ဘယ္မွာ ငါဟု ရွိအံနည္း

ဘယ္မွာ ငါဟု ရွိအံနည္း
ေလာကဇာတ္ခုံ၊ ဤလူ႔ဘုံ၍၊ မ်ဳိးစုံကၾက၊
မာန္မာနႏွင့္၊ ငါကရာဇာ၊ ငါခ်မ္းသာသည္၊
ငါဟာသူေ႒း၊ ငါပေဂးဟု၊ ငါေသြးတက္ၾကြ၊
လူ႔ဗာလတို႔၊ ေဒသပိုင္းျခား၊ ကာလအားျဖင့္၊
မ်ားျပားလွစြာ၊ အဝိဇၨာေၾကာင့္၊ တဏွာဘီလူး၊
အေမွာက္ပူးလွ်က္၊ က်ဴးက်ဴးေက်ာ္ေက်ာ္၊
ဂုဏ္ကိုေဖာ္၍၊ ေမာ္ေမာ္ေမာက္ေမာက္၊
ငါတစ္ေယာက္မို႔၊ ထက္ေအာက္တစ္လႊား၊
ေရႊကိုယ္လားဟု၊ ထင္မွားဖက္လြဲ၊
သို႔စဥ္စြဲလည္း၊ ဇာတ္ပြဲၿပီးက၊ ျပည္ဖုးခ်ေသာ္၊
သုဘရာဇာ၊ ေျခေအာက္မွာပင္၊ ဘာသာလူမ်ဳိး၊
ခ်ိန္မတိုးဘဲ၊ သိုးပုပ္ခႏၶာ၊ ျမႇဳပ္ရရွသည္၊
-ဘယ္မွာ ငါဟု ရွိအံနည္း။

မွတ္ခါစြဲယူ၊ မ်ားဗုိလ္လူတို႔၊ နိဗၺဴမရ၊ ဆင္းရဲၾကလိမ့္၊
ေလာကသုံးခြင္၊ ဘုံသုံးျပင္၌၊ ျဖစ္လွ်င္ပ်က္ၿမဲ၊
မွန္မလြဲတည့္၊ သုံးစြဲဖို႔ရာ၊ ျမင္ဥစၥာကို၊ ကံၾကမၼာေပး၊
ရျပန္ေသး၍၊ ပ်က္ေရးတဖန္၊ ေတြ႔ႀကဳံျပန္၏။

ခ်စ္လွ်ံေဝေဝ၊ ခ်စ္ေဆြေတြျဖင့္၊ ခ်စ္ေလသမွ်၊
ေပါင္းဆုံၾကလည္း၊ ကြဲရမည္သာ၊ မလြဲသာတည့္၊
ရွည္စြာအသက္၊ တည္ရွိခ်က္လည္း၊ ပုခက္ႏွင့္ေလ၊
ေဝးေလေလေရြ႕၊ နီးေလပ်ဥ္ေခါင္း၊ အမွန္ေအာင္းလိမ့္၊
အေၾကာင္းမေလွ်ာ္၊ သုံးရက္ေက်ာ္က၊ ပုတ္ေစာ္ညႇီန႔ံ၊
ရန္ေတြ႔ျပန္သို႔၊ အမွန္ခ်စ္သူ၊ မကပ္မူဘဲ၊ လ်စ္လွ်ဳ႐ႈသုံး၊
အမွန္မုန္း၏။

ေနာက္ဆုံးေရာက္ခါ၊ ျပည္ၿမဳိ႕ရြာဝယ္၊ စြန္႔ေဆြညာအမ်ား၊
စြန္႔ပယ္ရွား၍၊ သြားရအၿပီး၊ ေဝးမနီးသည္၊ ေတာႀကီးၿမဳိင္ယံ၊
ေျမသုႆန္ဝယ္၊ ေရာက္ျပန္မရွိ၊ ျမႇဳပ္ႏွံဘိျခင္း၊
ေျခာက္ေပတြင္း၌၊ စင္းစင္းကားကား၊ ျဖစ္ၾကမွာတည့္၊
သခၤါရဟု၊ ဘဝေျပာင္းကူး၊ က်ဴးေက်ာ္လူ႔ဘုံ၊
ခိုလုံဝင္စံ၊ ပုထုဇဥ္တို႔၊ ေလာဂဓံလြတ္ေၾကာင္း၊
ဆုပန္ေတာင္းလွ်က္၊ လမ္းေကာင္းမဂၢင္၊ သတိရွင္၍၊
ရွစ္အင္ဓမၼ၊ အဝ,ဝကို၊ ေန႔ညမကြာ၊ ႀကဳိးစားရွာသည္၊
ေခမာေရာက္မွ၊ ေအးမည္ေသာဝ္။

မရဏကာလ၊ ေသခ်ိန္ၾကက၊ ငယ္လွပ်ဳိျမစ္၊
အရြယ္ရင့္ဟု၊ တျဖင့္တပါး၊ ဘယ္သူ႔အားမွ၊
ကိုးစားတြယ္တာ၊ ေထာက္မညႇာဘဲ၊ ေလးျဖာေသာဓာတ္၊
ေဖာက္ျပန္လတ္ေသာ္၊ ပညတ္သဘာဝ၊
ကိုယ္ကာယ၌၊ ဆႏၵဝုတိ၊ ေရာဂါဖိလို႔၊ ဗ်ာဓိဒုကၡံ၊
ကံစီမံေၾကာင့္၊ ၿခံရံမ်ားစြာ၊ ညာတကာႏွင့္၊
ဆရာသမား၊ ေဆးကုၾကလည္း၊ ေရသားအျပင္၊
႐ုပ္မထင္သို႔၊ ဝိညာဏ္ျပတ္ေၾကြ၊ ေသရေလ၏၊

ဇာတိပဋိသေႏၶ၊ တည္ေနကာစ၊ ခ်ိန္ခါက်လွ်င္၊
ေသရစိမ့္ငွာ၊ စာရင္းပါဟု၊ သူငါကစ၊
ေသၾကခ်ိန္ခါ၊ ေရာက္ခံပါေသာ္၊ ပူပူဆာဆာ၊
လူးလဲကာျဖင့္၊ ေဝဒနာထ၊ ေဇာေခၽြးက်လွ်က္၊
မရဏရြာ၊ လိုက္ရရွာသည္၊ ဘယ္ခါဘဝ၊
မေနရပါေခ်တကား။

ဓာတ္ဆယ့္ရွစ္ျဖာ၊ မီးေလာင္စာေၾကာင့္၊ သံသရာမႈ၊
ဆင္းရဲစုႏွင့္၊ ပူမႈအလွ်ံ၊ စိုးရိပ္ရံလို႔၊ ငိုရန္တဝ၊
အိုရတသြယ္၊ ေသဘြယ္နႏၲ၊ နာၾကအစဥ္၊
ျပဳျပင္ႏိုင္မွ၊ ေနရာၾကသည္၊ ခႏၶာ့သေဘာ၊
သူ႔သေဘာကို၊ မေနာနဲ႔သာ၊ အရရွာေလာ့၊
ဂဂၤါဝါဠဳ၊ သဲပုံစုမွ်၊ ကၽြတ္ဆုယူကာ၊ ပြင့္ၾကပါသည္၊
ဗုဒၶျမတ္စြာ၊ စိေႏၲယ်တို႔၊ ေခၚပါေသာ္လည္း၊
လိုက္ႏိုင္ဘဲမို႔၊ ဆင္းရဲခုတိုင္၊ မဆုံးႏိုင္ဘဲ၊
တဝဲဝဲလည္၊ ေနာက္ထပ္ဘဝ၊ စုန္ဆန္ၾကေသာ္၊
ရပ္ၾကဖို႔ရာ၊ သာသနာေတာ္ႏွင္း၊ ဆရာရွာမွ၊
သင့္မွာမုခ်၊ လက္ကိုင္ရၿပီ။

ေလးဝသစၥာ၊ ၿမဳိက္ရသာကို၊ ယထာဘူတ၊
သိထိုက္လွေပါ့၊ ဉာဏတန္ေဆာင္၊
အလင္းေရာင္ျဖင့္၊ တည္ေဆာက္ၿပီးကာ၊
မထြက္ပါက၊ ေလးရြာပါယ္တြင္း၊ မလြတ္ကင္းဘဲ၊
သက္ဆင္းခါခါ၊ က်ခ်က္နာမည္။
မွတ္ၾကပါေလ၊ မွာလိုက္ေပအံ့၊ လြန္ေလေရွးခါ၊
သံသရာက၊ ေမတၱာသြယ္ယွက္၊ ခ်ေရစက္ေၾကာင့္၊
တူဖက္ယွဥ္တြဲ၊ ေလာကထဲ၌၊ ေပ်ာ္ပြဲဆင္ျခင္၊
ၿပဳံးရႊင္ရႊင္ႏွင့္၊ ခင္မင္စိတ္ထား၊ ဆက္ဆံျငားလည္း၊
ေနာင္ကားမၾကာ၊ ခြဲရပါ၏။

သဘာဝပုံ၊ စဥ္းစားၿခဳံ၍၊ အာ႐ုံထင္ထင္၊ ႐ႈ႕ဆင္ျခင္ေသာ္၊
ခ်စ္ခင္ေပါင္းသင္း၊ ဆက္ဆံျခင္းကား၊
ေကြကြင္းဘို႔သာ၊ ဓမၼတာတည္း၊
ဘယ္မွာအၿမဲ၊ ရွိႏိုင္ဘဲမို႔၊ ႐ုပ္ခဲနာမ္စို၊
ခႏၶာကိုယ္လည္း၊ ပ်ဳိရာမွအို၊ အိုရာမွနာ၊
နာရာမွေသ၊ အိုေသနာေသ၊ ေသသာေသေရြ႕၊
အတည္တၾက၊ ဘယ္ဘဝမွ၊ မရွိၾကဘူး။

ေလာဘတဏွာ၊ ကင္းလြတ္ရာဟု၊
ခ်မ္းသာအမွန္၊ နိဗၺာန္ေရာက္မွ၊ ဧကန္ေအးမည္၊
သို႔ျဖစ္သည္ေၾကာင့္၊ အတည္တၾက၊ ျမတ္ဒါနႏွင့္၊
သီလဘာဝနာ၊ အပၸမာဒ၊ ျမတ္ဓမၼကို၊
ေန႔ညမျပတ္၊ ႐ႈ႕ကာမွတ္ေလာ့။

႐ုပ္နာမ္ခႏၶာ၊ သံသရာမွ၊ ဝဋၬ္ဘုံဘြက္၊
ခုံကာထြက္လွ်က္၊ အထက္မဂ္လမ္း၊
အတူျမန္းဖို႔၊ တိုက္တြန္းႏိုးေဆာ္၊
ေဟာျမြတ္ေဖာ္သည္၊ မွတ္ေနာ္က်က္က်က္-
အၿမဲတည္း။

ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရ တို႔စီမံပုံ

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာဂႏၶာ႐ုံဆရာေတာ္
"အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ"
၏
ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာ
မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ဤ႐ုပ္ခႏၶာႀကီးကို ကံက စီမံပုံ၊ စိတ္က
စီမံပုံ၊ ဥတုက စီမံပုံ၊ အာဟာရက စီမံပုံ
ကိုလည္း အသီးသီးခြဲျခားျပပါ။

အေၾကာင္း ၄ပါးတို႔ ျပဳျပင္ေနပုံ
    ဤေနရာဝယ္ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးတို႔
စုေပါင္းေနပုံႏွင့္ ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရေၾကာင့္
႐ုပ္တို႔ ျဖစ္ရေၾကာင္းကို ထင္ရွားေစရန္ ထပ္ရွင္း
ပါဦးမည္။ ေရွးဦးစြာ ေျမႀကီးျဖင့္ ျပဳလုပ္အပ္ေသာ
လူ႐ုပ္ကေလးကို စဥ္းစားၾကစို႔။ ေျမမႈန္႔ေတြခ်ည္း
သက္သက္ လူ႐ုပ္ျဖစ္ႏိုင္မလား။ မျဖစ္ႏိုင္။
ေျမမႈန္႔ခ်ည္းသက္သက္ထားလွ်င္ ေလတိုက္
သျဖင့္ လြင့္သြားလိမ့္မည္။ သို႔ျဖစ္၍ လြင့္မသြား
ႏိုင္ေအာင္ ေရဆြတ္ေပးရလိမ့္မည္။
    ေျမႏွင့္ေရ ေပါင္းမိ႐ုံျဖင့္လည္း လူ႐ုပ္
ျဖစ္ဖုိ႔ မဆိုထားဘိ စည္းစည္းလုံးလုံးပင္ မျဖစ္ႏိုင္
ေသး။ ထို႔ေၾကာင့္ စည္းလုံးမိေအာင္ စုေပးရဦးမည္။
ထိုမွ်ျဖင့္လည္း လူ႐ုပ္မျဖစ္ႏိုင္ေသး။ ေရဆြတ္ထား
သျဖင့္ စိုစြတ္ေနေသာရႊံ႕ကို အ႐ုပ္လုပ္ျဖစ္႐ုံ
ခပ္ထန္႔ထန္႔ျဖစ္ေအာင္ ေနလွန္းေပးရဦးမည္။
ထိုသို႔ ေျမဓာတ္ ေရဓာတ္ လုံးေထြးမိေအာင္ ျပဳေပး
ေသာ ေလဓာတ္၊ အပူ(မီး)ဓာတ္တို႔ျဖင့္ သင့္တင့္႐ုံ
ညီမွ်ေနေသာ ရႊံ႕ကိုမွ အ႐ုပ္ျပဳလုပ္တတ္သူက
အ႐ုပ္လုပ္ေပးေသာေၾကာင့္ လူ႐ုပ္ကေလး
ျဖစ္လာရေလသည္။ ဤကား ဥပမာသေဘာအားျဖင့္
ေျပာျပျခင္းသာတည္း။

ကံစီမံပုံ
    ထို႔အတူ ပထဝီဓာတ္ခ်ည္းသက္သက္
ခႏၶာကိုယ္မျဖစ္ႏိုင္။ ပထဝီဓာတ္ လြင့္မသြားေအာင္
အာေပါဓာတ္က စိမ့္စိုလ်က္ရွိရ၏။ စိုထိုင္းထုိင္းမရွိ
ရေအာင္ ေတေဇာဓာတ္က အေငြ႔ေပးလ်က္ရွိရ၏။
တစ္ဖြ႔စီတစ္ဖြဲ႔စီ (တစ္ကလာပ္စီ) တြဲမိေအာင္
ဝါေယာဓာတ္က တြန္းထိုး ဖိညပ္လ်က္ရွိရ၏။
ထိုဓာတ္ႀကီး ၄ခု အစုအဖြဲ႔၌ မကင္းစေကာင္းေသာ
ဝဏၰ ဂႏၶ ရသ ၾသဇာတို႔ ပါရွိၾက၏။ ထိုသုိ႔ ႐ုပ္ကလာပ္
မ်ားစြာတို႔ ပူးေပါင္းမိေသာအခါ (ေတာ္စြာေလ်ာ္စြာ
မပူးေပါင္းဘဲ) ေရွးကလူ႐ုပ္ျဖစ္ေသာ လုပ္ႏိုင္ေသာ
ကံစီမံခ်က္အတိုင္း "လူ႔ကိုယ္ေကာင္" ျဖစ္ေအာင္
ပူးတြဲမိၾကေလသည္။
    ထိုကဲ့သို႔ ကံကစီမံရာ၌ ကံျပဳစဥ္က
စိတ္အေနအထားလိုက္၍ ေယာက်္ားသ႑ာန္၊
မိန္းမသ႑ာန္ျဖစ္ေအာင္လည္း စီမံရ၏။
အကုသိုလ္ကံအလိုက္ ငရဲသ႑ာန္၊ ၿပိတၱာသ႑ာန္
မ်ားကိုလည္းစီမံရ၏။ ကုသိုလ္ကံ
ေကာင္းမေကာင္းကိုလိုက္၍ လွပေသာသ႑ာန္၊
မလွပေသာသ႑ာန္မ်ားကိုလည္း စီမံရ၏။
အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ တိရစၧာန္သ႑ာန္ကို
ရေသာ္လည္း ေရွးကုသိုလ္ကံမ်ားက အခြင့္သာ
လာလွ်င္ တိရစၧာန္လွလွကေလးျဖစ္ေအာင္၊
ေကၽြးခ်င္ ေမြးခ်င္စရာ ေကာင္းေအာင္
စီမံျပန္၏။ ကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ လူျဖစ္ေသာ္လည္း
အကုသိုလ္ကံက မလွမပျဖစ္ေအာင္၊
သူတစ္ပါးရြံမုန္းေအာင္၊ ေပးကမ္းခ်င္သူနည္း
ေအာင္ စီမံဖန္တီးျပန္၏။ ဤသို႔လွ်င္
ကံတရားသည္ မိမိစြမ္းအားရွိသေလာက္
ဤခႏၶာကိုယ္ (႐ုပ္)တရားႀကီးကို ပဋိသေႏၶ
တည္စ အမိဝမ္းတြင္းကစ၍ စီမံဖန္တီးထား
ေလသည္။ (ဤကံေၾကာင့္ျဖစ္ေသာ ႐ုပ္ကို
“ကမၼဇ႐ုပ္” ဟုေခၚ၏။။

စိတ္ကျပဳျပင္ပုံ
    ကံစီမံထားေသာ ထို႐ုပ္ႀကီးကို
စိတ္ကလည္း ထပ္မံ၍ျပဳျပင္ျပန္၏။ စိတ္၏
အလိုအတိုင္း ထိုင္ရ၊ အိပ္ရ၊ ရပ္ရ၊ သြားရ၏။
သြားလိုေသာစိတ္ ျဖစ္ေသာအခါ စိတၱဇ႐ုပ္တို႔
သည္ တစ္ကိုယ္လုံးပ်ံ႕ႏွံ႔လ်က္ျဖစ္၏။
ထိုစိတၱဇ႐ုပ္မ်ား၌ ဝါေယာဓာတ္သည္ ခါတိုင္း
ထက္ သတၱိေကာင္း၏။ ထုိဝါေယာဓာတ္အစြမ္း
ေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္လုံး လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္၏။
ဝါေယာဓာတ္လြန္ကဲေသာ ႐ုပ္ကလာပ္ေတြ
မ်ားသည္ထက္ မ်ားလာေသာအခါ ေရြ႕ကာ
ေရြ႕ကာျဖစ္ရာ၌ (ေရြ႕ခ်င္တိုင္း မေရြ႕ဘဲ
စိတ္အလိုက်ေအာင္) ေရြ႕ၾကရေလသည္။
    ဤေနရာ၌ “ေရြ႕ကာေရြ႕ကာျဖစ္ျခင္း”
ဟူေသာစကားကို ထပ္၍ ထင္ရွားေစဦးအံ့-
ယခုကာလ ႐ုပ္ရွင္႐ိုက္ကူးရာ၌ လူတစ္ေယာက္၏
ေျခလွမ္း၍ သြားေနပုံထင္ရွားေအာင္ ကားငယ္ကေလး
ေပါင္းမ်ားစြာ ႐ုိက္ကူးရ၏။ ပထမကား၌ ရပ္ေနပုံသာ
ပါေသး၏။ ဒုတိယ တတိယစေသာ ကားမ်ား၌လည္း
ထူးျခားျခင္း မရွိလွေသး၏။ ကားေပါင္းအေတာ္မ်ားမွ
ေျခၾကြသလိုေပၚလာ၏။ ထို႔ေနာက္လည္းကားေပါင္း
အေတာ္မ်ားမွ ေျခကိုေျမႇာက္သလို ေပၚလာ၏။
ဤသို႔ သြားေနပုံေပၚလာေအာင္ ကားေပါင္းမ်ားစြာ
ဆက္ရေလသည္။ ထိုကားပုံကေလးမ်ားလည္း
တကယ့္လူ၏ အေနအထားကို အဆက္ဆက္
ထင္ရွားေစေသာ ပုံကေလးမ်ားတည္း။
    ထို႔ေၾကာင့္ “လူသြားသည္”ဟုဆိုရာ၌
သြားလိုေသာစိတ္ေၾကာင့္ ပထမျဖစ္ေသာ
ု႐ုပ္မ်ားမသြားေသး။ မတ္တတ္ရပ္လ်က္ ရွိေသး၏။
သို႔ေသာ္ ပထမ႐ုပ္ကလာပ္၌ ပါဝင္ေသာ ဝါေယာဓာတ္
အစြမ္းေၾကာင့္ မၿငိမ္မသက္ေသာ အမူအရာျဖစ္လာ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ဒုတိယ႐ုပ္စုသည္ ပထမ႐ုပ္စု၏ ေနရာ၌
ထပ္၍မျဖစ္ဘဲ ထိုေနရာႏွင့္ ဆက္ကပ္ေနေသာ
ဒုတိယေနရာ၌ ျဖစ္၏။ ဤသို႔လွ်င္ ေနာက္ေနာက္ျဖစ္
ရေသာ ႐ုပ္ကလာပ္စုက ေနရာေရြ႕၍ေရြ႕၍ ျဖစ္ေနရာ
ဝယ္ (မ်က္စိတစ္မွိတ္ခန္႔အတြင္း၌ ကုေဋတစ္သိန္းမက
အထပ္ထပ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္) မ်က္စိတစ္မွိတ္ခန္႔
အခ်ိန္အတြင္းမွာပင္ သြားလာေနေသာ ပုံသ႑ာန္
ထင္ေပၚလာေလသည္။
    ထို႔ျပင္ “စိတ္ပ်ဳိေတာ့ကိုယ္ႏု” ဆုိသည့္အတိုင္း
စိတ္ခ်မ္းသာေသာသူ၌ ၾကည္လင္ေသာ စိတၱဇ႐ုပ္မ်ားျဖစ္၍
ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ စကားေျပာေနေသာအခါဝယ္ မ်က္ႏွာမ်ား
ၾကည္လင္၏။ ထိုက္တန္သမွ်က်န္းမာေအာင္ ၾကည္လင္ေသာ
စိတ္က စြမ္းေဆာင္ႏိုင္၏။ “စိတ္ေထာင္းေတာ့ကိုယ္ေၾက”
ဟုေျပာ႐ိုးရွိသည့္အတိုင္း စိတ္မခ်မ္းသာလွ်င္ စိတ္ေၾကာင့္
ျဖစ္ေသာ႐ုပ္မ်ား ညႇဳိးႏြမ္း၏။ စကာေျပာမတည့္၍
စိတ္မေကာင္းေသာအခါ၌ ခ်ဳိေနေသာမ်က္ႏွာသည္ပင္
ခ်က္ခ်င္း ပ်က္ေတာ့၏။
    အိမ္တစ္ေဆာင္ကို မီးေလာင္လွ်င္
နီးကပ္ေနေသာ အျခားအိမ္းမ်ားလည္း ေလာင္ရသကဲ့သို႔
စိတၱဇ႐ုပ္က ညႇဳိးႏြမ္းပူေလာင္ေနလွ်င္ ဆက္စပ္ေနေသာ
ကမၼဇ၊ ဥတုဇ၊ အာဟာရဇ႐ုပ္မ်ားလည္း ပူေလာင္ရေတာ့၏။
ထို႔ေၾကာင့္ အလြန္႔လြန္ စိတ္မခ်မ္းသာေသာ သူသည္
အရြယ္ႏွင့္မတန္ေအာင္ အိုဆိုး၍ ထိုထက္ပူပန္လာေသာ
အခါ ႏွလုံးကြဲ၍ စုေတရေလေတာ့၏။ ဤသို႔လွ်င္ ခႏၶာကိုယ္ကို
ပဋိသေႏၶကစ၍ စိတ္ကလည္း ျပဳျပင္လ်က္ရွိေလသည္။

ဥတုက ျပဳျပင္ပုံ
    ဥတုကလည္း ႐ုပ္ကိုျပဳျပင္ႏိုင္၏။ သာယာေသာ
ဥတု၌ ေနထိုင္လွ်င္ ႐ုပ္ၾကည္လင္၏။ က်န္းမာဝၿဖဳိး၏။
သန္႔ရွင္းေသာအိပ္ရာ ေနရာ အဝတ္မ်ားကို ဝတ္ေလ့ရွိသူ၌
ထိုအဝတ္မ်ားေတြ႔ထိေသာ ဥတုေၾကာင့္ သန္႔ရွင္းေသာ
ဥတုဇ႐ုပ္မ်ား တိုးပြားသျဖင့္ က်န္းမာ၏။ ထို႔ေၾကာင့္
အၿမဲသန္႔ရွင္းေနေသာ အဝတ္ အိပ္ရာ ေနရာမ်ားကို
သုံးစြဲျခင္းသည္ က်န္းမာဖို႔အေၾကာင့္ နည္းေကာင္းအစစ္
ပင္တည္း။ မသန္႔ရွင္းေသာ အဝတ္ အိပ္ရာ ေနရာမ်ားကို
သုံးစြဲသူ၌ကား ဥတုဇ႐ုပ္မ်ား တိုးပြားသျဖင့္ က်န္းမာေရး
ဆုတ္ယုတ္ပ်က္ျပား၏။ ေတာ ေတာင္ သစ္ပင္တို႔သည္
မိုးက်ေသာအခါ၌ ဥတုေကာင္းႏွင့္ေတြ႔ရ၍ တိုးတက္ျပန္႔ပြား
စည္းကားၾက၏။ ေႏြဥတုက်ေသာအခါ မေကာင္းေသာ
ဥတုႏွင့္ေတြ႔၍ ညႇဳိးႏြမ္းေျခာက္ေသြ႔ၾကရေလသည္။
ဤသို႔လွ်င္ ဥတုကလည္း ခႏၶာကိုယ္ကို အမိဝမ္းတြင္း
ေအာင္းေနစဥ္ကပင္ ျပဳျပင္ေနရကား ဥတုအလိုက္
သစ္ပင္ေတာေတာင္တို႔ ေျပာင္းလြဲပုံကို ၾကည့္၍
မိမိကိုယ္၌လည္း ဥတုေကာင္းမေကာင္းလိုက္၍
ဥတုဇ႐ုပ္မ်ားေျပာင္းရပုံကို သတိျပဳပါကုန္။

အာဟာရက ျပဳျပင္ပုံ
    စားသမွ်အစာ၌ (ေသာက္ေရ၌ပင္) ပါရွိေသာ
ၾသဇာသည္ ႐ုပ္ကိုျဖစ္ေစႏိုင္၏။ မိမိႏွင့္သင့္ေသာ
အစားအေသာက္ႏွင့္ ေဆးမ်ားသာ စားေသာက္သုံးစြဲလွ်င္
ေကာင္းေသာ႐ုပ္မ်ား တိုးပြား၍ ဝၿဖဳိးၾကည္လင္
စည္ပင္က်န္းမာ၏။ မသင့္ေတာ္ေသာ အစားအေသာက္ႏွင့္
ေဆးမ်ားကို သုံးစြဲစားေသာက္မိလွ်င္ မေကာင္းေသာ
႐ုပ္မ်ားတိုးပြား၍ ညႇဳိးႏြမ္းေသြ႔ေျခာက္ ေရာဂါေရာက္ရသည္မွာ
မ်က္ျမင္ပင္ျဖစ္သကဲ့သို႔ သင့္ေတာ္ေသာ အစားအေသာက္ႏွင့္
ေဆးမ်ားကို သုံးစြဲစားေသာက္ေလ့ရွိသူတို႔ အသက္ရွည္ၾက၊
အနာကင္းၾကသည္မွာလည္း မ်က္ျမင္ပင္ျဖစ္သည္။
    အမိဝမ္းတြင္း သေႏၶတည္ေနစဥ္မွာလည္း
ကိုယ္ခႏၶာကေလး ထင္ရွားသည္မွစ၍ အမိစားသမွ်အစာသည္
သူငယ္၏ ကိုယ္အတြင္းသို႔ စိမ့္ဝင္၏။ ထိုအခါ ကေလး၏
ကိုယ္၌ အာဟာရေၾကာင့္႐ုပ္မ်ား တိုးပြားၾက၏။
ထို႔ေၾကာင့္ မိမိကေလး၏ က်န္းမာေရးကို လိုလားေသာ
မိခင္တိုင္းပင္ ကိုယ္ဝန္ရွိသည္ကစ၍ ကေလးႏွင့္
မသင့္ေတာ္ေသာ အစာအာဟာရမ်ားကို အထူးေရွာင္ၾကဥ္
ၾကရသည္။ အမိသည္ အၾကင္အစားအေသာက္ကို
စားေသာက္၏။ ထိုအစားအေသာက္ျဖင့္ အမိဝမ္း၌
တည္ေနေသာ ကိုယ္ဝန္သူငယ္သည္ မွ်တရရွာ၏။
အမိစားေသာအစာသည္ ခ်က္ႀကဳိးမွစိမ့္၍ ကေလး
ကိုယ္၌ ပ်ံ႕ႏွံ႔၏ဟု က်မ္းစာတို႔၌ဆုိ၏။ ယခုအခါကား
က်န္းမာေရးကို အေတာနားလည္ေသာ ဆရာတို႔ၫႊန္
ၾကားခ်က္ျဖင့္ သေႏၶရွိသည္ကစ၍ မိခင္သည္
အားရွိေသာအစာကို စားရ၏ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္း
သြားလာမႈကို သတိျပဳရ၏။ မၾကာမၾကာ ကိုယ္ဝန္ကို
ဆိုင္ရာဆရာ့ထံ ျပရ၏။ အအိပ္အစား မွန္ေစရ၏။
မိမိကိုယ္တိုင္က ေရာဂါကင္း၍ ထိုကဲ့သို႔ ဂ႐ုစိုက္ျခင္း
ရွိပါမူ က်န္းမာေသာ သားသမီးတို႔က မ်ားေပလိမ့္မည္။
ထို႔ေၾကာင့္ မိခင္ကုိယ္တိုင္ကလည္း ကေလး၏
အာဟာရကို ကိုယ္ဝန္ရွိစဥ္ကစ၍ ျပဳျပင္ေပးၾကပါကုန္။

ပစၥည္းေလးပါးသုံးေဆာင္မွီဝဲရာ၌ ပစၥေဝကၡဏာဆင္ျခင္ပုံ

ပစၥည္းေလးပါးသုံးေဆာင္မွီဝဲရာ၌
ပစၥေဝကၡဏာဆင္ျခင္ပုံ

ရဟန္း, သာမေဏမ်ားသည္ ပစၥည္းေလးပါး
သုံးေဆာင္မွီဝဲတိုင္း အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ လူပုဂၢဳိလ္တို႔ကဲ့သို႔
အရသာ အဆင္း တန္ဆာ အလွအပ မက္ေမာေသာ
ေလာဘ, တဏွာစိတ္တို႔ျဖင့္ မမွီဝဲအပ္၊
ထိုကဲ့သို႔ သုံးေဆာင္မွီဝဲခဲ့ေသာ္ ဣဏပရိေဘာဂထုိက္၏။
(အေၾကြးယူ၍သုံးေဆာင္ျခင္းမ်ဳိး ျဖစ္၏)
ထို႔ေၾကာင့္ ေအာက္ပါလကၤာမ်ားအတိုင္း ႏွလုံးသြင္း
ဆင္ျခင္ရြတ္ပြါး၍ ပစၥည္းေလးပါးတို႔ကို
သုံးေဆာင္မွီဝဲအပ္၏။

"သကၤန္း ဝတ္႐ုံေသာအခါ ဆင္ျခင္ရန္"
ခ်မ္းပူကိုဖ်က္၊ ျခင္,မွတ္,ေလ,ေန၊ ကင္း, ေျမြ လြဲသွဥ္၊
ဟိရီဂုဏ္ကို၊ ကုန္ေစတတ္စြာ၊ ကိုယ္အဂၤါဝယ္၊
လုံပါေစလို၊ ကိုယ္ကိုစံပယ္၊ ဆင္ျပင္မယ္ဟု၊
စိတ္ဝယ္မသန္း၊ ဤသကၤန္းကို၊
ဖုံးလြမ္းသုံးေဆာင္ပါသတည္း။

"ဆြမ္းသုံးေဆာင္ေသာအခါ ဆင္ျခင္ရန္"
ဤသည့္စားဖြယ္၊ အမယ္မယ္ကို၊ ျမဴးရယ္မာန္ၾကြ၊
လွပေရဆင္း၊ ျပည့္ၿဖဳိးျခင္းငွာ၊ မသုံးပါဘူး။
ေလးျဖာဓာတ္ေဆာင္၊ ဤကိုယ္ေကာင္သည္၊
ရွည္ေအာင္တည္လွ်က္၊ အသက္မွ်တမ္း၊
မေမာပန္းျငား၊ ဘုရားသာသနာ၊ က်င့္ႏွစ္ျဖာကို၊
က်င့္ပါႏိုင္ေစ၊ ေဝဒနာေဟာင္းသစ္၊ မျဖစ္ေစရ၊
ယာပိုက္မွ်လစ္၊ ခပ္သိမ္းျပစ္ကို၊ မျဖစ္ေလေအာင္၊
ခ်မ္းေျမ့ေအာင္ဟု၊ သုံးေဆာင္မွီဝဲပါသတည္း။

"ေက်ာင္း၌ သီတင္းသုံးေသာအခါ ဆင္ျခင္ရန္"
ခ်မ္းပူကိုဖ်က္၊ ျခင္,မွတ္,ေလ,ေန၊ ကင္း,ေျမြ,ေဝးမႈ၊
ဥတုေဘးဘ်မ္း၊ မသန္းကင္းစင္၊ စိတ္ၾကည္လင္ေၾကာင္း၊
ေနရာေက်ာင္းကို၊ ကိန္းေအာင္းမွီခိုပါသတည္း။

"ေဆးဝါးသုံးစြဲေသာအခါ ဆင္ျခင္ရန္"
က်င္နာခံခက္၊ ႏွိပ္စက္ဖိစီး၊ ျဖစ္ၿပီးျဖစ္လာ၊ ေဝဒနာကို၊
စြန္႔ခြါပယ္လ်င္း၊ ဆင္းရဲကင္း၍၊ လူမင္းျမတ္စြာ၊
သာသနာကို၊ ၾကည္သာရႊင္လန္း၊ ျဖည့္က်င့္စြမ္းႏိုင္၊
ရည္မွန္းသုံးေဆာင္ပါသတည္း။

"အလုံးစုံပစၥည္းေလးပါးကို သုံးစြဲရာ၌ ဆင္ျခင္ရန္"
ဖိနပ္ဆီးမီး၊ ထီးေတာင္ေဝွးစ၊ ဟူသမွ်ကို၊
ေအးျမခ်မ္းပူ၊ ေျမငူသစ္ငုတ္၊ ခလုပ္ဆူးေျငာင့္၊
မေႏွာင့္ေဘးဘ်မ္း၊ မသန္းကင္းစင္၊ စိတ္ၾကည္လင္၍၊
အားအင္ျပည့္မွာ၊ သာသနာကို၊ ေကာင္းစြာက်င့္ေဆာင္၊
ျဖည့္ႏိုင္ေအာင္ဟု၊ သုံးေဆာင္မွီဝဲ ပါသတည္း။

နတ္ျပည္၌ အနာဂါမ္ႏွင့္ ရဟႏၲာတို႔ ဘာ့ေၾကာင့္ မေနႏိုင္သနည္း၊ မေနႏိုင္လွ်င္ ဘယ္သြားၾက သနည္း။????

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မဟာဂႏၶာ႐ုံဆရာေတာ္
"အရွင္ဇနကာဘိ၀ံသ"
၏
ကိုယ္က်င့္အဘိဓမၼာ
မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။

နတ္ျပည္၌ အနာဂါမ္ႏွင့္ ရဟႏၲာတို႔ ဘာ့ေၾကာင့္
မေနႏိုင္သနည္း၊ မေနႏိုင္လွ်င္ ဘယ္သြားၾက
သနည္း။????
    ဤသို႔ကာမဂုဏ္စခန္း၌ အစြမ္းကုန္
ေပ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းသည့္အျပင္ ေပ်ာ္ေမြ႔ဖြယ္
ေကာင္းသေလာက္လည္း ေပ်ာ္စံေလ့ရွိၾကေသာ
ေၾကာင့္ ကာမဂုဏ္ကို စက္ဆုပ္ေသာ အနာဂါမ္ႏွင့္
ရဟႏၲာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ နတ္ျပည္မွာ
ၾကာရွည္စြာမေနႏိုင္ၾကေတာ့ဘဲ အနာဂါမ္ျဖစ္သူတို႔
ျဗဟၼာ့ျပည္သို႔ စုေတေရႊ႕ေျပာင္း၍ ရဟႏၲာအေပါင္း
တို႔မွာ ပရိနိဗၺာန္ စံၾကေလေတာ့သည္။

နတ္ျပည္က်မွ အႏၲရာယ္ကင္း
ရန္ေဘးရွင္းလ်က္ တရားဘက္၌သာ
အားထုတ္၍ ေယာဂီလုပ္မည္ဟု မေမွ်ာ္လင့္ေလႏွင့္။
လူ႔ျပည္ကအေသအလဲ အားခဲသြားသူႏွင့္
ဘုရားလက္ထက္ေတာ္က ဘုရား
တရားကို နာရသူေလာက္သာ နတ္ျပည္၌
တရားသားတက္ဖြယ္ရွိသည္။ မလိုလဲလိုလဲ
တရားၿမဲသူကား နႏၵနဥယ်ာဥ္ အေပါက္ဝတြင္
တရားကေလးမ်ား ေပ်ာက္က်ရစ္လတၱံ။

နတ္ျပည္၌ ကမၼ႒ာန္းအားထုတ္ဖို႔ကို မဆိုထားဘိ
ဥပုသ္မက်ဳိးရေအာင္ ေစာင့္ဖို႔လြယ္ကူရဲ့လား။???
    နတ္ျပည္၌ကမၼ႒ာန္းကိုမဆိုထားႏွင့္၊
ဥပုသ္မက်ဳိးေအာင္ပင္ ေစာင့္စည္းဖို႔ရာ
အပုံႀကီးခဲယဥ္း၏၊ နတ္သမီးေတြ ပြတ္သီးပြတ္သပ္
ျပဳခ်က္ေၾကာင့္ သီလပ်က္သည္ကသာ မ်ားေလ၏။
စေမၸယ်နဂါးမင္းတို႔ နဂါးျပည္မွာ မၾကာမၾကာ
ဥပုသ္က်ဳိးရပုံႏွင့္ ဝိဓူရဇာတ္ေတာ္လာ သိၾကားမင္းတို႔
လူ႔ျပည္ဆင္း၍ ဥပုသ္ေစာင့္ရပုံကို ေထာက္ပါေလ။
ဘုရားအေလာင္းေတာ္တို႔သည္ ပါရမီျဖည့္ခြင့္မရၾက
ေသာ နတ္ျပည္၌ သက္တမ္းေစ့ေအာင္မေနရဘဲ
စုေတျခင္း တစ္မ်ဳိးျဖင့္ စုေတေအာင္ ဓိ႒ာန္ကာ
လူ႔ျပည္၌သာ ပါရမီ ျဖည့္ေတာ္မူၾကသည္။

လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ ခုႏွစ္ေန႔ ဘုရားရွိခိုးလကၤာ

၁။ သုံးလူ႔ရွင္ပင္- ကၽြန္႔ထိပ္တင္ ေသာင္းခြင္ စၾကဝဠာ၊
နတ္ျဗဟၼာတို႔၊ ညီညာ႐ုံးစု၊ ေတာင္းပန္မႈေၾကာင့္၊
ရတုနဂိုရ္၊ ရႊန္းရႊန္းစိုသည္၊ ဝါဆိုလျပည့္၊ ၾကြက္မင္းေန႔ဝယ္၊
ခ်မ္းေျမ႕ၾကည္ျဖဴ၊ သေႏၶယူသည္၊ နတ္လူၿငိမ္းဘို႔ ကိန္းပါကို။

၂။ သေႏၶယူခါ- ဆယ္လၾကာေသာ္၊ မဟာသကၠရာဇ္၊
ေျခာက္ဆယ့္ရွစ္ႀကဳံ၊ ကဆုန္လျပည့္၊ ေသာၾကာေန႔ဝယ္၊
ခ်မ္းေျမ့စုံစီ၊ လုမၺနီ၌၊ မဟီလိႈက္ဆူ၊ ဖြားေတာ္မူသည္၊
နတ္လူေအာင္ၿမဳိ႕ လမ္းပါကို။

၃။ ဖြားျမင္ေျမာက္ေသာ္- ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္ရြယ္၊
ပ်ဳိႏုနယ္၌၊ သုံးသြယ္ေရႊနန္း၊ သိမ္းျမန္းၿပီးလစ္၊
ဆယ့္သုံးႏွစ္လွ်င္၊ ဘုန္းသစ္လွ်ံလူ၊ စံေတာ္မူ၍၊
ရြယ္မူႏုၿဖဳိး၊ ႏွစ္ဆယ့္ကိုးဝယ္၊ ေလးမ်ဳိးနိမိတ္၊
နတ္ျပဟိတ္ေၾကာင့္၊ ေရႊစိတ္ျငင္ၿငဳိ၊ သံေဝပိုကာ၊
ဝါဆိုလျပည့္၊ က်ားမင္းေန႔ဝယ္၊ ခ်မ္းေျမ့ရဂုံ၊
ေတာရိပ္လႈံသည္၊ စုံၿမဳိင္ပင္ရိပ္ ခမ္းမွာကို။

၄။ ေတာရိပ္ၿမဳိင္ေပၚ- ေျခာက္ႏွစ္ေပ်ာ္၍၊
ခါေတာ္တပုံ၊ ပြင့္ခ်ိန္ႀကဳံက၊ ကဆုန္လျပည့္၊
ဆင္မင္းေန႔ဝယ္၊ ေျမ့ပရေမ၊ ပလႅင္ေဗြထက္၊
ေရႊေညာင္ေတာ္ႀကီး၊ ဗိတာန္ထီးႏွင့္၊ မၿငီးၾကည္ျဖဴ၊
ေနေတာ္မူလ်က္၊ ရန္ျမဴခပင္း၊ အမိုက္သင္းကို၊
အရွင္းပယ္ေဖ်ာက္၊ အလင္းေပါက္ကာ၊
ထြန္းေတာက္ဘုန္းေတာ္၊ ေသာင္းလုံးေက်ာ္သည္၊
သုံးေဘာ္လူတို႔ ၿငိမ္းပါကို။

၅။ ဘုရားျဖစ္ခါ- မိဂဒါသို႔၊ စၾကာေရႊဖြား၊
ျဖန္႔ခ်ီသြား၍၊ ငါးပါးဝဂၢီ၊ စုံအညီႏွင့္၊ မဟီအေပါင္း၊
တိုက္တစ္ေသာင္းမွ၊ ခေညာင္းကပ္လာ၊ နတ္ျဗဟၼာအား၊
ဝါဆိုလျပည့္၊ စေနေန႔ဝယ္၊ ေၾကြ႕ေၾကြ႕လွ်ံတက္၊
ဓမၼစက္ကို၊ မိန္႔ျမြတ္ေထြျပား၊ ေဟာေဖာ္ၾကားသည္၊
တရားနတ္စည္ ယြန္းတယ္ကို။

၆။ တရားနတ္စည္- ေဆာ္ယြမ္းလည္က၊ သုံးမည္ဘုံသိုက္၊
တေသာင္းတိုက္ဝယ္၊ ကၽြတ္ထိုက္သသူ၊ နတ္လူျဗဟၼာ၊
သတၱဝါကို၊ ေခမာေသာင္သို႔၊ ေဖာင္ကူတို႔ျဖင့္၊
ေဆာင္ပို႔ၿပီးခါ၊ ဝါေလးဆယ့္ငါး၊ သက္ကားရွစ္ဆယ္၊
စုံျပည့္ၾကြယ္က၊ ရာေလးဆယ့္ရွစ္၊ သကၠရာဇ္ဝယ္၊
နယ္မလႅာတိုင္၊ စံႏႈိင္းမယုတ္၊ ကုႆိႏၷာ႐ုံ၊
အင္ၾကင္းစုံ၌၊ ကဆုန္လျပည့္၊ အဂၤါေန႔ဝယ္၊
ခ်မ္းေျမ့နိဗၺဴ၊ စံေတာ္မူသည္၊ ဝွန္းဆူေသာင္းလုံး ေက်ာ္တယ္ကို။

အာနာပါန အလုပ္ျဖင့္ ေဗာဇၩင္ ၇-ပါးပြားမ်ားမႈကိစၥၿပီးပုံ

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး
ျပဳစုေတာ္မူေသာ
အာနာပါနဒီပနီ မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္သည္

အာနာပါန အလုပ္ျဖင့္
ေဗာဇၩင္ ၇-ပါးပြားမ်ားမႈကိစၥၿပီးပုံ

အယုအခါ အနာပါနအလုပ္ကို အားထုတ္စြဲၿမဲေသာ
သူတို႔အား ေဗာဇၩင္ ၇-ပါး ပြားမ်ားမႈကိစၥ ၿပီးစီးပုံကို
ျပဆိုေပအံ့။
၁။သတိသေမၺာဇၩင္
    သတိပ႒ာန္အလုပ္မ်ဳိးျဖစ္ခဲ့၍ တစ္ေန႔
တစ္ျခား ထိုအာ႐ုံ၌ သတိစြဲၿမဲမႈ, တိုးပြား၍
သြားမႈသည္ သတိသေမၺာဇၩင္တရား ပြားမ်ားမႈ
မည္၏။
၂။ဓမၼဝိစယသေမၺာဇၩင္
    ထိုအာနာပါနအလုပ္ကို အားထုတ္ေသာ
သူတို႔အား ထုိအလုပ္တြင္ ပါဝင္ေသာ ဓမၼတို႔၌
တစ္ေန႔တစ္ျခား အဆင္ျခင္ အစဥ္းစား အလိမၼာပြား၍
သြားမႈသည္ ဓမၼဝိယသေမၺာဇၩင္တရား ပြားမ်ားမႈမည္၏။
၃။ဝီရိယသေမၺာဇၩင္
    ထိုအလုပ္၌ တစ္ေန႔တစ္ျခား ဝီရိယတရား
တိုးပြား၍သြားမႈသည္ ဝီရိယသေမၺာဇၩင္တရား ပြားမ်ားမႈ
မည္၏။
၄။ပီတိသေမၺာဇၩင္
    ပီတိပၸဋိသံေဝဒီ အျဖစ္သို႔ ေရာက္သျဖင့္
ထိုအာ႐ုံ ထိုအမႈ၌ တစ္ေန႔တစ္ျခား စိတ္ေပ်ာ္ေမြ႔ျခင္း
ပြါးစီး၍သြားမႈသည္ ပီတိသေမၺာဇၩင္တရား ပြားမ်ားမႈ
မည္၏။
၅။ပႆဒိၶသေမၺာဇၩင္
    ထိုအာ႐ုံ ထိုအမႈ၌ စိတ္ေပ်ာ္ေမြ႔ျခင္း ပီတိတရား
ျဖစ္ပြားေသာအခါမွစ၍ ထိုအလုပ္၌ ပ်င္းရိျခင္း၊ ငိုက္မ်ဥ္းျခင္း
အစရွိေသာ ပူေလာင္မႈတို႔သည္ အစဥ္အတိုင္းၿငိမ္းကုန္၏၊
ထိုအခါ ပႆဒိၶိသေမၺာဇၩင္ တရားပြားမ်ားရာ၏၊
၆။သမာဓိသေမၺာဇၩင္
    ပႆဒိၶတရား ပြားမ်ားသည္ရွိေသာ္ ထိုအာ႐ုံ၌
စိတ္၏ေကာင္းစြာတည္ၾကည္ျခင္း ဟူေသာ သမာဓိသေမၺာဇၩင္
တရားလည္း ျဖစ္ပြားေတာ့သည္။
၇။ဥေပကၡာသေမၺာဇၩင္
    သမာဓိသေမၺာဇၩင္တရား ျဖစ္ပြားသည္ရွိေသာ္
စိတ္မၿငိမ္သက္မႈအတြက္ႏွင့္ ေၾကာင့္ၾကစိုက္ဖြယ္မရွိ၊
လ်စ္လ်ဴ႐ႈေသာအားျဖင့္ ထိုအာ႐ုံ၌ စိတ္ကိုလႊတ္၍
ထားရေတာ့သည္။ ထိုအခါ ဥေပကၡာသေမၺာဇၩင္ တရား
ပြားမ်ားမႈမည္၏။

ေဗာဇၩင္ ခုနစ္ပါး ပြားမ်ားမႈကိစၥၿပီးပုံ ၿပီး၏။

ပေယာဂစြဲကပ္သူအသြင္ ဒိ႒ိအျမင္

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

ျပဳစုေတာ္မူေသာ

ဘာဝနာဒီပနီ မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္သည္

ပေယာဂစြဲကပ္သူအသြင္ ဒိ႒ိအျမင္

ဥပမာတစ္ခုကို ဆိုအံ - - - -

လူ႔အလို

ေလာက၌ ပေယာဂစြဲကပ္ေသာသူသည္

လူ႔အလို မကြယ္ေသးမီ မိမိ၌ ပေယာဂကပ္မွန္း

သိေသး၏။ ပေယာဂအလိုႏွင့္ က,မိ ခုန္မိသည့္ေနာက္

လူ႔အလိုႏွင့္ ရွက္ေသး၏။ ထိုအခါ ေဆးကုခြင့္ ရေသး၏။

ေဆးကုမႈကို ေတာင့္တ၏။

ပေယာဂအလို

အၾကင္အခါ၌ ပေယာဂ၏ တန္ခိုးအားျဖင့္

လူ႔အလိုလုံးလုံး ကြယ္ေပ်ာက္၏။ ပေယာဂအလိုသို႔

လုံးလုံးပါ၏၊ ပေယာဂအလိုကို မိမိအလိုဟု ေဖာက္ျပန္၏၊

ထိုအခါမွစ၍ ေဆးကုခြင့္ မရၿပီ။ ပေယာဂကပ္မွန္း မသိၿပီ။

ပေယာဂစကား ေဆးစကားကို ၾကားမွ မၾကားလိုၿပီ။

ဟိရီ ၾသတၱပၸ မရွိၿပီ၊ ပေယာဂ အလိုအတိုင္း ျပဳ၍ ေနရမွ

ခ်မ္းသာေတာ့သည္၊ ဤသူသည္လည္း ပေယာဂအလိုႏွင့္

က,ရ ခုန္ရသည္ကို မိမိအလိုႏွင့္ က,သည္ ခုန္သည္ဟု

သူ႔စိတ္တြင္ ေၾကာင္ေၾကာင္ထင္ျမင္လ်က္ ရွိ၏။

ဤဥပမာအတိုင္း တစ္ေလာကလုံး ျဖစ္ေနၾကပုံကို

အကုန္ေျမာ္ေလ။ သတၱဝါတို႔၏ ပကတိအလိုႏွင့္ စပ္ဆုိင္ေသာ

အရာ မဟုတ္ဘဲလ်က္ မ်က္စိအလိုသို႔ လိုက္မႈႏွင့္ ၾကည့္႐ႈ

ေမွ်ာ္ေမာ့ရေသာအရာတို႔၌ ငါ့အလိုႏွင့္ၾကည့္သည္ ႐ႈသည္

ေမွ်ာ္သည္ ေမာ့သည္ဟု မိမိစိတ္တြင္ ေၾကာင္ေၾကာင္ႀကီး

ျမင္၍ေနမႈကို ဒိ႒ိအျမင္ ဆိုသတည္း။

ေသာတ, ဃာန, ဇိဝွါ, ကာယ, မေနာတို႔၌

ဤနည္းအတိုင္းသိေလ။ ပေယာဂ ဥပမာ၌ - - - လူ႔အလို,

ပေယာဂအလို ကြဲျပားေသးေသာအခါ၌ ပေယာဂသည္

ေသာင္းက်န္းလိုတိုင္း ေသာင္းက်န္းခြင့္ မရေသး၊ လူ႔အလို

ကြယ္ေပ်ာက္၌ ပေယာဂအလို လုံးလုံးေရာက္ေသာအခါ၌

မူကား ေသာင္းက်န္းလိုတိုင္း ေသာင္းက်န္းႏိုင္ေတာ့သည္။

ဆရာအစြမ္းေကာင္းႏွင့္ေတြ႔၍ လူ႔အလိုေပၚလာမွ အေသာင္း

က်န္း ေလ်ာ့ေပေတာ့မည္။

ဉာဏ္အျမင္ ေဖာက္ျပန္တတ္ပုံ

ထို႔အတူ အနမတဂၢသံသရာ၌ က်င္လည္၍

ေနၾကကုန္ေသာ သတၱဝါတို႔မွာလည္း အၾကင္မွ်ေလာက္ေသာ

သံသရာကာလပတ္လုံး မိမိတို႔သႏၲာန္၌ ရွိေနေသာ ဓမၼတို႔ကို

လည္းေကာင္း, ဓမၼတို႔၏ အလိုတို႔ကိုလည္းေကာင္း ဉာဏ္အျမင္

မေပါက္ၾကေသး၊ ဓမၼတို႔၏ အသီးသီးေသာ အလိုတို႔ကို မိမိအလို

ျပဳ၍ လိုက္ၾကကုန္ေသး၏။ ထိုမွ်ေလာက္ေသာ သံသရာ

ကာလပတ္လုံး ဓမၼတို႔သည္ ေသာင္းက်န္းလိုတိုင္း ေသာင္းက်န္း

ခြင့္ ရၾကကုန္၏။

အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဆိုေသာ္- အလိုမည္သည္

ခပ္သိမ္းေသာ္ သတၱဝါတို႔ကို လြန္စြာေဆာင္ႏိုင္၏။ ေတာင္ေပၚမွ

အဟုန္ႏွင့္တကြ စီးဆင္း၍ လာေသာ ျမစ္ေရအယဥ္ႏွင့္တူ၏။

သတၱဝါတို႔သည္ ထိုျမစ္ေရအယဥ္၌ ေမ်ာ၍ပါကုန္ေသာ

ေဘာ့မိႈက္, ေဘာ့တိုက္တို႔ႏွင့္ တူကုန္၏။



ကိေလသာ ေသာင္းက်န္းပုံ

ေလာက၌ ခပ္သိမ္းေသာ သတၱဝါတို႔၏ အမႈသည္

အသီးသီး မိမိတို႔အလိုရွိရာကို အစြမ္းရွိသမွ် ျဖည့္စြမ္းမႈ

တစ္ခုသာတည္း၊ ဓမၼတို႔၏ အလိုကို မိမိတို႔အလို ထင္မွတ္ၾက

ကုန္ေသာ သတၱဝါတို႔သည္ ေလာဘ, ေဒါသ, ေမာဟ, မာန,

ဒိ႒ိ အစရွိကုန္ေသာ ဓမၼတို႔ကို အလိုရွိတိုင္း လႊတ္၍ ေပးၾကကုန္၍

ဓမၼတို႔သည္ ေသာင္းက်န္းလိုတိုင္း အခြင့္ရၾကကုန္၏၊

အခြင့္ရတိုင္းလည္း ေသာင္းက်န္းၾကကုန္၏။



ေလာဘ ေသာင္းက်န္းပုံ

အနမတဂၢ သံသရာ၌ ေလာဘသည္ မိမိအလိုသို႔

လိုက္ၾကသူ လူ, နတ္, ျဗဟၼာ, သတၱဝါတို႔ကို ေတာင္ေပၚက်

ျမစ္ေရကဲ့သို႔ အပါယ္ေလးပါးသို႔ အတြင္ေမွ်ာမႈႏွင့္

ေသာင္းက်န္း၏။

ေဒါသ ေသာင္းက်န္းပုံ

ထို႔အတူ- ေဒါသသည္လည္း အတြင္ေမွ်ာ၏၊

အပါယ္သို႔ က်ေရာက္လာကုန္ေသာ သတၱဝါတို႔ကို

အပါယ္မွ ထြက္ေပါက္ လြတ္ေပါက္ မရွိသည္ကိုျပဳ၍

ေမွ်ာ၏။ အပါယ္တခြင္၌သာ က်င္လည္ျမဳပ္ေမ်ာ၍

ေနေစ၏။

မာန ေသာင္းက်န္းပုံ

တေပါင္း, တန္ခူးအခါ၌ လာကုန္ေသာ

ေလတို႔သည္ ေတာေတာင္တခြင္တို႔၌ ရင့္ေရာ္ၾကကုန္ေသာ

သစ္ရြက္တို႔ကို ေအာက္ေျမျပင္သို႔ အကုန္ေႁခြခ်ကုန္သကဲ့သို႔

မာန သည္ အထက္ထက္ေသာ နတ္ျပည္, ျဗဟၼာျပည္တို႔၌

အသက္တမ္း ရင့္ေရာ္ၾကကုန္ေသာ နတ္,ျဗဟၼာတို႔ကို

ေအာက္ေျမျပင္သို႔ အတြင္ေႁခြခ်၏။

ဒိ႒ိ ေသာင္းက်န္းပုံ

သမုျဒာ ပင္လယ္ေစာင့္နတ္တို႔၏ အမ်က္ထြက္

မႈႏွင့္ တိုးတက္ဆူေဝေသာ ပင္လယ္ေရသည္ ကၽြန္းအလုံး

ႏိုင္ငံအလုံးကို လႊမ္းမိုး၍ သမုျဒာပင္လယ္သို႔ခ်ည္း

အကုန္ေမွ်ာခ်သကဲ့သို႔ အာသာႀကီးတစ္မ်ဳိးတစ္မ်ဳိးအေနႏွင့္

ေသာင္းက်န္းေသာ ဒိ႒ိသည္ မိမိထြန္းကား၍ ေနသမွ်ကာလ

ပတ္လုံး ထိုကၽြန္း ထိုႏိုင္ငံတို႔ကို အပါယ္သို႔ခ်ည္း အကုန္

ေမွ်ာေလ၏။

ေမာဟ ေသာင္းက်န္းပုံ

အပါယ္သို႔ ေရာက္လာသမွ်တို႔ကို ထြက္ေပါက္

လြတ္ေပါက္ မရွိေအာင္ အလုံပိတ္မႈသည္ကား ေမာဟ၏

တာေပတည္း။

နခသိခသုတ္, ကာဏကစၧေပါပမသုတ္ ေဒသနာ

တို႔ႏွင့္တကြ အပါယ္ေလးဘုံတို႔မွာ သတၱဝါ အသိုက္အအုံ

ႀကီးက်ယ္ပုံကို ေျမာ္ေလ၊ ႂကြင္းေသာ တစ္ေထာင့္ငါးရာ

ကိေလသာဓမၼတို႔၏ ေသာင္းက်န္းမႈတို႔ကိုလည္း ဤနည္းတူ

သိေလ။

ဗုဒၶဘာသာ သာသနာမွအပ ျဖစ္ၾကကုန္ေသာ

ကမာၻေျမေပၚရွိ လူသတၱဝါတို႔ႏွင့္တကြ ေရသတၱဝါ,

ကုန္သတၱဝါတို႔ကို အကုန္ေျမာ္မိၾကပါလွ်င္လည္း ကမာၻဆူ

ေဝလုမွ် အကုသိုလ္ဓမၼတို႔၏ ေသာင္းက်န္းမႈ ႀကီးက်ယ္ပုံကို

ျမင္ႏိုင္ၾကကုန္ရာ၏၊ ဤနည္းအတိုင္း အနမတဂၢသံသရာ

တစ္ခြင္လုံး ျမင္ၾကေလကုန္။

ဤအလုံးစုံေသာ သတၱဝါတို႔သည္ မိမိတို႔၏

ပကတိအလို ကြယ္ေပ်ာက္၍ ဓမၼတို႔၏ အလိုတစ္လမ္းသာ

ရွိေနၾကကုန္၏။

သခၤါရဒုကၡ နက္နဲပုံ

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

ျပဳစုေတာ္မူေသာ

ဘာဝနာဒီပနီ မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္သည္

သခၤါရဒုကၡ နက္နဲပုံ

အသက္ေမြးမႈ အစာအာဟာရမႈႏွင့္ တစ္

ေလာကလုံး ဒုစၥ႐ုိက္ေလာကႀကီး ျဖစ္ေနပုံကို

ျမင္ရလိမ့္မည္၊ ျပဳျပင္မႈႀကီး အၿမဲဖုံးလႊမ္း၍ ေနသည့္

တြက္ေၾကာင့္ ခႏၶာ ၅-ပါးတို႔၏ အစိုးမရမႈႀကီးသည္

အလြန္နက္နဲ၍ ေန၏၊ ျမင္းမိုရ္ေတာင္ႀကီး ဖုံးလႊမ္း၍

ေနေသာ မုန္႔ညႇင္းေစ့ကဲ့သို႔ အလားတူ၏၊ ပညာရွိတို႔

ရိပ္မိ႐ုံမွ် ျပဆိုလိုက္သည္၊ ျပဳျပင္မႈေတြကို အေစ့အစပ္

ျမင္တတ္မွ ရိပ္မိၾကမည္။

ပ႒ာန္း ၂၄-ပစၥည္းသည္ ျပဳျပင္မႈအသိုက္

အအုံကို ကမ္းကုန္ လမ္းကုန္ ေဝဖန္ေသာ အစီအရင္

ေပတည္း၊ နက္နဲေလစြ။

အစိုးမရေသာ အလိုသို႔မလိုက္ေသာ

ခႏၶာငါးပါးတို႔ကို အစိုးရသည္, အလိုသို႔လိုက္သည္ဟု

ထင္ေနၾကရာ၌ အေၾကာင္းရင္းႀကီးတစ္ခုကို ျပဆိုဦးအံ့၊



အလို ၂-မ်ဳိး၊ ၊အလိုသည္ - -

၁။ ပုဂၢဳိလ္၏ အလို၊

၂။ ဓမၼ၏ အလို၊

ဟူ၍ ႏွစ္မ်ဳိးရွိ၏၊



ပုဂၢဳိလ္အလို

ပုဂၢဳိလ္၏ အလိုဆိုသည္ကား ခပ္သိမ္းေသာ

သတၱဝါတို႔သည္ ပကတိေသာ သေဘာအားျဖင့္ အနမတဂၢ

သံသရာ၌ ခ်မ္းသာကိုသာ အစဥ္ထာဝရ အလိုရွိၾကကုန္၏၊

တရံတဆစ္မွ် ဆင္းရဲကို အလိုမရွိၾကကုန္၊ ေကာင္းျမတ္သည္

ကိုသာ အစဥ္ထာဝရ အလိုရွိၾကကုန္၏၊ ယုတ္ညံ့သည္ကို

တရံတဆစ္မွ် အလိုမရွိၾကကုန္။

ဤကား ပုဂၢဳိလ္၏ အလိုတည္း၊ ပုဂၢဳိလ္၏ အႀကဳိက္တည္း။



ဓမၼအလို

ဓမၼအလိုဟူရာ၌ ခပ္သိမ္းေသာ သခၤါရဓမၼတို႔သည္

ျပဳျပင္မႈကို အၿမဲအလိုရွိကုန္၏၊ အျပဳအျပင္ အလြန္ႀကဳိက္ကုန္၏၊

သေဗၺ သတၱာ အာဟာရ႒ိတိကာ----

ဟူေသာ ပါ႒ိေတာ္ျမတ္ႏွင့္အညီ မိမိ မိမိတို႔ႀကဳိက္ရာ

ႀကဳိက္ရာ အေၾကာင္းတရားတည္းဟူေသာ အစာအာဟာရကို

အၿမဲကိစၥ အလိုရွိၾကကုန္၏၊ အစာအာဟာရႏွင့္ ကင္းခဲ့လွ်င္

မ်က္ေတာင္တစ္ခက္မွ် မေနႏိုင္ၾကကုန္၊ ခ်ဳပ္ကြယ္၍သာ

သြားၾကကုန္၏၊ အစာအာဟာရျပည့္စုံလွ်င္ ျပည့္စုံသည့္အေလ်ာက္

ႀကီးပြါးစည္ကားၾကကုန္၏၊ အစာအာဟာရ ေလ်ာ့ပါးလွ်င္

ေလ်ာ့ပါးသည့္အေလ်ာက္ ဆုတ္ယုတ္ၾကကုန္၏၊ ထင္မီးစာႏွင့္

မီးကဲ့သို႔တည္း။

ဤကား ႐ုပ္နာမ္ႏွစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ဆက္ဆံေသာ ဓမၼအလိုတည္း။



လူနာေရာဂါႏွင့္ ဓာတ္ႀကဳိက္ ဓာတ္စာ ဥပမာ

ဤ၌ ႐ုပ္ဓာတ္, နာမ္ဓာတ္တို႔၏ ဓာတ္ႀကဳိက္ကို

ဓမၼအလိုဆိုသည္၊ ေလာက၌ မက်န္းမမာ ရွိၾကရာ၌

ဓာတ္ႀကဳိက္ေသာ အစာ, ဓာတ္မႀကဳိက္ေသာအစာဟူ၍

ေရြးခ်ယ္ၾကရ၏၊ သူနာ၏ အလိုအႀကဳိက္ကို မလိုက္မူ၍

အဇၩတၱဓာတ္တို႔၏ အလို, ဓာတ္တို႔၏ အႀကဳိက္ကို ပညာျဖင့္

ဆင္ျခင္၍ ဓာတ္အလိုရွိေသာအစာ, ဓာတ္ႀကဳိက္ေသာ အစာ,

ဓာတ္ေတာင္းေသာအစာကို ေပးမွ ေရာဂါေပ်ာက္ၿငိမ္းသည္၊

ဓာတ္အလိုမရွိေသာ အစာ, ဓာတ္မႀကဳိက္ေသာ အစာ,

ဓာတ္ မေတာင္းေသာ အစာကို ေပးခဲ့လွ်င္ ေဆးအတြက္

ဥပဒ္ျဖစ္တတ္သည္။

ပထဝီလြန္ကဲ၍ ျဖစ္ေသာအနာ၌ ပထဝီဓာတ္ႀကဳိက္ကို

ေပးမိျပန္လွ်င္ ေရာဂါတိုး၏၊ ပထဝီဓာတ္မႀကဳိက္ေသာ အစာကို

ေပးရာ၏၊ ပထဝီႏုံ႔၍ ျဖစ္ေသာ အနာ၌ ပထဝီဓာတ္ႀကဳိက္ေသာ

အစာကို ေပးရာ၏၊ ပထဝီဓာတ္မႀကဳိက္ေသာ အစာကိုေရွာင္ရာ၏၊

ထိုအတူ အာေပါနာ စသည္တို႔၌လည္း အလြန္,

အႏုံ႔ကိုသိ၍ အာေပါဓာတ္ ႀကဳိက္ေသာအစာ, အာေပါဓာတ္

မႀကဳိက္ေသာ အစာ, ေတေဇာႀကဳိက္ေသာအစာ, ေတေဇာ

မႀကဳိက္ေသာ အစာ, ဝါေယာ ႀကဳိက္ေသာအစာ, ဝါေယာ

မႀကဳိက္ေသာ အစာ, သည္းေျခ ဓာတ္ႀကဳိက္ မႀကဳိက္ေသာ

အစာ, သလိပ္ဓာတ္ႀကဳိက္ မႀကဳိက္ေသာ အစာတို႔ကို ေရြးခ်ယ္

၍ ေပးရသည္။

အႀကဳိက္ ၃-မ်ဳိး

၁။ သူနာျဖစ္သူ ပုဂၢဳိလ္က အႀကဳိက္တစ္မ်ဳိး

၂။ ေရာဂါက အႀကဳိက္တစ္မ်ဳိး၊

၃။ အဇၩတၱဓာတ္တို႔၏ အႀကဳိက္တစ္မ်ဳိး၊

ဟူ၍ ၃-မ်ဳိးရွိ၏၊

၁။ ပုဂၢဳိလ္အႀကဳိက္ကို ပုဂၢဳိလ္က ေတာင္းတတ္၏။

၂။ ေရာဂါအႀကဳိက္ကို ေရာဂါဟူေသာ ဝိသမ ဓာတ္ဆိုး

ဓါတ္ဝါးတို႔က ေတာင္းတတ္ကုန္၏။

၃။ အဇၩတၱဓာတ္တို႔၏ အႀကဳိက္ကို အဇၩတၱဓာတ္တို႔က

ေတာင္းတတ္ကုန္၏။

ဤအဇၩတၱဓာတ္တို႔၏ အႀကဳိက္ကို လိုက္ရာ၏၊

ပုဂၢဳိလ္အႀကဳိက္ ေရာဂါအႀကဳိက္တို႔ကို မလိုက္ရာ၊ ပုဂၢဳိလ္အႀကဳိက္

ေရာဂါအႀကဳိက္ကို လိုက္မိလွ်င္ မွားတတ္၏၊ ေရာဂါတိုးတတ္၏၊

ေသတတ္၏၊ အဇၩတၱ ဓာတ္အႀကဳိက္ႏွင့္ ပုဂၢဳိလ္အႀကဳိက္

ထပ္တူက်ေသာအခါ သင့္ေလ်ာ္၏၊ သူနာျဖစ္ သူက ဘယ္ဟာကို

အလိုရွိသည္ဆိုရာ၌ အႀကဳိက္သုံးမ်ဳိး ေထြး၍ေနတတ္၏၊

အလိုလိုက္မွားတတ္၏။



ပုဂၢဳိလ္၏ အႀကဳိက္

ဤစကား၌ - ပုဂၢဳိလ္အႀကဳိက္ဆိုေသာ္လည္း ေရွး၌ျပ

ဆိုခဲ့ေသာ ပကတိ သဘာဝအႀကဳိက္ မဟုတ္ေသး၊ ထိုမွတစ္ပါး

ေလာက၌ ေစ်း႐ုံတို႔၌ ရွိကုန္ေသာ ေကာင္းေသာ အရသာရွိကုန္

ေသာ အျမစ္ အရြက္ အပြင့္ အသီး စားဖြယ္ ေသာက္ဖြယ္ ခဲဖြယ္

လ်က္ဖြယ္ ဟူသမွ်တို႔သည္ ပုဂၢဳိလ္၏အႀကဳိက္တို႔တည္း။



ဓာတ္၏ အႀကဳိက္

ေတာခ်ဳံတို႔၌ ရွိကုန္ေသာ ခါးစပ္ နံေစာ္ေသာ အရသာ

ရွိကုန္ေသာ အျမစ္ အရြက္ အပြင့္ အသီးတို႔သည္လည္းေကာင္း

ဘိေႏၶာေဆး အေပါင္းတို႔သည္ လည္းေကာင္း, အစိုးရေဆး႐ုံတို႔၌

ရွိကုန္ေသာ ခါးစပ္ နံေစာ္ေသာ ေဆးတို႔သည္လည္းေကာင္း

ဓာတ္အႀကဳိက္တည္း။

ပုဂၢဳိလ္ အႀကဳိက္တို႔သည္ အနာေရာဂါတို႔ကို ျဖစ္ေစ

တတ္ကုန္၏၊ အသက္ခႏၶာတို႔ကို ဆုံးပါးေစတတ္ကုန္၏။

ဓာတ္အႀကဳိက္တို႔သည္ အနာေရာဂါတို႔ကို ေပ်ာက္ၿငိမ္း

ေစတတ္ကုန္၏၊ အသက္ခႏၶာတို႔ကို ရွည္ေစတတ္ကုန္၏။



ပုဂၢဳိလ္အႀကဳိက္ အဓိပၸါယ္

ဤ၌လည္း ပုဂၢဳိလ္အႀကဳိက္ဆိုသည္ကား တဏွာ

အႀကဳိက္ကို ဆိုသတည္း၊ ေရွး၌ ျပဆိုခဲ့ေသာ ပကတိ သဘာဝ

အႀကဳိက္မဟုတ္ေသး။



အႀကဳိက္ႏွစ္လမ္း

ဤသို႔လွ်င္ ေလာက၌လည္း ပုဂၢဳိလ္အႀကဳိက္ တစ္လမ္း,

ပုဂၢဳိလ္သႏၲာန္၌ ရွိေနကုန္ေသာ အတၱေဘာ၏ အေစာင့္အေရွာက္

ျဖစ္ကုန္ေသာ ေျမဓာတ္ ေရဓာတ္ မီးဓာတ္ ေလဓာတ္ သလိပ္ဓာတ္

သည္းေျခဓာတ္ အစရွိကုန္ေသာ ဝိသမဓာတ္တို႔၏ အႀကဳိက္တစ္လမ္း

ဟူ၍ အႀကဳိက္ႏွစ္လမ္း ထင္းရွားရွိသည္ကို သိအပ္၏။

ကိုယ္ခႏၶာ၌ ၂၄-ပစၥည္းတပ္ျခင္း

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး

ျပဳစုေတာ္မူေသာ

ဘာဝနာဒီပနီ မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ျပထားျခင္းျဖစ္သည္

ကိုယ္ခႏၶာ၌ ၂၄-ပစၥည္းတပ္ျခင္း



၂၄-ပစၥည္းတြင္ "အနႏၲရ ပစၥေယာ,

သမနႏၲရ ပစၥေယာ, နတၳိ ပစၥေယာ, ဝိဂတ ပစၥေယာ"

ဟူေသာ ေလးပါးေသာ ပစၥည္းတို႔သည္ တစ္ေယာက္

ေသာသတၱဝါတြင္ နာမ္တရားတို႔ ႏွစ္ဌာန ၿပဳိင္၍ျဖစ္ျခင္း

မရွိသည္ကိုဆိုခဲ့ေသာ ပစၥည္းတို႔တည္း။



ဝိပၸယုတၱပစၥည္း

နာမကၡႏၶာ ၄-ပါးတို႔သည္ အေရတြင္း

အသားတြင္း အေၾကာတြင္း အ႐ုိးတြင္း ဦးေဏွာက္တြင္း

အဆုတ္တြင္း အသဲတြင္း ႏွလုံးသားတြင္း ႏွလုံးေသြးတြင္း

တို႔၌ တဝင္းဝင္း တလက္လက္ မစဲျဖစ္ေပၚ၍ ေနၾကကုန္

ေသာ္လည္း ႐ုပ္ခႏၶာတို႔ႏွင့္ ေရာယွက္ၿငိတြယ္ျခင္း မရွိၾက

ကုန္သည္ကို "ဝိပယုတၱပစၥည္း"ဆိုသတည္း။



အာရမၼဏပစၥည္း

ဓာတ္႐ုပ္ႀကီးကို အပ၌ ေလသလပ္မႈ,

အတြင္း၌ ဓာတ္သားခ်င္းႀကိတ္မႈရွိမွသာလွ်င္ ဓာတ္မီးျဖစ္

ေပၚႏိုင္သကဲ့သို႔ အာ႐ုံ ၆-ပါး ထိခိုက္မႈရွိမွသာ ထိခိုက္ရာ

ဌာန၌ ဝိညာဏ္ ၆-ပါး, နာမကၡႏၶာ ၄-ပါးတို႔ ျဖစ္ေပၚႏိုင္ၾက

သည္ကို "အာရမၼဏပစၥည္း"ဆိုသတည္း။



အဓိပတိပစၥည္း

အထူးအားျဖင့္ ခင္မင္ၾကေသာ အာ႐ုံမ်ဳိးကို

"အဓိပတိပစၥည္း"ဆိုသတည္း။



ေဟတုပစၥည္း

ေလာဘ, ေဒါသ, ေမာဟ, အေလာဘ,

အေဒါသ, အေမာဟတို႔၏ ႐ုပ္, နာမ္ခႏၶာတို႔အား အျမစ္မူလ

ကိစၥျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳမႈကို "ေဟတုပစၥည္း"ဆိုသတည္း



သဟဇာတ, အညမညပစၥည္း

ခက္မာမႈ ဖြဲ႔ေစးမႈ ပူမႈ ေအးမႈ အစရွိေသာ

႐ုပ္ခႏၶာလွ်င္ ႐ုပ္ခႏၶာခ်င္း, သိမႈ ခံစားမႈ မွတ္မႈ ေစ့ေဆာ္မႈ

အစရွိေသာ နာမ္ခႏၶာလွ်င္ နာမ္ခႏၶာခ်င္း ၿပဳိင္းခနဲ ၿပဳိင္းခနဲ

အတူတကြ ျဖစ္ေပၚၾကသည္ကို "သဟဇာတပစၥည္း,

အညမညပစၥည္း" ဆိုသတည္း။



နိႆယပစၥည္း

႐ုပ္လွ်င္႐ုပ္ခ်င္း နာမ္လွ်င္နာမ္ခ်င္း မွီၾကရ

သည္ကို လည္းေကာင္း၊ နာမကၡႏၶာတို႔သည္ ႐ုပ္ခႏၶာတို႔၌

မွီၾကရသည္ကိုလည္းေကာင္း "နိႆယပစၥည္း" ဆိုသတည္း။



ဥပနိႆယပစၥည္း

အမိေက်းဇူး အဖေက်းဇူး သားေက်းဇူး

သမီးေက်းဇူး အိမ္ေက်းဇူး ယာေက်းဇူး ႏြားေက်းဇူး

ကၽြဲေက်းဇူး ေျမေက်းဇူး ေရေက်းဇူး မီးေက်းဇူး ထင္းေက်းဇူး

မိုးေက်းဇူး ေလေက်းဇူး ေတာေက်းဇူး ေတာင္ေက်းဇူး

ဘုရားေက်းဇူး တရားေက်းဇူး သံဃာေက်းဇူး ဆရာသမားေက်းဇူး

အစရွိေသာ ေလာကဉာဏ္ရွိသမွ် သိျမင္ၾကေသာ ေလာက၌

ေက်းဇူးႀကီး, ငယ္အနႏၲတို႔ကို "ဥပနိႆယပစၥည္း" ဆိုသတည္း။



ပုေရဇာတပစၥည္း

ႏွလုံးေသြး၌ ျဖစ္ေပၚၾကေသာ နာမကၡႏၶာ ၄-ပါးတို႔

သည္ကား အတိတ္ အနာဂတ္ ျဖစ္ေသာ ေရွးေရွးေႏွာင္းေႏွာင္း

အာ႐ုံတို႔ကိုလည္းေကာင္း, မိမိတို႔ႏွင့္ အၿပဳိင္ျဖစ္ေပၚေသာ

အာ႐ုံတို႔ကိုလည္းေကာင္း အစြဲျပဳ၍ ျဖစ္ေပၚႏိုင္ၾကကုန္၏။

ႏွလုံးေသြးမွတစ္ပါး စကၡဳ, ေသာတအစရွိေသာ

တစ္ကိုယ္လုံး တစ္ေကာင္လုံး၌ ျဖစ္ေပၚၾကကုန္ေသာ နာမကၡႏၶာ

၄-ပါးတို႔သည္မူကား ထိုသို႔မဟုတ္ၾကကုန္၊ စကၡဳ, ေသာတအစရွိ

ေသာ ကိုယ္အဂၤါတို႔၌ အဆင္း, အသံအစရွိေသာ ပစၥဳပၸန္အာ႐ုံတို႔

၏ ခိုက္မႈ, တိုက္မႈကို အစြဲျပဳ၍သာ ျဖစ္ေပၚႏိုင္ၾကကုန္၏၊

ခိုက္တိုက္လာေသာ ပစၥဳပၸန္အာ႐ုံတို႔ကိုသာ အာ႐ုံျပဳႏိုင္ၾကကုန္၏၊

အာ႐ုံတို႔က ျဖစ္ေပၚမႈအတန္ငယ္ ေရွ႕က်လ်က္ အလ်င္တင္ကူး၍

လႈံ႔ေဆာ္ၾကကုန္၏၊ ဤသို႔ေသာ ေက်းဇူးကို "ပုေရဇာတပစၥည္း"

ဆိုသတည္း။



ပစၧာဇာတပစၥည္း

ေရွးေရွးတင္ကူး၍ ေပါက္ေရာက္ၿပီးေသာ ျမက္သစ္ပင္

တို႔အား ႀကီးပြားျခင္းငွါ ေနာက္ေနာက္ ရြာသြန္းေသာ မိုးေရသည္

ေက်းဇူးျပဳသကဲ့သို႔ ေရွးေရွးတင္ကူး၍ ျဖစ္ေပၚႏွင့္ၾကကုန္ေသာ

႐ုပ္ခႏၡာတို႔အား ထက္သန္ၾကေစျခင္းငွါ ေနာက္ေနာက္၌ တစ္သုတ္

တစ္သုတ္ျဖစ္ေပၚၾကကုန္ေသာ နာမကၡႏၶာ ၄-ပါးတို႔သည္ ေက်းဇူး

ျပဳၾကေပကုန္၏၊ ဤသို႔ေသာ ေက်းဇူးကို "ပစၧာဇာတပစၥည္း"

ဆိုသတည္း။



အာေသဝနပစၥည္း

စက္ကိရိယာတို႔သည္ အဆင့္ဆင့္ အားေပးၾကကုန္

သကဲ့သို႔ ေနာက္ေနာက္ေသာ ေဇာနာမကၡႏၶာတို႔အား ေရွးေရွးေသာ

ေဇာ နာမကၡႏၶာတို႔သည္ အဆင့္ဆင့္ အားေပးၾကကုန္၏၊ ဤသို႔ေသာ

အားေပးမႈကို "အာေသဝနပစၥည္း"ဆိုသတည္း။



ကမၼပစၥည္း

ေရွး၌သခၤါရကၡႏၶာအခန္းတြင္ ျပဆိုခဲ့ၿပီးေသာ ေစတနာ၏

စိတ္ကို ရပ္တည္မရေအာင္ ေစ့ေဆာ္မႈ လႈံ႔ေဆာ္မႈ အပူအျပင္းတိုက္

တြန္းမႈကို "ကမၼပစၥည္း"ဆိုသတည္း။

သုဂတိဘုံဘဝသို႔ေရာက္၍ လူျဖစ္ရမႈ နတ္ျဖစ္ရမႈ

ျဗဟၼာျဖစ္ရမႈ ခ်မ္းသာသုံးပါးကို ခံစား စံစားၾကရမႈ ဒုဂၢတိဘဝသို႔

ေရာက္၍ အပါသတၱဝါျဖစ္ရမႈ အပါယ္ဒုကၡ ၄-ပါးကို ခံစားၾကရမႈကို

လည္း "ကမၼပစၥည္း"ဟုဆိုသတည္း။



ဝိပါကပစၥည္း

အိပ္ေပ်ာ္၍ ေနစဥ္အခါ၌ ဘဝင္မေနာတို႔၏ ၿငိမ္သက္မႈ

ကို "ဝိပါကပစၥည္း"ဆိုသတည္း။



အာဟာရပစၥည္း

ေန႔စဥ္မ်ဳိအပ္ေသာ ထမင္းအစာတို႔၏ တစ္ဘဝ

တစ္ဘဝ၌ ႐ုပ္ခႏၶာႀကီးကို ခိုင္ၿမဲေအာင္ ေထာက္ပံမႈ, စိတ္ ဖႆ

ေစတနာတို႔၏ အနမတဂၢ သံသရာ၌ နာမ္ခႏၶာအစဥ္ကို ခိုင္ၿမဲေအာင္

ေထာက္ပံ့မႈသည္ "အာဟာရပစၥည္း"မည္၏။



ဣႁႏၵိယပစၥည္း

အစကၡဳ႐ုပ္သည္ စကၡဳဝိညာဏ္ နာမကၡႏၶာ -ပါးတို႔ကို

အစိုးရ၏၊ ထိုခႏၶာ ၄-ပါးတို႔သည္ စကၡဳ႐ုပ္ ႏုံ႔ေႏွးလွ်င္ ႏုံ႔ေႏွးရကုန္၏၊

မ်က္စိအျမင္ မၾကည္မလင္ျဖစ္ရ၏၊ စကၡဳ႐ုပ္ ထက္သန္လွ်င္

ထက္သန္ၾကကုန္၏၊ မ်က္စိအျမင္ၾကည္လင္၏၊ လူတို႔၏စကၡဳ႐ုပ္

ထက္သန္သည္ထက္ နတ္တို႔၏စကၡဳ႐ုပ္သည္ ထက္သန္၏

ထို႔ေၾကာင့္ အျမင္ခႏၶာတို႔သည္ သစ္ပင္, ေတာ, ေတာင္, ေျမ,

ေရကို ေဖာက္ထြင္း၍ျမင္ၾကကုန္၏။

ေသာတ႐ုပ္, ဃာန႐ုပ္, ဇိဝွါ႐ုပ္, ကာယ႐ုပ္တို႔၌လည္း

သူ႔ဝိညာဏ္ႏွင့္သူ ဆိုေလ။

ဇီဝိတ စိတ္, ေဝဒနာ, သဒၶါ, ဝီရိယ, သတိ, သမာဓိ,

ပညာတို႔သည္ နာမကၡႏၶာ ၄-ပါးတို႔ကို အသီးသီး အစိုးရၾကကုန္၏၊

မိမိတို႔ကိစၥ၌ မိမိတို႔ႏု႔ံလွ်င္ ႏုံ႔ၾကရကုန္၏၊ ထက္လွ်င္ ထက္ၾကရကုန္၏၊

႐ုပ္ဇီဝိတသည္ ကမၼဇ႐ုပ္တို႔ကို အစိုးရ၏၊ ဇီဝိတႏုံ႔လွ်င္

ႏုံ႔ၾကရကုန္၏၊ အသက္တို၏၊ ဇီဝိတထက္သန္လွ်င္ ထက္သန္ၾကကုန္၏၊

အသက္ရွည္၏၊ ဤသို႔ေသာ အစိုးရမႈကို "ဣႁႏၵိယပစၥည္း"ဆိုသတည္း။



စ်ာနပစၥည္း

ဝိတက္, ဝိစာရ, ပီတိ, ေဝဒနာ, ဧကဂၢတာတို႔၏

နာမကၡႏၶာတို႔ကို အာ႐ုံ၌ စူးစူးစိုက္စုိက္ ေနႏိုင္ၾကေအာင္ ေက်းဇူးျပဳ

မႈသည္ "စ်ာနပစၥည္း"မည္၏။

ေသနတ္ျဖင့္ ငွက္ကိုပစ္ရာ၌ ဤစ်ာနပစၥည္း မပါလွ်င္

ရြယ္ပင္ မရြယ္ႏိုင္။



မဂၢပစၥည္း

ပညာ, ဝိတက္, ဝိရတီသုံးခု, ဝီရိယ, ပီတိ, သတိ,

ဧကဂၢတာ, ဒိ႒ိတို႔၏ နာမကၡႏၶာ ၄-ပါးကို ကာယကံ ဝစီကံ မေနာကံ

ေျမာက္ေၾကာင္း, ဒုဂၢတိ သုဂတိ နိဗၺာန္သို႔ ေပါက္ေရာက္ေၾကာင္း

အျဖစ္ျဖင့္ ေက်းဇူးျပဳမႈသည္ "မဂၢပစၥည္း"မည္၏။



သမၸယုတၱပစၥည္း

နာမကၡႏၶာ ၄-ပါးတို႔၏ ျဖစ္အတူ ပ်က္အတူ ယွဥ္ဖက္မႈ

သည္ "သမၸယုတၱပစၥည္း"မည္၏။



ဝိပၸယုတၱပစၥည္းကို ျပဆုိခဲ့ၿပီ။



အတိၳ အဝိဂတပစၥည္း

ျပဆိုခဲ့ၿပီးေသာ ပစၥည္းအေပါင္းတို႔တြင္ အက်ဳိးျဖစ္ေသာ

ပစၥယုပၸန္တရားတို႔ႏွင့္ ခဏပစၥဳပၸန္အၿပဳိင္ ရေကာင္းေသာ

သဟဇာတပၥည္း ပုေရဇာတပစၥည္း စသည္ကိုပင္ "အတၳိပစၥည္း"

"အဝိဂတပစၥည္း" ဆိုသည္။

အနိစၥာႏုပႆနာဉာဏ္ ၿပီး၏။