူပန္ျခင္း တရားတို႔သည္ ကဲ့ရဲ႕ ျခဳတ္ျခယ္ေလ့ မရွိသူတို႔အား မျဖစ္ေပၚႏိုင္ကုန္။ “မကဲ့ရဲ႕
မျခဳတ္ျခယ္ျခင္းကို မွီ၍ ကဲ့ရ႕ ျခဳတ္ျခယ္ျခင္းကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ ထိုစကားကို ဤ(ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ) အေၾကာင္းကို အစြဲျပဳ၍
ေဟာထား၏။
၃၉။ “အမ်က္မထြက္ျခင္း မပင္ပန္းျခင္းကို မီွ၍ အမ်က္ထြက္ျခင္း ပင္ပန္းျခင္းကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ စကားကို
(ငါဘုရား) ေဟာထား၏၊ ထိုစကားကို အဘယ္ကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထားသနည္း- သူႂကြယ္ ဤသာသနာေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရား၏
တပည့္သားသည္ ဤသို႔ ဆင္ျခင္၏- “ငါသည္ အၾကင္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔၏ အေၾကာင္းေၾကာင့္ အမ်က္ထြက္ေလ့
ရွိသူ ပင္ပန္းေလ့ရွိသူ ျဖစ္ရာ၏။
ငါသည္ ထို(အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔ကိုပယ္ျခင္း အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ျခင္းငွါ က်င့္ႀကံ ေန၏။ အကယ္၍ ငါသည္
အမ်က္ ထြက္ေလ့ရွိသူ ပင္ပန္း ေလ့ရွိသူ ျဖစ္အံ့၊ ငါ့ကို ငါကိုယ္တိုင္လည္း စြပ္စြဲရာ၏၊ ငါ့ကို အမ်က္ထြက္ျခင္း ပင္ပန္းျခင္းတည္း
ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္း တို႔သည္လည္း ဆင္ျခင္ ႏိႈင္းခ်ိန္ စိစစ္ၾက ကုန္၍ ကဲ့ရဲ႕ ကုန္ရာ၏။
အမ်က္ထြက္ျခင္း ပင္ပန္းျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ မေကာင္းေသာ
လားရာ ရွိသည္သာ ဧကန္ ျဖစ္ရမည္။
ဤအမ်က္ ထြက္ျခင္း ပင္ပန္းျခင္းသည္ ပင္လွ်င္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္ ျဖစ္၏၊ ဤအမ်က္ထြက္ျခင္း ပင္ပန္းျခင္းသည္
ပင္လွ်င္ ပိတ္ပင္ တားဆီးတတ္ေသာ နီဝရဏ ျဖစ္၏။ အမ်က္ထြက္ျခင္း ပင္ပန္းျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္
ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အာသေဝါတရား, ပင္ပန္းျခင္း, ပူပန္ျခင္း တရားတို႔သည္ အမ်က္ထြက္ေလ့ မရွိသူ ပင္ပန္းေလ့ မရွိသူတို႔အား
မျဖစ္ေပၚႏိုင္ကုန္။ “အမ်က္မထြက္ျခင္း မပင္ပန္းျခင္းကို မွီ၍ အမ်က္ထြက္ျခင္း ပင္ပန္းျခင္းကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ ထိုစကားကို
ဤ(ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ) အေၾကာင္းကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထား၏။
၄၀။ “လြန္စြာ မာန္ မမူျခင္းကို မွီ၍ လြန္စြာ မာန္ မူျခင္းကို ပယ္ရမည္” ဟူေသာ စကားကို (ငါဘုရား) ေဟာထား၏။
ထိုစကားကို အဘယ္ကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထားသနည္း- သူႂကြယ္ ဤသာသနာေတာ္၌ ျမတ္စြာဘုရား၏ တပည့္သားသည္ ဤသို႔
ဆင္ျခင္၏- “ငါသည္ အၾကင္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔၏ အေၾကာင္းေၾကာင့္ လြန္စြာ မာန္မူေလ့ ရွိသူ ျဖစ္ရာ၏”။
“ငါသည္ ထို(အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္တို႔ကို ပယ္ျခင္း အႂကြင္းမဲ့ ျဖတ္ျခင္းငွါ က်င့္ႀကံေန၏။ အကယ္၍ ငါသည္ လြန္စြာ
မာန္မူျခင္း ရွိသူ ျဖစ္အံ့၊ လြန္စြာ မာန္မူျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ငါ့ကို ငါကိုယ္တိုင္လည္း စြပ္စြဲရာ၏၊ ငါ့ကို လြန္စြာ
မာန္မူျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းတို႔သည္လည္း ဆင္ျခင္ ႏႈိင္းခ်ိန္ စိစစ္ၾက ကုန္၍ ကဲ့ရဲ႕ ကုန္ရာ၏။
လြန္စြာ မာန္မူျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ကိုယ္ခႏၶာ ပ်က္စီး၍ ေသၿပီးသည္မွ ေနာက္၌ မေကာင္းေသာ လားရာ ရွိသည္သာ
ဧကန္ ျဖစ္ရမည္။
ဤလြန္စြာ မာန္မူျခင္းသည္ ပင္လွ်င္ (အေႏွာင္အဖြဲ႔) သံေယာဇဥ္ ျဖစ္၏၊ ဤလြန္စြာ မာန္မူျခင္းသည္ ပင္လွ်င္ ပိတ္ပင္
တားဆီးတတ္ေသာ နီဝရဏ ျဖစ္၏၊ လြန္စြာ မာန္မူျခင္းတည္း ဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာမည့္ အာသေဝါ တရား, ပင္ပန္းျခင္း,
ပူပန္ျခင္း တရားတို႔သည္ လြန္စြာ မာန္မူျခင္း မရွိသူအား မျဖစ္ေပၚႏိုင္ကုန္။ “လြန္စြာ မာန္မမူျခင္းကို မွီ၍ လြန္စြာ မာန္မူျခင္းကို ပယ္ရမည္”
ဟူေသာ ထုိစကားကို ဤ(ဆိုခဲ့ၿပီးေသာ) အေၾကာင္းကို အစြဲျပဳ၍ ေဟာထား၏။
၄၁။ သူႂကြယ္ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေဟာၾကား၍ အက်ယ္အားျဖင့္ ေဝဖန္ထားေသာ အၾကင္ တရား ရွစ္ပါးတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား
အဆုံးအမ၌ လူ႔အသုံးအႏႈန္း ျဖတ္ျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏။ ထိုတရား ရွစ္ပါးတို႔ ဟူသည္ ဤသည္တို႔ပင္တည္း။ ထိုမွ်ေလာက္ျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား
အဆုံးအမ၌ အခါခပ္သိမ္း လုံးဝ အသုံး အႏႈန္း ျပတ္သည္ မဟုတ္ေသးသည္ သာတည္းဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား အဘယ္သို႔ေသာ အျခင္းအရာ အားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမ၌ အခါခပ္သိမ္း လုံးဝ အသုံးအႏႈန္း ျပတ္ျခင္းသည္
ျဖစ္ပါသနည္း။ အသွ်င္ဘုရား ေတာင္းပန္ပါ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ျမတ္စြာဘုရား အဆုံးအမ၌ အခါခပ္သိမ္း လုံးဝ အသုံးအႏႈန္း ျပတ္ျခင္း
ျဖစ္ပုံ တရားေတာ္ကို အကၽြႏ္ုပ္အား ေဟာေတာ္မူပါ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ေပါတလိယသုတ္ 1
မဇၥ်ိမပဏၰာသပါဠိေတာ္
= = = ၁ - ဂဟပတိဝဂ္ = = =
၄ - ေပါတလိယသုတ္
၃၁။ အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္ -
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ (မဟီျမစ္၏ ေျမာက္ဘက္) အဂၤတိုင္း အာပဏနိဂုံး၌
သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ နံနက္အခ်ိန္၌ သကၤန္းကို ျပင္ဝတ္၍ သပိတ္
သကၤန္းကို ယူလ်က္ အာပဏနိဂုံးသို႔ ဆြမ္းအလို႔ငွါ ဝင္ေတာ္မူ၏၊ အာပဏနိဂုံး၌ ဆြမ္း အလို႔ငွါ
လွည့္လည္ ၿပီး၍ ဆြမ္းခံရြာမွ ဖဲခဲ့ၿပီးေနာက္ တစ္ခုေသာ ေတာအုပ္သို႔ ေန႔သန္႔ စင္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္၏၊
ထိုေတာအုပ္သို႔ သက္ဝင္၍ တစ္ခုေသာ သစ္ပင္ရင္း၌ ေန႔သန္႔ စင္ရန္ ထိုင္ေတာ္မူ၏။
ေပါတလိယ သူၾကြယ္သည္လည္း ျပည့္စုံေသာ အဝတ္အ႐ုံ ရွိသည္ျဖစ္၍ ထီး ေဆာင္းကာ ဖိနပ္
စီးလ်က္ အေညာင္းေျပ လမ္းေလွ်ာက္ လွည့္လည္ေသာ္ ေတာအုပ္ဆီသို႔ ခ်ည္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ေတာအုပ္
အတြင္းသို႔ သက္ဝင္၍ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ည္းကပ္လ်က္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္အတူ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ
ႏႈတ္ဆက္ ေျပာဆို၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကို ေျပာဆို ၿပီးဆုံး ေစၿပီးေနာက္ တစ္ခုေသာ
ေနရာ၌ ရပ္တည္၏၊ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ရပ္ေနေသာ ေပါတလိယ သူႂကြယ္အား ျမတ္စြာဘုရားသည္
“ သူႂကြယ္ ေနရာတို႔သည္ မ်ားစြာ ရွိကုန္၏၊ အလိုရွိမႈ ထိုင္ေလာ့ ” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္ မူေသာ္ ေပါတလိယသူႂကြယ္သည္ “ ရဟန္းေဂါတမသည္ ငါ့ကို သူႂကြယ္
ဟူေသာ အေခၚအေဝၚျဖင့္ ေခၚေဝၚ ေျပာဆိုဘိသည္ ” ဟု အမ်က္ထြက္လ်က္ ႏွလုံး မသာသည္ ျဖစ္၍
(စကားမေျပာဘဲ) ဆိတ္ဆိတ္ ေန၏။
ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္။ပ။ သုံးႀကိမ္ေျမာက္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္
ေပါတလိယသူႂကြယ္ကို “ သူႂကြယ္ ေနရာတို႔သည္ မ်ားစြာ ရွိကုန္၏၊ အလိုရွိမႈ ထိုင္ေလာ့ ” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္ မူေသာ္ ေပါတလိယသူႂကြယ္သည္ “ ရဟန္းေဂါတမသည္ ငါ့ကို သူႂကြယ္ ဟူေသာ အေခၚ
အေဝၚျဖင့္ ေခၚေဝၚ ေျပာဆိုဘိသည္ ” ဟု အမ်က္ ထြက္လ်က္ ႏွလုံး မသာသည္ ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားအား -
“အသွ်င္ေဂါတမ အသွ်င္ေဂါတမသည္ အကၽြႏု္ပ္ကို သူႂကြယ္ ဟူေသာ အေခၚ အေဝၚျဖင့္ ေခၚေဝၚ
ေျပာဆိုျခင္းသည္ မသင့္တင့္ မေလ်ာက္ပတ္ပါ” ဟု ေလွ်ာက္၏။
သူႂကြယ္ သင္၏ အမူအရာ အသြင္အျပင္ ပုံပန္းတို႔သည္ သူႂကြယ္ ကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္ေပသည္ ဟု
(မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ေဂါတမ အကၽြႏု္ပ္သည္ ခပ္သိမ္းေသာ လူမႈ ကိစၥတို႔ကို ပယ္ထားၿပီးၿပီ၊ ခပ္သိမ္းေသာ
လူ႔အသုံး အႏႈန္းတို႔ကို ျဖတ္ေတာက္ထား ၿပီးပါၿပီ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
သူႂကြယ္ အဘယ္သို႔လွ်င္ သင္သည္ ခပ္သိမ္းေသာ လူမႈ ကိစၥတို႔ကို ပယ္ထား သနည္း၊ အဘယ္
သို႔လွ်င္ ခပ္သိမ္းေသာ လူ႔အသုံး အႏႈန္းတို႔ကို ျဖတ္ေတာက္ထား သနည္း ဟု (ေမးေတာ္ မူ၏)။
အသွ်င္ေဂါတမ အကၽြႏု္ပ္မွာ ရွိေသာ ဥစၥာ စပါး ေငြ ေရႊ အားလုံးကို သားသမီးတို႔အား အေမြ ေပးထားၿပီးၿပီ၊
ထိုဥစၥာစု၌ အကၽြႏု္ပ္သည္ ဆုံးမျခင္း မရွိ၊ ျပစ္တင္ေျပာဆိုျခင္း မရွိဘဲ စားေလာက္႐ုံ ဝတ္ေလာက္႐ုံမွ်
အတိုင္း အရွည္ျဖင့္သာ ေနပါ၏။ အသွ်င္ေဂါတမ ဤသို႔လွ်င္ အကၽြႏု္ပ္သည္ ခပ္သိမ္းေသာ လူမႈ ကိစၥတို႔ကို
ပယ္ထား ၿပီးပါၿပီ၊ လူ႔အသုံး အႏႈန္းတို႔ကို ျဖတ္ေတာက္ထား ၿပီးပါၿပီ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
သူႂကြယ္ သင္ကား လူ႔ အသုံးအႏႈန္း ျဖတ္ေတာက္ပုံကို တစ္မ်ဳိးအားျဖင့္ ေျပာဆို၏၊ (ငါ) ဘုရား
အဆုံးအမ၌ကား လူ႔အသုံးအႏႈန္း ျဖတ္ေတာက္ပုံသည္ တစ္မ်ဳိးျဖစ္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ ဘုရား
အဘယ္သို႔လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား အဆုံးအမ၌ လူ႔အသုံးအႏႈန္း ျဖတ္ေတာက္ပုံ ျဖစ္ပါ သနည္း၊ ေတာင္းပန္
ပါသည္ ျမတ္စြာဘုရား၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံး အမေတာ္၌ လူ႔အသုံးအႏႈန္း ျဖတ္ေတာက္မႈ ျဖစ္ပုံ
တရားေတာ္ကို အကၽြႏု္ပ္အား ေဟာၾကားေတာ္မူပါ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
သူႂကြယ္ သို႔ျဖစ္လွ်င္ နားေထာင္ေလာ့၊ ေကာင္းစြာ ႏွလုံး သြင္းေလာ့၊ ေဟာၾကားေပအံ့ ဟု
(မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ “ေကာင္းပါၿပီ ျမတ္စြာဘုရား” ဟု ေပါတလိယသူႂကြယ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကား
ေလွ်ာက္ထား၏။
၃၂။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤဆို လတၱံ႔ေသာ တရားေတာ္ကို ေဟာ္ေတာ္မူ၏- သူႂကြယ္
ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမ၌ ရွစ္ပါးေသာ ဤတရားတို႔သည္ လူ႔အသုံးအႏႈန္း ျဖတ္ျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏။
အဘယ္ ရွစ္ပါးတို႔နည္း ဟူမူ-
အသက္ မသက္ျခင္းကို မွီ၍ အသက္ သတ္ျခင္းကို ပယ္ရမည္ (၁)။
ေပးေသာ ဥစၥာ ယူျခင္းကို မွီ၍ မေပးေသာ ဥစၥာ ယူျခင္းကို ပယ္ရမည္ (၂)။
မွန္ကန္ေသာ စကားကို မွီ၍ မမွန္ကန္ေသာ စကားကို ပယ္ရမည္ (၃)။
ကုန္းမတိုက္ေသာ စကားကို မွီ၍ ကုန္းတိုက္ေသာ စကားကို ပယ္ရမည္ (၄)။
မတပ္မက္ မလိုခ်င္မႈကို မွီ၍ တပ္မက္ လိုခ်င္မႈကို ပယ္ရမည္ (၅)။
မကဲ့ရဲ႕ မျခဳတ္ျခယ္ျခင္းကို မွီ၍ ကဲ့ရဲ႕ ျခဳတ္ျခယ္ျခင္းကို ပယ္ရမည္ (၆)။
အမ်က္မထြက္ျခင္း မင္ပန္းျခင္းကို မွီ၍ အမ်က္ထြက္ျခင္း ပင္ပန္းျခင္းကို ပယ္ရမည္ (၇)။
လြန္စြာ မာန္မမူျခင္း မွီ၍ လြန္စြာ မာန္မူျခင္းကို ပယ္ရမည္ (၈)။
သူႂကြယ္ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေဟာၾကား၍ အက်ယ္အားျဖင့္ မေဝဖန္ရ ေသးေသာ ဤတရား
ရွစ္ပါးတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား အဆုံးအမ၌ လူ႔အသုံးအႏႈန္း ျဖတ္ျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေဟာၾကား၍ အက်ယ္အားျဖင့္ မေဝဖန္ ရေသးေသာ ဤတရား
ရွစ္ပါးတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား အဆုံးအမ၌ လူ႔အသုံးအႏႈန္း ျဖတ္ျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏၊ အသွ်င္ဘုရား
ေတာင္းပန္ပါ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တပည့္ေတာ္အား အစဥ္ သနားသည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဤတရား
ရွစ္ပါးတို႔ကို အက်ယ္ခ်ဲ႕ကာ ေဝဖန္ေတာ္ မူပါ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
= = = ၁ - ဂဟပတိဝဂ္ = = =
၄ - ေပါတလိယသုတ္
၃၁။ အကၽြႏု္ပ္သည္ ဤသို႔ ၾကားနာခဲ့ရပါသည္ -
အခါတစ္ပါး၌ ျမတ္စြာဘုရားသည္ (မဟီျမစ္၏ ေျမာက္ဘက္) အဂၤတိုင္း အာပဏနိဂုံး၌
သီတင္းသုံး ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ ျမတ္စြာဘုရားသည္ နံနက္အခ်ိန္၌ သကၤန္းကို ျပင္ဝတ္၍ သပိတ္
သကၤန္းကို ယူလ်က္ အာပဏနိဂုံးသို႔ ဆြမ္းအလို႔ငွါ ဝင္ေတာ္မူ၏၊ အာပဏနိဂုံး၌ ဆြမ္း အလို႔ငွါ
လွည့္လည္ ၿပီး၍ ဆြမ္းခံရြာမွ ဖဲခဲ့ၿပီးေနာက္ တစ္ခုေသာ ေတာအုပ္သို႔ ေန႔သန္႔ စင္ရန္ ခ်ဥ္းကပ္၏၊
ထိုေတာအုပ္သို႔ သက္ဝင္၍ တစ္ခုေသာ သစ္ပင္ရင္း၌ ေန႔သန္႔ စင္ရန္ ထိုင္ေတာ္မူ၏။
ေပါတလိယ သူၾကြယ္သည္လည္း ျပည့္စုံေသာ အဝတ္အ႐ုံ ရွိသည္ျဖစ္၍ ထီး ေဆာင္းကာ ဖိနပ္
စီးလ်က္ အေညာင္းေျပ လမ္းေလွ်ာက္ လွည့္လည္ေသာ္ ေတာအုပ္ဆီသို႔ ခ်ည္းကပ္ၿပီးလွ်င္ ေတာအုပ္
အတြင္းသို႔ သက္ဝင္၍ ျမတ္စြာဘုရားထံသို႔ ခ်ည္းကပ္လ်က္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္အတူ ဝမ္းေျမာက္ ဝမ္းသာ
ႏႈတ္ဆက္ ေျပာဆို၏၊ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ အမွတ္ရဖြယ္ စကားကို ေျပာဆို ၿပီးဆုံး ေစၿပီးေနာက္ တစ္ခုေသာ
ေနရာ၌ ရပ္တည္၏၊ တစ္ခုေသာ ေနရာ၌ ရပ္ေနေသာ ေပါတလိယ သူႂကြယ္အား ျမတ္စြာဘုရားသည္
“ သူႂကြယ္ ေနရာတို႔သည္ မ်ားစြာ ရွိကုန္၏၊ အလိုရွိမႈ ထိုင္ေလာ့ ” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္ မူေသာ္ ေပါတလိယသူႂကြယ္သည္ “ ရဟန္းေဂါတမသည္ ငါ့ကို သူႂကြယ္
ဟူေသာ အေခၚအေဝၚျဖင့္ ေခၚေဝၚ ေျပာဆိုဘိသည္ ” ဟု အမ်က္ထြက္လ်က္ ႏွလုံး မသာသည္ ျဖစ္၍
(စကားမေျပာဘဲ) ဆိတ္ဆိတ္ ေန၏။
ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္။ပ။ သုံးႀကိမ္ေျမာက္လည္း ျမတ္စြာဘုရားသည္
ေပါတလိယသူႂကြယ္ကို “ သူႂကြယ္ ေနရာတို႔သည္ မ်ားစြာ ရွိကုန္၏၊ အလိုရွိမႈ ထိုင္ေလာ့ ” ဟု မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ဤသို႔ မိန္႔ေတာ္ မူေသာ္ ေပါတလိယသူႂကြယ္သည္ “ ရဟန္းေဂါတမသည္ ငါ့ကို သူႂကြယ္ ဟူေသာ အေခၚ
အေဝၚျဖင့္ ေခၚေဝၚ ေျပာဆိုဘိသည္ ” ဟု အမ်က္ ထြက္လ်က္ ႏွလုံး မသာသည္ ျဖစ္၍ ျမတ္စြာဘုရားအား -
“အသွ်င္ေဂါတမ အသွ်င္ေဂါတမသည္ အကၽြႏု္ပ္ကို သူႂကြယ္ ဟူေသာ အေခၚ အေဝၚျဖင့္ ေခၚေဝၚ
ေျပာဆိုျခင္းသည္ မသင့္တင့္ မေလ်ာက္ပတ္ပါ” ဟု ေလွ်ာက္၏။
သူႂကြယ္ သင္၏ အမူအရာ အသြင္အျပင္ ပုံပန္းတို႔သည္ သူႂကြယ္ ကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္ေပသည္ ဟု
(မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ေဂါတမ အကၽြႏု္ပ္သည္ ခပ္သိမ္းေသာ လူမႈ ကိစၥတို႔ကို ပယ္ထားၿပီးၿပီ၊ ခပ္သိမ္းေသာ
လူ႔အသုံး အႏႈန္းတို႔ကို ျဖတ္ေတာက္ထား ၿပီးပါၿပီ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
သူႂကြယ္ အဘယ္သို႔လွ်င္ သင္သည္ ခပ္သိမ္းေသာ လူမႈ ကိစၥတို႔ကို ပယ္ထား သနည္း၊ အဘယ္
သို႔လွ်င္ ခပ္သိမ္းေသာ လူ႔အသုံး အႏႈန္းတို႔ကို ျဖတ္ေတာက္ထား သနည္း ဟု (ေမးေတာ္ မူ၏)။
အသွ်င္ေဂါတမ အကၽြႏု္ပ္မွာ ရွိေသာ ဥစၥာ စပါး ေငြ ေရႊ အားလုံးကို သားသမီးတို႔အား အေမြ ေပးထားၿပီးၿပီ၊
ထိုဥစၥာစု၌ အကၽြႏု္ပ္သည္ ဆုံးမျခင္း မရွိ၊ ျပစ္တင္ေျပာဆိုျခင္း မရွိဘဲ စားေလာက္႐ုံ ဝတ္ေလာက္႐ုံမွ်
အတိုင္း အရွည္ျဖင့္သာ ေနပါ၏။ အသွ်င္ေဂါတမ ဤသို႔လွ်င္ အကၽြႏု္ပ္သည္ ခပ္သိမ္းေသာ လူမႈ ကိစၥတို႔ကို
ပယ္ထား ၿပီးပါၿပီ၊ လူ႔အသုံး အႏႈန္းတို႔ကို ျဖတ္ေတာက္ထား ၿပီးပါၿပီ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
သူႂကြယ္ သင္ကား လူ႔ အသုံးအႏႈန္း ျဖတ္ေတာက္ပုံကို တစ္မ်ဳိးအားျဖင့္ ေျပာဆို၏၊ (ငါ) ဘုရား
အဆုံးအမ၌ကား လူ႔အသုံးအႏႈန္း ျဖတ္ေတာက္ပုံသည္ တစ္မ်ဳိးျဖစ္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ အသွ်င္ ဘုရား
အဘယ္သို႔လွ်င္ ျမတ္စြာဘုရား အဆုံးအမ၌ လူ႔အသုံးအႏႈန္း ျဖတ္ေတာက္ပုံ ျဖစ္ပါ သနည္း၊ ေတာင္းပန္
ပါသည္ ျမတ္စြာဘုရား၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံး အမေတာ္၌ လူ႔အသုံးအႏႈန္း ျဖတ္ေတာက္မႈ ျဖစ္ပုံ
တရားေတာ္ကို အကၽြႏု္ပ္အား ေဟာၾကားေတာ္မူပါ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
သူႂကြယ္ သို႔ျဖစ္လွ်င္ နားေထာင္ေလာ့၊ ေကာင္းစြာ ႏွလုံး သြင္းေလာ့၊ ေဟာၾကားေပအံ့ ဟု
(မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ “ေကာင္းပါၿပီ ျမတ္စြာဘုရား” ဟု ေပါတလိယသူႂကြယ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ျပန္ၾကား
ေလွ်ာက္ထား၏။
၃၂။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤဆို လတၱံ႔ေသာ တရားေတာ္ကို ေဟာ္ေတာ္မူ၏- သူႂကြယ္
ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမ၌ ရွစ္ပါးေသာ ဤတရားတို႔သည္ လူ႔အသုံးအႏႈန္း ျဖတ္ျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏။
အဘယ္ ရွစ္ပါးတို႔နည္း ဟူမူ-
အသက္ မသက္ျခင္းကို မွီ၍ အသက္ သတ္ျခင္းကို ပယ္ရမည္ (၁)။
ေပးေသာ ဥစၥာ ယူျခင္းကို မွီ၍ မေပးေသာ ဥစၥာ ယူျခင္းကို ပယ္ရမည္ (၂)။
မွန္ကန္ေသာ စကားကို မွီ၍ မမွန္ကန္ေသာ စကားကို ပယ္ရမည္ (၃)။
ကုန္းမတိုက္ေသာ စကားကို မွီ၍ ကုန္းတိုက္ေသာ စကားကို ပယ္ရမည္ (၄)။
မတပ္မက္ မလိုခ်င္မႈကို မွီ၍ တပ္မက္ လိုခ်င္မႈကို ပယ္ရမည္ (၅)။
မကဲ့ရဲ႕ မျခဳတ္ျခယ္ျခင္းကို မွီ၍ ကဲ့ရဲ႕ ျခဳတ္ျခယ္ျခင္းကို ပယ္ရမည္ (၆)။
အမ်က္မထြက္ျခင္း မင္ပန္းျခင္းကို မွီ၍ အမ်က္ထြက္ျခင္း ပင္ပန္းျခင္းကို ပယ္ရမည္ (၇)။
လြန္စြာ မာန္မမူျခင္း မွီ၍ လြန္စြာ မာန္မူျခင္းကို ပယ္ရမည္ (၈)။
သူႂကြယ္ အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေဟာၾကား၍ အက်ယ္အားျဖင့္ မေဝဖန္ရ ေသးေသာ ဤတရား
ရွစ္ပါးတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား အဆုံးအမ၌ လူ႔အသုံးအႏႈန္း ျဖတ္ျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အသွ်င္ဘုရား အက်ဥ္းအားျဖင့္ ေဟာၾကား၍ အက်ယ္အားျဖင့္ မေဝဖန္ ရေသးေသာ ဤတရား
ရွစ္ပါးတို႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား အဆုံးအမ၌ လူ႔အသုံးအႏႈန္း ျဖတ္ျခင္းငွါ ျဖစ္ကုန္၏၊ အသွ်င္ဘုရား
ေတာင္းပန္ပါ၏၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ တပည့္ေတာ္အား အစဥ္ သနားသည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ဤတရား
ရွစ္ပါးတို႔ကို အက်ယ္ခ်ဲ႕ကာ ေဝဖန္ေတာ္ မူပါ ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
Subscribe to:
Posts (Atom)